Het onbestemde van Utrecht ... Ik ga er bewust naartoe, ben er, heb wat rondgelopen en denk dan ... Wat doe ik hier??
Het graf, een rondje door de stad, Broese, Plato, soms Broekman, af en toe de Hema, sporadisch een andere plek. Een rondje checken en scannen, rondje kopen, inpakken en wegwezen. Dit keer nog langs Bloem. Waarschijnlijk de laatste keer. Champagne niet vergeten.
Ik heb niet de rust, waarmee ik doelloos door Toulouse of Parijs kan lopen. Misschien komt het nog. Ik ben hier voor morgen. Voor wat het waard is. Als je er over gaat nadenken, blijft er weinig van over. Toch moet het. Iets in mij wil het, heeft het misschien zelfs nodig. Dat mensen er hele 'after'-werelden bij bedenken is soms best begrijpelijk. Doodgaan is niks om naar te verlangen, maar achterblijven is werken en d'r zijn zat momenten geweest, waarop ik dat niet zag zitten. Gelukkig is de mens stom genoeg om domweg door te gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten