De melancholie ligt op de loer. Links en rechts wat plaagstootjes. Geen overval vooralsnog. Muziek, zondag, tijd van het jaar, het kan vanalles zijn, behalve de afwas dan. Eerst sluipt iets onbestemds de stemming binnen. Tegen de tijd dat het een ongemakkelijk gevoel is geworden, kan het nog steeds meerdere kanten op. Maar het is geen onrust, geen dip, ook geen oplaaiende onvrede. Het is meer machteloosheid met een apatisch bijsmaakje. Hoe het ook zij, het is een wisseling van de wacht, de overgang van eb naar vloed. Doodtij. Passende woordkeuze.
Eerst maar eens Solomon Burke omwisselen voor Sam Cooke. Opwekkendere muziek, het enthousiasme van de 50'tiger en begin 60'tiger jaren. De rest is aan het koken zo meteen. De algenoemde sambal maar ook verse tomatensoep met echte tomaten en gelijk maar iets Chinezerigs voor vanavond om de sambal te proeven. Verder maar niet teveel mee bezig zijn met mijn binnenwereld. Je praat je makkelijker de put in dan uit. Als het over je heen walst, kun je doen wat je wilt, uiteindelijk heb je het uit te zitten. Of toneel spelen, dat kan natuurlijk altijd nog. Maar eerst zien .... Verdwijnen gaat soms net zo makkelijk als verschijnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten