Bijna weer terug in de modder. Het schuurt weer. Het kraakt. Het knarst en het wringt. Onbestemde stemmingen denderen ongevraagd over het toneel. Het is werken geworden en het zal het blijven tot ik de deur letterlijk achter me dicht heb getrokken. Maar ook dan vrees ik slepende na-effecten. Al die jaren met een blok aan het been gaan zeker weten sporen achter laten. Ik voel het aan mijn water.
Maar soit, een kleine switch de verkeerde kant op moet een mens kunnen pareren, zeker met mijn ervaring. Gaan we ook doen. Morgen lijkt mij daar een uitstekend moment voor. Voor vandaag is de koek op. Heb ervan genoten en net iets teveel gewild. Ook mij is niets menselijks vreemd. Helaas. Mijn neus van de deksel bevrijden en verder de avond, het bed en de nacht in. Niet nu, straks.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten