Je ziet, wat je zien wilt. Niet mee doorgaan dus. Parallelle werelden, hoe onwaarschijnlijk ook, verschijnen makkelijker dan dat ze verdwijnen. Zwart gekapte monniken met grote, in het maanlicht twinkelen zeisten ... voor mijn fantasie minder dan een peulenschilletje. Yoland .... ik kan er 's nachts met regelmaat nog mee kleppen. Natuurgetrouw, niks ouder geworden maar vreemd genoeg met sigaret. Daar was ze toch al jaren mee gestopt.
En dan heb ik het alleen over de meest voor de hand liggen projecties. Erger of meer een kwestie van vervelender zijn de momenten, dat je absoluut niet weet waar je bent. Wakker worden in de overtuiging dood te zijn. Je hartslag voelen, op je iPhone kijken, het licht aan maken ..... geen van deze toch erg aardse en weinig doodse handelingen weet de overtuiging te breken. Je kamer is zoals ie al jaren is, je ziet het, maar herkent het niet. Geen geruststelling. Je bent opgejaagd. Probeert tot tien te tellen.
Ergens verschijnt een barst in dit beeld en snel volgen er meer. De werkelijkheid dringt naar voren. Hetzelfde bed, dezelfde kamer, dezelfde iPhone ... maar nu herken je het. Het licht kan uit. De slaap mag terugkeren, al is dat met een dubbel gevoel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten