Schrijven, zou ik het kunnen? Iets met kop en staart en een stapel tussenliggende en vooral boeiende pagina's? Niet het vrij schieten, wat ik nu doe in elke gewenste richting. Het rare is, dat veel in mijn leven redelijk gestructureerd is, behalve mijn fantasie. Ideeën te over. Lijnen ontstaan moeiteloos en verdwijnen net zo makkelijk weer in het niets.
Ik lees ze graag, die dikke pillen, maar achteraf blijft voor mij zelden meer dan een A4'tje herinnering over. Woordrijgen noem ik het. Nee, geen bladvulling. Bladvulling is oninteressant. Woordrijgen niet. Het is misschien geen kunst, maar wel een kunst. Personages diepte geven .... Iets wat bij menig normaal mens ver te zoeken is. Waarom dat dan in boeken zonodig moet, ontgaat me al wat langer dan vandaag. Maar d'r moet wel wat gebeuren natuurlijk. Iets wonderlijks of een partijtje afzien, met reden of zonder. Van die dingen waar je niet om vraagt, maar er desondanks iets mee moet. Maar om nou stofzuigen tot een boeiende beschrijving te vermaken, is ook weer zo wat.
Misschien moet ik gewoon met minder woorden tevreden zijn. Overdaad schaadt tenslotte. Schrijven is wegstrepen, zie je wel vaker passeren. Verwonder me dan altijd over het toch nog imponerende resultaat qua pagina's. Denk dan: ...Vast niet genoeg geschreven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten