Zenuwen. Ik barst d'r weer van. Was prettig, zo ff zonder. Maar de continuïteit ontbreekt. De gewenste continuïteit. Weinig zo consequent aanwezig als mijn onrust, zenuwen en verkeerd gedachtengoed. Inmiddels bijna zeven jaar. Op elf dagen en wat uren na zeven jaar geleden klapte mijn wereld in de fractie van een seconde om van gewenst naar ongewenst. Zelden zo'n zwakke vergelijking getroffen, maar het is niet anders ....
Een belastingaanslag kan je ook ff laten vloeken, maar dreunt na zeven jaar niet nog steeds na. En dat vloeken heeft na de 21ste wel wat jaartjes geduurd, voordat ik daar eindelijk toe in staat was. Een donderslag bij heldere hemel is vergeleken met die klap van toen zo voorspelbaar als 1+1 2 is. Geen gebreken, geen ziektebeeld, geen klachten. Gewoon op een ochtend niet zo lekker en een paar uur later vertrokken. Definitief verkast uit het leven.
Kan me niet meer voor de geest halen, wat we de dag ervoor hebben gedaan. Het was niet de vrolijkste periode uit ons leven, maar de lucht leek weer te klaren. Of het bestaan van eeuwige jachtvelden me geholpen zou hebben, zal ik nooit weten. Zoals ik ook een hoop andere zaken nooit zal weten. Maar behalve overdonderend plotsklaps was het ook een vroeg vertrek. Te vroeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten