Eindspel

  In bad gelegen gingen de gedachten er in ongewenste richting van door. Wat als ik nu het leven zou laten? Hoe zou dat gaan? Wat zou ik daarvan merken? Wat voel je? Waar is er dan nog tijd voor? Is er dan nog ergens tijd voor? Merk je het überhaupt? En zo ja, voor een fractie van een seconde, net genoeg om 'Oh, shit' te denken of langer?

 

 Wegdrukken lukt niet. Het soort gedachte valt me de laatste tijd weer met enige regelmaat lastig. Uit laten razen is de enige optie. Nog geen ander alternatief gevonden. Ergens verdwijnt het wel weer zo ook vanavond maar weg is het niet.

 De wip hangt weer in het midden en aarzelt in de te kiezen richting. Er is weer te lang niets concreets gedaan en bereikt. Het lijf sukkelt. Het is na het omgewerkte tweede perceeltje blijven steken op haast autonome routines. Krijg je je tijd zo mee gevuld, geeft echter geen voldoening, stimuleert niet, dempt, verstikt de boel met alle welbekende wijzingen in de mechanismen tot gevolg. Vergelijkbaar met de 'vrij' in een auto. Kunt gassen wat je wilt, van de plek komen doe je niet. Tijd dat daar iets aan gedaan wordt.

Oud-vertrouwd

  Voor achten in bad gedoken. Sfeerlicht aan, muziekje erbij, een hoop schuim op het water en een temperatuur om het liggen ff vol te kunnen houden. Zo'n moment waarop je je realiseert dat er een tijd was, dat ontspannen meer noodzaak dan extraatje was. Ik vergeet het veel te vaak. Uurtje eerder naar bed of zoals vanavond dat bad. Ff de gedachten proberen uit te schakelen, de ademhaling te reguleren en alle spieren laten verslappen. Het gebeurt niet vaak dat alledrie tegelijkertijd lukt. De makkelijkste is de ademhaling en zelfs die wil niet altijd naar de gewenste, vertraagde regelmaat.

 Iemand tegen me aan laten lullen of speciaal hiervoor geproduceerde klankendiarree luisteren doe ik al een eeuwigheid niet meer. Wat me er minstens voor een deel en ws meer bovenop geholpen heeft is geen integraal ondeel van het bestaan geworden. Zoiets als uit het oog uit het hart. Noodzaak verdwenen laat je de boel versloffen.

 Van bad naar bed om het door en door opgewarmde lijf rustig na te laten gloeien. Daar val je natuurlijk bij in slaap en dat is niet verkeerd. Uurtje. Het was doorbijten maar eruit gegaan voor het nachtelijke rondje met twee van de drie dames.

Wegzakken

  Altijd met een beschuldigende vinger naar de alcohol gewezen, hoe minimaal de consumptie ook is geworden. De laatste tijd zelfs met enige regelmaat geen druppel. Dan ruik ik ineens de alcohol als Mariana wel een glaasje heeft genomen. Desondanks zat ik net weer bijna rechtop te slapen. Is natuurlijk omdat ik de hele ochtend met houthakken bezig ben geweest en de middag met spitten. Ha! Volgens mij heb ik eerder energie bijgetankt vandaag, dan dat ik het heb verbruikt. Raar toch. Zal de leeftijd wel weer zijn.

Afglijden

 Drie dingen gedaan en de dag alweer bijna om. Blog bijhouden en lunchen telt dan niet mee. Bijna erger dan een (semi-)ambtenaar. Wat ik aan die periode heb overgehouden is koffie drinken. Alleen deed ik dat niet 'en groupe' met het bijbehorende geklets. 's Morgen van half negen tot negen uur. Een uur later nog een keer en dan 's middag om een uur of drie. Dan switchten de meesten naar thee. Mij stond tegen die tijd het hoofd meer naar een Duvel. Dat was nog een uur volhouden.

 Geen idee of de avond nog een bijdrage aan de dag levert. Koken telt weer niet. In Escape-spelletjes heb ik even geen zin. Mijn hoofd zit dwars bij het idee in de kranten te duiken. Opruimen en ordenen zou niet verkeerd zijn. Maar wie weet, kruip ik vroeg onder de wol. Overgangen zijn al niet mijn favoriete periodes. Als ze dan ook nog met zo'n plotse temperatuurduikeling gepaard gaan, neig ik naar een pas opzij en de ongewenste gesteldheid te laten passeren. Berenvel, haardvuur, glaasje port. Dingen kun snel veranderen.

 Strak als ik met de honden uit ga een blik op de buitenthermometer werpen. Ik kan me niet voorstellen dat het 15ºC of meer is. Maar ook 15 is de helft van wat het drie dagen geleden nog was. Kou moet geleidelijk over je heen komen en niet schoksgewijs. In feite voelt het nou net zo koud aan als het straks in januari of februari 15 met een min ervoor is.

Spelenderwijs

  The Room 3 is niet direct uit mijn hoofd verdwenen. Zeker niet nu gebleken is, dat het spel meerdere uitkomsten kent en ik niet het maximaal haalbare eruit heb gehaald. Het is geen malen maar ik vrg me wel af waar ik de eerste tekenen had moeten zien van inspanningen die niet noodzakelijk zijn om door het spel heen te komen. Lijkt me, dat dat vrij vroeg in het spel moet gebeuren, maar kan me uit de eerste 2 hoofdstukken weinig herinneren waarvan ik gedacht heb, dat ik er iets mee zou moeten maar het vervolgens niet meer tegen ben gekomen.

 Dat wordt met andere ogen kijken. Het lijkt me, dat je vrij automatisch neigt naar reeds bewandelde paden. Dat het deels een herhaling van zetten zal zijn, lijkt me ook weer niet te voorkomen. En dan de vrg natuurlijk welke van de twee 'betere' scenario's is het beste. Escape of Release. In het eerste geval geval weet je te ontsnappen aan de totale vernietiging van de plek, waar je hebt lopen zoeken naar de mysterieuze Null-kracht. Een beetje zoals het einde van deel 2. Bij Release komt naar het schijnt die Null-kracht vrij en gaat de wereld in. Voor beide varianten valt er wat te zeggen, maar zonder duidelijk onderbouwing neig ik naar de Release-versie. Het internet geeft hier geen uitsluitsel, geen klassificatie.

 Mocht je alle drie de resterende mogelijkheden willen realiseren, dan hoop ik, dat je niet steeds weer helemaal van het begin af moet beginnen. Ik zie me het spel sowieso niet nog drie keer spelen. Nog één keer om te zien wat er meer te halen valt. Zoals ik ook de DotO nog een keer door wil spitten in een poging op alles te vinden wat gevonden kan worden. Wat me zeer waarschijnlijk in delen van het spel zal brengen, waar ik in de eerste doorloop niet ben geweest.

Kouder

 Nog geen tweede paar sokken, maar de eerste trui heeft de kast verlaten. 15ºC  of misschien zelfs iets minder is dus truien-weer. Overmorgen naar het schijnt weer een paar dagen richting de dertig om vervolgens rond de twintig te blijven steken. Lijkt me aangenaam voor de tijd van het jaar en dan wel graag droog. Dat gaat het vandaag niet blijven. Kan ik me vandaag op het binnenwerk concentreren. Geen verleiding uit de hoek van The Room moet het een en ander gedaan kunnen worden. Administratie bijvoorbeeld. Getverdemme. Eerst maar de huisvrouw uithangen.

Afdakwerk

 Een heel dag geplens. Dit heeft weinig meer met compensatie te maken hier wordt voorgewerkt voor oktober, mag ik hopen. Die sik, die je er van kunt krijgen, die heb ik al. Ik voel een neiging tot schimmelvorming in mijn baard. Morgen gaat het nog ff door. Dat wordt geen tuinarbeid voor het weekeinde. Het water moet eerst wegzakken. Dat is de reden, waarom ik de bedden in terrasvorm zou willen verhogen. Geen halve meter maar afhankelijk van de plek toch 10 tot 30 cm.

 Deze week ook maar aan de slag met de voorbereidingen voor het wijnjaar 2020. Vooral veel schoonmaken. Niet dat ons weer een telefoontje overvalt over een week of zo. De goeie man gevraagd of hij een methode wist om goede witte wijn te maken zonder gebruik van sulfiet. Daar was hij heel duidelijk in: Nee! Toch heb ik een jaar of twee geleden witte wijn gedronken waar de maker van zei dat er geen sulfiet in gedaan was. De fles heeft uren open gestaan op tafel voordat we hem helemaal paraat hadden gemaakt. In feit had ie in de tijd van mooi groenig-wit moeten veranderen in een heldere maar bruine vloeistof.

 Ik sla de witte wijn over dit jaar. Leg mijn oor nog weer een keer links en rechts te luisteren en als dat niks concreet bruikbaars oplevert maar gewoon zien dat ik het spul te pakken krijg. Wat mij tot op heden (niet-online) niet gelukt is, afgezien van een flesje verdunde oplossing via-via.

Spelen

 15 uur en 35 minuten en het spel is uitgespeeld. Drie avonden bezig geweest voor nog geen 4 euro. Kom daar maar eens om bij bioscoop, theater of  concert. En wat schets mijn verbazing ... ik heb het spel in feite verkloot. Tja, kan het niet anders zeggen. Zelfde euvel als bij de Witcher 3. Te zeer de focus op het realiseren van het einddoel. Bij de Witcher loopt je dan op een gegeven moment vast, omdat je bepaalde zijpaden niet bewandeld heb of niet voldoende zooi verzamelt. In The Room 3 werd me aan het eind fijntjes verteld, dat ik voor eeuwig in een doolhof zal blijven vertoeven. Dat resultaat heet 'Imprisoned'. Er zijn nog drie andere mogelijkheden (Escape, Release and Lost) waarvan de eerste twee beter en de laatste nog slechter is dan mijn resultaat.

 

 Het gaat om extra's die uiteindelijk meer opleveren dan het halen van de eindstreep. Het was me al opgevallen, dat er voor mijn gevoel mogelijkheden onbenut bleven. Nou dat zijn dus de extra's waar het om gaat en die de verschillen maken afhankelijk van je keuzes. Eigenlijk mag ik niet klagen. Ik zal me er niet direct morgen op storten en het gaat ongetwijfeld (lijkt me) geen 15 uur meer kosten maar het spel hoeft niet direct opgeborgen te worden.

Wijnjaar

 Absoluut geen zin in, maar weinig keus, vrees ik. Man vindt natuurlijk, dat hij zijn best heeft gedaan en zal aan mijn tegenwerpingen weinig boodschap hebben. Wat ik nu alleen even heel snel moet doen is kiezen wat ik van plan ben. Welke wijntypes in welke hoeveelheden. Wit laat ik maar zitten dit jaar. Geen sulfiet meer. Niet voorgezorgd en ook (weer) niet navraag gedaan bij mensen die aangetoond goede witte wijn weten te maken zonder dat er iets van sulfiet aan wordt toegevoegd. Weken moeite doen om uiteindelijk met een geoxideerde versie te zitten, heb ik geen zin.

 Meer rosé en minder, maar wel drogere rode wijn. Laat ik me daarop proberen te concentreren. Vrg is dan hoe rosé ik de rosé wil. Ik denk, dat ik voor een dagdeel op de schil ga en vervolgens persen en gisten. Voor de rooie ga ik ook niet meer voor twee weken. Max. een week en zien of dat invloed heeft op het 'droge' karakter. Heeft er volgens mij niks mee te maken. Je zou een hoop andere metingen moeten doen (suikergehalte, ph, etc) om wijnen door de jaren heen met elkaar te kunnen vergelijken.

 

 Dat gaat me opzich niet te ver, ik heb er simpelweg niet de tijd voor. Het gaat iedere keer weer zoals nu, tussen de bedrijven door en absoluut niet met de volle, vereiste aandacht. Net als bij de tuin komt er meer bij kijken dan persen/zaaien, gisten/groeien en drinken/oogsten.

 Update: beste man had alleen witte druiven voor de verkoop. Mariana is blijkbaar niet duidelijk genoeg geweest. Communicatie is een kunst. Voor nop naar Médias gereden en dat in de regen.

Politiek

  De PSD heeft bij de lokale verkiezingen een aardig klap gekregen. Het werd tijd, dat de kiezer eindelijk die corrupte bende links liet liggen. Een partij met meerdere kopstukken in het gevang, een en al vriendjespolitiek, waar 'voor wat, hoort wat' het partijcredo was en elke gesubsidieerde km asfalt in praktijk slechts 800 mtr mat. Mn het verlies van de burgemeesterpost in Boekarest moet hard aan zijn gekomen. Maar er zijn meer grote steden 'gevallen'.

 

 Ook in Agnita -absoluut géén grote stad- is de PSD uit de bestuurskamer gezet. De restauranteigenaar en slager van de PNL (partij van Iohannes, de Roemeense president) gaat de komende jaren hopelijk een hoop smekende ex-PSD'ers teleurstellen qua gunsten en opdrachten. Onze aannemer zal er een van zijn. De voormalige burgemeester van langer geleden, die z'n hotel op kosten van Europa heeft gerealiseerd, zal voor zijn nw project meer moeite moeten doen dan als hij de burgemeester was geworden.

 De wereld zal niet van vandaag op morgen veranderen maar het zijn deze stappen, die met regelmaat gezet worden onder Iohannes en de huidige regering, die hoop geven, dat het land eerlijker gaat worden bestuurd. Er zullen altijd -net als overal elders- individuen blijven, die meer weten te profiteren dan de rest maar dan wel graag minder in aantal en niet zo overduidelijk politiek bepaald.

Kookkunsten

  Met een keuken vol laatste groenten uit de tuin lijkt het er bijna op alsof ik begin te snappen wat 'Koken met wat er is' betekent. In het weekeinde bouillon getrokken van wederom een overjarige diepvrieskip met uien, wortels en knoflook (buren) uit eigen tuin. Soep gemaakt met wortels, bonen, lenteui en paprika. Kippenpoten met knoflook en verse sla. Soep met lenteui, omeletreepjes en sla. En zo kan ik deze week nog wel ff door. Tomatenplanten moeten weer afgeroomd worden. Ik snap nou waar al die groene tomaten vandaan komen, die je in deze tijd in winkels en op marketen ziet verschijnen. Dat groeit maar door ongeacht of ze nog kleur gaan krijgen of niet.

 Nu die diepvriesinhoud nog weten mee te nemen. Mijn diepvriesjes, niet de bulk uit 24. Daar gooi ik straks weer een blik in als ik voor de was die kant op ga. Zien wat er behalve een tigtal kippen nog allemaal ligt en verwerkt zou moeten worden. Als anderen ook 'last' hebben van zo'n vergeten diepvries zou je een dorpsfeest moeten organiseren met allemaal soepen en sudderengerechten. Kan half Agnita z'n buikje komen vullen.

Planning

 Ruim voor negenen telefoon ... Wie wil nou weer wat op dit onmogelijk tijdstip? Mariana's broer weer omdat hij geen zin heeft om dingen zelf te doen? Nee, de meneer van de druiven. Dit is dus op en top Roemenië. 

 Een week geleden die man gebeld om te weten wanneer hij begon met het verkopen van druiven voor het maken van wijn. Dat kon hij niet zeggen. Ze waren net met de pluk begonnen, maar hij zou het ons rond 1 oktober laten weten. Komt dus vandaag een telefoontje maar niet om te zeggen wanneer hij op de markt in Médias staat maar met de medeling: Ik ben nu in Médias!

 Alsof ik niks anders te doen heb dan duimendraaiend te wachten op het moment, dat ik in de auto kan springen om naar de markt te rijden voor de gewenste hoeveelheid druiven. Het gooit verdomme alles weer om wat een beetje op een positieve routine begon te lijken. Ook bij Mariana moet ik bij iedere vrg aan haar duidelijk maken, wanneer het de bedoeling is dat het gevraagde geleverd wordt. Doe ik dat niet dan wordt het in de daaropvolgende minuten geregeld.

 Ik wilde bijv. iets met oude mest in de tuin en die ligt er zat in 24. Als ik zoiets bedenk, is dat nooit omdat ik het de volgende dag over de tuin wil verdelen. Zou ook nauwelijks kunnen, want er komt iets meer bij kijken. Het moet in de paardenkar worden geschept in 24. Daar moeten we iemand voor vinden. Ik heb daar niet de tijd voor en Mariana geen zin in. Die kar moet verplaatst worden naar 13 maar niet direct in de tuin. En dan kan ik aan de slag als weer en tijd het toelaten en de beoogde perceeltjes zijn omgewerkt. Met regen in de vooruitzicht, etc, was er geen haast bij. Half oktober was voor mij best geweest. Maar ondanks met al mijn gewicht op de remmen staat de paardenkar gevuld met oude koemest inmiddels pontificaal in mijn tuin, waar ik 'm niet wilde hebben.

Stommigheden

  De tweede dag geen blogbijdragen in de avond. The Room gaat voor. In feite is het net iets te simpel. Zit je vast, dan heb je haast gegarandeerd iets over het hoofd gezien of je probeert, zoals ik gisteren, iets wat net anders moet, maar het een uurtje of zo kost voordat je die omslag weet te maken. Gewoon stom en heeft niks met het puzzelen van doen. 

 Ook nu weer, of gisteravond dus op een punt gekomen waar de voor mij meest logische aanpak duidelijk niet werkt. Een schroef, een schroevendraaier en een loshangend plankje met twee draaiknoppen.. Wil ik, en dat moet, die knoppen kunnen gebruiken, moet ik het plankje vast zetten. D'r ligt een scchroef en ik heb net een schroevendraaier gevonden. Piece of cake, zou je denken. Nou, mooi niet. Of d'r mist nog iets of ik verricht de handelingen niet op de geprogrammeerde wijze. Vanavond weer.

 Maar zoals al gezegd is het spel simpeler dan de vormgeving doet vermoeden. Weinig echte uitdaging in de puzzels. Het lijkt me dat een kind de was zou kunnen doen. Ook zijn er in ieder hoofdstuk wel dingen geweest waar je volgens mij iets mee zou moeten, maar je komt ze in de voortgang verder niet tegen. Misschien komt dat nog in een finale waar je dan van de ene naar de andere kamer moet om verder te komen.

Vliegen

 Tijd voor het vernieuwen van de vliegenstrips. De derde ronde. Meer dan afgelopen jaar? Het lijkt wel en dan moet de fruitvliegjesellende van de wijnmaak- en stookperiode nog komen. Die vliegen is één van de minpunten van het landelijke leven. Al die beesten en hun stront. Zou anders niet weten waar ze vandaan zouden moeten komen. Wat rondslingert zijn toch vnl sigarettenpakjes, plastic flessen, blikjes en tegenwoordig mondkapjes geen etensresten. En mocht dat laatste wel het geval zijn, dan zijn de loslopende honden er als de kippen bij.

 Vliegen er een paar in huis, heb je er normaal gesproken geen last van. Zijn het d'r een paar meer, dan worden ze echter knap vervelend. Ineens word jij dan ook een plek om op te zitten en daar leen ik me niet voor. Niet op mijn handen en vooral niet op mijn hoofd. Blijkbaar is de ruimte op de strips dan niet meer van dien aard, dat de vliegen er makkelijk op gaan zitten. Weet niet. Ergens gaat dan iets mis. Hoewel om nou tussen een partij opgeplakte kadavertjes te gaan zitten (en creperen) is natuurlijk ook niet de meest uitnodigende omstandigheid.

 Maar gewoon vervangen. Ziet bovendien een stuk appetijtelijker uit in een keuken. Allez, genoeg gezeverd zo aan het begin van een nwe week. Ik stort me op de daden en laat de woorden ff met rust

Temperatuurdip

 'Kouwe voeten'-weer! Het trekt de komende dagen weer wat bij, maar de eerste plaagstoot van het koudere seizoen is binnen. De eerste schoorstenen roken. Hier staat de buitendeur nog open, maar ook niet meer tot laat in de avond. De sjaal wordt weer een vast kledingattribuut en misschien is het ook geen gek idee om de tegelkachel een schoonmaakbeurt te geven. Niet dat ik me deze mnd of in oktober al vuur zie maken. Als het ding eenmaal brandt, gaat ie niet meer uit ook. Ergens in de tweede helft van november lijkt me mooi genoeg.

 Voor die tijd kunnen eerst de deuren dicht, trui aan, dan de CV opstarten, het tweede paar sokken uit kast, etc. Onze bijdrage aan het smelten van het poolijs zal ook dit jaar weer zo minimaal mogelijk zijn. We kunnen nog altijd dromen over berenvellen, knappende openhaardtaferelen en het nippen aan een goed glas port. Ik heb ergens best wel zin in de winter, al moet ie niet te snel komen. Er is nog teveel waarvan het mooi zou zijn als het gedaan is voor die tijd.

Getwijfel

  Maandag en het voelt niet aan alsof er richting is gekozen voor de rest van de week. Dat wordt weer mooi aan mij overgelaten. Dwarsliggen is de kunst niet. Verantwoordelijkheid nemen voor een goed verloop over een korte of langere periode daar wordt fijntjes voor bedankt. Watjes. Omstandigheden hebben wel wat weg van Nederlandse politici. Ze liggen altijd bij alles dwars tot ze het op hun eigen bordje krijgen en hard opzoek gaan naar iets of iemand om zich achter te verschuilen.

 Herinnert me aan de verkiezingen die hier gisteren waren. Het belangrijkste is de nwe burgemeester van Agnita. Weer de oude, zittende? Een reprise? Of een hele nwe ster aan het firmament. Het zou bekend moeten zijn. Dus Mariana komt ws zo straks met het resultaat. De tam-tam verbindingen werken hier nog steeds optimaal.

 Ik ga mijn dag ouderwets met een zeer overzichtelijk afwas beginnen. Dat lijkt me een uitstekend begin voor een twijfelende dag. Me de bekende weg banen via het huishouden en zien waar dat verder toe leidt.

Tijdverdrijf

  Een hele avond gepuzzeld. The Room 3. Ik kan het iedereen aanraden. Het is niet extreem moeilijk, mooi vormgegeven en het houdt je van de straat. Het scheelt natuurlijk, dat ik de twee eerdere versies ook gespeeld heb. Was dan wel weer vergeten, dat er nog zoiets als een verhaal in zat. Iets wazigs over een andere wereld. Maar je herkent door de voorafgaande versies varianten van puzzels. Het is natuurlijk moeilijk om iedere keer weer met iets nieuws te komen in de orde van grootte van 'het wiel'.

 

 Het eerste hoofdstuk gehad. Nog drie te gaan. Wat het redelijk makkelijk maakt, is dat je voor een deel gestuurd wordt. Je kunt alleen dat nader bestuderen wat in het kader van de puzzel hout snijdt, de rest is lettelijk achtergrond. Heb je een stap opgelost en valt er op die plek niks meer te halen, kun je er ook niet meer naar terug, etc. Had voor mij niet gehoeven. Ook direct de 'hints' uitgeschakeld.

 

 Aardig is ook, dat bepaalde delen pas verderop in het spel oplosbaar blijken en je ondertussen bijna begint te twijfelen aan jezelf of je niet iets over het hoofd hebt gezien. Maar volgens mij ga je niet door naar een volgende locatie, als je niet eerst alles op de vigerende plek heb opgelost. Het zou kortom alles bij elkaar een slagje moeilijker kunnen. Maar niveau's kent de puzzel niet. Niet zoals in Dishonored waar je afhankelijk van de gekozen moeilijkheidsgraad meer of minder, slomere of alertere tegenstanders aantreft in het spel.

Rustdag?

 Was dit nou een rust- en hersteldag of is ook het laatste restje tempo en activiteit er vantussen gegaan? Moeilijk om dat op een dag als vandaag uit het losse handje te bepalen. Morgen zal het snel genoeg duidelijk zijn. Voor mijn gevoel schommelt het tussen beide alternatieven heen en weer. En het kan nog beide kanten op. Ik heb zo mijn voorkeur, maar heb vaker dan eens moeten constateren, dat die voorkeur niet automatisch richtinggevend is.

 De regen is voor deze week nog niet uit de lucht. Maar het weer zou enkel de tuin dwars kunnen zitten. Dat is slechts één van de terreinen waarop ik aan de slag kan. De rest is vrijwel allemaal onafhankelijk van het weer voor wat betreft de feitelijk te verrichten handelingen. Maar niet mee bezig zijn en morgen zien waar ik sta.

 Ik duik zometeen in The Room, deel 3. Natuurlijk gisteren al ff geneusd en de eerste indruk was niet verkeerd. Zelfde sfeertekening. Voor de rest zal het vooral goed kijken zijn en iedere afwijking of net tè perfecte vormgeving in de gaten houden voor de verborgen knoppen, hendels, sleutels en wat verder nog te bedenken valt.

Kritiek

  Da's een mooie: 'Resort op Thais eiland klaagt man aan wegens negatieve Tripadvisor-recensie'. Nu heb je vaak of eigenlijk meestal erg weinig aan die recensies, maar als eigenaren van besproken zaken ook nog je mening kunnen overrulen èn de politie daaraan meewerkt met een arrestatie, dan kun je ze a. beter niet meer schrijven en b. zijn ze hun waarde helemaal kwijt.

 Het is nou eenmaal een persoonlijke mening en zolang die netjes geformuleerd is en je er geen heksenjacht van maakt, dan snap ik niet wat je er als eigenaar tegen kunt doen. Je doet het dan af, wat je vaak ziet, met een 'Ach, wat vervelend .... "-bla, bla en spreekt de hoop uit, dat je een tweede kans krijgt om aan te tonen dat de betreffende ervaring een uitzondering moet zijn.

 De beste man, een Amerikaan, dat zijn trouwens de grootste zeurkousen, had het over onvriendelijk personeel en het feit, dat hij zich niet welkom voelde. Dat past absoluut niet bij de verhalen van mensen die ik ken en met regelmaat in Thailand vertoeven, maar soit, ieder zijn/haar/het eigen gevoelswereld. Maar dat een politie actie onderneemt vanwege reputatieschade voor het hotel, slaat nergens op. Er zal wel meer aan het handje zijn geweest.

Situatieschets

  In de fruitschaal op de tafel buiten staat ruim 5 cm water. De inmiddels tot over de drie meter reikende bovengrondse delen van de aardpeer zijn op bodemniveau afgebroken en liggen gestrekt over de wijngaardaanplant. En uit de rechter benedenhoek van het onlangs geschoonde deel van de tuin sijpelt water richting het stroompje in het middenpad. Voor de verdere rest is er wonderwel weinig te zien van de kracht waarmee de regen gisteravond èn vannacht tekeer is gegaan.

 

 De reeds omgewerkte perceeltjes zien er weer mooi donker uit. Van de week zien hoe diep het water is doorgedrongen. Er staan 2 perceeltjes te gaan op de verboden planning voor komende week. Het lijf lijkt gisteravond tot rust gekomen, dus een blik vooruit kan weer.

 Straks als eerste de pomp, waarmee gisteren het zwembad is geleegd terugplaatsen op z'n originele plek in de put in de kelder. Met een beetje pech zit het ding vol. Er zal geen water in de kelder staan, maar die pomp heeft met regelmaat werk te doen om het water, dat via een drainagebuis in de grindvloer van de kelder naar de put loopt, weg te pompen.

Wrijving

  Van nu af aan mag ik dus iedere blogbijdrage beginnen met het vervangen van de <p></p> combinatie door <div></div> in het onderwaterscherm. Dank Alphabet voor je ongevraagde bemoeizucht met de vormgeving van Blogger zonder daarbij de gebruiker de keus te geven of hij/zij/het er iets mee wil of niet. Bespaar me in het vervolg je goede bedoelingen, ze bederven enkel mijn humeur. Lelijke vormgeving, onhandig gebruik en onlogische verplichtingen tot extra toetsaanslagen. Misschien stoor ik me er over een paar weken minder aan, maar nu is ergernis troef. Zelfs de mobiele versie is beter te pruimen en dat is al een kleine ramp.

IT

  Digitalisering ... ik krijg er weer ff een sik van. Dank het onweer de hele toestand afgesloten, blijkt na het opstarten, dat ik niet meer terug kan naar de oude versie van blogger. Gotverdegotver. Voor 'eeuwig' overgeleverd aan hun gedrocht van een vernieuwing tot ze het weer tijd vinden om het resultaat nog verder te verkrachten met hun goede bedoelingen.

 Was het dat alleen geweest, was ik het misschien alweer vergeten. Het is tenslotte zoiets als ouder worden, je moet er mee leren leven of je wilt of niet. Maar nee, ik zag gisteravond, dat er -alweer jaren- een, zelfs twee nieuwe versies zijn van de puzzel-App The Room. Kost een paar euro (letterlijk) maar dat zijn de spelletjes wel waard. Of waren dat tenminste. Dus ingelogd, op Aankopen' geklikt', moest na een irritant lange wachttijd de betalingsmethode aangepast worden. Dat zat er in. Creditcards verlopen sneller dan ik aankopen doe in de App-store van Apple.

 

 Netjes de nwe gegevens in gevuld. Foutmelding: Niet geldig betaalmiddel in deze store, kies ander betaalmiddel. Weer zo'n lekkere melding waar je een hoop kanten mee op kunt. Creditcard niet verlopen. Daar kon het niet inzitten. Ik stond er nog steeds met een (fake) adres in Frankrijk. Maar, volgens mij wordt bij een creditcard betaling niet het adres gecontroleerd. Maar soit, adresgegevens aanpassen, loop je tegen de onzin van extra vrgn aan, die je ooit als ongewenste extra beveiliging hebt moeten invoeren. Dat gaat dus mis, maar kan weer via een controlecode over de email gecorrigeerd worden. Komt ineens de verplichting een geldig telefoonnummer in te voeren. Fuck it .... verdere correspondentie blanco. Noppes.

 Gelukkig bleek daar weer omheen te komen. Adres gewijzigd. Creditcardgegevens opnieuw ingevoerd. Zelfde foutmelding. Zou het aan de Nederlandse oorsprong van de kaart liggen? Mijn Roemeense versie ingevuld. Et voilà. Het werkt. Rare restrictie. Maar we waren er nog steeds niet wat de ellende met de IT betreft.

 

 The Room Three aangeschaft en op de volgende aankoop geklikt. Die App vereist IOS-versie 10 en met mijn mini die nog op versie 9 zit gaat dat dus niet lukken. Oké, dan ergens de komende tijd upgraden. Even gecheckt welke versie me dan te wachten staat, blijkt het maximaal haalbare op mijn mini de 9-versie.... Dus om een spelletje van 3 of 4 euro te kunnen spelen moet ik een nieuw tablet aanschaffen van een euro of 500 terwijl mijn mini nog steeds probleemloos doet waarvoor ik 'm heb aangeschaft. K*t!!

Hemels

 Hier wordt een paar weken droogte rijkelijk gecompenseerd. Wat een geplens. Het heeft de hele dag gedreigd, tot de avond gewacht met losbarsten. En dat niet twijfelachtig maar vol op het orgel. Onmatig geplens en donderslagen, waar je ongewild van ineen duikt. Ieder week een nachtje druilen had me een beter idee geleken. In de moestuin kan weinig meer misgaan. Op de binnenplaats zijn de nodige Dalhia's geknakt als luciferhoutjes. Idioot hoge planten met weinig stevige stengels. Het net leeggepompte zwembad heeft er direct weer een paar cm bij gekregen. Vrg is of dit nog uren gaat aanhouden. Zo ja, dan zou ik nu alweer het bed in duiken, want een hondenpiesloopje terwijl het plenst, zie ik niet zitten.

 Twee uur opzitten alleen om Rosa en Mopke hun blaas te laten legen is sowieso alles behalve aantrekkelijk. Bovendien hebben ze al vaker laten zien, dat ze de boel best kunnen afknijpen, als ze dat willen. Met de kip, die staat te trekken, hoef ik ook niks voor morgenochtend. Die mag nog wel een partijtje uren tegen de kook aan hangen. Alles en iedereen ligt hier te slapen met uitzondering van mijn persoontje. Ik denk dat ik aan mezelf denk en het voor gezien hou.

Draaikolk

 Wat is vervelender? Een splinter in je vinger of iets waar je de vinger niet opgelegd krijgt? Nou, doe mij die splinter maar, desnoods onder een nagel. Het onbestemde maakt mij niet vrolijk, jaagt mijn gedachten in alle richtingen en laat me de controle erover verliezen. Donderdag begonnen is het inmiddels nauwelijks meer duidelijk wat de werkelijkheid is en waar de gedachten mee op de loop zijn gegaan. Het regelen van mijn begrafenis rukt stug op naar de bovenste regionen van de prioriteitenlijst. Meer met het leven na mijn verscheiden bezig, dan met het moment van de dag. In gedachten dan. Tot concrete actie heeft het nog niet geleid. Blijkbaar mist de overtuiging.

 Vermoeiend, nog steeds niet van bevrijd. Na de laatste oprisping van activiteit lag ik om zes uur onder de wol. Het duurde ff maar uiteindelijk diep weggezakt. Zwaar geslapen. Uurtje maar het voelde aan als dagen. Stijf. Gevoelloze ledematen. Oogleden die het openen weigerden. En een stemming die het graf nog niet had verlaten. 

 Is het opstaan uiteindelijk gelukt, zit je dan met een hele avond voor de boeg, die je liever al achter je had gelaten. Nog onweer ook. Dus niks op de Pc, enkel wat klooien op de mini. Mag hopen, dat ik snel weer moe wordt van mezelf. kan ik terug onder het dekbed.

Afsluiter

 Nog één activiteit vandaag als middel tegen het volledig stilvallen en het instand houden van een zeker minimaal geloof ik mezelf. Ik denk, ik ga een 25 ltr-fles van de jaargang 2019 afvullen in handzame flessen. Tegelijkertijd zou ik het zwembad leeg kunnen pompen, bedenk ik me al schrijvend. Waarom niet? Zo sluipt er potentiële onvrede in je bezigheden. Doe ik dat leegpompen niet, zit ik straks met zo'n gevoel van wat best gekund had maar niet is gebeurd.

 Zit ik nou zo moeilijk in elkaar of is dat een algemener voorkomend verschijnsel? Gelukkig bedenk ik me net, dat ik maar één stopcontact in de tuinkamer heb en beide activiteiten stroom behoeven. Nu bestaan er T-stekkers en laat ik er een paar rijk zijn.. Lulkoek dus. Tijd voor daden. De woorden wachten maar ff.

Stilvallen

 Moe, moe, moe weer een keer. Hoe minder je doet hoe moeër je bent. Je zou denken, dat het normaal gesproken omgekeerd zou moeten zijn. Het is net alsof de moeheid haar kansen schoon ziet op het moment, dat je het tempo laat zakken. Niet dat ik nu zo speedy bezig ben geweest de rest van de week, maar actiever dan zeg vanaf donderdag. Teugels vieren en je wordt getackled. De zoveelste versie van hollen en stilstaan, van naar de hemel reiken en in de put flikkeren, drie stappen vooruit en twee terug?

 Ik hoop het ooit nog eens mee te maken, maar het zal schrikken zijn, als ik na een week of vier ineens besef, dat ik geen tempoverzakkingen, terugslag of opwelling van tegenzin en afkeer heb gehad. Eén continue, ononderbroken voortgang. Wanneer was dat normaal en dat langer dan vier weken? Ik kan me de tijd nauwelijks nog heugen.

 Nu is het weer herschikken en opmaken voor een hernieuwde start. Mag tegenwoordig door doorstart heten. Helemaal naar nul gaat het gelukkig nauwelijks meer. Heerlijk met 120 of ietsje meer over de snelweg scheuren en dan ineens gestotter onder de motorkap, vluchtstrook op, een paar keer stevig gasgeven en we kunnen weer. Vuiltje in de brandstofleiding, zeg men dan. Dat kan een keer voorkomen. Met mijn regelmaat zou je eerder geneigd zijn om het systeem eens goed door te blazen.

Omslag

 Definitief of tijdelijk? Volgens de weersvoorspellers eerder een pas op de plaats. Niks geen frisse ochtend met een prachtig blauwe lucht en links en rechts wat nevelslierten. Het is grijs, grauw en lauw en toch ook weer kil maar vooralsnog droog. Ik volg het weer en maak ook een pas op de plaats vandaag. Keuken weer aan de kant voordat het uit de hand loopt. Iets met koken maar vooral toch verder op- en leegruimen.

 Itt de eetkamertafel, die steeds weer volloopt maar een duidelijk maximum kent in de bezetting, blijft het in de keuken maar aanslibben. D'r gaat een hoop in en ook weer uit, maar per saldo neemt het totaal continu toe ipv af. Steeds weer komt een moment dat uitmesten noodzakelijk is om het normale gebruik mogelijk te maken. Lege flessen, volle potten, niet teruggezette pannen, verweesde boodschappen, tuinopbrengsten, etc, etc.

 Tijd om de winterklussen te prioriteren. Eentje daarvan is een voorraadrek in de tussenkelder. Dat scheelt een halve keuken. Kunnen we dansen op het aanrecht. Tot die tijd de zooi andersinds onder de duim zien te houden. Dat vergt creativiteit en dat kost weer tijd. We krijgen onze dag wel om.

Gatenkaas

 's Avonds willen de woorden niet zo. Net als gisteravond, denk ik wel vaker "Dat doe ik straks wel" maar meestal komt het dan niet verder dan de intentie en naar het scherm staren. D'r kan nog een hoop in, maar d'ruit komen doet weinig meer. Die delen lijken afgesloten. Niet dat dat 's morgens nooit gebeurt, maar dat zijn dan toch de uitzonderingen niet de regel.

 Een hele dag rondgesjouwd, het nodige gedaan, ongetwijfeld ook iets beleefd maar alles blanco bij navraag. In feite zoals de droom van vannacht. Wederom iets met koken en eten en het ging om een speciaal gerecht of een bijzonder ingrediënt, waar ik iets mee moest met specifieke personen, maar het fijne krijg ik ondanks pogen niet meer boeven water.

 Zo is de dag van gisteren verworden tot een herinnering aan het zoeken naar glazen en pannen, alsof ik niks anders heb gedaan dan van de ene winkel naar de andere sjezen in de hoop te vinden, wat ik zocht. Je weet dat dat niet zo is geweest. Kunt nog de nodige beelden terug halen maar een consistent verhaal d'r van maken zit er niet meer in. Teveel lucht, teveel gaten. Meer gat dan kaas. Emmenthaler.

Pannig

 Als ergens geen PFTE, PFOA, PFAS of weet ik welke afkorting in de anti-aanbaklaag zit, zijn de pannen dan eco en gezond? Van de Telflon produkten was ook niet direct bekend dat ze beter niet gebruik hadden kunnen worden. Nu is het keramisch wat de klok slaat, maar ook keramisch is maar een laagje en gaat ongetwijfeld kapot, barsten, schilferen en dan heb ik het nog niet over niet zichtbare chemische processen.

 Vandaag lopen vergelijken in diverse winkels t/m de gespecialiseerde keukenwinkel toe. Iets maakte, dat ik er niet enthousiast van werd. Om te beginnen is een gegeven als 'de beste pan' net zo nationaal bepaald als de inkomensbelasting. Wat je in Nederland vindt, kent men niet in Duitsland, laat staan Roemenië. Thermolon is hier nergens in een beschrijving te vinden. Daarvoor kan ik weer niks op Nederlandse websites vinden over Lotan.

 Wat me terughoudend, in feite wantrouwend maakt is zoiets als 25 jaar garantie op de pan en 2 jaar op de anti-aanbaklaag. En dat voor een Duits merk, dat zegt de beste pannen van de wereld te (willen) maken. Wat heb ik aan 25 jaar garantie op een pan met een anti-aanbaklaag, die natuurlijk heel bijzonder, keihard en absoluut niet giftig is zolang die niet stuk gaat, als het belangrijkste element van de pan, het anti-aanbakdeel maar 2 jaar wordt gegarandeerd???? Vijfentwintig jaar garantie op de auto en twee jaar op de motor ...

 Maar, zoals nog niet zolang geleden geschreven, ben ik niet geïnteresseerd in enkel stomen, stoven, smoren, slow cooken en aanverwant gesudder. Alles op z'n tijd en zo ook een goed gebraden biefstuk of eendenborst. Vrees dat het toch iets met plaatstaal (Mineral B of Carbone plus van De Buyer) of gietijzer (Le Creuset) wordt. Dat wordt krachttraining bij 32 cm doorsnee van de pan. En dan kan er ook nog wel een wok van DeMeyere bij.

Weg!

 'Allez, mondkapjes kijken!' was de strijdkreet waarmee we vanochtend kort na negenen richting Sibiu togen. En daar is weinig van terecht gekomen. Druk werken was het afgezien van de lunch. Mariana was helemaal in de wolken dat 'haar Portugees' weer open was. Blij toe, dat zo iemand 6 mndn sluiting kan overleven. Het is een welkome aanvulling op de voor de rest vnl Roemeens-Italiaanse keuken, die je elders op menukaarten aantreft. Net zo als Yummie Yang (ik verzin het niet) als representant van de Aziatische keuken.

 Rondje dierenvoer inslaan en vervolgens de auto niet kunnen schoonspuiten èn niet in de Metro gevonden waarvoor ik er speciaal naar toe wilde. Dat de nettere wijnglazen niet waren wat ik zocht was niet zo'n punt. Ik heb er nog zes. Het waren er ooit 32. Dat wordt aftellen, maar vast niet in een week tijd. Ik heb daar nog wel even. Volgende keer een glas meenemen ter vergelijking.

 De pannen is een ander verhaal. Ik mis mijn 32-cm anti-aanbak braadpan, die ik in feite steeds als hapjespan gebruikte. Het aanbod cq de keus viel me tegen en niet alleen in de Metro. Gaande het zoeken en vergelijken kwam ik bovendien in een fundamentele twijfel terecht mbt anti-aanbak kwaliteiten. Maar daarover straks meer.

 Na de lunch naar de supers in de Shopping-City getogen en een hoop ingeslagen waarvan we, ik bedacht had(den) dat we het niet meer zouden doen. Het nodige waarvan de noodzakelijkheid ver te zoeken is, maar wat wel erg lekker is. Als je dan toch een klap centen aan een kas de deur uitgooit, mag de koelkast ook best op z'n Kerst's gevuld worden.

A-z'ters

 Ach gut, weer dat 'hij, zij, het'-gedoe. Je bent als vrouw geboren, voelt je echter man. Dankzij de huidige stand van de medische wetenschap en mn dan de chirurgie èn het verspillen van het zorgbudget dat bedoeld is voor het algemene belang kun je je laten ombouwen. Typje heeft zich ongetwijfeld een lul aan laten meten, slikt een berg testoron om een baard te ontwikkelen maar heeft de baarmoeder niet laten verwijderen. Dan gaat zo iemand beweren, dat niet alleen vrouwen menstrueren.

 Nou, bij mij zit geen schroef los. Bij de betreffende persoon rammelt het ongetwijfeld in de bovenkamer. Je kunt je verbouwen wat je wilt. Als je hebt twee geslachten en een heel klein percentage twijfelgevallen. De vrouw is de ene versie. De andere heet man. Zo wordt je geboren en daar verandert de medische goegemeente met wat externe aanpassingen niks aan. De kwestie zit tussen de oren en blijft daar ook, alle cosmetisch poespas ten spijt.

 Dat iemand zoiets wil. Ach, als het weloverwogen, op een leeftijd gebeurd, waarop je in alle redelijkheid op basis van levenservaring kunt beslissen, wie ben ik om er anders dan mbt de centen over te zeuren? Maar bespaar mij omgekeerd het gezeur, dat het allemaal zo normaal is en waar allemaal niet door de anderen rekening mee moet worden gehouden. Ik loop ook niet voortdurend tegen iedereen te zeuren hoe belangrijk het is, dat ik hetero ben, mijn gang moet kunnen gaan en of aub iedereen zich daar aan wil aanpassen.

 Eerst jaag je de maatschappij op kosten en vervolgens moet diezelfde maatschappij zich ook nog eens aanpassen om voor jou het leven mogelijk te maken, wat je je in je hoofd hebt gezet. Beetje eenzijdig, niet?

Ontinspannen

 Weer enige rust in het lijf en het niet fysieke deel van mijn zijn. Mn in het eerste ging het aardig tekeer vandaag. Wat ik in het begin van de week niet raar zou hebben gevonden, valt je lastig, als je in feite geen ruk doet, afgezien van staan en een beetje heen en weer lopen. En het was nieteens zozeer de rug die dwars lag. Het zijn dagen waarop ik me afvraag wat er allemaal gaande is aan mijn binnenkant en als ik niet uitkijk helemaal wegzak in het regelen van mijn begrafenis en nalatenschap.

 De afwas is niet de bezigheid met voldoende tegenwicht om dat te voorkomen. Pas in de tuin, maar ook niet direct trokken de verkeerde gedachten zich terug. Het ruimen van de te bmesten percelen verloopt vlot. Het ergste onkruid had ik al verwijderd. Het zijn de laatste resten, die er nog uit moeten, zowel van het onkruid in de vergeten hoeken als de groenten, kruiden en bloemen die me nu in de weg staan.

 Stom gedoe. Met een betere planning hoeft dat volgend jaar niet meer op die manier te gebeuren. Dan weet je vooraf waar in het najaar de mest zal komen en kun je daar met de beplanting rekening mee houden. Misschien laat ik de prei en de peterselie staan. Dat zou net moeten kunnen. Wel ff checken of peterselie geen problemen heeft met een stevige mestgift, anders kan ik die er beter toch gewoon uithalen. Met een emmer laatste groenten weer retour keuken. Zien dat die gebruikt worden voordat ze daar niet meer geschikt voor zijn.

Waarom's

 Nog zo'n leuke uit de kookhoek van het internet. Sriracha: hete (Thaise) chilisaus, gefermenteerd. Het ene recept heeft het over 5-7 dagen het ander over een mnd. Wat is het nou? Dan moet je gaan kiezen wat voor jouw idee de meest reële aanpak is. Eerlijk gezegd heb ik het idee, dat een mnd reëler is dan 7 dagen.

 De pot, die ik had staan om de betreffende saus te maken, liet nauwelijks enige gistingsactiviteit zien. Nu zullen niet alle gistingsprocessen met heftig bellen blazen en schuimvorming gepaard gaan, maar het lijkt me ook niet, dat je de activiteit erbij moet verzinnen. Maar daar gaan we dus ... Waarom fermenteren? Niemand legt het uit. Houdbaarheid? Dan zal dat vast niet in 7 dagen zijn gepiept. Ook niet als het vnl een kwestie van smaak is. En dan: Hoe zie je, dat het proces begonnen resp. afgelopen is? Wederom niemand met een verhaal waar je iets mee kunt. Het is het niveau, neem een dubbeltje, stop het in het machine, druk op de knop en zonder keuze of selectie krijg je het gewenst op een presenteerblaadje aangereikt. Cul, kortom.

 Omdat er nog steeds niks van enige activiteit in de pot te zien was, heb ik het vandaag, na twaalf dagen afgehandeld. Weer in de blender en dat voor meerdere minuten op wisselende standen en vervolgens door een zeef geduwd. Het resultaat oogt oké als ik de plaatjes in het internet als uitgangspunt neem. Proeven mag Mariana ergens een keer.. Voor mij is het ws een paar bruggen te ver.

Vrijetijd

 Het slagveld is geruimd, de lijken zijn terug in de kast. Alles netjes op z'n plek en schoon .... voor zolang het duurt. Het is als eb en vloed. Het vuilmaken volgt op het schoonmaken en vervolgens weer schoonmaken, etc. Zo gaat dat 'eeuwig' door. Voorlopig geen bijzondere verrichtingen meer in de keuken. Enkel koken en dat betekent overzichtelijk vervuilen, goed stapelen en met een beetje geluk eenmaal in de week aan de vaat.

 Zowaar een paar uren overgehouden. Onbedoelde tijd voor andere zaken. Mooie gelegenheid voor een onverwachte duik in de tuin. Neeeeuh, geen gespit. Een paar perceeltjes moeten geschoond van wat er nog in staat en ergens de komende dagen omgewerkt worden. Er staat een paardenkar oude koemest in de planning en de beoogde perceeltjes, waar het spul moet komen, moeten dan wel vrij èn omgewerkt zijn.

 Dat laatste niet voor het weekeinde. Zaterdag schijnt er een knappe partij water naar beneden te komen. Dat zou het bewerken een stuk makkelijk kunnen maken als het niet direct tot zompige toestanden leidt.

Vendange

 Vandaag geen Sibiu maar ook geen tuin. Eerst de boel hier intern aan de kant en terug op de wieltjes zetten. Het slagveld van gisteren is pas deels ontmanteld. Met het oog op de komende drukke(re) weken zou het goed zijn als het uit de hand lopen onder controle wordt gehouden. De druivenoogst is begonnen. Ook op onze binnenplaats ruikt het zoet naar druiven. Voordat we gaan rippen, kneuzen, persen en vergisten moeten er eerst nog twee 25 ltr flessen afgevuld worden in normaal hanteerbare flessen.

 Vorig jaar was dat er naar eentje. Is onze consumptie ingezakt? Kan me dat niet voorstellen. Er wordt meer rosé dan rood gedronken en rosé zat niet in het produktieproces van afgelopen jaar. Misschien een poging waard dit jaar?

 Ik loop alweer voor de fanfare uit. Afwassen vandaag en op- en uitruimen, afvullen, schoon spoelen, etc. Ik zie de dag al in alle rust voor me uit hobbelen. De dag heeft er zin in. En ik?

Kookblogs

 Ik ben tamelijk lui op het vlak van koken. Heb een paar meter kookboeken maar neem nauwelijks de moeite om daar in te kijken. Bovendien staan die boeken mn vol met plaatjes. Een kookboek met een hoop tekst kan het bij mij sowieso vergeten. Als ik iets wil maken, wat voor mij nw is, dan google ik tegenwoordig sneller dan door de boeken te bladeren. Vaak heb je snel meerdere alternatieven te pakken en kies je de voor jou beste eruit.

 Behalve het gemak levert zo'n vergelijking ook zicht op de hoeveelheid kopieën van kopieën die er in die wereld circuleren van raadgevingen, veronderstelde houdbaarheid, ongrediënthoeveelheden en combinaties tot aan klinkklare onzin toe. Gisteren op die manier bezig geweest om een idee te krijgen van temperatuur en tijd voor het drogen van mini-tomaten. Ik heb het al een keer gedaan, maar daar blijkbaar geen aantekeningen van achtergehouden. Iets wat ik meestal wel doe, als ik iets maak. Om zongedroogd na te bootsen lijken me de vaak genoemde oventemperaturen van 100 of zelfs 120º complete onzin. Het moet natuurlijk snel, snel. 60 à 70 lijkt me meer dan zat.

 Maar dat was niet de grootste onzin die ik meermaals tegenkwam. Helemaal lachen is het als dan aan het eind bij 'Bewaren' geadviseerd wordt om de met olijfolie gevuld potjes vol met gedroogde tomaatjes in de koelkast te bewaren. Die miepen, want het zijn voor 99,6% procent vrouwen die dergelijk websites vullen, hebben dat blijkbaar nog nooit gedaan en/of geen verstand van olijfolie. Olijfolie wordt dik, wittig en zelf een beetje crême-achtig als je het koud wegzet. Dan lijkt me niet de juiste aanpak. Als iets in de koelkast moet dan gebruik je de betere zonnebloemolie of zoiets.

 De vrg die ik gisteren niet heb kunnen oplossen is hoe je weet wanneer de gedroge tomaatjes droog (genoeg) zijn. Daar ben ik wel benieuwd naar.

Verspilling?

 In de afgelopen wkn, maak er mndn van, me met regelmaat afgevraagd of de stoommodule van de douche nog wel zou werken. Als we die tweemaal gebruikt hebben, zou ik best nog kunnen overdrijven. Ik denk dat dat het inrichtingsdeel is wat het meest in de buurt van weggegooid geld komt. Niet de hele doucheconstructie. Zowel de meerdere uitgangen en vormen waarin je het water kunt gebruiken, met de regendouche als favoriet, de muziek en het lichtorgel worden met regelmaat gebruikt. Licht en muziek vaker als ik in bad lig, dan als ik onder de douche sta. Dat douchen ga meestal zo snel, dat het nauwelijks de moeite loont om het programma op te starten.

 Maar, ja dus, de module werkt naar behoren. Wat mist en ws deels de oorzaak van het minimale gebruik is, is iets om op te zitten. We hebben al vanalles bedacht maar er nooit iets voor gevonden waarvan we enthousiast werden. Vast meubilair is een obstakel bij het normale gebruik van de douche. Iets opklapbaar zou in de muur vast gemaakt moeten worden, waarin nogal wat leidingen lopen. Verplaatsbaar meubilair staat weer in de weg in de badkamer. Vooraf geen moment over nagedacht. Of dat tot andere beslissingen had geleid als we dat wel gedaan hadden, waag ik te betwijfelen.

 Misschien binnenkort toch maar eens naar iets van een kurkje omzien. Weer niet te laag met het oog op de oude dag, maar ook weer niet te hoog ivm het weg kunnen zetten als het niet gebruikt wordt. En doen we er een of twee?

Vermenigvuldigen

 Twee levens tegelijk leven. Tuinman en kok ... en als we dan toch bezig zijn, doe er dan maar een paar meer. Eentje voor het Pc-werk, eentje voor het onderhoud, eentje voor de extra klussen en dan nog twee voor achter de hand. Dan hoeven de dagen ook niet langer ... hoop ik.

Ontspit

 Ook zonder spitten komt een dag aan z'n einde. Andere dag? Ja en nee. Druk met keukendingen geweest en natuurlijk lang niet gedaan wat ik me bedacht had. Maar zowel de vlierbessen als de mini-tomaten verliezen op het ogenblik hun sappen. Van de een vang ik het op, van de ander laat ik het in de atmosfeer verdwijnen. Misschien komt het straks alweer retour idvv regen.

 Alles is anders vandaag, ook het weer. Het is absoluut niet meer zo aangenaam zonnig als het weken is geweest. Helaas, was leuk geweest tot twee dagen voor de Kerst en dan ineens een meter sneeuw. Niet van die lullige, mndn durende overgangen. Dan 2,5 maand winter met stevige kou en minder sneeuw en half mrt weer 25+. Waar blijft die opwarming van de aarde??

 Het wordt straks spitten tussen de buien door. Ieder perceeltje in een ander teken. Achter het volgende zit bovendien een stok achter de deur. Het moet het tulpenveldje voor Mariana worden. Dus heb ik maximaal tot eind oktober. Ik zal niet automatisch zeggen, dat dat tijd zat is. Laat ik hopen, dat ik aub niet een dergelijk tijdspanne nodig ga hebben.

Grapje

 Gisteren ergens op het internet tegen een IQ-test op gesurft. Ach, waarom niet. Zien of er nog iets van het ooit aanwezige over is gebleven, dacht ik bij mezelf. Twintig vrgn. Eenmaal gegokt en eenmaal ietsje langer moeten denken maar voor mijn gevoel er soepeltjes doorheen gerold. Kom je aan het eind moet je 20 euro betalen om het resultaat te weten. Wat is nou de feitelijk IQ-test? Die 20 vrgn of het wel of niet betalen van 20 euro om het resultaat te zien?

Verandering

 Leeg zo zonder direct vooruitzicht om te gaan spitten? Nou nee, dacht het niet. Eerder opgelucht. Eventjes iets anders doen. Mariana was zo in haar sas met het vlierbessensap, dat ze gisteren, na een paar weken erover praten, nog twee emmers heeft weten te scoren. Aardige bijkomstigheid is, dat ik verondersteld wordt het bijbehorende werk te doen. Net als ze ook regelmatig in de weer is met recepten uit de Roemeense keuken, maar nog nooit op het idee is gekomen er zelf iets van klaar te maken. Dat wordt een dag bessen ritsen.

 Had me eigenlijk bedacht om met het drogen van mini-tomaten aan de slag te gaan. Misschien lukt dat tussen door alsnog. Bij al die uren die het spul in de oven ligt hoef ik tenslotte niet de hele tijd bij te zijn. En er is meer in de keuken te doen. Dank het gespit is wel het een en ander blijven liggen. Multitaksen op twee duidelijk in afstand van elkaar gescheiden plekken gaat me niet zo goed af.

 Het zien van het onlangs omgewerkte deel van de tuin doet goed, geeft een gevoel van voldoening. Mooi. Schoon. Strak. Alvast één perceel meer volgend jaar. Wat niet wil zeggen, dat ik direct de zin in zie van al het gedane werk. Het had met minder inspanning gemogen

Visie?

 En ik stoom maar door. Het is bijna een autonoom proces geworden. Voor het eind van de mnd tik ik met het blog de 9600 bijdrages aan. Alsof ik zo snel mogelijk bij de 10K wil zijn, terwijl ik me in feite de tijd zou moeten gunnen om na te denken over eventuele consequenties. Ik doe hier wat ik met de nodige andere zaken ook doe. Ik schuif het vooruit en wat vooruit geschoven is, daar hoef ik me niet mee bezig te houden. Dat is tenminste het idee. De praktijk werkt anders. Wat voor me uit geschoven wordt, rent achter me aan.

 Maar wat zou ik willen? Ik heb helemaal, maar dan ook helemaal geen idee of en zo ja, wat ik zou willen veranderen aan het blog. Uiteindelijk is die 10K niks meer dan een moment, een bijdrage zonder enige speciale consequentie, tenzij ik die er aan geeft. Punt is een beetje, dat de volgende gelegenheid een knap end in de toekomst ligt. Zover zelfs, dat ik er nog een eeuw tegenaan zou moeten gooien om in de buurt te komen. Dat gaat met zekerheid niet lukken.

 Ander punt is die neiging in de onderstroom om iets te willen veranderen, het geheel een duidelijker 'gezicht', betere herkenbaarheid te geven. Prachtig streven, maar wat zou dat moeten inhouden? Mijn mond vult zich met tanden. De kracht schijnt 'm in de beperking te zitten. Daar heb ik mijn leven lang al zo mijn twijfels bij. Een kookblog of tuinblog heeft een duidelijke doelgroep. Recepten kopiëren is geen kunst. Tuinervaringen heeft al iets meer om het lijf. Van beide weet ik eigenlijk wel zeker, dat ik het niet lang ga volhouden. Te eenzijdig. Liever vanalles iets dan van iets alles. Maar dan toch specifieker. Mijn heilige graal?

Actu

 Is er nog iets gebeurd in de wereld terwijl ik aan het spitten was? Weinig schokkends. Het deel van de wereld dat meent overal recht op te hebben, denkt nergens iets voor hoeven te doen en de ander vertelt wat hij of zij moet denken, is er niet kleiner op geworden. Hetzelfde geldt voor de virusbesmettingen. Of we nu al met een tweede golf te maken hebben of die er aan komt, is niet echt duidelijk. Maakt het verschil?

 Ondertussen is duidelijk, dat die 750 miljard Europees geld de problemen, waarvoor ze bedoeld zijn absoluut niet gaan oplossen, want daar worden ze niet voor gebruikt.... 750 miljard door het putje! Het doet bijna pijn. Bij de Sp zijn ze (hierdoor?) wakker geworden en in hun conceptverkiezingsprogramma stellen ze dat de euro onhoudbaar is. Dat al die verschillende economieën niet in één muntsysteen kunnen worden geperst, wordt al vanaf de invoering van de euro geroepen. Maar ach, als het over de balk gooien van 750 miljard al nauwelijks enige reactie teweeg brengt, wat zou zo'n SP'kreet dan doen?

 De presidentsverkiezingen komen eraan in de VS. Toch? Is dit jaar, niet? Ja, ik hou me d'r normaal gesproken niet zo mee bezig. Dit jaar ben ik echter wel benieuwd of de herverkiezing van Trump nog vuurwerk gaat opleveren. En meer nog, wat hij vervolgens met die BLM-flauwekul gaat doen.

Besteld!

 Het heeft wat voeten in de aarde gehad, maar de aanbetaling op de kas is vandaag de deur uit. Nu zien hoe snel en foutloos het allemaal gaat. Zijn ze werkelijk zo goed als de lengte van hun tenen pretendeert of is het enkel verkopers grootspraak?  De klok tikt, we gaan het zien.

 Behalve de vrg of we dit jaar nog aan het opzetten van de constructie toekomen, komt met wat in feite een bouwpakket is een aardig uitdaging deze kant op. Ik heb enkel wat ervaring met een paar IKEA bouwpakketten. Zo éénduidig stel ik het me niet voor. Bovendien hoop ik, dat het niet zo'n gammele zooi is, die in feite door een paar hardboard platen bij elkaar wordt gehouden. Als ik de instruktietekeningen goed heb begrepen zijn de gaten voor schroeven en dergelijke niet voorgeboord. Dat zou niet best zijn. Laat ik hopen, dat ik daar fout zit.

 Ook de opmerking van de directeur van SereTransilvania, dat ik met het glas bestellen beter kan wachten tot de boel in elkaar zit, want soms zijn er dan afwijkingen van 2-3 cm, stemt me niet vrolijk. Ik vrees, dat het nog een hoop passen en meten wordt ipv in elkaar schuiven en vastschroeven. Maar laat het spul eerst maar eens arriveren.

Doorstaan

 Op mijn tandvlees. Tijgerend over de finishlijn na een marathon. Het leed is geleden. De laatste spade gezet. Ik zie het me eerlijk gezegd niet nog een keer doen, maar na een echte marathon zal je ws ook niet moeten denken aan een herhaling de volgende dag. Slepend. Slopend. Met het tempo van een slak. Een zweep erover had me niks sneller laten bewegen.

 Maar gehad dus. De eerste in de pocket, nog twee te gaan. Aan die volgende twee maar even niet denken. Ik zie me ook morgen niet direct aan het volgende braakliggende perceeltje beginnen maar misschien denk ik daar morgen anders over. Voor het moment voel ik meer voor een paar dagen niet zozeer rust maar wel iets anders. Behalve dat het nodige is blijven liggen, hangt me het spitten voor het moment een end uit mijn keel.

 Ff meer dan genoeg van. Zoiets waarvan je denkt "Goed, dat ik dat niet van te voren heb geweten"..... Dat geldt straks voor die andere twee niet meer. Daar zal ik me op moeten storten in de volle wetenschap van wat me te wachten staat.

Tegenzin

 Ik loop een uur achter op gisteren met hetzelfde werk voor de boeg. Gaat dat twee uur vanmiddag worden of kun je ook vleugels krijgen zonder het drinken van Red Bull? Hoe het ook zal gaan, het moet gedaan. Vier uur te gaan en een partij tegenzin in mijn donder die een eind verder reikt.

 Ik heb nooit zo'n problemen gehad met eten. Maar het voelt aan als de wetenschap straks als ontbijt datzelfde bord voor mijn neus te krijgen, wat ik gisteravond heb laten staan, omdat ik het niet door mijn strot dacht te krijgen. Wil ik het vanavond niet weer voor mijn neus krijgen, moet de lange tanden d'rin, De enige oplossing is het spul naar beneden werken.

Slikken

 Zo vroeg als ik gisteren was zo langzaam gaat het vandaag. Een lange tweestrijd ging aan het verlaten van het bed vooraf. 'Spitten of niet spitten' was het strijdpunt. Voors en tegens vlogen door de lucht. De overhand wisselde voortdurend van kant. Uiteindelijk anderhalf uur later dan gisteren onder de wol vandaan. De kemphanen het zwijgen opgelegd en met de honden aan de wandel.

 Na de koffie met een zekere terughoudendheid de spade gepakt en het verstand naar nul gedraaid. Heb ik keus? Natuurlijk maar eigenlijk ook weer niet. Iets willen betekent helaas soms iets moeten.

Virusvlug

 Ongewild beperkt het hele corona of covid gedoe je behoorlijk in je doen en laten. Het is niet echt gedwongen maar in feite ook niet vrijwillig. De belemmerende werking van een mondkapje moet niet onderschat worden. Je kunt er natuurlijk schijt aan hebben om zo'n ding op je toeter te hebben en tussen mensen te zijn, die ook allemaal zo'n ding dragen, maar dat gaat er bij mij niet in. Zit je nu op de kleuterschool (bestaat die nog?) en gaat dit enige decennia duren, dan weet die groep en alles wat daarna komt niet beter. Zijn d'r misschien ook niet blij mee, maar hebben nooit anders meegemaakt. Naar Parijs met een mondkapje? Het zegt  me minder dan met een nwe vriendin erheen gaan en hopen dat dezelfde dingen dezelfde emoties opwekken. Nu is Parijs bezoeken geen noodzaak. Niet te vergelijken met de aanschaf van (levens)noodzakelijkheden, wat tegenwoordig meer en meer online kan, mocht je willen, èn zonder mondkapje. Maar wat is noodzakelijk? Langzaam verschuift daar vanalles in. Gaan voor iets van minder ver weg vandaan qua supermarkt maar ook qua produkt, minder luxe, minder vanzelfsprekend.

 In feite is die hele toestand een vlak dat langzaam is gaan hellen. Tenminste bij mij. Ik had al een neiging naar minder en zelfvoorziening en ik merk dat het virusgedoe die kant stevig ondersteunt. Het is natuurlijk hypocriet om te gaan zeggen, dat je niet meer of in elk geval minder moeten reizen, als je het zelf wel hebt gedaan. Mondjesmaat, maar toch. Het is zoiets als mensen in Afrika of welk ander minder ontwikkeld deel van de wereld verbieden om in een diesel te rijden omdat wij, dank voortslepend inzicht nu menen te weten, dat dat beter is.

 Een goed jaar geleden kostte het me moeite om mijn inkoopreisjes naar Sibiu tot eenmaal per twee en liefst drie weken te beperken. Dan was er dit wat ik wilde hebben en dan was er weer dat wat onmisbaar leek. Inmiddels gaan we hard in de richting van 1x per 5 weken en dat wordt dan nog ingegeven door de noodzaak om het dierenvoer aan te vullen. Iets wat we deels al online doen maar dat niet voor het hele pakket interessant is. En dan zijn er ook nog de extra's. Ik gun mijn beesten meer luxe dan mezelf. Hoewel, eigenlijk is het meer een kwestie van gezondheid dan van luxe. Voor mezelf kan ik daar steeds beter zelf voor zorgen. Voor de beesten is dat een ander verhaal.

Lijnen

 De dag is weer voorbij. En nee, niet de hele dag lopen spitten. Van bij negenen tot kort voor eenen, bijna 4 uur bezig geweest, pauze gemaakt rond half elf en naarmate de ochtend vorderde moest ik me meer en meer bij de les houden. Maar op het laatste moment niet bij voorbaat de mogelijkheid omzeep geholpen om er morgen wat dit perceeltje betreft een punt achter te zetten. Ik ben op schema blijven liggen. Niet uit- maar ook niet ingelopen. Vier lijnen zijn vandaag gedaan en vier zijn er morgen nog te doen.

 Acht dagen. Acht!! Dat betekent, dat ik nog ruim twee weken mezelf moet overtuigen van het nut en de lol van spitten op stukken, waar dat jaren niet gedaan is. Geen idee of ik dat op eenzelfde aaneengesloten serie dagen voor elkaar krijg. Moet van de week bijv. naar Sibiu. Is het dan slim om dat direct na morgen te doen of is het slimmer om het een dag door te schuiven en ik eerst de kop van het volgende braakliggende veldje afhaal? Ik neig naar het tweede alternatief maar laat de beslissing over aan de slaap van de komende nacht.

Neurotisch

 Bij het struinen over het wereldwijde web de afgelopen dagen een website van iemand gepasseerd, die qua tuin nog neurotischer is dan ik. Maak ik al beplantingsschema's en probeer uit te vissen wanneer welke mestsoort waar gegeven moet worden, rekende die man ahv de gewenste eetfrequentie en het aantal benodige porties afgezet tegen de waarschijnlijke opbrengst per plant uit hoeveel zaden hij van de betreffende plant moest zaaien. Dat gaat me te ver.

 Ik geef toe, de wortels waren gewoon teveel dit jaar, maar opbrengsten zijn volgens mij zelden constant over de jaren heen. Daarbij moeten alle gewenste zaden ook werkelijk opkomen, het niet te koud of te warm zijn, niet te nat of te droog, je geen last van beestjes hebben, etc. Het neigt naar een sprookje. Maar ik ben er voor mezelf nog niet met mijn schema's. Of het dit jaar al gaat lukken weet ik niet maar een overzichtelijke zaaitijdentabel voor de groenten, die ik van plan ben te gaan verbouwen, zou niet verkeerd zijn.

 Momenteel werkt dat omgekeerd. Dan bedenk ik me op globaal bepaalde momenten, dat er weer wat gezaaid kan worden en werk me dan door de zaadzakjes heen om te zien welke er voor in aanmerking komen. Dat kan strakker en overzichtelijk.

Vroegertje

 Half zeven op. Kwart voor acht aan mijn tweede koffie en de honden al gedaan. Dit is het begin van een dag die veel belooft en gaat waarmaken of me enkel een worst voor houdt? Laat ik van het eerste uitgaan. Niet dat ik ineens twee lijnen per halfuur doe. Hoewel ... me gisteren wel bedacht, dat het in principe vlotter moet kunnen zonder in de stress te schieten. Het gaat allemaal wel erg op z'n 11-en-30'ste. Maar er is meer te doen en daar hoop ik vandaag ruimte en zin voor te hebben.

 Bedacht me trouwens gisteren ook, dat ondanks het aantal uren dat ik met de spade in de weer ben, mijn rug zich behoorlijk gedeisd houdt. Blijkbaar pak ik dat deel beter aan dan de voorafgaande jaren. Afkloppen natuurlijk, maar vooralsnog is dat gewoon een feit.

 Half negen in de tuin staan moet kunnen. Wel met jas aan of bodywarmer. Fris kun je de ochtend niet meer noemen. Maar dat trek gauw bij als de zon een beetje op temperatuur komt.

Overval

 Het is chaos. Het kas-verhaal stokt weer. Het ontginnen van de nwe tuindelen valt tegen. Ik moet iets met bemesten maar ook met terrasvorming. De winterindeling van het huis moet overdacht en uitgevoerd worden. Lopende klussen moeten afgerond, definitief of tijdelijk. Zwembad moet leeg. Kweekbakken moeten geregeld cq besteld worden. Ik mis de grote pan in de keuken. De tussenkelder is niet zover gekomen als gewenst. De postzegel ligt er treurig bij. Nog steeds niks gevonden dat als wijnrek(ken) kan functioneren in de wijnkelder. De deur van de wijnkelder moet afgemaakt. Van het verven van de kale delen houtwerk is het niet gekomen. En vele etctera's.

 Aan de ene kant druk bezig zijn, tenminste dat gevoel hebben en aan de andere kant achter de feiten aan lopen. We zijn nog steeds niet waar we zouden willen wezen. En dat ondanks een redelijk actieve zomerperiode.

 Je moet natuurlijk opnoemen wat gedaan is en niet wat nog moet gebeuren. Soms lukt dat echter niet omdat die laatste categorie met z'n volle gewicht over je heen rolt. Op zo'n moment als vanavond is het nog redelijk hanteerbaar. Overkomt het je bij het ontwaken, dan ben je alweer moe, voordat je onder het dekbed vandaan bent gekomen. Ik heb niks tegen de winter, maar ik zou 'm dit jaar wel willen overslaan. Vrees dat dat van eenzelfde werkelijkheidswaarde is als dagen van 48 uur.

Ritmeverstoring

 Tijd om meer feiten onder ogen te zien. Alleen 's ochtends spitten gaat niet werken, tenzij ik om acht uur in de tuin sta en het tot aan de lunch volhou. Dat gespit gaat voor weken een soort hoofdbezigheid worden. Helaas, maar het zij zo. Vandaag maar tot 4 gekomen. Twee in de ochtend en twee na eenen, resp. in goed twee uur en krap anderhalf. Toch weer 3,5 uur in de grond gestoken.

 Nadeel is, dat ik me dan zo rond 3 uur weer bij elkaar moet rapen en op iets anders storten. Qua tijd klopt dat voor geen meter. Toch maar om acht uur aan de slag? Werkt in zoverre niet, dat ik dan in feite om zes uur moet opstaan en dan is het tegenwoordig gewoon nog donker. Zeven uur zou ook kunnen als ik na de honden met de koffie de tuin in ga. Behalve dat me dat onzinnig lijkt, is het ook niet bepaald hoe ik mijn ochtenden wil beginnen.

 Ach, we zien wel. Het is gelukkig maar voor een paar weken, zeg drie. Daarna gewoon weer mijn ongebroken middagen. De dagen zoals ze nu in principe verlopen bevallen me wel. Beginnen met honden, koffie en het internet, aan de slag vanaf half tien/tien uur, lunch maken en gebruiken tussen twaalf en twee en dan weer aan de slag tot ergens bij vijven. Enkel de avonden blijven iets onbestemds houden.

Rekenen

 Begin van de week was het een half uur per lijn en meer lijnen per meter. Gisteren was het 45 minuten. Nou, maak daar maar een uurtje per lijn van. Bij 6 à 7 lijnen per strekkende meter kom je bij ruim 6 meter op iets van 38 tot 44 uur werk aan één perceeltje. Het is best werken, maar dat aantal uur heb ik er toch echt niet aan besteed, als ik over een dag of twee de laatste spade keer. D'r klopt iets niet in de berekening.

 Tempo gaandeweg gezakt? Terug kijkend heeft het me tot nog toe 3 à 4 uur per dag gekost. Wat neer zou komen op 25 tot 34 uur in totaal. Wat neerkomt op 34 à 48 minuten per lijn bij 7 lijnen per strekkende meter of 41 à 56 minuten bij 6 lijnen per strekkende meter. Dat komt al een stuk meer in de richting. Alles bij elkaar straks toch dik dertig uur met zo'n lapje bezig geweest om het bewerkbaar te maken. Lang leve een hobby!!

Invoegen

 Nog een half uurtje en dan gaat het weer de tuin in. De zesde dag op een rij. Spade mee. Handschoenen aan. Eens diep zuchten en op naar de slachtbank. Nou, zo erg is het nog net niet. Het begint wel een beetje op een baan te lijken. Weliswaar eentje voor halve dagen, maar toch. Doorzettingsvermogen is me in z'n algemeenheid niet vreemd, maar zo klusgewijs is het voor mij niet de normaalste zaak van de wereld. Dan zou het hier anders uitzien.

 Maar wat wil je. Kabouters bestaan niet en HB werkt misschien, alleen rook ik niet. De enige manier om voor elkaar te boksen, wat ik graag zou willen, is simpelweg spitten. Zoals gisteren voorgenomen, maar niet gedaan, ga ik het definitief tot de ochtend beperken. Een uur of twee, drie en dan staan andere zaken te trappelen om aangepakt te worden. Je zou ze bijna uit het oog verliezen door de fixatie op het omwerken van het nwe perceel.

 Was het na dit veldje voor dit jaar gedaan, zou het nog geen ramp zijn, maar er staan er nog een paar op de planning en dan wordt het andere koek. Het is ook weer niet zo, dat ik er de rest van mijn leven mee bezig blijf (tenzij het einde ergens in de komende 2 mndn valt). Het is ff een onderdeel van de dagelijkse beslommeringen à la was, afwas en koken. Er moet ff plaats voor worden gemaakt, maar het moet ook z'n plek weten. Zien hoever we vandaag vorderen.

Frisjes

 Vijf graden op de binnenplaats en buiten in de weilanden hier en daar de eerste tekenen van vorst aan de grond, maar de alom gevreesde 'brumă' is uitgebleven. De pepers en paprika's mogen nog even, net als de courgettes en tomaten. Die laatsten willen er maar niet genoeg van krijgen. Op plekken als het zuiden van Italië moeten dat bijna vaste planten zijn. Wat ze niet zijn itt pepers.

 Ga ik dit jaar nog een keer proberen om een paar peperplanten binnenshuis te laten overleven? Ik denk het niet. Om het huis op 20+ te houden alleen voor een paar planten gaat me te ver en een mogelijkheid om de boel op een beperkte ruimte voldoende licht en warmte te geven, krijg ik ook niet verzonnen zonder inspanningen die niet in verhouding staan tot het resultaat, mocht het überhaupt al lukken. Het is zonde voor mijn gevoel maar soms moet je de onmogelijkheid ergens van gewoon voor lief nemen.

 Er staat ons kortom weer een prachtige dag te wachten. Deze september mag ik wel in mijn geheugen griffen. Als je niet uitkijkt, ben je al die prachtige weken weer zo vergeten als het een paar dagen geplenst heeft.

Visie

 Geen spetterende spitdag en ik ga er geen punt van maken ook. 3 waar 6 het streven was. So what? Daarvoor heeft het er alle schijn van dat de beplantingspuzzel al in de tweede poging is opgelost. Dat hadden er rustig meer kunnen zijn. Vanavond verder met de bemesting. Mariana wilde zich er vandaag ook even tegen aan bemoeien. Niet met spitten maar met de uiteindelijke vormgeving. En dan begint ze over ooit benoemde wilde ideeën, terwijl ik sta te zwoegen om het op vier na laatste perceeltje in onderhoudbaar doen te krijgen. Dan vrg ik me toch af hoe mensen soms tegen de werkelijkheid aan kijken.

 Het is puffen en ploeteren. En dan zitten we nog steeds bij de perceeltjes. Niet bij de aanleg van terrassen, paden, water, licht, afbakening met de buren en meer van dat soort zaken. Laat staan dat ik met een orangerie of theehuis bezig ben. Zou leuk zijn als ik iemand zou vinden die een deel van het werk van me zou willen èn kunnen overnemen. Maar dan wel op de manier zoals ik het gedaan wil hebben. In 2015 of 16 iemand gehad om de tuin om te spitten. Nou dat was verhoudingsgewijs in een ruk en een zucht gebeurd.. Kon ik het volgende voorjaar zien hoe ik de wonderbaarlijke wortelplantvermeerdering het hoofd kon bieden. Ja, de tuin was omgespit, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Dat heeft uiteindelijk voor een deel bijgedragen aan de toestand waar de tuin nu in verkeerd.

 Dan maar wat langzamer maar wel op een manier, dat ik niet volgend jaar weer overnieuw moet beginnen. Het is gewoon die blik naar het oneindige en met niks anders bezig zijn dan met spitten, onkruid verwijderen en grond verkruimelen. Wat jammer is, is dat het de afgelopen dagen niet gelukt is om in een soort automatisme terecht te komen. Noem het 'flow'. Een stimulerende waarnemingsvernauwing, waarin je door niks en niemand afgeleid kunt worden van waar je mee bezig bent. Gelukkig heb ik nog ruim twee perceeltjes te gaan. Kan er dus nog steeds van komen.

Inzakken

 De rondetijden zijn opgelopen naar 45 minuten. Het is mijn dag niet wat het spitten betreft. Een dag op, een dag af. Zou het beter zijn om die dag dat het minder gaat dan maar helemaal over te slaan? Ik denk, dat ik er niks meer om doe op de dagen dat het beter gaat. Dus maar niet doen. Alle kleine beetje helpen. Eerst maar eens in de keuken aan de slag. Vanavond een fatsoenlijke maaltijd ipv de snelbuffets van de afgelopen dagen. Daarna kan ik altijd nog zien of de dag van vandaag last heeft van een omgekeerde setting. Wie weet sta ik vanmiddag fluitend in de tuin.

 Het is notabene een stuk minder qua wortelgedoe. Het zou kortom meer voor de hand liggen, dat het een slag sneller dan langzamer zou gaan. Ik ben bovendien de helft gepasseerd. Normaal gsproken kantelt een bezigheid dan van beginnen naar eindigen. Ook dat mist.

 Oeps .... zitten is het niet. In de benen, Aan de slag. Siësta kan straks, mocht er nog behoefte aan bestaan, als de goulash staat te garen.

Aftellen

 September stoomt lekker door. Al goed twee weken prachtig weer en nog zeker een zo'n goede week te gaan. Straks om te beginnen weer ff met water slepen. Zien dat we de voor- en nadelen netjes met elkaar in evenwicht houden. En dan weer verder met spitten, ontwortelen en verkruimelen. Het is domweg werken.

 Ik hou het vandaag op een pré-lunch sessie. Behalve dat het weekeinde is, heb ik de laatste dagen gemerkt, dat het animo in de namiddag er met de haren bijgesleept moet worden. Is niet echt wat je een stimulans zou noemen. Het wordt dag vijf vandaag. Inmiddels betwijfel ik of het met zeven dagen gaat lukken. Maar maakt dat wat uit? Het is weer zo'n activiteit waarbij de weg er naartoe volstrekt irrelevant is. Alleen het resultaat telt en dat zal niet anders zijn als het in zes of pas na acht dagen wordt bereikt. Neemt niet weg, dat het idee nog (minimaal) twee van die veldjes voor de kiezen te krijgen dit jaar mij geen vreugdedansje laat maken.

Struktureren

 Een beplantingsschema maken tot 2030 heeft iets beklemmends. 'Ga ik dat meemaken?' was dan mijn meest prominente gedachte. Toch is d'r moeilijk omheen te komen, als je de zes jaars wisselingnetjes op een rijtje wilt krijgen. Ik ben een heel end maar nog niet waar ik wezen wil. Ergens zit een fout in het systeem. Het inpassen van de aardbeien, die drie jaar op dezelfde plaats blijven staan, gooit roet in het eten. Ook de tulpen passen niet echt. Door de kas valt een 'vrucht'-bed af en ook de bladgroenten beperken zich tot één ipv twee percelen. Allemaal niet zo recht toe, recht aan als het zou kunnen. Morgenavond een nwe poging

Quotum

 Tijd om er nog een paar lijnen tegenaan te spitten. Het weer is enigszins bewolkt met af en toe iets van wind. Geen heetst van de dag gedeelte. Ik kan kortom door. Het is de enige manier om meer meters te maken. Sneller werken is haast onmogelijk, tenzij je behoefte hebt aan stressen. Het kost iets meer dan een half uur per regel. Geen 9 maar iets van 6 lijnen per meter maakt dat ik nog zeker 6 tot 8 uur heb te gaan. Dat ga ik vandaag niet redden. Voel geeneens de verleiding daartoe. Maar die meter gaan we vandaag wel halen. Nog drie lijnen te gaan en dan is het voor vandaag mooi geweest.

Wrok?

 Wat zo bij een partijtje spitten niet allemaal door je hoofd heen gaat. Wat gisteren de kas was, betrof vandaag het Franse verleden. Gut, gut, wat zit daar nog een partij gif in het systeem. Je zou denken, dat al die jaren die er inmiddels overheen zijn gegaan de boel zou dempen. Mooi niet. Op momenten als deze lijkt eerder het tegendeel het geval. Volkomen zin- en nutteloze ergernis achteraf. Dit gaat niks veranderen. Waarom jezelf daarmee lastig vallen?

 Geen idee waar het ineens vandaan kwam. Van het een komt het ander en ineens zat ik in Utrecht, Frankrijk, bezig met verbouwen, de daarmee gepaard gaande eeuwige discussies, etc, etc. D'r zijn legio manieren om je leven moeilijker te maken dan nodig is. Ik kan er al wat van, maar Yoland was daar stukken beter in. En in feite mag en moet iedereen dat zelf weten, maar in Frankrijk waren we daarvoor teveel afhankelijk van elkaar. Het was samen of niet op bijna alle denkbare terreinen, de sociale contacten daargelaten.

 Je zou er een goed fles op willen optrekken. Niet om iets te vieren, maar om de stroom terug te sturen waar ie hoort: in het verleden. Voorbij. Vaststaand feit. Historie. Niks meer aan te doen.

(S)pittig

 Vroeg in de benen en niet te lang op het blog blijven hangen zou een lange ochtend in de tuin mogelijk moeten maken. Een goeie ruk aan het 'ontbraken' van perceeltje nummer 10 geven. Heimelijke natuurlijk wel 'n streven in mijn hoofd. Drie veldjes ontginnen. Met de twee van de kas kom ik dan op 14. Een mooi aantal om een 6-jaars roulatiesysteem in op te zetten met extra ruimte voor dingen als aardbeien.

 Ik zal me er niet op vastpinnen maar na vier jaar in die richting duwen, mag het er eindelijk eens van komen. Het zou de eerste keer worden, dat ik aan een volledige invulling van het 6-slags vruchtwisselingssysteem toe kom. Dat wordt oa coloradokevers vangen of, wat beter is, diens eitjes verbrijzelen. Die krengen zitten echter aan de onderkant van het blad en dat maakt het in de gaten houden er niet makkelijker op. En wat te denken van de rupsen op de kool?

 Maar allez, eerst maar eens die ruimte creëren voor me druk te maken over wat het vervolgens voor consequenties kan hebben.

Abrupt

 De dagelijkse werkelijkheid ingeramd worden door een stier. Het is weer eens iets anders, Met een donkerblauw hoofd in de wei staand, mij aankijkend, langzaam in beweging komen, van lopen naar rennen en dan het moment waarop je beseft, dat het dier geen halt gaat maken bij de omheining en daar vlieg je al door de lucht. Het is een aparte manier om wakker te worden.

Schemata

 Hè, hè. Goed om ff wat anders te doen. Waarom bedenk je je dat altijd pas achteraf? Het bemestings- en beplantingsschema. Het is er weer ff in komen. Morgen opzoek naar papieren van eerdere pogingen. Het lijkt me niet zo zinvol om het wiel helemaal opnieuw uit te vinden. Fijn tunen, à la. Omdat ik nauwelijks iets, zeg maar niks met aardappelen, kolen en aardbeien heb gedaan is de cirkel van de wisseling ook niet echt rond te krijgen. Geeft natuurlijk ook iets meer vrijheid omdat je die percelen vrij kunt bestemmen. Het zijn bovendien de meest veeleisende percelen.

 Een ander 'maar' is, dat ik moet bepalen hoeveel percelen ik komend jaar ga gebruiken. Kortom hoeveel braakliggende delen ga ik omgewerkt krijgen? De kas, als die er werkelijk van komt, geeft al direct twee extra. Dan die ene waar ik aan bezig ben en die ene extra om er tenminste twee gedaan te hebben. Nu wordt het ingewikkeld. De twee die door de kas in beslag worden genomen tel ik gemakshalve niet als braak mee. Daar ligt al drie jaar vijver rubber op en er zal vast nog wel het een en ander opgegraven en omspit moeten worden, maar dat lijkt me nooit zo'n ramp te kunnen zijn, als waar ik nu mee bezig ben en er nog vier van te gaan heb.

 Verder kan een selectie van de meest ws te zaaien/planten groenten volgens mij ook geen kwaad. Klinkt een beetje alsof ik ieder jaar hetzelfde ga doen, maar voorlopig zie ik me bijvoorbeeld niks doen met meer koolsoorten dan witte en rode kool. Ook dingen als melde, snijbiet, etc. zijn voorlopig niet aan mij besteed. Dat gaat nog wel ff puzzelen worden. Leuk!

Debat

 Al bij de eerste film van wat inmiddels een drieluik is geworden, trok het direct mijn aandacht. Echt helemaal uitgekeken heb ik de film echter nooit. Na "The uncertainty has settled" en "Paradogma" is er nu "Return to Eden". Marijn Poels. Het schijnt iemand te zijn, die alle kanten van een verhaal probeert te belichten en tegengeluiden een podium biedt, waar die tegenwoordig steeds meer de mond worden gesnoerd of weggezet worden als dwarsliggers. Maar de goegemeente wel bijna op de knieën gaat voor een puber die gemanipuleerd wordt door haar ouders. (Mijn toevoeging)

 Dit drieluik gaat over de manier waarop de wereld tegen klimaatverandering aankijkt, de vaak vijandige reacties op zijn poging ook open te staan voor politiek of mainstream onwelwillende ideeën en nu dus een derde deel. Misschien toch maar eens een paar avonden gaan zitten.

Opgelost

 Vanmiddag werd ik er eerst nog ff moe van, maar dank een tweede aanzet zijn de dubbeltjes bij Seretransilvania alsnog gevallen. Nu is het wachten (neem ik aan) op een nwe offerte en kan de bestelling aan het rollen worden gebracht. Dat 'aannemen' heb ik direct maar overduidelijk vermeld in de dank-email. Niet dat ik dadelijk dagen zit te wachten op wat zij misschien ineens niet meer nodig vinden. Toch erg als je moet gaan denken voor professionele zielen.

 Tijd dat het van mijn bord kon. Het begon me aardig te irriteren. En dan blijkt mijn incasseringsvermogen niet veel meer d'r bij te kunnen hebben. Om erger te voorkomen me vanmiddag ff uit de wereld teruggetrokken. Twee uur geslapen als een blok, waar ik een paar dagen geleden nog het idee had, dat ik akelig wakker was. Er is duidelijk geen peil op te trekken.

 De siësta is deels ten koste van de voortgang in de tuin gegaan. Inhalen aan het begin van de avond zat er niet in. De muggen waren actiever dan gisteren èn vroeger in de vleugels. Dat is dan weer voor morgen. De oude, trouwe, altijd weer bereid staande morgen.

Terugblik

 Bezig in de tuin is er tussen de spadesteken door genoeg tijd om het resultaat van dit jaar in ogenschouw te nemen en te bedenken of ik er tevereden over ben. En dan mn de extra's. Mijn wijngaardje is vooralsnog kicken. Van de aalbessen is een struik zwaar groeibehinderd. Herstelt zich dat komend jaar of moet ie vervangen worden?  De andere twee struiken is afwachten, die ken ik niet. ze zijn aardig gegroeid dit jaar, dus in principe moet dat goed zitten. Hoewel ... de artisjok is ook goed gegroeid maar heeft geen vruchten opgeleverd. Misschien volgend jaar? Ja, als de plant de winter overleeft en die kans is naar het schijnt in Nederland al niet 100%, laat staan hier.

 Aardpeer ... nog zo'n groeiert. Tikt langzaam de drie meter aan. Een monster van een plant. Had me op de een of andere manier iets aardappelachtigs qua loof bedacht. Geen plant voor midden in de tuin. Hoe het met de knolletjes zit is afwachten.Ondanks de uitbundige groei zie ik me deze volgend jaar niet meer in de tuin hebben. Zal dan alert moet zijn op alles wat alsnog opkomt. Ik krijg vast niet alle knolletjes gerooid.

 De rest is meer recht toe, recht aan volgend jaar nwe ronde, nwe kansen. Het is wachten op de eerst nacht dat de temperatuur beneden de 4º C zakt. Dat is als een bezem, die door de tuin wordt gehaald. Peperplanten dood. Tomatenplanten afgelopen. Courgette finito. Sla idem dito net als de basilicum. Tijd om de gladiolen eruit te halen. Hopelijk heeft het tegen die tijd ook geregend. Het lijkt me een genot om perceeltjes in twee dagen ipv een week omgewerkt te krijgen.

Opschroeven?

 Hoppa, nwe dag. Ietsje meer activiteit vandaag graag. Mag het spitten dan wel op het graven van kanalen in een net droog gelegde polder lijken. Uurtje in de ochtend, uurtje 's middags en nog eentje aan het begin van de avond mag nauwelijks dagvulling heten. Hopelijk loopt het soepeler nu de kas ff van mijn bordje is èn hopelijk blijft. Het spitten zal wel niet veel meer per dag worden, maar er zijn andere zaken die ook moeten gebeuren. Dat vergeet ik in omstandigheden als deze niet, maar weet ze wel ver naar de achtergrond te schuiven.

 Het wordt weer tijd voor een weekje spurten waarbij alle noodzakelijk neuzen dezelfde kant op wijzen.

Anderen

 Strontvervelend als je voor dingen afhankelijk bent van derden. Je bent het natuurlijk maar veel te vaak, als je er bij stil staat. Gelukkig gaat het meestal zonder wrijving over de bühne.

Vormgeven

 Nog een aardig eindje gevorderd vandaag. In totaal 1,5 strekkende meter. Wat geëxtrapoleerd uitkomt op een week voor het eerste braakliggende deel omgetoverd is in een mooi strak perceeltje. Onder het spitten en verkruimelen druk bezig geweest met wat ik met die kastoestand aan moet en kan. De leverancier/producent aanspreken is me te ver gezocht. Na wat zoeken tijdens de lunchpauze de directeur van het bedrijf in Cluj gevonden. Dat leek me een beter idee.

 Toen was het een tekst verzinnen die afstand houdt en toch duidelijk weet te maken wat aan de hand is. Dan gaat er een hoop door je heen. Het is verleidelijk om sneren uit te delen, maar daar schiet je weinig mee op. Die hele verkoper zal me ook eigenlijk een worst wezen. Ik wil een offerte die éénduidig is èn overeenkomt met wat ik in mijn hoofd heb. Hoe ze dat regelen, mogen ze zelf uitzoeken.

 Het belangrijkste is, dat ik mijn kas krijg. Het gaat al op het randje worden qua tijdsplanning en misschien moet het straks over de winter heen getild worden. Is allemaal verre van ideaal, maar met lege handen eindigen is het helemaal niet.

Doordouwen

 Pffff, het kost moeite vandaag. Niet dat het gisteren geen moeite kostte, maar toen ging het desalniettemin vlotter. Maar goed, iedere lijn is er weer een. De mtr van gisteren is inmiddels gemaakt. Nu op naar de mtr voor vandaag.

Pezen

 Kluiten verbrijzelen heeft weer zo z'n eigen bijkomstigheden. Ik heb niet te klagen over de kracht in mijn handen, maar de kluiten doen een aardig aanslag op de pezen en gewrichten. Straks moet ik nog pees-rustdagen gaan inlassen bij het omwerken van de braakliggende delen. Maar vandaag nog niet in elk geval. Zometeen weer een paar lijntjes trekken. Niet in de betekenis van het spreekwoord noch van coke-gebruik. Gewoon spitten.

 Je mag het haast niet hardop zeggen maar dat omwerken van een braakliggend deel naar een mooi, strak omgepit perceeltje is nog net iets bevredigender dan het omwerken van een bestaand veldje. In feite leveren beide zelfs meer bevrediging op dat het hele groeien en bloeien van de groenten in de zomermndn. Vloeken in de kerk en toch is het waar. Ik wist al, dat ik soms vreemd in elkaar zit, dus versteld staan doe ik niet van deze constatering.

 Je zou het eens een jaar moeten proberen om de tuin beperkt te houden tot een tigtal strak en omgewerkte perceeltjes zonder er iets in te zaaien of aan te planten. Zou dat bevredigend zijn? Het zou in elk geval een hoop tijd besparen.

Voorbij

 Weer eentje die het leven heeft gelaten. Nb opgehaald door de SMURD op de dag dat een ander oud mensje van 89 werd begraven. Al een paar jaar bedlegerig. Ik weet nieteens of ik het mens ooit gezien heb. Dat laatste geldt voor de ander weldegelijk. 'Johnny'. Rare naam in deze contreien waar iedereen Ioan, Bogdan of Viorel heet. Een vriendelijke zigeuner met een uiterlijk dat anders zou doen vermoeden. Hij had het dan altijd over het feit, dat hij niet van z'n vader maar van een Sachen was. Wat natuurlijk best zou kunnen.

 Iemand die zijn jaren gewerkt had en nu wachtte op het moment, dat hij pensioen zou krijgen. Dat kan de overheid dus in haar zak houden. Hij deed de laatste jaren links en rechts wat klusjes. Ook voor Mariana en haar ouders. Boem weg. Vanuit 'Niks aan de hand' een paar dagen hospitaal en straks dus naar het kerkhof. Hart? Hersenen? Nog geen sterke verhalen gehoord. Komt misschien nog wel. Weer een begrafenis dus voor het einde van de week.

 Valt dat met die sterfgevallen nou zo op omdat we in een kleine gemeenschap leven of vallen ze hier eerder om, dan ik van elders gewend ben? Dank Mariana en de dorpstam-tam ontgaat me geen enkel sterfgeval. Gelukkig hoeven we niet naar alle begrafenissen, maar toch.

Afgekapt?

 Uit de tuin in de wifi-bubbel direct de email gecontroleerd. Niet voor het eerst vandaag. Weer niks. De kas-meneer houdt het voor gezien? Hij kan natuurlijk ook accuut ziek zijn geworden, een allang geplande vrije dag hebben opgenomen, het antwoord net voor vijven gaan geven of de hele dag buiten het bedrijf aan de slag zijn geweest en z'n email niet op z'n mobiel hebben. Het zou kunnen. Ik heb zo mijn twijfels.

 Je zult als producent een dealer hebben die niet geïnteresseerd is in verkopen, als hij meer vrgn moet beantwoorden dan hem lief is. Daar worden een paar duizend euro omzet door diens neus geboord. Mocht de dealer het hierbij laten, ben ik benieuwd wat de producent daarvan vindt. Niet of ik gelijk heb of niet, maar dat een geïnteresseerde koper gewoon niet geholpen wordt. Ik ben nieteens vervelend geweest. Eerst maar 'ns rustig afwachten.

Uitgespit

 Net de meter niet gehaald. Maar geeft niet. Morgen verder. Wat er aan wortelzooi uit de grond komt is indrukwekkend. Het is goed te weten, dat dat volgend jaar al stukken minder zal zijn en vervolgens zo goed als verdwenen. Genoeg ander onkruid om onder de duim te houden, maar dat is toch anders. Als je daar optijd bij bent volstaat schoffelen, iets wat ik nauwelijks doe. Bij die zooi die zich (ook) via wortels voortplant kun je dat vergeten.

Vervolg

 Dat gaat wel een week en misschien wel meer kosten, maar de kop is eraf. Een week betekent een strekkende meter per dag. Benieuwd of me dat gaat lukken. Het is een emmer wortelzooi per twee lijnen spitten. 7-8 rijen spitten voor die ene meter. Maar zo'n begin doet goed. Dat je ziet dat je de aaneengesloten vlakte onkruid weet te doorbreken. Volgend jaar weer minder maaien.

 Ik ben benieuwd hoeveel nwe perceeltjes er dit jaar bijkomen. Ik ga me niet aan een voorspelling wagen. Dan valt het weer tegen als blijkt, dat het bedachte aantal niet gaat lukken. Laat ik het op meer dan één houden. Dat is al bijna een gewaagde stelling, maar ik durf 'm aan.

 Traag maar gestaag. Het blijft wennen, maar het werkt. Vastbijten. Volhouden. Niet wanhopen. Einddoel niet uit het oog verliezen. Alsof ik nog 20 jaar te gaan heb en tegen die tijd nog steeds vrolijk de tuin in strompel ....

Kas(sa)

 Gisteren ergens bij drieën mijn -hopelijk- laatste email richting de serre-boer verstuurt en geen reactie terug gehad. Twee simpele en volgens mij éénduidige vrgn die ruimgerekend een kwartiertje werk zullen kosten. En dan heeft hij, want het is volgens mij een vent, ook nog ff om eventueel aanwezige stoom af te blazen. Maar nee, niks meer. Mag hopen, dat het er vandaag van komt. Maar ik ga niet de hele ochtend op mijn email zitten letten.

 Als je het medium niet gebruikt op de manier waarvoor het bedoeld is, dan schiet het niet op. Waar je je dan weer over gaat ergeren, vergetende, dat je zelf de vertragende factor bent. En die geldigheid van de offerte waarmee hij liep te pushen zal me een worst wezen. Zelfs als er niks verandert, wat dus niet het geval zal zijn, dan maakt hij maar gewoon een nwe. Lijkt me stug dan in een paar dagen tijd ineens een heel ander prijskaartje aan de serre hangt. Maar goed, zoiets mag je natuurlijk niet zeggen.

Ommezwaai?

 Gisteravond akelig wakker. Vanochtend welhaast verplettert onder een ongekende innerlijke rust. Wat is er aan de hand?  De honden weer kort na het verlaten van de tuin vrijgelaten. Heerlijk vrij van getrek aan de lijnen mijn ochtendrondtje gelopen en op wonderbaarlijke wijze kwamen alle drie de dames weer bij mij om aangelijnd te worden voor ik terug was in de tuin. Nb mevrouw Prada als eerste. Wat is er gebeurd? Waar heb ik het aan te danken? Is de wereld een kwartslag gedraaid? Ben ik in de parallellen opgeschoven?

 Je zou denken zoiets overkomt je alleen als alles op rolletjes èn in het gewenste tempo verloopt in je leven. Iets wat nou niet echt het geval is. Het voelt vandaag bovendien meer aan als maandag dan de feitelijke dinsdag die we hebben.

 Ik geloof, dat ik me daar vandaag het hoofd niet over ga breken. Ik mag hopen dat de kassoap tot een goed einde komt en lokaal ga ik met een braakliggend deel in de tuin aan de slag. Me gisteren bedacht, dat de onkruid begroeiing nog weleens d'r voor kan zorgen, dat de ondergrond minder uitgedroogd is dan in delen van de tuin, die al in gebruik zijn. We gaan het zien.

 Gisteren nog een eerste poging ondernomen om zicht te krijgen op het aflopen van de tuin. Oa. om te zien hoeveel de compensatie voor de kas zou moeten zijn op bijna 8,5 mtr. Nou, moeilijk te bevatten maar over de hele lengte van de tuin komt het hoogteverschil in de buurt van mijn lengte. Moeilijk voorstelbaar als je gewoon zo kijkt, maar het klopt tocht echt. Ruimte genoeg voor een terrassensysteem, wat ik al langer van plan ben.

Gemankeerd

 Het is geen spetterend begin van de week qua activiteit. Het zij zo. D'r zijn nog een paar dagen om opgang te komen. Het gedoe rond de kas is geen stimulans hierbij. Ik krijg er een beetje een sik van. Nooit goed. Maar de keuken is ondertussen wel weer opgeruimd. Morgen optijd het nest uit en dat met minder huishoudbeslommeringen, dat kan alleen maar beter uitpakken. Daar ga ik vooralsnog vanuit. De feiten zijn voor morgen.

 Tijd om me aan de tuin op te trekken voordat de muggen dat onmogelijk maken en het niet veel later te donker daarvoor is? Op zich is het een en al kalmte wat intern de klok slaat. Het is geen onrust waar ik iets mee moet. Maar ik heb eerder al eens geconstateerd dat dat ook weer niet alles is. Niet op dit moment. Niet als dat uren of dagen gaat duren. Voor vanavond vind ik het best. Glaasje mee en wat in de tuin struinen. Wie weet komt van het een wat anders.

Irritaties?

 Het is altijd weer amusant als mensen zich beroepen op hun status (marktleider in Roemenië) en op hun schouder kloppen voor dingen als aftersales service, maar het hen maar niet lukt om een éénduidige offerte naar wens te maken. Helemaal lachwekkend wordt het als ze zich op een gegeven moment beginnen te beklagen over de emailcorrespondentie. Geloof me, ik reageer niet voor mijn lol iedere keer als weer blijkt, dat het (nog steeds) niet duidelijk is. Het kan zo mijn dag bederven. Al eens van meedenken gehoord?

 De kas is in principe standaard maar er zijn een aantal onderdelen waarop keuze mogelijk is. Volgens mij is het dan aan de verkoper om te zorgen dat die keuzes éénduidig ingevuld worden, voordat iets van een offerte opgesteld wordt. Niet dat ik geen partij ben in deze. Ik mag het idee hebben dat ik duidelijk ben. De verkopende partij moet zorgen dat dat ook werkelijk zo is. Anders blijf je dus ping-pongen via de email. Wat nu dus gebeurd is. En ondanks het feit dat de verkoper inmiddels een punthoofd van mij zal hebben gekregen, leert de verkoper nauwelijks.

 Dat een offerte verloopt als ik niet op tijd aanbetaal, is nou niet het argument dat mij aanzet tot het inslikken van vrgn. Zeker niet als een bestaande onduidelijkheid niet uit de weg is geruimd en er nog een nwe bijgekomen is. Tja, 'Ja en Amen' is natuurlijk een stuk makkelijker en zeer ws blijkt dan achteraf ook die aftersales service niet zo spetterend als gepresenteerd.

Nazomeren

  De temperatuur zakt na woensdag zowel overdag als 's nachts maar het blijft droog en prachtig weer met dagtemperaturen boven de 20º C. En dat terwijl ik op een langdurige miezerbui zit te wachten, Het is ontzettend ondankbaar om ook maar iets negatiefs over deze prachtige september mnd te zeggen, maar het prachtige en mn gortdroge weer komt me niet uit. Dat het nog eens zou gebeuren! De grond is keihard. Is weer eens iets anders dan de zompige zooi uit het voorjaar. Dat is klei. Alleen maar uitersten met weinig ertussen.

 Mocht ik aan de braakliggende delen willen beginnen, en dat is eigenlijk wel de bedoeling, dan mag ik ze eerst wel onder water zetten of mijn pikhouwel tevoorschijn halen. Kluiten maken is niet de kunst. Waar het om gaat is het onkruid incl. z'n wortels verwijderd te krijgen. Die kluiten moeten kortom verpulverd worden. Pikhouwel en voorhamer. Da's leuk voor een geintje maar niet voor 50 à 60 vierkante meter. Je krijgt het gvd ook niet allemaal vooraf bedacht.

Sufkop

 Verslapen!! Sodenondeju. Om negen uur was Rosa het zat en stond te janken voor de slaapkamerdeur. Het beest heeft volkomen gelijk, maar wat een beroed begin van de dag. Ik liep al buiten met de honden voordat alles intern op orde en op rij was. Meerdere keren mijn nek bijna gebroken, struikelen over je eigen voeten. Een waarnemingsvermogen dat net een fractie achter de feiten aanloopt. Sju.

Scores

 Resultaat van vanochtend: 6 m2 onkruidvrije tuin.
 Resultaat van vanmiddag: 6 x 0,25 ltr hete saus.

 Waar kan ik daarmee aankomen? Geen indrukwekkende cijfers. Zeker niet als je ze afzet tegen de tijd dat ik er mee bezig ben geweest. De anderhalf uur voor de tuin gaat nog maar de 4 uur voor de chilisaus neigt naar tijdverspilling. Maar hé, kom op, d'r zijn zondagmiddagen die geheel anders verlopen.

 De saus is heter geworden dan de bedoeling was. Heb nb nog alle pitjes en witzooi, sorry zaadlijsten binnenin verwijderd. Het bevestigd nog weer een keer, dat de 'Ardei iute' niet dezelfde zijn als vorig jaar. Het viel al op bij de gemiddelde lengte van de pepers. Eerder 8 dan 12 tot 14 cm. En bij het schoonmaken bleek ook de hoeveelheid wit en pitjes beduidend meer dan het afgelopen jaar.

 Wil ik daar enige controle over krijgen zal ik naar zaad toe moeten met een specifiekere naamgeving dan chilipeper, spaanse peper of (hier) ardei Iute. Vlug het internet gescanned blijken er meer dan 30 soorten en meer dan 10.000 (!) varieteiten te bestaan. ga er maar aan staan. Ik zoek het voorlopig bij de Capsicum Annuum en dan zijn er namen als Jalapeño (2500-8000 SHU) en Cayennepeper (30K - 50K SHU). Die laatste lijkt me al te hoog gegrepen.

 Op peperzaden.nl staan in de categorie 'Mild' pepers met een SHU tot globaal 10.000  max. Mild .... De categorie 'Heet zit direct op 30.000 en meer.

 Effe een rijtje gemaakt als geheugensteuntje voor ooit misschien.

 Cajub Belle 100-1000, milde scherpte
 Piquillo 500-1000, een tapaspeper, ideaal om te vullen
 Chilhuacle Negro 1200-2000, unieke smaak, vaak gedroogd gebruikt
 Caloro 1500-4000, mild heet, geschikt voor rauw in salades
 Czech Black 2000-5000, mildheet, erg sappig geweldige smaak
 Fresno 2500-8000, medium heet, beetje, ideaal voor in salsa's
 Espelette ~4000, milde scherpte, heerlijk aroma, gedroogd gebruikt
 Numex Sandia ~7000, zeer geschikt voor chilipoeder