Rust. Saai. Wel zo prettig. Toe aan een paar 'saaie', desnoods voorspelbare dagen. Geen zand, geen zee, wel zon. Eén uit drie. Mag je meer verlangen? Misschien, misschien ook niet. Daarmee is deze dag al op de drempel gestempeld. Misschien wel, misschien niet. Alles is relatief en kan meer kanten op dan je lief is. Alles hangt in wijde zakken. Of ene God of Captain Kirk aan de stuurknuppel zit, maakt geen ene fuck uit. Excusez le mot.
Je kunt beslissen, wat je wilt, maar of je daar goed aan doet? Het leven is geen jurk of paar schoenen van Zalando. Zolang je morgen niet maakt, is vandaag redelijk willekeurig. En wie maakt morgen? Enig idee? Ik niet in elk geval en dat geldt voor Jan en de rest. Zelfs als je met atoombommen kunt gooien .... het blijft gerommel in de marge.
Ik kan bedenken, wat ik over 5 dagen zou willen en (al?) die jaren daarna. Kunnen willen, dat ik er dan nog ben of in die jaren daarna, is andere koek. Ik kan willen er niet meer te zijn. Al die morgen's definitief het nakijken geven. Dat is het enige. Werkelijke het allerflauwste alternatief staat tot mijn vrije beschikking. De rest is thee drinken. Thee? Ik geloof, ik heb ergens een afslag gemist ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten