De slapende schone heb ik niet gevonden ... lek geprikt door doornen ben ik wel. Twee uur werk om bij de voordeur te komen en daar waren maar twee en geen honderd jaar voor nodig. Laat de mens ophouden zich druk te maken over de natuur en de wereld verbeteren door zichzelf aan te pakken. De natuur brengt het er bijna overal beter af dan die rare twee-bener, die alles denkt beter te weten. Maar ik kan weer binnen op de laatste af te handelen plek.
Nog een paar dagen om het buiten èn binnen toonbaar(der) te maken en dan kan ook dat plekje Frankrijk in de verkoop. De bijl in het laatste touw van de Franse verankering. Over and out. Als tenminste geen kinken in kabels opduiken. Ik wil het zien en niet hoeven geloven. Dat geloven heb ik lang gelden al afgezworen en ga ik nu niet ineens re-amineren. Ik ben enkel nog bereid te geloven in wat concrete resultaten oplevert. En volgens mij noem je dat anders. Investeren, misschien?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten