Na een ietsje minder enerverende nacht traag van start. Het is allemaal nog niet geland. Dat gaat rondjes draaien worden tot ook de laatste druppel uit de tank is gezogen. Dan komen die pootjes vanzelf terug in de modder. Prettig als het met een volleerde glijvlucht kan ipv een ordinaire crash, maar in feite is dat bijzaak. Het gaat om neerkomen, uitschudden, gekozen richting aansturen en moven maar! Duidelijke fasen, eerst het ene en dan het andere, want volgende. Eerst landen, dus.
Vliegen is niet alleen letterlijk niet mijn favoriete hobby. Ook overdrachtelijk is het het niet. Helaas heb je in die figuurlijke sfeer nog minder te kiezen dan bij KLM & Co. Desondanks heel wat jaartjes in de lucht gehangen. Zou denken, dat je het dan zo zat bent, dat je je neus accuut de grond in boort. Zo werkt dat dus niet ... Wil ik ook niet.
Als het ff kan alles graag in één vloeiende beweging. De beentjes al bewegen in de lucht, bij het raken van de grond een lekkere looppas, ondertussen de parachute binnen halen, oprollen, loskoppelen, het zooitje in de daarvoor bestemde (afval)bak dumpen, helm weg, bril d'r achter an, pak losritsen en achterlaten, alles nog steeds in een stevige doorgaande beweging, de verkreukelde eigen kleding afkloppen, recht trekken, lucht geven, ff de pas inhouden om de laarzen voor normale schoenen te verwisselen, in een soepele sprong over het hekje, auto in, starten en bye, bye, zwaai, zwaai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten