"O, o, Den Haag." Waar heb ik het aan verdiend? Waar komt het vandaag? Het dreunt inmiddels bijna 24 uur door mijn hoofd en neemt mijn neuriëren in beslag. Ik heb niks met die stad. Ben er volgens mij zelfs nog nooit geweest. Ja, op doortocht naar Scheveningen. Van trein naar tram, als ik me goed herinner. Zou dat twee keer zijn geweest? Ik waag het te betwijfelen. Het is, hoe dan ook, ergens in mijn pré-historie geweest.
Geen Hagenees, geen Amsterdammer, ondanks 25 jaar verblijf ook geen Utrechter, geen Limburger al ben ik er geboren, zelfs geen Nederlander, al draag ik die nationaliteit. Wel mens. Zover kan ik mezelf volgen. Westerling ook. Zelfs Europeaan kan ik me zonder aarzelen noemen. Wat niet betekent, dat ik jubelend blij wordt van het gedrocht, dat ze van de vereniging maken. Maar verder? Meer oost dan west. Meer zuid dan noord. Maar dan stokt het. Meer zuid dan oost of meer oost dan zuid?
De keuze voor oost is deels bewust en gevoelsmatig en voor de rest zoals bij alle keuzes afhankelijk van een hoop toevalligheden of keuzes die uit keuzes volgen. Was het een volldig vrije, door niets en niemand beïnvloedde keuze geweest, dan was het volgens mij Umbrië geworden, zuid dus. De feitelijke verschillen zijn echter minimaal. De talen lijken op elkaar. De wijnen zijn goed. Het voedsel nog eerlijk. De mensen vriendelijk en behulpzaam. Het landschap droog. Karpaten sieren nou mijn horizont, waar het anders de Apennijnen zouden zijn geweest. En vrouwen zijn overal vrouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten