Over zeven maanden vanaf nu is er na zeven jaar wachten eindelijk weer iets mogelijk wat op een normaal en vooral gewenst bestaan lijkt. Dat mag ik tenminste hopen. Het leven houdt er rare gewoontes op na qua verrassingen. Laat die boel zich de komende jaren dan ook iets minder of liever helemaal niet met mij bezig houden. Ik regel het wel zelf. Zit voorlopig niet op keerpunten te wachten. Mijn neus zat daar al aardig vol mee en ik wens die vulling niet verder aan te vullen.
Rust in kapitalen: RUST. Rust in lijf en grijze massa. Geen roest maar rust!! Genoeg te doen. Wens echter mijn voorzichtig pogen, om verder te kijken dan mijn dagen lang zijn, niet bruusk verstoort te zien. Mijn beker is leeg. Die kan dus rustig aan mij voorbijgaan ..... richting afwasmachien. En vervolgens schoon in de kast om er voorlopig, zeg minimaal 20 jaar niet meer uit te komen. Daarna wil ik de discussie mogelijkerwijs wel weer aangaan. Maar nu niet. Morgen niet en ook de daarop volgende 7304 dagen niet. Ok?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten