Zeven jaar geleden .... Was het in elk geval beter weer dan vandaag, verder valt er niets positief over die dag te vermelden. 's Morgens elkaar nog gesproken, 's avonds het leven verlaten, een zinloze reanimatiepoging ondergaan, dood verklaard, afgelegd en met een of ander iets behandeld. Blijkt later een vorm van balseming, die in Nederland nog bijna voor problemen had gezorgd. Wat precies ontging me op het moment zelf, zoals die dag alles en in de erop volgende weken veel langs me heen is gegaan.
Wat is veranderd in de afgelopen 7 jaar? Alles natuurlijk en in feite niks. Dikker, kaler, grijzer .... oud geworden. Ouder voor mijn gevoel dan de afgetikte jaren rechtvaardigen. Voor de rest is alles vooral anders gelopen. Een hoop glans verloren gegaan. Opgejaagd door de tijd. Aangeschoten met het volle besef van de kwetsbaarheid.
Het is niet de eerste keer in mijn leven, dat ik opnieuw ben moeten beginnen. Het extraatje dit keer was en is de vraag of me genoeg tijd rest om het gewenste te realiseren en ik niet ga stranden met de finish in zicht. Met die vraag was ik op mijn vijfentwintigste niet bezig. Het was toen sowieso een kwestie van opbouwen. Links- of rechtsom maakte niet zo heel veel uit. Nu was het bijna achteroverleunen en nagenieten. Overnieuw beginnen is dan different koek. Taai. Taai-taai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten