Dit was het. ik ga het toekomstige pogingen niet moeilijker maken dan een 31-mnd met volle bak al is. Het is als het wereldrecord polsstokhoogspringen met één centimter verbeteren. Van nu af aan is 157 het te kloppen aantal bijdrages. Een beetje zinvolle bijdrages wel te verstaan. Hetgeen een zeer rekbaar begrip is, maar geen geintjes dus die alleen maar bedoeld zijn om het aantal blogbijdrages getalsmatig op te voeren.
Heb ik er naar toe gewerkt deze mnd? Soms wel. 'Nog ff die vijfde eruit persen' is wel een aantal keer voorgekomen. Is niet netjes. Wie moet ik mijn verontschuldigingen aanbieden? Of speelt dat pas voor de erfgenamen van mijn erfgenamen over een jaar of 75? 2095 .... bijna aan de vooravond van een volgende eeuwwisseling. Zo ineens trek je het je eigen belevingswereld binnen. Raar idee. Net geen honderd jaar na de storm die direct bij aankomst de bijl zette aan de voet van onze Franse droom. Het enige wat nu nog mist is een 'wormhole' en dan hoppa, opgebeamd worden zonder Scotty.
Hoe zou de wereld dan uitzien? Zouden dan eindelijk de vliegende transportmiddelen van de Jetsons gerealiseerd zijn? Of zitten we dan in een wereld à la The last of us? Als ik nog 25 zou zijn, leek dat laatste me wel een uitdaging. Nu maar niet, wormhole of geen wormhole. Ik hou het bij mijn wortels en de kwakkelende bonen.
zondag 31 mei 2020
Groenzooi
Zo mooi als de uien en wortels erbij staan, zo behelpen is het dit jaar (weer) met de bonen. Geen muizen dit keer, gewoon te nat. Van de tweede zaai gaat ook één partij zeer ws niet opkomen, want verrot. Volgend jaar voorzaaien en uitplanten? Misschien. Andere optie is een avond in lampolie of gewoon slaolie. Van de twee overgedane partijen komt er eentje wel op, dat is dan toch weer iets. De ene boon is duidelijk de andere niet.
Zo beginnen na de voorbereidingen de onderhoudszorgen. De luizen op de tuinbonen, de zaden die niet opkomen en het onkruid, dat beduidend minder last heeft van het koude en natte weer dan de gezaaide of geplante groenten. Je zou bijna de hele tuin in een kas willen vatten. Maar niet doen, dat brengt ongetwijfeld zo zijn eigen problemen mee.
In de geïmproviseerde kas, meer een oversized tunnel doen de tomaten het goed. Alles groeit en vooralsnog geen aantasting te zien van de beruchte schimmel. Op de binnenplaats staat een emmer brandnetels te weken, die we op de tomatenplanten gaan spuiten in de hoop, dat het de schimmel buiten de deur weet te houden. Daar komt natuurlijk meer bij kijken, maar het is een essentiële bijdrage. En zo blijf je bezig. Wat het leuke aan de tuin is, hoe ergerlijk de bezigheden en mn dan de aanleidingen soms ook zijn.
Zo beginnen na de voorbereidingen de onderhoudszorgen. De luizen op de tuinbonen, de zaden die niet opkomen en het onkruid, dat beduidend minder last heeft van het koude en natte weer dan de gezaaide of geplante groenten. Je zou bijna de hele tuin in een kas willen vatten. Maar niet doen, dat brengt ongetwijfeld zo zijn eigen problemen mee.
In de geïmproviseerde kas, meer een oversized tunnel doen de tomaten het goed. Alles groeit en vooralsnog geen aantasting te zien van de beruchte schimmel. Op de binnenplaats staat een emmer brandnetels te weken, die we op de tomatenplanten gaan spuiten in de hoop, dat het de schimmel buiten de deur weet te houden. Daar komt natuurlijk meer bij kijken, maar het is een essentiële bijdrage. En zo blijf je bezig. Wat het leuke aan de tuin is, hoe ergerlijk de bezigheden en mn dan de aanleidingen soms ook zijn.
Opsturen
De oosterse kruidenvoorraad begint weer gaten te vertonen. Een bezoekje aan Nederland staat niet op de planning. Wat nu? Internet, natuurlijk. Maar daar zitten wat voorspelbare haken en ogen aan vast. Ten eerste moet je een website vinden. Het makkelijkste onderdeel. Ten tweede moet die in jouw smaakpallet van de Aziatische keuken zitten of wat daar voor jou voor doorgaat. Ten derde moeten verzendkosten in evenwicht zijn met de aanschaf.
Neem een potje of desnoods een pak van 500 gr Djinten. In Roemenië, waar wonderwel online aanbod is van Aziatische ingrediënten maar meer echt Chinees ipv Indonesisch, zit het niet in het aanbod. In Nederland, waar je met de Toko's het dichtstbij het mij bekende smakenspectrum komt, kost het een paar euro. Doen zou je denken. Maar denk je dat ook met 30 euro verzendkosten?? Zelfs met een hele boodschappenlijst kom je met je aanschaf maar met moeite in de buurt van de verzendkosten, die de boel dus ff dubbel zo duur maken.
Nu is Djinten komijn, ketoembar korianderzaad en Djahe gemalen gember maar met Laos wordt het al moeilijker en met palmsuiker, trassi, kemirinoten, citroenbladeren en -gras, etc helemaal. Ik denk, ik verbruik een paar tientjes aan totaalpakket op jaarbasis. Dan blijven de verzendkosten een onaantrekkelijke opslag. Dat wordt zien of het niet ook anders kan. Sprokkelen dus. Gelukkig maak ik de sambal inmiddels zelf.
Neem een potje of desnoods een pak van 500 gr Djinten. In Roemenië, waar wonderwel online aanbod is van Aziatische ingrediënten maar meer echt Chinees ipv Indonesisch, zit het niet in het aanbod. In Nederland, waar je met de Toko's het dichtstbij het mij bekende smakenspectrum komt, kost het een paar euro. Doen zou je denken. Maar denk je dat ook met 30 euro verzendkosten?? Zelfs met een hele boodschappenlijst kom je met je aanschaf maar met moeite in de buurt van de verzendkosten, die de boel dus ff dubbel zo duur maken.
Nu is Djinten komijn, ketoembar korianderzaad en Djahe gemalen gember maar met Laos wordt het al moeilijker en met palmsuiker, trassi, kemirinoten, citroenbladeren en -gras, etc helemaal. Ik denk, ik verbruik een paar tientjes aan totaalpakket op jaarbasis. Dan blijven de verzendkosten een onaantrekkelijke opslag. Dat wordt zien of het niet ook anders kan. Sprokkelen dus. Gelukkig maak ik de sambal inmiddels zelf.
Viraal_44
De corona-schrik zit er diep in geramd. Na een eerste luchtig reactie op het 'illegale' verjaardagsfeestje was er gisteravond toch wel zoiets van 'En als toch, wat dan?' Tja, dan moet je uitzieken en hopen dat het binnen de perken blijft. In dat laatste zit het 'm. Maar ook in het feit, dat je dus nooit, never zult weten of er niet eentje in een gezelschap zit, die het virus onder de leden heeft. Het hoeft nieteens bewust te zijn.
Niet een medicijn of vaccin zijn het belanrijkst. Het belangrijkste is zicht krijgen op hoe het virus zich wel of niet in stand weet te houden. Verliest het aan kracht, sec en qua besmettelijkheid, dan heeft de versoepeling een duidelijke basis. Die besmettingswaarde, die zonodig onder de 1 moet komen, komt nou mn tot stand door al de genomen maatregelen, waarvan steeds duidelijker wordt, dat met een bazooka op een mug is geschoten waar een olifant gezien werd. Het geklungel en geaarzel van de instanties zijn belangrijkere redenen geweest voor het heftige ingrijpen dan het virus zelf.
Het overheidsgekungel ten tijd van de epidemie, maar zeker ook in de jaren d'r aan voorafgaand, gaat ook het tempo en de mate bepalen van de terugkeer naar wat ooit normaal was. Misschien zelfs of het toegestaan is of wordt. Er is onder het mom van corona aan een hoop heilige huisjes gerammeld waar men anders nog niet naar had kunnen wijzen. Dat moet eerst maar 'ns allemaal teruggedraaid worden, al vrees ik het ergste op dat vlak.
Niet een medicijn of vaccin zijn het belanrijkst. Het belangrijkste is zicht krijgen op hoe het virus zich wel of niet in stand weet te houden. Verliest het aan kracht, sec en qua besmettelijkheid, dan heeft de versoepeling een duidelijke basis. Die besmettingswaarde, die zonodig onder de 1 moet komen, komt nou mn tot stand door al de genomen maatregelen, waarvan steeds duidelijker wordt, dat met een bazooka op een mug is geschoten waar een olifant gezien werd. Het geklungel en geaarzel van de instanties zijn belangrijkere redenen geweest voor het heftige ingrijpen dan het virus zelf.
Het overheidsgekungel ten tijd van de epidemie, maar zeker ook in de jaren d'r aan voorafgaand, gaat ook het tempo en de mate bepalen van de terugkeer naar wat ooit normaal was. Misschien zelfs of het toegestaan is of wordt. Er is onder het mom van corona aan een hoop heilige huisjes gerammeld waar men anders nog niet naar had kunnen wijzen. Dat moet eerst maar 'ns allemaal teruggedraaid worden, al vrees ik het ergste op dat vlak.
Balans
Mei, een goed begonnen, koud geëindigde en alles in alles productieve mnd. April was het niet en daarvoor is reeds in de mist verdwenen. Dus mei mag zich voorlopig op de eerste plaats qua activiteit denken. Aan juni om het aan te vechten. En dan niet op het blogvlak maar in de dagelijkse realiteit van het opruimen en afwerken van onze woon- en leefplek en misschien ook in het verder vormgeven van de grote lijnen in de tuin.
We zouden niet meer teveel vooruitkijken, maar het is moeilijk om het te laten. Ik ga me nergens op vastpinnen, dat is al een eerste aanzet in de goede richting. Maar om nou helemaal te doen alsof het niet uitmaakt wat ik aanpak, gaat me te ver. Voorkeuren zijn toegestaan, zolang ik ze maar niet tot een lat omvorm, die ik buiten mijn bereik opleg. Van die ingebouwde ontevredenheid wil ik af. Ieder resultaat is er eentje en als zodanig een stap(je) vooruit. Geen gehijg in mijn eigen nek meer.
Maar juni dus. Het weer wordt er niet beter op, als ik de voorspellingen mag geloven, integendeel zelfs. Gaan we ons ook maar niet teveel mee bezig houden. Ongeplande werkzaamheden zijn allemaal onderdaks. Niet teveel heen en weer hoeven lopen, dan blijven me de krullen bespaard. Ik denk dat het de mnd van de schuur wordt. Juli dan de mnd van mijn werkhok en de tussenkelder. Augustus voor de tuinkamer. Hé, hallo, waar zijn we mee bezig???? Tja, hardnekkig dat struktureren. En september dan voor het gastenhuis. Ophouden, potverdrie!!
We zouden niet meer teveel vooruitkijken, maar het is moeilijk om het te laten. Ik ga me nergens op vastpinnen, dat is al een eerste aanzet in de goede richting. Maar om nou helemaal te doen alsof het niet uitmaakt wat ik aanpak, gaat me te ver. Voorkeuren zijn toegestaan, zolang ik ze maar niet tot een lat omvorm, die ik buiten mijn bereik opleg. Van die ingebouwde ontevredenheid wil ik af. Ieder resultaat is er eentje en als zodanig een stap(je) vooruit. Geen gehijg in mijn eigen nek meer.
Maar juni dus. Het weer wordt er niet beter op, als ik de voorspellingen mag geloven, integendeel zelfs. Gaan we ons ook maar niet teveel mee bezig houden. Ongeplande werkzaamheden zijn allemaal onderdaks. Niet teveel heen en weer hoeven lopen, dan blijven me de krullen bespaard. Ik denk dat het de mnd van de schuur wordt. Juli dan de mnd van mijn werkhok en de tussenkelder. Augustus voor de tuinkamer. Hé, hallo, waar zijn we mee bezig???? Tja, hardnekkig dat struktureren. En september dan voor het gastenhuis. Ophouden, potverdrie!!
zaterdag 30 mei 2020
Realiteit
De dag doorstaan zonder nostalgische dips in voorbije tijden. Of, hoewel. Op het moment van de trouwerij was het huis, nummer 13 absoluut nog niet leefbaar. Toen woonden we nog 'in' bij Mariana's moeder. Een feit dat me nu volkomen onwaarschijnlijk voorkomt. En niet alleen toen. Een jaar later nog steeds. In de zomer van 2016 werd de badkamer pas gerealiseerd en was enige vorm van ongeïmproviseerde bewoning mogelijk.
Van die dingen die je beter niet vooraf kunt weten. Iets wat terugblikkend voor verdacht veel momenten in je leven van toepassing is. Je heb het doorstaan, er iets van gemaakt en bent verder gegaan. Op naar de volgende stappen waar je een hoop voor bedenkt, maar pas later kunt overzien wat er feitelijk van terecht is gekomen. Stappen die daarbij steeds overzichtelijker en daardoor voorspelbaarder worden. Meer jaren dan decennia.
Nog een trouwerij lijkt me stug. Een ander huis idem. Dus ook geen ander land meer. This is it! Iets wat ondanks alles best ff moet bezinken. Niet dat trouwen en al helemaal niet verhuizen tot mijn favoriete bezigheden behoort. Maar stel ...., dan alleen qua woonplek, ik geloof, ik zou nog verder naar het oosten trekken. Naar nog afgelegenere uithoeken. Naar basaler. Richting de strijd om het bestaan. Richting. Snuffelen. Het is te laat om dat nog eens met het nodige en noodzakelijke plezier bij de horens te vatten.
Van die dingen die je beter niet vooraf kunt weten. Iets wat terugblikkend voor verdacht veel momenten in je leven van toepassing is. Je heb het doorstaan, er iets van gemaakt en bent verder gegaan. Op naar de volgende stappen waar je een hoop voor bedenkt, maar pas later kunt overzien wat er feitelijk van terecht is gekomen. Stappen die daarbij steeds overzichtelijker en daardoor voorspelbaarder worden. Meer jaren dan decennia.
Nog een trouwerij lijkt me stug. Een ander huis idem. Dus ook geen ander land meer. This is it! Iets wat ondanks alles best ff moet bezinken. Niet dat trouwen en al helemaal niet verhuizen tot mijn favoriete bezigheden behoort. Maar stel ...., dan alleen qua woonplek, ik geloof, ik zou nog verder naar het oosten trekken. Naar nog afgelegenere uithoeken. Naar basaler. Richting de strijd om het bestaan. Richting. Snuffelen. Het is te laat om dat nog eens met het nodige en noodzakelijke plezier bij de horens te vatten.
Begrotingsdans
Het Euro-masseren is weer begonnen. Het voorsorteren op het vooraf gewenste eindresultaat ten koste van landen als Nederland. Had ieder ander land kunnen zijn volgens mij, als de rest niet op de een of andere manier aan het infuus van Europa zou liggen. Opmerkingen als "Er is maar één herstel van Europa en dat is een gezamelijk herstel" geven me rugrillingen waar je niet goed van wordt. Dat betekent dus dat een paar landen moeten werken en de rest neuspulkend meegetrokken moet worden. Iedereen weet dat. Je mag het alleen niet zeggen. En doe je het wel, dat moet je het diplomatiek weten in te pakken. Dat laatste heeft 'onze' Wopke nagelaten.
Misschien had hij beter moeten weten, misschien is het goed dat dingen een keer onverbloemd benoemd worden. Zou goed zijn, als het laatste het geval zou zijn. Je kunt natuurlijk heel diplomatiek zeggen "We financieren geen schulden uit het verleden. We halen geld op om uit de crisis te komen en economieën te versterken", maar wat betekent dat op de keper beschouwt?? De giften, als ze er komen, gaan gegarandeerd grotendeels oneigenlijk gebruikt worden, ondanks al de papieren voorwaarden, die er misschien tegenaan getimmerd worden als cadeaupapier. En dan? Dan hebben al die zg zwakke broeders wederom bevestigd gekregen, dat ze de sterkere deelnemers bij hun strot hebben en zullen zeker hun beet niet verslappen.
Dit is de unieke gelegenheid, waar ze al zo lang op zitten te wachten. Dit zou het ultieme moment kunnen worden voor al die landen, die geen boodschap hebben aan zoiets als een begrotingsdiscipline en in feite vinden, dat andere dat maar moeten oplossen. Dit is als een paar horken opnemen in een voetbalelftal, die het grootste woord hebben, als er weer een keertje verloren wordt. D'ruit gooien die klojo's of het zelf elders gaan zoeken.
Misschien had hij beter moeten weten, misschien is het goed dat dingen een keer onverbloemd benoemd worden. Zou goed zijn, als het laatste het geval zou zijn. Je kunt natuurlijk heel diplomatiek zeggen "We financieren geen schulden uit het verleden. We halen geld op om uit de crisis te komen en economieën te versterken", maar wat betekent dat op de keper beschouwt?? De giften, als ze er komen, gaan gegarandeerd grotendeels oneigenlijk gebruikt worden, ondanks al de papieren voorwaarden, die er misschien tegenaan getimmerd worden als cadeaupapier. En dan? Dan hebben al die zg zwakke broeders wederom bevestigd gekregen, dat ze de sterkere deelnemers bij hun strot hebben en zullen zeker hun beet niet verslappen.
Dit is de unieke gelegenheid, waar ze al zo lang op zitten te wachten. Dit zou het ultieme moment kunnen worden voor al die landen, die geen boodschap hebben aan zoiets als een begrotingsdiscipline en in feite vinden, dat andere dat maar moeten oplossen. Dit is als een paar horken opnemen in een voetbalelftal, die het grootste woord hebben, als er weer een keertje verloren wordt. D'ruit gooien die klojo's of het zelf elders gaan zoeken.
Ouderwets
Telefoon. Anna. Of we niet langs wilden komen. Haar zoon en vrouw waren er. Konden we praten. We hadden net de soep uitgeschept en gelukkig waren we niet meer van plan. Weliswaar niet direct bedacht, wat tamelijk dom was, maar na de soep ter plekke was het duidelijk. Bbq, drank, feest! Een illegale party. Alsnog aandacht voor Anna's negentigste.
Alles wat momenteel niet toegestaand is viel in een paar minuten over ons heen en wat was het een opluchting. Na enige aarzeling moet ik bekennen, maar toch. Handen schudden, zoenen, omhelzen, en schouder aan schouder zitten en eten uit de dezelfde pan met je vingers .... Morgen dood? Wedje maken van niet? Het is een uitdaging naar de omstandigheden toe, maar ik durf 'm aan.
Het geeft een beetje vertrouwen in het feit, dat wat normaal was weer normaal gaat worden. Menselijker kan het haast niet, al denken de officiële instanties daar op het ogenblik anders over. Anders, anders, anders is wat de klok slaat. Vooral niet terug naar wat we hadden, hoe goed het ook was. Je moet het maar verzonnen krijgen.
Alles wat momenteel niet toegestaand is viel in een paar minuten over ons heen en wat was het een opluchting. Na enige aarzeling moet ik bekennen, maar toch. Handen schudden, zoenen, omhelzen, en schouder aan schouder zitten en eten uit de dezelfde pan met je vingers .... Morgen dood? Wedje maken van niet? Het is een uitdaging naar de omstandigheden toe, maar ik durf 'm aan.
Het geeft een beetje vertrouwen in het feit, dat wat normaal was weer normaal gaat worden. Menselijker kan het haast niet, al denken de officiële instanties daar op het ogenblik anders over. Anders, anders, anders is wat de klok slaat. Vooral niet terug naar wat we hadden, hoe goed het ook was. Je moet het maar verzonnen krijgen.
Herkansloos
Als je weereens met je neus op voorbije decennia wordt gedrukt en beseft, dat je ze doorleeft hebt, krijgt de stemming iets weemoedigs. Mn omdat je beseft, dat je met de wetenschap van vandaag een hoop dingen anders gedaan zou hebben. Al die lieden die heel hard roepen, dat ze het niet anders zouden doen, als ze het over konden doen, moeten hun mond omspoelen. Of ik dan ook hier zou eindigen is maar de vrg en dat zou zonde zijn, want ik heb het hier (eindelijk) naar mijn zin. Het had twintig jaar eerder gekund en dat blijft bij tijd en wijle steken.
Helaas nemen gedane zaken geen keer. Ik moet het doen met wat het is geworden. Had beter en had met gemak een stuk slechter kunnen uitpakken. Nu is het schikken en genieten zoals het is. Niet dat dat schikken moeite kost, zoals al aangegeven. Wat wel blijft schuren is, dat het schikken een hoop slikken heeft gekost. Ik ga daar niet weer over doorzagen, maar een feit is het wel. Fysiek, emotioneel èn financieel.
Dan zit je daar op die kei aan de rand van dat kabbelende bergbeekje met glasheldere water en een enkel wegschietende visje. Puft uit. Rammelt eens met je hoofd en vrgt je af of het wel zo glashelder is, wat je ziet. Maakt het uit? Dat is de vrg en ook weer niet.
Helaas nemen gedane zaken geen keer. Ik moet het doen met wat het is geworden. Had beter en had met gemak een stuk slechter kunnen uitpakken. Nu is het schikken en genieten zoals het is. Niet dat dat schikken moeite kost, zoals al aangegeven. Wat wel blijft schuren is, dat het schikken een hoop slikken heeft gekost. Ik ga daar niet weer over doorzagen, maar een feit is het wel. Fysiek, emotioneel èn financieel.
Dan zit je daar op die kei aan de rand van dat kabbelende bergbeekje met glasheldere water en een enkel wegschietende visje. Puft uit. Rammelt eens met je hoofd en vrgt je af of het wel zo glashelder is, wat je ziet. Maakt het uit? Dat is de vrg en ook weer niet.
Hout
Vijf jaar geleden was het de officiële feestdag van onze trouwerij, Na een tocht met een koets door Sibiu naar het openluchtmuseum Astra en een proforma kerkdienst in een houten kerkje, want de eigenlijke dienst was al op donderdag geweest, kon het feest in Hotel-restaurant Silva beginnen. Rozen, overal rozen waar je ook heen keek. Het was Mariana's droom, die werkelijkheid werd. Misschien ook de trouwerij maar vooral toch al die rozen. Mensen hebben het nog over het feest.
Maar vijf jaar geleden dus ... nog een jaartje erbij en Mariana is de vrouw, waarmee ik het langst getrouwd ben. Met Irene waren het 8 of 9 mndn toen ze bedacht, dat ze wel met twee man verder wilde en met Yoland waren het net 5,5 jaar, voordat de dood haar uit het leven griste. Dat alles in een tijdsbestek van een jaar of veertig. Gaat de tijd snel? Niet echt. Tijd wordt wel in toenemende mate een steeds surrealistischer gegeven.
Ga ik terugkijken? Zou een geschikt moment zijn om de kronkels te aanschouwen, die ik in mijn leven heb gemaakt. Veertig jaar geleden kon ik niet bevroeden, dat ik ooit in Roemenië zou belanden. En nu is het soms moeilijk om op een rijtje te houden, hoe ik er gekomen ben.
Maar vijf jaar geleden dus ... nog een jaartje erbij en Mariana is de vrouw, waarmee ik het langst getrouwd ben. Met Irene waren het 8 of 9 mndn toen ze bedacht, dat ze wel met twee man verder wilde en met Yoland waren het net 5,5 jaar, voordat de dood haar uit het leven griste. Dat alles in een tijdsbestek van een jaar of veertig. Gaat de tijd snel? Niet echt. Tijd wordt wel in toenemende mate een steeds surrealistischer gegeven.
Ga ik terugkijken? Zou een geschikt moment zijn om de kronkels te aanschouwen, die ik in mijn leven heb gemaakt. Veertig jaar geleden kon ik niet bevroeden, dat ik ooit in Roemenië zou belanden. En nu is het soms moeilijk om op een rijtje te houden, hoe ik er gekomen ben.
vrijdag 29 mei 2020
Verdraaid!
Het is het weer niet. Je weet niet wat je wilt. Stopt je vanalles in je mond, maar niks treft de smaak waar je naar zoekt. Een opgeblazen gevoel laat niet lang op zich wachten. Wat maakt dat het onbestemde ook iets onprettigs krijgt. Lang vervlogen gedachte dwarsigheden duiken op. Oude ongewenste bekenden. Fysiek en in de gedachtenwereld.
Wat nu? Alcohol trekt niet. Is ook zinloos maar helpt met doorschuiven. Het hoofd staat naar niks. Geen hulp uit die richting. Misschien is het bed een alternatief. De plek van het gepermiteerd niksen. Ff alleen ik en mezelf.
Wat? Vanwaar? Waarom? Het is zelden zo uit het niets gekomen als nu. Iets verkeerd gevallen? Kortsluiting tussen de oren? De knop die om is gegaan is bekend, maar waardoor? Laat de nacht maar alvast beginnen. Straks de honden nog en dan is het verder weer aan morgen.
Ongeduld
Op de een of andere manier had Mariana gisteren de smaak van het inrichten van de binnenplaats te pakken. Schijnbaar staan er inmiddels zoveel planten in borders en potten, dat het tijd is de aandacht op ander elementen te richten. Ineens staat een soort pizzaschep bij de buitenoven en wordt me verteld, dat er meer van 24 naar 13 overgeheveld gaat worden. Mij best, zolang het me niet in de weg staat en het niet in de categorie rommel thuishoort.
Dat was gisteren. Er zijn wat onbestemde houten toestanden gearriveerd en een weefgetouw, nee een spin-dinges dat zo door de houtworm aangevreten is, dat aanraken beter voorkomen kan worden. Netjes weg gezet, wat de laatste 20 jaar ws niet het geval is geweest, en vandaag moest daar iets mee. Mariana zet zich iets in haar hoofd en denkt, dat wat moet gebeuren niet meer dan een handomdraai zal kosten. Mag kosten eigenlijk.
Of ik olie heb? Dat is het soort vrg, wat ik dan zelf van de noodzakelijke details moet voorzien om te weten waar het in feite over gaat. Bedoeld is lijnolie. Maar hoe dan aub? Over al het vuil van de afgelopen decennia heen?? Blijkbaar. Misschien eerst ff schoonmaken, ik bedoeld schoonschuren? Dan zie je het animo smelten als sneeuw voor de zon. Ai, werk, tijd, geen zin in, etc. Allemaal zaken die ff niet ingecalculeerd waren. Zou zonde zijn, want de spullen zijn best een beetje aandacht waard.
Dat was gisteren. Er zijn wat onbestemde houten toestanden gearriveerd en een weefgetouw, nee een spin-dinges dat zo door de houtworm aangevreten is, dat aanraken beter voorkomen kan worden. Netjes weg gezet, wat de laatste 20 jaar ws niet het geval is geweest, en vandaag moest daar iets mee. Mariana zet zich iets in haar hoofd en denkt, dat wat moet gebeuren niet meer dan een handomdraai zal kosten. Mag kosten eigenlijk.
Of ik olie heb? Dat is het soort vrg, wat ik dan zelf van de noodzakelijke details moet voorzien om te weten waar het in feite over gaat. Bedoeld is lijnolie. Maar hoe dan aub? Over al het vuil van de afgelopen decennia heen?? Blijkbaar. Misschien eerst ff schoonmaken, ik bedoeld schoonschuren? Dan zie je het animo smelten als sneeuw voor de zon. Ai, werk, tijd, geen zin in, etc. Allemaal zaken die ff niet ingecalculeerd waren. Zou zonde zijn, want de spullen zijn best een beetje aandacht waard.
Misrekening
Toch knap. De hele ochtend droog, soms zelfs zonnig. Na de lunch het bosmaaipakje aangetrokken en ik ben nauwelijks bezig, plenst het, met hagel notabene. Dwars tegen mijn normale doen in ga ik door en maak af wat ik me had voorgenomen. Net klaar en op weg terug naar binnen stopt de regen en neemt de zon het over ... Je zou het weer toch af en toe.
Autovrees
Dierenarts. Tijd voor de jaarlijkse prik. Dit keer met Mopke en dat betekent straks een compleet ondergekwijlde hond, die afgedroogd en gefatsoeneerd moet worden, voordat we de kliniek naar binnen gaan. Op al de duizenden inwoners en globaal 2,5 - 3 duizend gezinnen of andere wooneenheden waarvan vele met een hond zijn er in Agnita naar het schijnt niet voldoende mensen die hun trouwe viervoeter laten inenten, zodat het voor geen van de, geloof ik, drie dierenartsen loont om een voorraadje vaccins aan te houden.
Ik kan Mopke alleen de voor haar welhaast traumatische rit naar Sibiu besparen, als ik zonder hond maar met een koelbox en vrieselementen naar Sibiu rij om het vaccin op te halen en het vervolgens hier door een dierenarts laat injecteren. Spaart mij geen diesel uit, maakt dat ik tweemaal moet betalen maar vooral toch word ik er qua tijd niks beter van. Een keer gedaan voor een berg pups, die in aantal en omvang te groot waren om voor de derde ronde nog een keer in een doos mee naar de dierenarts te kunnen.
Als ik ff vergeten hoeveel van die jonkies het loodje hebben gelegd was het een prachtige tijd met die energieke hummeltjes. Drie daarvan vormen nu mijn dameskransje. Energiek als ze vrij zijn, maar voor de rest ligt het zootje toch vooral te pitten de hele dag. of willen geknuffeld worden. Wat mij eigenlijk best goed uitkomt en daarom doen ze het ws ook. Je krijgt je honden, die je hebben wilt hebben, tenslotte.
Ik kan Mopke alleen de voor haar welhaast traumatische rit naar Sibiu besparen, als ik zonder hond maar met een koelbox en vrieselementen naar Sibiu rij om het vaccin op te halen en het vervolgens hier door een dierenarts laat injecteren. Spaart mij geen diesel uit, maakt dat ik tweemaal moet betalen maar vooral toch word ik er qua tijd niks beter van. Een keer gedaan voor een berg pups, die in aantal en omvang te groot waren om voor de derde ronde nog een keer in een doos mee naar de dierenarts te kunnen.
Als ik ff vergeten hoeveel van die jonkies het loodje hebben gelegd was het een prachtige tijd met die energieke hummeltjes. Drie daarvan vormen nu mijn dameskransje. Energiek als ze vrij zijn, maar voor de rest ligt het zootje toch vooral te pitten de hele dag. of willen geknuffeld worden. Wat mij eigenlijk best goed uitkomt en daarom doen ze het ws ook. Je krijgt je honden, die je hebben wilt hebben, tenslotte.
donderdag 28 mei 2020
Viraal_43
Hoi, hoi, hoi. Pack die Badehose ein! De stranden gaan weer open. En eindelijk wordt er iets gedaan tegen het hutje/mudje op elkaar liggen als sardientjes in blik. Twee meter! Minimaal twee meter tussenruimte moeten in acht worden gehouden. Hadden er van mij ook 5 of meer mogen zijn. Zouden ze eindelijk eens een beetje gebruik van het strand maken ipv van de enkele meters links en rechts van de toegangsweg.
Het zal me kortom aan 'm reet roesten. Belangrijker is, dat we vanaf 1 juni weer geheel papierloos en dus vrij van ieder verantwoordingsverplichting door het land mogen rijden. 'Mogen'. Moet ik me nu gevleid of bevrijd voelen? Kunnen we weer naar Sibiu of zelfs Cluj als we het in ons hoofd halen. Restaurants alleen op terras in de buitenlucht en minimaal 2 mtr tussen de tafels.
Ik weet niet, het komt steeds Kafkaiaanser op me over. Mensen in oversized lampenkappen als ze in een restaurant zitten of afgeschermd van elkaar met perspex wandjes. Dat is leuk en bijzonder voor één keer. Kun je zeggen, dat je het meegemaakt hebt. Verder lijkt het me vooral een reden om het restaurantbezoek voorlopig maar te laten zitten.
Bijeenkomsten mogen na 1 juni tot 500 personen als de personen zitten èn er voldoende afstand tussen iedereen gehouden kan worden. dat brengt het concert van Celine Dion niks dichterbij. De ticketwebsite doet trouwens nog steeds alsof het concert doorgaat. Ik geloof daar niks van.
Het zal me kortom aan 'm reet roesten. Belangrijker is, dat we vanaf 1 juni weer geheel papierloos en dus vrij van ieder verantwoordingsverplichting door het land mogen rijden. 'Mogen'. Moet ik me nu gevleid of bevrijd voelen? Kunnen we weer naar Sibiu of zelfs Cluj als we het in ons hoofd halen. Restaurants alleen op terras in de buitenlucht en minimaal 2 mtr tussen de tafels.
Ik weet niet, het komt steeds Kafkaiaanser op me over. Mensen in oversized lampenkappen als ze in een restaurant zitten of afgeschermd van elkaar met perspex wandjes. Dat is leuk en bijzonder voor één keer. Kun je zeggen, dat je het meegemaakt hebt. Verder lijkt het me vooral een reden om het restaurantbezoek voorlopig maar te laten zitten.
Bijeenkomsten mogen na 1 juni tot 500 personen als de personen zitten èn er voldoende afstand tussen iedereen gehouden kan worden. dat brengt het concert van Celine Dion niks dichterbij. De ticketwebsite doet trouwens nog steeds alsof het concert doorgaat. Ik geloof daar niks van.
Vooruitblikje
Dat was maart. Morgen februari en dan op naar de hogere, hoogste echalons. De ene mnd vlot het de andere mnd niet. Soms lult het gewoon makkelijker dan gemiddeld. Wat dat gemiddelde ook moge wezen. Stiekem is daar natuurlijk de hoop en/of het streven om die 10K aan bijdrages nog dit jaar binnen te slepen. Met alle risico vandien.
Op het moment dat die neiging zich weer in een gedachte weet te vatten, is het direct afwijzen en ontkennen van mijn kant. Maar is dat voor de bühne of serieus? Politiek. Eerst hard ontkennen om vervolgens te zeggen, dat het eigenlijk niet anders had gekund. Bla, bla! Hangt natuurlijk van vanalles af maar vooral toch van wat ik en/of de wereld de komende 7 mndn nog aan den lijve ga(at) ondervinden. De gevreesde tweede coronagolf? Het einde van de hernieuwde 'roaring twenties' voordat ze goed en wel begonnen zijn? De wereld op z'n gat? Een corona-vaccin en wat dat allemaal voor verwikkelingen oplevert? Misschien wel een begrafenis en dan ontgaat me alles en kan ik die 10K ook vergeten.
Je zou het spannend kunnen noemen, dat je het niet weet. Of het net onder controle willen houden om de wetenschap wel te hebben. Hoewel ik normaal gesproken voor de tweede optie ga, zie ik dat nu niet gebeuren. Ik merk een neiging om me op mijn tuin te concentreren en de wereld het ff zelf te laten uitzoeken. Als die 'tweede zaai' bonen zou willen opkomen, ga ik tevreden de zomer in.
Op het moment dat die neiging zich weer in een gedachte weet te vatten, is het direct afwijzen en ontkennen van mijn kant. Maar is dat voor de bühne of serieus? Politiek. Eerst hard ontkennen om vervolgens te zeggen, dat het eigenlijk niet anders had gekund. Bla, bla! Hangt natuurlijk van vanalles af maar vooral toch van wat ik en/of de wereld de komende 7 mndn nog aan den lijve ga(at) ondervinden. De gevreesde tweede coronagolf? Het einde van de hernieuwde 'roaring twenties' voordat ze goed en wel begonnen zijn? De wereld op z'n gat? Een corona-vaccin en wat dat allemaal voor verwikkelingen oplevert? Misschien wel een begrafenis en dan ontgaat me alles en kan ik die 10K ook vergeten.
Je zou het spannend kunnen noemen, dat je het niet weet. Of het net onder controle willen houden om de wetenschap wel te hebben. Hoewel ik normaal gesproken voor de tweede optie ga, zie ik dat nu niet gebeuren. Ik merk een neiging om me op mijn tuin te concentreren en de wereld het ff zelf te laten uitzoeken. Als die 'tweede zaai' bonen zou willen opkomen, ga ik tevreden de zomer in.
Beperken
Het bezig zijn gaat langzaam, maar misschien heb ik dit jaar al meer gedaan dan het hele vorige jaar bij elkaar. En we zijn nog niet op de helft. Het is slechts een indruk, maar wel eentje die stimuleert. Ik zou zo de fout kunnen maken om op te sommen, wat ik voor de winter gedaan wil hebben. Ik ga dat dit keer niet doen. Er is meer te doen dan ik handen en uren heb, dus we zien wel hoever we komen.
Zoals alles in alles grijpt en belemmerend werkt bij de aanpak van wat moet gebeuren, zo grijpt ook alles in alles bij het opruimen en inrichten, als de bal maar eenmaal rolt. Van het een komt het ander. Iedere keer weer met van die momenten waarop ik moet beseffen niet alles ineens te kunnen. Doorgaan ipv doodslaan is dan de oplossing. Niks nieuws onder de zon. Het nieuwigheidje is, dat het allemaal niet bij theorie alleen blijft.
Nadeel is wel, dat het enthousiasme zoveel zorgvuldig gesloten zijstraten terug onder de aandacht brengt, dat het bijna niet meer mooi is. Drie vooruit en twee terug is er niks bij als ik niet oppas. Oogkleppen op en niet verder kijken, dan mijn neus lang is. Is eens een keertje wat anders.
Zoals alles in alles grijpt en belemmerend werkt bij de aanpak van wat moet gebeuren, zo grijpt ook alles in alles bij het opruimen en inrichten, als de bal maar eenmaal rolt. Van het een komt het ander. Iedere keer weer met van die momenten waarop ik moet beseffen niet alles ineens te kunnen. Doorgaan ipv doodslaan is dan de oplossing. Niks nieuws onder de zon. Het nieuwigheidje is, dat het allemaal niet bij theorie alleen blijft.
Nadeel is wel, dat het enthousiasme zoveel zorgvuldig gesloten zijstraten terug onder de aandacht brengt, dat het bijna niet meer mooi is. Drie vooruit en twee terug is er niks bij als ik niet oppas. Oogkleppen op en niet verder kijken, dan mijn neus lang is. Is eens een keertje wat anders.
Verplaatsing
Ongekende flexibiliteit! Tussen de buien door mijn klusje met de spandraden geklaard. Mijn dag kan niet meer stuk. Misschien nog wat in de schuur rondstruinen, maar het hoeft niet. Ik heb er lang over gedaan. Heb het idee meermaals aan met geestesoog voorbij laten trekken. Het afgekeurd. Bijgesteld. En uitvoerbaar gedacht onder voorbehoud. Tot op het laatst zijn er kleine aanpassingen en veranderingen doorgevoerd. En dan de uitvoering. Et Bingo. Haast perfect. Dat doet goed. Is kicken.
Klus wegstrepen, op naar de volgende. Ook daar is het denkwerk al uitgebreid geschied en wacht enkel de uitvoering. Dom doewerk. Stenen stapelen. De overburen na bijna twee jaar verlossen van mijn teveel aan bestratingsspul. Maar dat is terzijde in feite. Het spul moet gewoon naar binnen èn direct het begin zijn van een opruimingactie op de binnenplaats. Een tigtal vierkant meters tussen woonhuis en schuur, de plek waar oa de septictank in de grond is gemaakt, ligt al net zolang vol met allerlei overgebleven bouwmaterialen als de bestratingszooi op de stoep van de buren.
Het is ook de plek waar Sammy en Katrien begraven liggen. Tijd om dat niet alleen op te schonen maar ook op een nette manier in te richten, incl. gedenkstenen.
Klus wegstrepen, op naar de volgende. Ook daar is het denkwerk al uitgebreid geschied en wacht enkel de uitvoering. Dom doewerk. Stenen stapelen. De overburen na bijna twee jaar verlossen van mijn teveel aan bestratingsspul. Maar dat is terzijde in feite. Het spul moet gewoon naar binnen èn direct het begin zijn van een opruimingactie op de binnenplaats. Een tigtal vierkant meters tussen woonhuis en schuur, de plek waar oa de septictank in de grond is gemaakt, ligt al net zolang vol met allerlei overgebleven bouwmaterialen als de bestratingszooi op de stoep van de buren.
Het is ook de plek waar Sammy en Katrien begraven liggen. Tijd om dat niet alleen op te schonen maar ook op een nette manier in te richten, incl. gedenkstenen.
Politiek
Eerlijk gezegd had ik vandaag meer vuurwerk op het Europese strijdvlak der financiën verwacht, maar dat moet nog komen. Het was gisteren blijkbaar enkel een presentatiemoment van de Duitse dame met een vlog-fiemel. Kon d'r voorganger de fles niet laten staan, kan deze het niet laten om te pas en te onpas videoboodschappen de wereld in te sturen. Net als Timmerfrans het niet kan laten om de ene hoogdravende na de andere cryptische boodschap te twitteren. Als je hoger opklimt in de Europese regionen komen je zwakke plekken blijken naar boven drijven.
Wanneer gaan de regeringsleiders zich over de plannen buigen? Over die voor een beetje, die voor meer, die voor het compromis en die voor het meest. Bla, bla solidariteit. Bla, bla voorbestaan van de unie. Bla, bla zuinigheid. Laat de boel maar klappen. Als deze ronde alleen maar gratis geld gaat opleveren en van die afspraken waar iedereen z'n eigen invulling kan geven, dan kun je beter in Italië gaan wonen. Daar krijg je, terwijl je in een land als Nederland, maar Nederland niet alleen, mn met geven bezig bent.
Mogen al die politieke figuren en economen nog zo hard proberen duidelijk te maken, dat geven voor Nederland in feite ook krijgen betekent, maar dat is macro-economisch gelul, daar merk je als belastingbetalend radertje niet zoveel van, als zij, die het op dat moment voor het zeggen hebben, het geld verspillen aan onnutte klimaatonzin.
Wanneer gaan de regeringsleiders zich over de plannen buigen? Over die voor een beetje, die voor meer, die voor het compromis en die voor het meest. Bla, bla solidariteit. Bla, bla voorbestaan van de unie. Bla, bla zuinigheid. Laat de boel maar klappen. Als deze ronde alleen maar gratis geld gaat opleveren en van die afspraken waar iedereen z'n eigen invulling kan geven, dan kun je beter in Italië gaan wonen. Daar krijg je, terwijl je in een land als Nederland, maar Nederland niet alleen, mn met geven bezig bent.
Mogen al die politieke figuren en economen nog zo hard proberen duidelijk te maken, dat geven voor Nederland in feite ook krijgen betekent, maar dat is macro-economisch gelul, daar merk je als belastingbetalend radertje niet zoveel van, als zij, die het op dat moment voor het zeggen hebben, het geld verspillen aan onnutte klimaatonzin.
Ogenschouw
Rustige ochtend. Zien wat vandaag van de regen terecht komt. Gisteren een hoop gedreig maar uiteindelijk is het bij een paar druppeltjes gebleven. Oja, en een bui. En zo gaat het schijnbaar 2 weken door. Iedere dag dat we opschuiven geeft geen verandering in het weerbeeld. Geen stralend zomerweer in het vooruitzicht. Ook de nachttemperaturen willen maar niet, blijven beneden de 10º en weerhouden zo de tuin van een explosieve groeispurt.
Het willen is nog niet wat ik zou willen. Desondanks maar gewoon aan de slag. Zien dat we weer aan de gang komen. Balletjes laten rollen. Bezig zijn. Iets doen. Bezig blijven. Kabels spannen, hout verplaatsen, misschien zelfs iets in de tuin doen. Ik zie wel.
Het willen is nog niet wat ik zou willen. Desondanks maar gewoon aan de slag. Zien dat we weer aan de gang komen. Balletjes laten rollen. Bezig zijn. Iets doen. Bezig blijven. Kabels spannen, hout verplaatsen, misschien zelfs iets in de tuin doen. Ik zie wel.
woensdag 27 mei 2020
Wapenfeit
Itt mijn moeder heb ik niks met dodenadvertenties. Ik zou nieteens weten òf en zo ja waar ik die in de online versie van de VK zou moeten zoeken. Ik spel ze dan wel niet dagelijks maar de VK zet er altijd eentje op de overzichtspagina onder het kopje 'Eeuwig leven'. Heel af en toe slaan ze een dag over. Een zeldzaamheid.
Behalve naam en van/tot data staat er ook altijd iets wat, denk ik, bedoelde is om naar hun betekenis te verwijzen. Een prestatie, zoiets. Vaak zegt het me niks, maar zelden gebeurt het, dat ik denk "Nou, nou" en dat een beetje in spottende betekenis. Vandaag was zo'n dag. Er zal als kop boven je 'In Memoriam' staan, dat je de eerste Nederlandse bent geweest die Anne Frank speelde....
Zal niet direct na de oorlog zijn geweest, want toen was ze pas 10. Maar als dat het dus is, waar je door herinnerd wordt, was ik in stilte vertrokken. Misschien had ze dat ook wel gewild. Werkelijk nog nooit van Martine Crefcoeur gehoord en was die kop er niet geweest, was dat ook zo gebleven.
Behalve naam en van/tot data staat er ook altijd iets wat, denk ik, bedoelde is om naar hun betekenis te verwijzen. Een prestatie, zoiets. Vaak zegt het me niks, maar zelden gebeurt het, dat ik denk "Nou, nou" en dat een beetje in spottende betekenis. Vandaag was zo'n dag. Er zal als kop boven je 'In Memoriam' staan, dat je de eerste Nederlandse bent geweest die Anne Frank speelde....
Zal niet direct na de oorlog zijn geweest, want toen was ze pas 10. Maar als dat het dus is, waar je door herinnerd wordt, was ik in stilte vertrokken. Misschien had ze dat ook wel gewild. Werkelijk nog nooit van Martine Crefcoeur gehoord en was die kop er niet geweest, was dat ook zo gebleven.
Berenbaan
De leukste video ooit! Beter dan al die lui die zo voorspelbaar op hun bakkes gaan, of meiden die met hun billen wiebelen:
https://www.dumpert.nl/item/7919569_2109b49a
https://www.dumpert.nl/item/7919569_2109b49a
Viezigheid
Illegale vuilstorten ... ook daar schijnt de EU zich mee bezig te houden. Laatst ergens gelezen, dat ze in 2017 Roemenië voor de rechter hebben gesleept, omdat het land al weet ik hoe lang bezig was om 68 van die plekken gesloten te krijgen en dat pas bij 20 was gelukt. Het zal niet om plekken gaan à la de tien die ik zo uit mijn blote hoofd weet aan te wijzen in de directe omgeving van Coves of de berg plastic flessen in het passerende beekje. Meer het formaat waar je langs rijdt, als je vanuit het zuiden buitenom Cluj naar de luchthaven rijdt. Maar daar zijn ze bezig met wat ze dan opruimen noemen, nl zand d'r over.
Nu zijn Roemenen gemiddeld genomen een stelletje viespeuken, als het om afval gaat. Iets wat leeg is in een prullenbak stoppen, is iets, wat nog maar mondjesmaat is doorgedrongen. Waar geen vuilnisbakken staan kun je het vergeten, dat mensen in dat geval iets terug in hun zak stoppen om het thuis in de vuilnisbak te gooien. Nee, dat gaat hup de berm in. Net zoals trouwens in Italië of Spanje en vast nog wel meer landen. Ook met een paar zakken een eind het veld in trekken en dumpen is een populaire manier om niet voor het hebben en legen van een vuilnisbak te hoeven betalen.
Het echte probleem is tegenwoordig echter het feit, dat in een hoop landen, waar de afvalverzameling beter werkt, storten niet meer mag en de verwerking zo duur is, dat het aantrekkelijk wordt om het illegaal weg te werken. Dat gecombineerd met vrije doorgang aan de grenzen en ineens blijken voormalig oostbloklanden ideale plekken voor illegale vuilstort.
Het gaat dus gegarandeerd om veel meer plekken dan die originele 68 en misschien is het ook wel zo netjes om het niet alleen op het bordje van het land te droppen, waar de zooi ligt. Bovendien lijkt me, dat als de EU beslist, de EU het ook maar moet doen en/of betalen. Vast te simpel gedacht.
Nu zijn Roemenen gemiddeld genomen een stelletje viespeuken, als het om afval gaat. Iets wat leeg is in een prullenbak stoppen, is iets, wat nog maar mondjesmaat is doorgedrongen. Waar geen vuilnisbakken staan kun je het vergeten, dat mensen in dat geval iets terug in hun zak stoppen om het thuis in de vuilnisbak te gooien. Nee, dat gaat hup de berm in. Net zoals trouwens in Italië of Spanje en vast nog wel meer landen. Ook met een paar zakken een eind het veld in trekken en dumpen is een populaire manier om niet voor het hebben en legen van een vuilnisbak te hoeven betalen.
Het echte probleem is tegenwoordig echter het feit, dat in een hoop landen, waar de afvalverzameling beter werkt, storten niet meer mag en de verwerking zo duur is, dat het aantrekkelijk wordt om het illegaal weg te werken. Dat gecombineerd met vrije doorgang aan de grenzen en ineens blijken voormalig oostbloklanden ideale plekken voor illegale vuilstort.
Het gaat dus gegarandeerd om veel meer plekken dan die originele 68 en misschien is het ook wel zo netjes om het niet alleen op het bordje van het land te droppen, waar de zooi ligt. Bovendien lijkt me, dat als de EU beslist, de EU het ook maar moet doen en/of betalen. Vast te simpel gedacht.
Mismoedig
Het wil niet zo vandaag. Niet met mij. Niet met de spankabels. Niet met de Europese unie. Niet met het weer. Niet met de verjaardagskaarsjes op de taart voor Anna. Een originele "Off"-dag. De middag met de siësta verliep nog het soepelst. Ooit goot ik er op momenten als deze een klap alcohol in. Hielp niet, ben ik na jaren ook achter gekomen, maar maakte het passeren van de tijd iets minder taai. Ook zonder overheidsbemoeienis doe ik dat al tijden niet meer, wat me een goed gevoel zou moeten geven maar dat niet doet.
Wat rest is hangen, wurgen, duwen, trekken? Nee. Allemaal minstens zo zinloos als alcohol. Wat niet wil zeggen, dat ik me er niet regelmatig aan bezondig. Mens is tenslotte hardleers. Maar vandaag dus niet. De wereld en alles wat concreter is de middelvinger gegeven en me er vooral niet mee bezig gehouden. Dat bezig houden werkte toch al niet, dus dat kwam mooi uit.
Langzaam, misschien wel dank de bedrust, ben ik weer benaderbaar door wat moet en wat zou kunnen. Alleen de wil wil nog niet zo. Nu mag dat glaasje wel. Dus, proost!
Wat rest is hangen, wurgen, duwen, trekken? Nee. Allemaal minstens zo zinloos als alcohol. Wat niet wil zeggen, dat ik me er niet regelmatig aan bezondig. Mens is tenslotte hardleers. Maar vandaag dus niet. De wereld en alles wat concreter is de middelvinger gegeven en me er vooral niet mee bezig gehouden. Dat bezig houden werkte toch al niet, dus dat kwam mooi uit.
Langzaam, misschien wel dank de bedrust, ben ik weer benaderbaar door wat moet en wat zou kunnen. Alleen de wil wil nog niet zo. Nu mag dat glaasje wel. Dus, proost!
Overbodigheid
Blogger vind het weer eens tijd voor verandering. Zoals voorspelbaar geen vooruitgang. Waarom moet zonder inhoudelijk of functioneel iets te veranderen de opmaak veranderen en je de gebruiker dwingen alles weer opnieuw uit te zoeken? Dit keer bovendien door een slechtziende geregeld, die het nodig vond om de eerste letter van de titel overdreven groot nog eens apart een plek te geven in het overzicht van de blogbijdrages. Functie? Geheel afwezig.
Natuurlijk alle icoontjes anders vormgegeven, toekenning van een label buitenproporties vergroot in omvang, standaardroutines gewijzigd, etc, etc, etc. Vast last van de hormonen net als een beetje vrouw, die eens in de zoveel tijd hetzelfde meubilair op een andere plek wil zien staan of na een schoonmaakbeurt beter denkt te weten waar alles liggen moet. Je moet alles in beton gieten om er geen last van te willen hebben.
Natuurlijk alle icoontjes anders vormgegeven, toekenning van een label buitenproporties vergroot in omvang, standaardroutines gewijzigd, etc, etc, etc. Vast last van de hormonen net als een beetje vrouw, die eens in de zoveel tijd hetzelfde meubilair op een andere plek wil zien staan of na een schoonmaakbeurt beter denkt te weten waar alles liggen moet. Je moet alles in beton gieten om er geen last van te willen hebben.
dinsdag 26 mei 2020
Re: 90
Je zult maar zo oud worden. Zou ik nog een keertje de helft van mijn leven door moeten. Enigszins versleten maar mobiel en met alle zeven nog op een rijtje zal het best te doen zijn. Maar dat is volgens mij zoiets als het weer, je hebt daar weinig over te zeggen èn bovendien nog slechter voorspelbaar ook. En dan vandaag een artikel lezen waarin bijna verwijtend wordt geschreven, dat 'zes op de tien Nederlanders gemiddeld nog altijd meer dan één glas alcohol per dag drinken'. Mag dat niet meer dan? En dat dan bovendien met al die islamitische medelanders die hoegenaamd helemaal geen alcohol drinken. Oei, oei.
Ze hebben het over Nederlanders. Tellen die ook mee als ze in het buitenland wonen? Misschien wordt het nog eens een reden om 'het roer om te gooien'. Doen ze het binnen de landsgrenzen eindelijk 'goed', wordt het gemiddelde de verkeerde kant op gebonjourd door al die verkaste landgenoten. Doet me denken aan de verhalen een tijdje terug over de alcoholconsumptie in de verzorgingstehuizen. Een tweede glaasje wijn bij lunch was toch echt 'not done'. Nu heeft corona natuurlijk alleen die oudjes weggemaaid, die zich dat tweede glaasje soms wel permiteerden.
Als ik niet meer voor mezelf kan zorgen, sluit ik me op in de wijnkelder en zorg ervoor dat de wijn niemand meer in verleiding kan brengen om van een kant van het leven te genieten, die je blijkbaar door de overheid niet gegund wordt. Door de Nederlandse overheid. Hier is dat gelukkig (nog) anders.
Ze hebben het over Nederlanders. Tellen die ook mee als ze in het buitenland wonen? Misschien wordt het nog eens een reden om 'het roer om te gooien'. Doen ze het binnen de landsgrenzen eindelijk 'goed', wordt het gemiddelde de verkeerde kant op gebonjourd door al die verkaste landgenoten. Doet me denken aan de verhalen een tijdje terug over de alcoholconsumptie in de verzorgingstehuizen. Een tweede glaasje wijn bij lunch was toch echt 'not done'. Nu heeft corona natuurlijk alleen die oudjes weggemaaid, die zich dat tweede glaasje soms wel permiteerden.
Als ik niet meer voor mezelf kan zorgen, sluit ik me op in de wijnkelder en zorg ervoor dat de wijn niemand meer in verleiding kan brengen om van een kant van het leven te genieten, die je blijkbaar door de overheid niet gegund wordt. Door de Nederlandse overheid. Hier is dat gelukkig (nog) anders.
90
Een taart voor Anna, Mariana's zorgkindje en mijn dag zit erop. Negentig wordt ze morgen. Heeft haar generatie in het dorp vrijwel geheel overleefd. Vriendin van Mariana's moeder en nu dus onder de hoede van de dochter. Overlappende generaties t/m Mariana's oma van moeder's kant, waar Mariana het grootste deel van haar leven mee heeft doorgebracht cq bij heeft gewoond. Èn waardoor Mariana tot op het bot verwend is geweest m.a.g. een wereldbeeld met vreemde trekjes, waar ik verder niet over ga uitwijden.
Bijzondere vrouw of beter vrouwtje want ze is al nooit groot geweest maar loopt nu zo krom, dat ze niet boven mijn heup uitkomt. Doof (natuurlijk), weet niet meer wat ze vijf minuten geleden gedaan heeft, maar kan uitgebreid verhalen over haar jeugd en het Coves van toen. Dat hoor ik dan weer als verhaal. Ik ben niet zoveel bij haar op bezoek als Mariana. Nauwelijks eigenlijk. Ze leeft bij de dag afhankelijk van hoe goed of slecht ze zich voelt.
Ze wordt door meer mensen 'in de gaten' gehouden dan Mariana alleen. Er kookt iemand voor haar. Gelukkig heeft Mariana dat niet op zich genomen, want dan was ik dagelijks de klos geweest. En er waaien nog een paar andere lieden, mn vrouwen voorbij. Haar zoon (enige) woont te ver weg om ff langs te wippen, en van haar kleinkinderen hoeft ze het niet te hebben. Die vinden haar, als ik de verhalen goed duid, alleen maar oud, vervelend en lastig. Enkel goed om haar pensioen af te troggelen. Wat hier bij veel mensen nog 1x per mnd contant uitbetaald wordt door de postbode. Wij fungeren inmiddels als Anna's matras, daar kunnen ze niet zomaar bij.
Bijzondere vrouw of beter vrouwtje want ze is al nooit groot geweest maar loopt nu zo krom, dat ze niet boven mijn heup uitkomt. Doof (natuurlijk), weet niet meer wat ze vijf minuten geleden gedaan heeft, maar kan uitgebreid verhalen over haar jeugd en het Coves van toen. Dat hoor ik dan weer als verhaal. Ik ben niet zoveel bij haar op bezoek als Mariana. Nauwelijks eigenlijk. Ze leeft bij de dag afhankelijk van hoe goed of slecht ze zich voelt.
Ze wordt door meer mensen 'in de gaten' gehouden dan Mariana alleen. Er kookt iemand voor haar. Gelukkig heeft Mariana dat niet op zich genomen, want dan was ik dagelijks de klos geweest. En er waaien nog een paar andere lieden, mn vrouwen voorbij. Haar zoon (enige) woont te ver weg om ff langs te wippen, en van haar kleinkinderen hoeft ze het niet te hebben. Die vinden haar, als ik de verhalen goed duid, alleen maar oud, vervelend en lastig. Enkel goed om haar pensioen af te troggelen. Wat hier bij veel mensen nog 1x per mnd contant uitbetaald wordt door de postbode. Wij fungeren inmiddels als Anna's matras, daar kunnen ze niet zomaar bij.
Deels
De rode port is er vandaag nog niet van gekomen. Tegen de vooruitzichten in toch wel iets kunnen doen. Kortom aan mijn streven voldaan. Helaas weer een materiaalprobleempje. 3,5-4,0-5,0 mm. Het eerste te dun, het laatste te dik en het middelste niet te krijgen. Geen zin om direct aan het improviseren te slaan. Dus een stap terug en eerst maar een zien of die 4 mm niet alsnog ergens vandaan te halen zijn. Maar weer een klus die niet direct afgemaakt kan worden. Heb daar meer last van.
Zo doe je iets en eigenlijk ook weer niets. Gelukkig betreft het de verticale spankabels voor de druif op de binnenplaats en die zijn nog nauwelijks nodig. De druif zal me een paar dagen extra wachten op een jaar of vier dan ook niet kwalijk nemen, denk ik zo. Ik twijfelde in Hornbach al over de dikte van de kabel en bij twijfel moet je het dus maar ff vergeten. Blijkt maar weer.
Het deel van de klus dat wel geklaard is, maakt dat de ladder naar de schuur kan. Ik naar de verdieping kan zonder mogelijk halsbrekende toeren en zooi een verdieping hoger kan worden gestald. Dat schept toch weer nw perspectief voor de komende dagen. Het loopt vandaag niet dood.
Zo doe je iets en eigenlijk ook weer niets. Gelukkig betreft het de verticale spankabels voor de druif op de binnenplaats en die zijn nog nauwelijks nodig. De druif zal me een paar dagen extra wachten op een jaar of vier dan ook niet kwalijk nemen, denk ik zo. Ik twijfelde in Hornbach al over de dikte van de kabel en bij twijfel moet je het dus maar ff vergeten. Blijkt maar weer.
Het deel van de klus dat wel geklaard is, maakt dat de ladder naar de schuur kan. Ik naar de verdieping kan zonder mogelijk halsbrekende toeren en zooi een verdieping hoger kan worden gestald. Dat schept toch weer nw perspectief voor de komende dagen. Het loopt vandaag niet dood.
Misleiden
Oeps, met Europa bezig zijn voordat ik goed en wel wakker ben. Een horrorscenario. Zal aan het druilerige weer liggen. Kan me geen andere associatie voorstellen, die me in een dergelijk ongewenste richting weet te sturen. Maar misschien toch prettiger om het dichter bij huis te houden. Handiger ook. Vervelend, at ik voor de zomer geen regenscenario heb uitgewerkt.
Nu is het ff zoeken en ook weer schakelen. Hadden we misschien toch de binnenplaats moeten overkappen? Een griezelidee. Ik heb nu al vaak zo'n opgesloten gevoel met de poort, de gebouwen en schuttingen rondom. De hekwegpoort richting de tuin is een verademing. Helaas ook letterlijk door het tochtgat dat we gecreëerd hebben, maar dat neem ik voor de doorkijk, het uitzicht en de openheid op de koop toe.
Neemt niet weg, dat een hoop beweging buiten om gaan. Wat bij regen één keer niet erg is, maar bij regelmaat vervelend en nat is. Kortom het nodigt niet uit is zelfs beperkend. Rummikub en een glaasje port voor de openhaard krijgt zo al gauw iets aantrekkelijks.
Nu is het ff zoeken en ook weer schakelen. Hadden we misschien toch de binnenplaats moeten overkappen? Een griezelidee. Ik heb nu al vaak zo'n opgesloten gevoel met de poort, de gebouwen en schuttingen rondom. De hekwegpoort richting de tuin is een verademing. Helaas ook letterlijk door het tochtgat dat we gecreëerd hebben, maar dat neem ik voor de doorkijk, het uitzicht en de openheid op de koop toe.
Neemt niet weg, dat een hoop beweging buiten om gaan. Wat bij regen één keer niet erg is, maar bij regelmaat vervelend en nat is. Kortom het nodigt niet uit is zelfs beperkend. Rummikub en een glaasje port voor de openhaard krijgt zo al gauw iets aantrekkelijks.
Miljardencircus
Hou ik net als blijkbaar de rest van Europa doet de adem in voor wat morgen gaat gebeuren? De presentatie van de nwe meerjarenbegroting en de poging om Sinterklaas te spelen in de nadagen van corona?? Het zou niet alleen om de naam van de Europese Commissie en al die andere gedrochten van Europese pretenties gaan maar zelfs om het voortbestaan ervan incl. de euro. Nu maakt die euro me niet zoveel uit, de rest des te meer en vooral dat het fout gaat.
Het hoeft niet helemaal uiteen te vallen. Het ooit na WO II opgezette europese economische samenwerkingsverband (EEG) deed wat het moest doen. De ellende is met de grootheidswaanzin van de Europese Unie begonnen. Laat ze een keertje goed op hun bek gaan en dan sec de balans op maken en hun knopen tellen voor de toekomst. Zullen ze niet ver komen en het daar dan ook bij moeten laten. Geeft een hoop leegstaande kantoorgebouwen in Brussel (en Strasbourg) en een hoop werkeloze ambtenaren. Baanloos is beter in dit geval, werken doen ambtenaren tenslotte niet.
Alle pretentie eruit snijden en terug naar de basis. Van een logge, trage, tandloze, geldslurpende moloch naar een snelle interventiemacht.
Het hoeft niet helemaal uiteen te vallen. Het ooit na WO II opgezette europese economische samenwerkingsverband (EEG) deed wat het moest doen. De ellende is met de grootheidswaanzin van de Europese Unie begonnen. Laat ze een keertje goed op hun bek gaan en dan sec de balans op maken en hun knopen tellen voor de toekomst. Zullen ze niet ver komen en het daar dan ook bij moeten laten. Geeft een hoop leegstaande kantoorgebouwen in Brussel (en Strasbourg) en een hoop werkeloze ambtenaren. Baanloos is beter in dit geval, werken doen ambtenaren tenslotte niet.
Alle pretentie eruit snijden en terug naar de basis. Van een logge, trage, tandloze, geldslurpende moloch naar een snelle interventiemacht.
maandag 25 mei 2020
Kookkunst
Het koken is de laatste tijd sluipenderwijs veranderd. Behalve dat de lange vastenperiode voorafgaande aan de Pasen voor een verdere vermindering (tijdelijk?) van het vleesgebruik heeft gezorgd, wordt ook vrijwel niks meer weggegooid. In elk geval niks van wat onderdeel is geweest van een bereiding. Zonder d'r bewust voor gekozen te hebben, is het koken simpeler geworden. Minder vaak iets nieuws en creatief met kliekjes.
Altijd moeite gehad met het weggooien van eten. Misschien nog wel het meest vanwege de gedane moeite dan vanwege de etenswaren. Maar het gebeurd nauwelijks meer. Af en toe een stuk fruit wat z'n beste tijd heeft gehad of een rotte aardappel. En dat verdwijnt tegenwoordig niet meer in de vuilnisbak maar op de composthoop net als alle schillen en andere (ongekookte) groentenzooi. De vuilnisbak raakt tegenwoordig in de twee weken, voordat het ding weer geleegd wordt, nauwelijks halfvol. Dat is anders geweest.
Nu de diepvries en andere aangelegde voorraden nog weten bij te houden en iets meer aandacht voor wat er is, dan waar ik op het moment van koken zin in heb. Het wordt geen 180º ommezwaai en een ander leven. Enkel meer variatie in de manier waarop het menu wordt samengeraapt.
Altijd moeite gehad met het weggooien van eten. Misschien nog wel het meest vanwege de gedane moeite dan vanwege de etenswaren. Maar het gebeurd nauwelijks meer. Af en toe een stuk fruit wat z'n beste tijd heeft gehad of een rotte aardappel. En dat verdwijnt tegenwoordig niet meer in de vuilnisbak maar op de composthoop net als alle schillen en andere (ongekookte) groentenzooi. De vuilnisbak raakt tegenwoordig in de twee weken, voordat het ding weer geleegd wordt, nauwelijks halfvol. Dat is anders geweest.
Nu de diepvries en andere aangelegde voorraden nog weten bij te houden en iets meer aandacht voor wat er is, dan waar ik op het moment van koken zin in heb. Het wordt geen 180º ommezwaai en een ander leven. Enkel meer variatie in de manier waarop het menu wordt samengeraapt.
Regengevoeligheid
Regen, niet het geluid waar ik vrolijk van word, ook niet met de tuin in mijn achterhoofd. Binnen kun je je er redelijk voor afsluiten. In de schuur is het net alsof je in een tent zit met de ingang opengeritst. Het geroffel op het tentzeil mist. Een dak klinkt anders. Het uitzicht is er niet minder treurig om. De nattigheid van de tuin doet niet onder voor die van een camping. Zeker die in de Vogezen niet.
Maar goed ik zit droog, dat kunnen de planten niet zeggen. Vrg me af of ze d'r ook de pee in hebben of als de ooievaars stoïcijns met de kop in de wind de nattigheid weerstaan. Als dit het weer voor de komende twee weken is, voorspelling (!), vrees ik een herhaling van vorig jaar voor mijn tomaten. Het water blijft wegen vinden om binnen te dringen. Zeer lokaal en druppelgewijs maar het spettert vervolgens alle kanten op. Ik kan me d'r ook gewoon niet (meer) druk om maken, maar zover ben ik nog niet.
Onder het niet genieten van het uitzicht op de tuin nog een partij aanmaakhout gemaakt èn mijn 1,5 m2 hergepakt. D'r zal geen tweede splijtmachine komen, die het wederom in beslag neemt. De volgende stap is het een en ander de verdieping op werken, waardoor er ruimte ontstaat om het meubilair te verplaatsen en misschien wel onder handen te nemen. Nee, dit is geen planning. Het kan morgen maar ook volgende week of op een ander moment gebeuren. Het is gewoon de meest logische volgende stap in de aanpak van de schuur.
Maar goed ik zit droog, dat kunnen de planten niet zeggen. Vrg me af of ze d'r ook de pee in hebben of als de ooievaars stoïcijns met de kop in de wind de nattigheid weerstaan. Als dit het weer voor de komende twee weken is, voorspelling (!), vrees ik een herhaling van vorig jaar voor mijn tomaten. Het water blijft wegen vinden om binnen te dringen. Zeer lokaal en druppelgewijs maar het spettert vervolgens alle kanten op. Ik kan me d'r ook gewoon niet (meer) druk om maken, maar zover ben ik nog niet.
Onder het niet genieten van het uitzicht op de tuin nog een partij aanmaakhout gemaakt èn mijn 1,5 m2 hergepakt. D'r zal geen tweede splijtmachine komen, die het wederom in beslag neemt. De volgende stap is het een en ander de verdieping op werken, waardoor er ruimte ontstaat om het meubilair te verplaatsen en misschien wel onder handen te nemen. Nee, dit is geen planning. Het kan morgen maar ook volgende week of op een ander moment gebeuren. Het is gewoon de meest logische volgende stap in de aanpak van de schuur.
Verarming?
Als het idee, want een streven kun je het nauwelijks noemen, om ooit iets fictief met kop en staart voor elkaar te boksen aan de kant gaat, de dood ver(der) achterop raakt, het bezig zijn met zin en nut van het bestaan meer en meer minder mijn interesse weet te mobiliseren, wat blijft dan over?? Het einde van het blog? Ik heb nog bijna 1000 bijdrages om daar mijn hoofd over te breken. Tegen die tijd staat de 10.000ste bijdrage eraan te komen en op de een of andere manier heeft me dat altijd wel een goed moment geleken om een punt achter dit blog te zetten. Waarom? Geen idee. Misschien is de massaliteit al voldoende reden? Zelfs tijden gedacht, dat ik ruim voor die tijd onder de zoden zou liggen. Zou daarom de produktie zo enorm zijn opgevoerd?
Dat dood neervallen voor die tijd kan natuurlijk altijd nog. Zou zelfs qua dramatiek prachtiger zijn, als het met de finish in zicht gebeurt. Dat zou dan weer betekenen, dat ik mijn eigen dood dichterbij 'geschreven' heb door het opvoeren van het aantal bijdrages. Minder bijdrages zou met het vooruitzicht van een net niet gehaalde finish levenstechnisch logischer zijn geweest.
Ook geeft deze manier van denken het getal 10.000 een gewicht wat het sec gezien gewoon niet heeft. Wat is het verschil tussen 8324, 11.381 en 10.000?? Het ronde getal heeft een hogere esthetische waarde maar getalsmatig zegt het niet zoveel. Lelijke mensen zijn ook mensen. De waarde hangt van een hoop zaken af en kan verschillen afhankelijk van het genomen gezichtspunt. Bij de 10 km is het de finish, bij de marathon net niet een kwart. Over welke afstand gaat het blog?
Dat dood neervallen voor die tijd kan natuurlijk altijd nog. Zou zelfs qua dramatiek prachtiger zijn, als het met de finish in zicht gebeurt. Dat zou dan weer betekenen, dat ik mijn eigen dood dichterbij 'geschreven' heb door het opvoeren van het aantal bijdrages. Minder bijdrages zou met het vooruitzicht van een net niet gehaalde finish levenstechnisch logischer zijn geweest.
Ook geeft deze manier van denken het getal 10.000 een gewicht wat het sec gezien gewoon niet heeft. Wat is het verschil tussen 8324, 11.381 en 10.000?? Het ronde getal heeft een hogere esthetische waarde maar getalsmatig zegt het niet zoveel. Lelijke mensen zijn ook mensen. De waarde hangt van een hoop zaken af en kan verschillen afhankelijk van het genomen gezichtspunt. Bij de 10 km is het de finish, bij de marathon net niet een kwart. Over welke afstand gaat het blog?
Voorsprong
Misschien een weekje vrij nemen? Qua marge kan het makkelijk. April ben ik voorbij. Als ik zo doorga wordt het een 5+ en het was net niet de bedoeling om de lat verder in de hoogte te schuiven. Met een verhaal oké, maar enkel met mijn eigen gekeutel lijkt me dat misplaatst. Heb nu al af en toe het idee dat het geschrijf mijn bestaan oppompt. Niet teveel gelukkig, maar toch. Een beetje aandikken voor de duidelijkheid of ietsje overdrijving voor de leut.
Met een verhaal zou dat minder problematisch zijn, als het tenminste de realiteit niet uit het lood trekt. Dan zou ik de hoofdpersoon kunnen laten doen waar ik nu hooguit over denk. En als het voor de hoofdpersoon 'te gevaarlijk' wordt, splits je het gewoon een van de andere karakters in zijn of haar maag.
Het verhaal zit hoog. Toch niet het idee, dat het eraan zit te komen. Integendeel. Als er iets aan zit te komen is het wel een afscheid van die zijstraat, de acceptatie van het niet gaan gebeuren. Misschien een onderwerp? Schrijven over het feit dat schrijven het niet gaat worden?
Met een verhaal zou dat minder problematisch zijn, als het tenminste de realiteit niet uit het lood trekt. Dan zou ik de hoofdpersoon kunnen laten doen waar ik nu hooguit over denk. En als het voor de hoofdpersoon 'te gevaarlijk' wordt, splits je het gewoon een van de andere karakters in zijn of haar maag.
Het verhaal zit hoog. Toch niet het idee, dat het eraan zit te komen. Integendeel. Als er iets aan zit te komen is het wel een afscheid van die zijstraat, de acceptatie van het niet gaan gebeuren. Misschien een onderwerp? Schrijven over het feit dat schrijven het niet gaat worden?
zondag 24 mei 2020
Fictief
Kijk, nu is zo'n moment waarop dat verhaal, wat laatste voorbij kwam, gemist wordt. Geen weer om buiten bezig te zijn. Geen zin om binnen iets op te starten. Kortom tijd zat om me in een imaginaire wereld te verliezen of beter in te leven, want het moet wel geregistreerd en dus gecontroleerd gebeuren. Wat voor verhaal zou dat kunnen zijn?
Ongetwijfeld iets met een hoofdpersoon. Absoluut niet genderneutraal en zeer ws van het mannelijke geslacht. Als ik me dan ergens moet inleven, kun je het beter niet te ver van huis zoeken. Ook blank dus en met een arbeidersafkomst voor een vleugje diversiteit. Dat is allemaal niet zo moeilijk, maar niet voldoende om 300+ pagina's te vullen in een standaard 10 punts lettertype. Die persoon moet wel wat beleven of beleefd hebben om al die pagina's beschreven te krijgen.
Welke richting? Geen horror. Ook geen detective of thriller. Fantasy is te ver van mijn bed. D'r valt weinig uit de kast te komen. De komische invalshoek lijkt me niet aan mij besteed. Is er nog iets over? Gewoon fictie dan maar? Wel ego-arm graag en biografisch slechts in overdrachtelijke zin. Zijn d'r voorbeelden, die ik dan vooral links moet laten liggen, of is het een nwe categorie? Dat laatste geeft de meeste vrijheid. Niet dat ik daar nou zo goed mee om weet te gaan.
Ongetwijfeld iets met een hoofdpersoon. Absoluut niet genderneutraal en zeer ws van het mannelijke geslacht. Als ik me dan ergens moet inleven, kun je het beter niet te ver van huis zoeken. Ook blank dus en met een arbeidersafkomst voor een vleugje diversiteit. Dat is allemaal niet zo moeilijk, maar niet voldoende om 300+ pagina's te vullen in een standaard 10 punts lettertype. Die persoon moet wel wat beleven of beleefd hebben om al die pagina's beschreven te krijgen.
Welke richting? Geen horror. Ook geen detective of thriller. Fantasy is te ver van mijn bed. D'r valt weinig uit de kast te komen. De komische invalshoek lijkt me niet aan mij besteed. Is er nog iets over? Gewoon fictie dan maar? Wel ego-arm graag en biografisch slechts in overdrachtelijke zin. Zijn d'r voorbeelden, die ik dan vooral links moet laten liggen, of is het een nwe categorie? Dat laatste geeft de meeste vrijheid. Niet dat ik daar nou zo goed mee om weet te gaan.
Wegzakken
De dagelijkse dip is er vroeg bij vandaag. Ik kan het in slaap vallen maar met de grootste moeite voorkomen. Schiet natuurlijk op met dat niks doen. Ff de tuin inlopen? Met parapluie? Ik zou het doen, als ik een week of wat was weg geweest. De veranderingen sinds gisteren lijken me verwaarloosbaar. Het enige wat de moeite van het controleren waard zou zijn, is de waterdichtheid van het dak van de kas. Aangezien het weer nog wel uren doorgaat en de kas zeer waarschijnlijk niet wegloopt, kan ik dat het beste doen, als ik met de honden een rondje maak.
Zo'n inzichtelijke en geordende reactie is niet mijn normale manier van doen. Meestal maak ik de switch du moment, dat ik het bedenk, ongeacht waar ik mee bezig òf weet me op hetzelfde moment er maar ternauwernood van af te houden en mezelf te overtuigen, dat het ook zonder problemen kan, als ik eerst afmaak, waarmee ik bezig ben. Het zal 'm in het nat worden zitten. Dat doe je niet meer/vaker dan strikt noodzakelijk is.
Nog maar een koffie er tegen aan. Niet dat ik het idee heb, dat dat de dip bestijdt. Gewoon zin in. Het enige wat werkt tegen het inkakken is in de benen komen en aan de slag gaan. Morgen weer.
Zo'n inzichtelijke en geordende reactie is niet mijn normale manier van doen. Meestal maak ik de switch du moment, dat ik het bedenk, ongeacht waar ik mee bezig òf weet me op hetzelfde moment er maar ternauwernood van af te houden en mezelf te overtuigen, dat het ook zonder problemen kan, als ik eerst afmaak, waarmee ik bezig ben. Het zal 'm in het nat worden zitten. Dat doe je niet meer/vaker dan strikt noodzakelijk is.
Nog maar een koffie er tegen aan. Niet dat ik het idee heb, dat dat de dip bestijdt. Gewoon zin in. Het enige wat werkt tegen het inkakken is in de benen komen en aan de slag gaan. Morgen weer.
Waterwaarde
Miezerige dagen hebben een geringe verhaalwaarde buiten het Engels-Schotse spook- en/of detective genre. Nee, Dracula was niet speciaal bezig met het weer, die had (?) meer met dag en nacht, licht en donker, als je de verhalen mag geloven. En iets tegen kruisen en knoflook. Ik weet niet eens of die verhalen een volkse oorsprong hebben of enkel bij Bram Stoker vandaan komen.
Als ik naar buiten kijk, probeer ik me met alle kracht aan de overtuiging vast te houden, dat het water goed is voor de tuin. Voor de rest is het k*tweer. Het gaat een weinig aktieve middag worden. Je zou de kerk hier er bijna van verdenken, dat ze zo de zondagsrust afdwingen, ware het niet, dat de missen tegenwoordig verplicht buiten gehouden moeten worden en de regen de aanwezigheid van kerkbezoekers niet zal stimuleren.
Behalve de nattigheid is ook de temperatuur flink gezakt. Gevoelsmatig zitten we met een vleugje dramatiek in de winter. Het tweede paar sokken weer van de verwarming getrokken. Onopgewarmd, want de verwarming staat al weken uit. Zo de lunch. En dan? Mens-erger-je-niet?
Als ik naar buiten kijk, probeer ik me met alle kracht aan de overtuiging vast te houden, dat het water goed is voor de tuin. Voor de rest is het k*tweer. Het gaat een weinig aktieve middag worden. Je zou de kerk hier er bijna van verdenken, dat ze zo de zondagsrust afdwingen, ware het niet, dat de missen tegenwoordig verplicht buiten gehouden moeten worden en de regen de aanwezigheid van kerkbezoekers niet zal stimuleren.
Behalve de nattigheid is ook de temperatuur flink gezakt. Gevoelsmatig zitten we met een vleugje dramatiek in de winter. Het tweede paar sokken weer van de verwarming getrokken. Onopgewarmd, want de verwarming staat al weken uit. Zo de lunch. En dan? Mens-erger-je-niet?
Roestdag?
Zondag. Weer niets gebeurd in de wereld. Toch prettig, dat de actualiteit zich ook houdt aan de weekendplicht. Een orthodoxe variant? Het weer is minder coöperatief. Van de prachtige dag van gisteren naar gemiezer vandaag. Laat ik de tuin ook wat gunnen. Hoewel, zolang de nachttemperaturen onder de 10º blijft schiet het met het groeien niet zo op. Zeker de pepers blijven in ruststand. Viel me afgelopen jaar al op, dat het tot een end in juni duurt, voordat daar echt beweging in komt. Dan gaat het ook snel, maar qua planten zouden ze rustig een mnd later in de grond kunnen.
De tuin is goed gevuld trouwens. Een plezier om doorheen te sukkelen. Gisteren nog een paar lege of leeg gevallen plekken beplant en als nu alles op komt, is het bijna dringen geblazen. En dan heb ik dit jaar weer geen aardappelen gedaan, de augurken overgeslagen, de aardbeien nergens gevonden, minder bloemen gezaaid dan ik zou willen, de kruidenhoek nog niet ingevuld, etc. Kortom de zes perceeltjes, die nog te gaan zijn, worden node gemist.
Ga ik vandaag zondag houden of ga ik wat doen? Ik vrees, dat ik weer een slecht voorbeeld voor de orthodoxe geloofsgemeenschap ga zijn. Koken moet en mag ook, mens moet tenslotte eten, maar daarna duik ik, denk ik, de schuur in. De splijtmachine heeft de net vrijgekomen 1,5 m2 opgeslokt. Kan ik opzoek naar de volgende vrij te maken plek(ken).
De tuin is goed gevuld trouwens. Een plezier om doorheen te sukkelen. Gisteren nog een paar lege of leeg gevallen plekken beplant en als nu alles op komt, is het bijna dringen geblazen. En dan heb ik dit jaar weer geen aardappelen gedaan, de augurken overgeslagen, de aardbeien nergens gevonden, minder bloemen gezaaid dan ik zou willen, de kruidenhoek nog niet ingevuld, etc. Kortom de zes perceeltjes, die nog te gaan zijn, worden node gemist.
Ga ik vandaag zondag houden of ga ik wat doen? Ik vrees, dat ik weer een slecht voorbeeld voor de orthodoxe geloofsgemeenschap ga zijn. Koken moet en mag ook, mens moet tenslotte eten, maar daarna duik ik, denk ik, de schuur in. De splijtmachine heeft de net vrijgekomen 1,5 m2 opgeslokt. Kan ik opzoek naar de volgende vrij te maken plek(ken).
zaterdag 23 mei 2020
HB-16Pro
In Frankrijk vele, vele en nog meer kuub hout mee gespleten. Gekoppeld aan de aftakas van de traktor, sorry trekker en gaan met die banaan. Eén hendel. Naar beneden was splijten, naar boven plaats maken. Dat kan dus ook een stuk ingewikkelder, ben ik vandaag achter gekomen.
Geen aftakas èn zeker geen electromoter en al helemaal niet op krachtstroom, maar gewoon simpel een benzine-gevalletje van Briggs & Stratton. Dat was het simpelste deel van het verhaal geheel zonder gebruiksaanwijzing. Nog ff het internet afgespeurd en wel iets in de richting gevonden maar niet specifiek voor mijn type. Maar met de lopende motor waren we er nog niet.
Enkele hendels en andere toeters en bellen zijn me nog steeds niet geheel duidelijk, maar er zijn er drie voor de neer- en opwaartse beweging. Eerst deed het helemaal niks. Te weinig olie in het hydraulische systeem leek me de meest voor de handliggende reden. Aan de peilstok in de olie was het niet af te lezen. Zelden zo'n onmogelijke gekleurde peilstok gezien. Of er nou olie op zat of niet was niet te zien en het peil dus niet te bepalen.
Na poging weet ik hoeveel, kwam iets in beweging. En bij iedere volgende bemoeienis van mijn kant kwam nog net iets meer in beweging zonder dat ik nou snapte waardoor dat kwam. Uiteindelijk blijkt het hanteren van de drie genoemde hendels en dan mn de volgorde daarin doorslaggevend. Kortom het apparaat werkt. Nu de plek in de schuur nog voor het hout dat straks machinaal gespleten gaat worden.
Geen aftakas èn zeker geen electromoter en al helemaal niet op krachtstroom, maar gewoon simpel een benzine-gevalletje van Briggs & Stratton. Dat was het simpelste deel van het verhaal geheel zonder gebruiksaanwijzing. Nog ff het internet afgespeurd en wel iets in de richting gevonden maar niet specifiek voor mijn type. Maar met de lopende motor waren we er nog niet.
Enkele hendels en andere toeters en bellen zijn me nog steeds niet geheel duidelijk, maar er zijn er drie voor de neer- en opwaartse beweging. Eerst deed het helemaal niks. Te weinig olie in het hydraulische systeem leek me de meest voor de handliggende reden. Aan de peilstok in de olie was het niet af te lezen. Zelden zo'n onmogelijke gekleurde peilstok gezien. Of er nou olie op zat of niet was niet te zien en het peil dus niet te bepalen.
Na poging weet ik hoeveel, kwam iets in beweging. En bij iedere volgende bemoeienis van mijn kant kwam nog net iets meer in beweging zonder dat ik nou snapte waardoor dat kwam. Uiteindelijk blijkt het hanteren van de drie genoemde hendels en dan mn de volgorde daarin doorslaggevend. Kortom het apparaat werkt. Nu de plek in de schuur nog voor het hout dat straks machinaal gespleten gaat worden.
Eh?
Lady Gaga die zich in een interview verontschuldigt voor het feit, dat ze nog alcohol drinkt ... Heb ik iets gemist? Is dat een voorproefje van het nwe normaal? Wordt de betutteling nu via de weg van 'grote' voorbeelden aangejaagd? Kan de horeca beter gesloten blijven. De nwe drooglegging? Na de coke en de vluchtelingen nwe kansen voor de georganiseerde misdaad?
Perfectie
Een aantal dagen geleden de laatste verticale lijnen voor de opspandraden van de druif bepaald. Met de laser, dus dat zou netjes recht moeten zijn. Toch knaagde er iets. De begin en eindpunten op zo'n meter of drie afstand van elkaar leken niet loodrecht boven elkaar. Denk, denk, denk. Maakt mijn oog een fout of heb ik iets verkeerd gedaan?? Ineens had ik het. Ik had de laser niet waterpas gezet, wat ik bij de horizontale draden wel had gedaan. Opnw dus en mooi dat er een afwijking van 2 cm in zat. Niks mis met mijn ogen.
Nu kan met een gerust hart de boor in de muur. Gelukkig twijfelde ik. Je zult toch de rest van je leven tegen twee scheve draden moeten aankijken. Een gruwelijke gedachte. Een scheef gespannen druif. Een ramp. Een dagelijks terugkerende irritatie. En correctie nauwelijks mogelijk. Twee 12 mm gaten op nauwelijks 2 cm van elkaar is vrgn om problemen. Je zou er door gaan verhuizen als je niet uitkijkt. Dat heb ik mooi weten te voorkomen.
Nu kan met een gerust hart de boor in de muur. Gelukkig twijfelde ik. Je zult toch de rest van je leven tegen twee scheve draden moeten aankijken. Een gruwelijke gedachte. Een scheef gespannen druif. Een ramp. Een dagelijks terugkerende irritatie. En correctie nauwelijks mogelijk. Twee 12 mm gaten op nauwelijks 2 cm van elkaar is vrgn om problemen. Je zou er door gaan verhuizen als je niet uitkijkt. Dat heb ik mooi weten te voorkomen.
Loslopen
De eerste keer sinds weken dat ik de dames heb vrijgelaten op de ochtendronde. Die hadden er wel zin in. Een genot om te zien. Gelukkig zijn ze niet heuvel op verdwenen. Mag ik wel de veiligheidsmarge voor de verspreiding van het hondsdolheidvaccin ingehouden hebben, het lijkt me stug dat de vossen alle geprepareerde lokbrokken ook verorberd hebben. Honden schijnen er 'alleen maar' van aan de schijterij te komen, maar ook daar zit ik niet op te wachten.
Zo'n vaccinatie met geïmpregneerde eetbare brokken lijkt me een natte vinger werkje. Hoe hou je in de gaten welke vossen het spul hebben gegeten en welke vossen het spul links hebben laten liggen? Er zal wel over nagedacht zijn. Denk dat de meeste van mijn beste dorpelingen liever zouden zien, dat de beesten afgeschoten worden. Eens in de zoveel weken zoemt het weer door het dorp. 'Een vos', 'een vos', 'een vos'. Mist iemand weer een kip of vaker zelfs maar een kuiken en dan begint het weer. Dat ze beter op hun kippen moeten letten en ze bijv. niet vrij in het veld moeten laten scharrelen, komt niet in ze op. Bovendien heb ik het idee dat die 'vos' verdacht vaak de buurman of -vrouw is.
De dames heb ik pas vrijgelaten op veilige afstand van de rond de huizen scharrelende kippen. Prada schoot wel nog ff achter een kudde geiten aan, maar kwam snel terug, waarna ik ook de andere twee heb losgelaten. Peppie de overloper deed ook mee, maar haakte op de terugweg bij zijn nwe thuis wederom af. Na een uur of zo moest ik ze bijna terugslepen. Die hadden hun tankjes leeg. Wordt een rustige dag voor hen. Ieder op haar favoriete plekje liggen tukken.
Zo'n vaccinatie met geïmpregneerde eetbare brokken lijkt me een natte vinger werkje. Hoe hou je in de gaten welke vossen het spul hebben gegeten en welke vossen het spul links hebben laten liggen? Er zal wel over nagedacht zijn. Denk dat de meeste van mijn beste dorpelingen liever zouden zien, dat de beesten afgeschoten worden. Eens in de zoveel weken zoemt het weer door het dorp. 'Een vos', 'een vos', 'een vos'. Mist iemand weer een kip of vaker zelfs maar een kuiken en dan begint het weer. Dat ze beter op hun kippen moeten letten en ze bijv. niet vrij in het veld moeten laten scharrelen, komt niet in ze op. Bovendien heb ik het idee dat die 'vos' verdacht vaak de buurman of -vrouw is.
De dames heb ik pas vrijgelaten op veilige afstand van de rond de huizen scharrelende kippen. Prada schoot wel nog ff achter een kudde geiten aan, maar kwam snel terug, waarna ik ook de andere twee heb losgelaten. Peppie de overloper deed ook mee, maar haakte op de terugweg bij zijn nwe thuis wederom af. Na een uur of zo moest ik ze bijna terugslepen. Die hadden hun tankjes leeg. Wordt een rustige dag voor hen. Ieder op haar favoriete plekje liggen tukken.
vrijdag 22 mei 2020
Gewichtig
Geen telefoon gehoord want in de schuur bezig en ook geen overmatig luidruchtige honden, maar ergens had ik het idee, dat er iemand voor het huis gestopt was. Een leverancier en d'r was er maar eentje waar ik met smacht op zat te wachten. De transporteur van mijn hydraulische houtsplijter. Het einde van het tijdperk van eindeloos hakken. En het klopte.
Zo'n vierkant, net te hoog ding, waarvan je, als je het voor je hebt op de weg, altijd het idee hebt, dat het ieder moment op z'n zij kan klappen. Jong jochie achter het stuur en in de laadruimte, tegen de chauffeurscabine aan stond het ding op een pallet. 250 kg schoon aan de haak en niks om het uit de auto op de grond te bevorderen. Dat ik geen heftruck had verbaasde hem niks, maar misschien wist ik een paar handen extra te regelen. Misschien handig om dat vooraf aan te geven??
Uiteindelijk via de aannemer, vaak vervloekt maar altijd behulpzaam, het ding in Agnita uit kunnen laden. Nu staat ie op het terrein van een autowasserij en ben ik benieuwd hoe het verder gaat. Hopelijk is het machien morgen niet verdwenen. Zoiets mag je niet hardop denken. Misschien luisteren de omstandigheden mee en breng ik ze op een idee. Praktischer is, dat er nu niks verkeerds mee mag gebeuren. Het ding is onbeschadigd uit de wagen van de leverancier gekomen en daar heb ik voor getekend. Eventuele transportschade bij de retour naar Coves kan ik niet meer claimen. Bovendien moet ik binnen drie dagen laten weten of iets niet werkt of ontbreekt, dus morgen moet het ding sowieso hier naar toe.
Zo'n vierkant, net te hoog ding, waarvan je, als je het voor je hebt op de weg, altijd het idee hebt, dat het ieder moment op z'n zij kan klappen. Jong jochie achter het stuur en in de laadruimte, tegen de chauffeurscabine aan stond het ding op een pallet. 250 kg schoon aan de haak en niks om het uit de auto op de grond te bevorderen. Dat ik geen heftruck had verbaasde hem niks, maar misschien wist ik een paar handen extra te regelen. Misschien handig om dat vooraf aan te geven??
Uiteindelijk via de aannemer, vaak vervloekt maar altijd behulpzaam, het ding in Agnita uit kunnen laden. Nu staat ie op het terrein van een autowasserij en ben ik benieuwd hoe het verder gaat. Hopelijk is het machien morgen niet verdwenen. Zoiets mag je niet hardop denken. Misschien luisteren de omstandigheden mee en breng ik ze op een idee. Praktischer is, dat er nu niks verkeerds mee mag gebeuren. Het ding is onbeschadigd uit de wagen van de leverancier gekomen en daar heb ik voor getekend. Eventuele transportschade bij de retour naar Coves kan ik niet meer claimen. Bovendien moet ik binnen drie dagen laten weten of iets niet werkt of ontbreekt, dus morgen moet het ding sowieso hier naar toe.
Plaatsgebrek
Het grootste deel van de de dag de orde in de schuur zo proberen te veranderen, dat ruimte vrijkwam. Resultaat? 1,5 m2. Dure anderhalve vierkante meter. Gelukkig werk ik met gesloten beurzen. Het is ook maar een begin. De winst zit 'm straks (?) in het wegwerken van het oude meubilair, wat er in de weg staat en wacht om opgeknapt te worden. Volgende klus? Misschien moet ik wel, wil ik serieus ruimte vrij krijgen. En dat moet. D'r ligt hout te wachten en de splijtmachine is net vandaag aangekomen.
De belangrijkste reden om de schuur op te knappen was naast extra ruimte voor oa mijn kluszooi en de overwintering van Mariana's potplanten een goed toegankelijke plek te hebben voor het stookhout. Stookhout voor twee jaar. Eén stapel rechts, de andere links en dan niet vergeten welke kant aan de beurt is. Iets wat bij verschillende houtsoorten niet helemaal zal op gaan. (Haag)beuk bijv. voor de dag en eiken voor de nachtelijke uren.
Het hout dus in principe een jaar binnen hebben liggen, voordat het verstookt wordt. Die ene kant is er en heb ik vandaag deels opnieuw en hoger opgestapeld. Een plezierig werkje trouwens. Al met veel plezier in Utrecht en natuurlijk Frankrijk gedaan. De andere kant is er natuurlijk ook, maar niet toegankelijk voor het straks gespleten hout. Daar staat dat vermaledijde meubilair, waar de fik niet in mag. Misschien kan dat, behalve opgeknapt voorlopig ook hoger gestapeld worden. Het moet uit de weg, hoe dan ook.
De belangrijkste reden om de schuur op te knappen was naast extra ruimte voor oa mijn kluszooi en de overwintering van Mariana's potplanten een goed toegankelijke plek te hebben voor het stookhout. Stookhout voor twee jaar. Eén stapel rechts, de andere links en dan niet vergeten welke kant aan de beurt is. Iets wat bij verschillende houtsoorten niet helemaal zal op gaan. (Haag)beuk bijv. voor de dag en eiken voor de nachtelijke uren.
Het hout dus in principe een jaar binnen hebben liggen, voordat het verstookt wordt. Die ene kant is er en heb ik vandaag deels opnieuw en hoger opgestapeld. Een plezierig werkje trouwens. Al met veel plezier in Utrecht en natuurlijk Frankrijk gedaan. De andere kant is er natuurlijk ook, maar niet toegankelijk voor het straks gespleten hout. Daar staat dat vermaledijde meubilair, waar de fik niet in mag. Misschien kan dat, behalve opgeknapt voorlopig ook hoger gestapeld worden. Het moet uit de weg, hoe dan ook.
Breien
Ik mis een verhaal met hetzelfde effect als de tuin. Je kunt er altijd wel wat aan doen en eenmaal bezig verlies je jezelf er heel makkelijk in. Tegenwoordig stap ik in de truck, start 'm op, geef gas en ga onderweg. In Bremen wachten ze op medische apparatuur waarmee ik nu in Vilnius sta. Onderweg bedenk ik me echter niet veel, vloek af en toe en geniet op de daguren van het landschap waar ik doorheen scheur met wettelijk toegestane en dus zeer overzichtelijke snelheden.
Ipv de fantasie te prikkelen laat ik 'm uit(waaien). Ik stuur en stimuleer niks. dat is meer nachtwerk zonder dat ik daar een dikke vinger bij in de pap heb. Maar de nacht is behalve chaotisch ook zelden reproduceerbaar. En is dat wel zo, is er geen touw aan vast te knopen. Nee, het gaat om iets wat doorloopt, een kop en een staart heeft, vangrailvrij alle kanten op kan en het aan mij is om te sturen.
Als ik dan naar de aantallen achter de zeven blogcategorieën kijk, staan de schrijfels met 91 bijdragen eenzaam op de laatste plaats. De bezemwagen is me daar, volgens mij, al gepasseerd. O ja, je kunt er cursussen in volgen, maar zoals bij alles, wat niet uit mijn eigen kunnen komt, interesseert me niet zoveel. Eigenlijk is het geschrijf de eerste en enige activiteit waar die instelling spaak loopt.
Ipv de fantasie te prikkelen laat ik 'm uit(waaien). Ik stuur en stimuleer niks. dat is meer nachtwerk zonder dat ik daar een dikke vinger bij in de pap heb. Maar de nacht is behalve chaotisch ook zelden reproduceerbaar. En is dat wel zo, is er geen touw aan vast te knopen. Nee, het gaat om iets wat doorloopt, een kop en een staart heeft, vangrailvrij alle kanten op kan en het aan mij is om te sturen.
Als ik dan naar de aantallen achter de zeven blogcategorieën kijk, staan de schrijfels met 91 bijdragen eenzaam op de laatste plaats. De bezemwagen is me daar, volgens mij, al gepasseerd. O ja, je kunt er cursussen in volgen, maar zoals bij alles, wat niet uit mijn eigen kunnen komt, interesseert me niet zoveel. Eigenlijk is het geschrijf de eerste en enige activiteit waar die instelling spaak loopt.
Leed-erosie
Als je al het gezeur en gezever over corona tot je laat doordringen, niet teveel, een beetje is genoeg, dan is het net alsof de hele wereld lijdt. Maar dan wel een nieuw soort lijden, lijdloos lijden met volle buik, vrije tijd en de vrg of de vakantie wel door kan gaan of niet. Natuurlijk zijn er een paar echte slachtoffers, maar die hadden het zonder het virus ook al niet best.
Ik ga hier niet voor een oorlog pleiten, wil mijn leven die ervaring graag besparen, maar ik heb inmiddels met regelmaat last van plaatsvervangende schaamte, als ik weereens lees hoe iemand of een instantie, een speciale groep of een ondernemen (vooral die grote) leegloopt over wat hem/haar/het niet allemaal is en wordt aangedaan door het virus en de manier waarop het aangepakt wordt.
Er bestaat natuurlijk de mogelijkheid, dat ik volledig buiten de werkelijkheid vertoef en de kolonnes misloop, die dwars door het land trekken opzoek naar maagvulling, al zijn het maar half verrotte aardappelen. De stervenden niet zie, die in de berm gelegen hun laatste zuchtje leven koesteren. De inmiddels vaak onttakelde autowrakken over het hoofd zie die overal en nergens achtergelaten worden door gebrek aan olie, diesel en benzine. Nee, uitsluiten kan ik het niet, maar ws is anders.
Ik ga hier niet voor een oorlog pleiten, wil mijn leven die ervaring graag besparen, maar ik heb inmiddels met regelmaat last van plaatsvervangende schaamte, als ik weereens lees hoe iemand of een instantie, een speciale groep of een ondernemen (vooral die grote) leegloopt over wat hem/haar/het niet allemaal is en wordt aangedaan door het virus en de manier waarop het aangepakt wordt.
Er bestaat natuurlijk de mogelijkheid, dat ik volledig buiten de werkelijkheid vertoef en de kolonnes misloop, die dwars door het land trekken opzoek naar maagvulling, al zijn het maar half verrotte aardappelen. De stervenden niet zie, die in de berm gelegen hun laatste zuchtje leven koesteren. De inmiddels vaak onttakelde autowrakken over het hoofd zie die overal en nergens achtergelaten worden door gebrek aan olie, diesel en benzine. Nee, uitsluiten kan ik het niet, maar ws is anders.
Doorprikken
Er bestaan zowaar corona-artikelen, die het lezen waard zijn. Het artikel (FAZ, Sinn und Kitsch, 05-04-2020, Julia Encke) gaat over ..... corona-artikelen èn inmiddels ook boeken, als je 70 pagina's tussen een voor-en achterkant een boek mag noemen. De schrijfster hekelt de zin, die iedereen ineens uit de virusperiode meent te moeten pulken. Het boekwerkje van de hand van een of andere Italiaan eindigt met de prekerige zucht:
"Wie können uns bemühen, der Epidemie einen Sinne zu geben. Wir können diese Zeit besser verwenden, darüber nachdenken, was zu denken die Normalität uns hindert: wie wir zu diesem Punkt gekommen sind, wie wir neu starten wollen. (...) Nicht zulassen, dass all dieses Leiden umsonst geschieht."
Men moet vooral lering trekken uit de crisis en die voor een betere toekomst inzetten. In 2007 heeft iemand (Henning Ritter) al eens geconstateerd, dat "Kitsch sei heute nicht mehr Sache des Herzens , sondern des Hirns, Gedankenkitsch". En (volgens de schrijfster van het artikel ) "mit schamlosem Gedankenkitsch wird in diesen Tage die empfundene Leere oft vollkommen hemmungslos gefüllt, nicht selten von großen Altbauwohnungen, Gärten oder Landsitzen aus (...)" En terecht noemt ze dat "von einem privilegierten Standpunkt aus nicht viel mehr als nichts zu sagen, das dafür aber mit großer Geste (...)". Om te concluderen:
"Aber mit diesem ganzen hohlen Pathos und der Trostprosa ist gar nichts gewonnen. Sie steht mit ihrem seichten Leerlauf der Erkenntnis eher im Weg.Um Erkenntnis aber geht es in diesem Moment und nicht um Sinnstiftung. Vielleicht muss man das jetz einfach aushalten."
Ik kan haar geen ongelijk geven. Bovendien is het allemaal zo eenzijdig en uitgekauwd als de pest. Een paar dagen geleden een krant uit januari 2019 gelezen. Wat een genot! Wat een variatie aan onderwerpen en invalshoeken in de vele compleet verschillende artikelen. Ik denk, ik ga zuinig zijn op mijn stapel oude kranten.
"Wie können uns bemühen, der Epidemie einen Sinne zu geben. Wir können diese Zeit besser verwenden, darüber nachdenken, was zu denken die Normalität uns hindert: wie wir zu diesem Punkt gekommen sind, wie wir neu starten wollen. (...) Nicht zulassen, dass all dieses Leiden umsonst geschieht."
Men moet vooral lering trekken uit de crisis en die voor een betere toekomst inzetten. In 2007 heeft iemand (Henning Ritter) al eens geconstateerd, dat "Kitsch sei heute nicht mehr Sache des Herzens , sondern des Hirns, Gedankenkitsch". En (volgens de schrijfster van het artikel ) "mit schamlosem Gedankenkitsch wird in diesen Tage die empfundene Leere oft vollkommen hemmungslos gefüllt, nicht selten von großen Altbauwohnungen, Gärten oder Landsitzen aus (...)" En terecht noemt ze dat "von einem privilegierten Standpunkt aus nicht viel mehr als nichts zu sagen, das dafür aber mit großer Geste (...)". Om te concluderen:
"Aber mit diesem ganzen hohlen Pathos und der Trostprosa ist gar nichts gewonnen. Sie steht mit ihrem seichten Leerlauf der Erkenntnis eher im Weg.Um Erkenntnis aber geht es in diesem Moment und nicht um Sinnstiftung. Vielleicht muss man das jetz einfach aushalten."
Ik kan haar geen ongelijk geven. Bovendien is het allemaal zo eenzijdig en uitgekauwd als de pest. Een paar dagen geleden een krant uit januari 2019 gelezen. Wat een genot! Wat een variatie aan onderwerpen en invalshoeken in de vele compleet verschillende artikelen. Ik denk, ik ga zuinig zijn op mijn stapel oude kranten.
Keuzerijkdom
Prachtige dag, morgen nog mooier en vervolgens kwakkelige voorjaarsweer voor een week of twee, inzoverre je voorspellingen zover vooruit enige zeggingskracht kunt toedichten. Kortom een grote verleiding om in de tuin aan de slag te gaan, direct of indirect. In ieder geval buiten bezig zijn. De kale kruin beschermer op en aan de slag .... straks.
Maaien moet weer (oa). Ja, het plannen volledig buiten de deur houden is een haast onmogelijke klus. Als het me lukt het tot dezelfde dag te houden als de uitvoering zou moeten geschieden, doe ik er voorlopig niet al te moeilijk over. Maar dan wel met mate. niet van die planningen voor een dag, waar je vervolgens een week mee bezig bent.
Het keuzespectrum behelst onkruid verwijderen, maaien, hout herstapelen, sloopzooi sorteren, spankabels voor de druiven bevestigen, zwembad leeg en schoonmaken, bestratingsstenen naar de schuur verplaatsen, septictankplaatsje leeg en schoonmaken, oud meubilair uit de weg weten te zetten, laatste correcties aan de kas en alles wat me nu ff niet te binnen schiet. Verveling krijgt pas een kans na 2027. Op z'n vroegst.
Maaien moet weer (oa). Ja, het plannen volledig buiten de deur houden is een haast onmogelijke klus. Als het me lukt het tot dezelfde dag te houden als de uitvoering zou moeten geschieden, doe ik er voorlopig niet al te moeilijk over. Maar dan wel met mate. niet van die planningen voor een dag, waar je vervolgens een week mee bezig bent.
Het keuzespectrum behelst onkruid verwijderen, maaien, hout herstapelen, sloopzooi sorteren, spankabels voor de druiven bevestigen, zwembad leeg en schoonmaken, bestratingsstenen naar de schuur verplaatsen, septictankplaatsje leeg en schoonmaken, oud meubilair uit de weg weten te zetten, laatste correcties aan de kas en alles wat me nu ff niet te binnen schiet. Verveling krijgt pas een kans na 2027. Op z'n vroegst.
donderdag 21 mei 2020
Uiterst
Wachten. Wachten is zelden prettig, soms acceptabel maar meestal gewoon k*t. Maar zelfs dat laatste heb je in gradaties. Hoog in de top-10, die ik nu verder niet ga invullen, is het wachten op iemand waarmee in principe een tijd is afgesproken. Afpraakje hier, afspraakje daar. In het café, een restaurant, aan het strand, onder de Eiffeltoren in Parijs. Maakt niet uit. Tijd is tijd en dan moet je er gewoon zijn. Òf, dat is de tegenwoordige tijd, twee minuten na het afgesproken tijdstip opbellen, dat je later komt. Gut, verbazend!
Maar ook daar heb je weer verschillen in erg, erger en ergst. In de laatste categorie kom je wat mij betreft terecht, als al jaren bekend, afgesproken, herhaald, bevestigd en nogmaals de hele riedel is gedaan en duidelijk verondersteld mag worden, dat 19-19:30 etenstijds, simpelweg betekent, dat we tussen 19 en 19:30 aan tafel aanschuiven om de door mij verzorgde maaltijd te nuttigen.
Het is nu 20:01 geen Mariana in velden, wegen of sociale media te bekennen. Benieuwd wat voor 'maren', 'Ik dacht's' of andere verhindering veroorzakende apocalypsen de revue zijn gepasseerd in het laatste half uur. Ik ga eten. Smakelijk!
Maar ook daar heb je weer verschillen in erg, erger en ergst. In de laatste categorie kom je wat mij betreft terecht, als al jaren bekend, afgesproken, herhaald, bevestigd en nogmaals de hele riedel is gedaan en duidelijk verondersteld mag worden, dat 19-19:30 etenstijds, simpelweg betekent, dat we tussen 19 en 19:30 aan tafel aanschuiven om de door mij verzorgde maaltijd te nuttigen.
Het is nu 20:01 geen Mariana in velden, wegen of sociale media te bekennen. Benieuwd wat voor 'maren', 'Ik dacht's' of andere verhindering veroorzakende apocalypsen de revue zijn gepasseerd in het laatste half uur. Ik ga eten. Smakelijk!
HMK P324
Klinkt als een geheime code in een spionageverhaal. Het is echter vele malen banaler maar daarom niet minder moeilijk om mijn handen op te leggen. Ik ben nu meer dan 3 mndn bezig om het spul te pakken te krijgen. Niet 24 uur per dag en ook geen 7 dagen per week, maar met regelmatige tussenpozen geef ik er weer een trap tegen aan. Oplossen doet dat niks.
Een Europese firma met een hoop vertegenwoordigers in vele landen. De mijne zit in Szeged. Dat is bij Timisoara net over de grens in Hongarije. Wat deze meneer (of mevrouw, maar die kans acht ik erg klein) met dit spul uit te staan heeft mag Joost weten. Hij een uitgebreide website vol van de meest ingewikkelde machines, hun toebehoren en onderdelen. Enkel in Hongaars. Niet de meest toegankelijke taal voor anders taligen. De zoekfunctie kent de code niet en op diverse emails is niet gereageerd.
Amazon (de) biedt het spul aan. Niet in de door mij gewenste verpakkingshoeveelheden, maar oké. Alleen de aanbieders leveren niet naar Roemenië. Hetzelfde geldt voor Bol.com, voor de vertegenwoordiger van het spul in de Benelux, etc. Gisteren maar een mail naar het hoofdkantoor in Duitsland gestuurd. Zien of dat een reactie oplevert. Mijn Portugese tegelvloer schreeuwt bijna om weer een keertje een goede beurt te krijgen. Kom op Moeller hoe zit het met je Stone Care?
Een Europese firma met een hoop vertegenwoordigers in vele landen. De mijne zit in Szeged. Dat is bij Timisoara net over de grens in Hongarije. Wat deze meneer (of mevrouw, maar die kans acht ik erg klein) met dit spul uit te staan heeft mag Joost weten. Hij een uitgebreide website vol van de meest ingewikkelde machines, hun toebehoren en onderdelen. Enkel in Hongaars. Niet de meest toegankelijke taal voor anders taligen. De zoekfunctie kent de code niet en op diverse emails is niet gereageerd.
Amazon (de) biedt het spul aan. Niet in de door mij gewenste verpakkingshoeveelheden, maar oké. Alleen de aanbieders leveren niet naar Roemenië. Hetzelfde geldt voor Bol.com, voor de vertegenwoordiger van het spul in de Benelux, etc. Gisteren maar een mail naar het hoofdkantoor in Duitsland gestuurd. Zien of dat een reactie oplevert. Mijn Portugese tegelvloer schreeuwt bijna om weer een keertje een goede beurt te krijgen. Kom op Moeller hoe zit het met je Stone Care?
Tuinstand
Het is echt een 'zwarte luizen'-jaar. Zelfs op het onkruid zit het spul. Kan me dat niet herinneren van eerdere jaren. Maar er zijn lichtpuntjes. Het brouwsel wat Mariana heeft gemaakt lijkt echt te werken. Morgen opnieuw op de tuinbonen spuiten en dan zien of het afdoende is. Maar er is meer. Vandaag relatief veel lieveheersbeestjes zien rondkruipen en daarvan zaten er de nodige op elkaar. Maximeren, zou ik zo zeggen. Hoe meer lieveheersbeestjes hoe beter.
Wat ook goed deed, was om te zien, dat er dit jaar weinig kale rijen zijn. Een paar al opgevuld met Afrikaantjes (mag dat woord nog?) en de rest doet het gewoon vrij aardig. Wat me wel opvalt, is het grote verschil in het opkomen van het zaad. Meerdere groenten staan al aardig boven de grond terwijl in dezelfde rij van dezelfde groente nog zaden net ontkiemt zijn. Daar zit toch gauw 2-3 weken tussen. Droogte? Heb het water geven volgens mij aardig weten vol te houden.
Mijn zorgenkindjes zijn de bonen, de rode uien en de in de volle grond gezette druiven. Misschien straks ook weer de tomaten, maar nu nog niet. De rest gaat het gewoon goed tot uitstekend doen. Zien wat er straks allemaal verwerkt moet worden voor later.
Wat ook goed deed, was om te zien, dat er dit jaar weinig kale rijen zijn. Een paar al opgevuld met Afrikaantjes (mag dat woord nog?) en de rest doet het gewoon vrij aardig. Wat me wel opvalt, is het grote verschil in het opkomen van het zaad. Meerdere groenten staan al aardig boven de grond terwijl in dezelfde rij van dezelfde groente nog zaden net ontkiemt zijn. Daar zit toch gauw 2-3 weken tussen. Droogte? Heb het water geven volgens mij aardig weten vol te houden.
Mijn zorgenkindjes zijn de bonen, de rode uien en de in de volle grond gezette druiven. Misschien straks ook weer de tomaten, maar nu nog niet. De rest gaat het gewoon goed tot uitstekend doen. Zien wat er straks allemaal verwerkt moet worden voor later.
Aardig
Sissi op mijn schoot. Mariana druk met de gisteren gekochte bloemen. Van de voorspelde regen nog weinig naar beneden gekomen. Afwas voor het grootste deel gedaan. En de lunch is zo een fluitje van een cent. Zo moeten de dagen rollen. Zo hou je jezelf op koers. De middag vrij voor andere bezigheden. De tuin lijkt me een aardige kanshebber als de regen het verder laat afweten. Er is weer zat onkruid dat verwijderd mag worden. En met de natte grond is dat een stuk prettig èn eenvoudiger dan als de bovenlaag keihard is uitgedroogd.
Ook gewoon zin in. De blik is dan wel niet op oneindig, maar het verstand houdt zich gegarandeerd een paar uur koest en hoewel opruimen niet tot mijn sterkste kanten behoort zijn opgeschoonde perceeltjes een lust voor het oog. Hoewel alles min of meer met groeien is begonnen is het wachten op de gewenste weelderigheid. Dat zie ik voorlopig alleen bij het ongewenste aandeel in de tuin.
Ook gewoon zin in. De blik is dan wel niet op oneindig, maar het verstand houdt zich gegarandeerd een paar uur koest en hoewel opruimen niet tot mijn sterkste kanten behoort zijn opgeschoonde perceeltjes een lust voor het oog. Hoewel alles min of meer met groeien is begonnen is het wachten op de gewenste weelderigheid. Dat zie ik voorlopig alleen bij het ongewenste aandeel in de tuin.
Onverzadigbaar
Vanwege de alweer weken irritant voorbij komende mededeling van Google, dat ze hun instellingen en/of voorwaarden hebben gewijzigd, een kijkje genomen op de voorgestelde pagina's. De instellingen van je instellingen zijn inmiddels een soort oerwoud geworden, waar je door de bomen het bos niet meer ziet. Na wat geblader de Google-pagina's weer verlaten. Een ander keertje.
Behalve dat het nalopen gewoon een berg tijd gaat kosten, is een meer dan normale alertheid op z'n plek. Ik vertrouw die onderneming, waar ik met mijn blog aan vast zit voor geen meter. Met veel tam-tam en borstgeroffel wordt iedere keer weer de indruk gegeven, alsof ze met niks anders bezig zijn dan het beschermen van jouw privacy. Zij die geloven zullen zalig worden.
Ipv een straight en simpel 'Blijf met je poten van mijn gegevens af' hebben ze eerst botweg verzameld wat ze verzamelen konden voordat de honden wakker werden en nu zijn ze in étappes bezig om hun kennis over de internetgebruiker te verfijnen. En doortrapt als ze zijn, doen ze dat, door de gebruiker het idee te geven, dat hij grenzen aan Google's nieuwsgierigheid kan stellen, terwijl hij/zij niets anders doet dan de reeds aanwezig kennis steeds verder te detailleren, door steeds nauwkeuriger aan te geven wat wel en wat niet gewenst is. Je, de wereld wordt gewoon vernageld waar je/ze bij staat.
Behalve dat het nalopen gewoon een berg tijd gaat kosten, is een meer dan normale alertheid op z'n plek. Ik vertrouw die onderneming, waar ik met mijn blog aan vast zit voor geen meter. Met veel tam-tam en borstgeroffel wordt iedere keer weer de indruk gegeven, alsof ze met niks anders bezig zijn dan het beschermen van jouw privacy. Zij die geloven zullen zalig worden.
Ipv een straight en simpel 'Blijf met je poten van mijn gegevens af' hebben ze eerst botweg verzameld wat ze verzamelen konden voordat de honden wakker werden en nu zijn ze in étappes bezig om hun kennis over de internetgebruiker te verfijnen. En doortrapt als ze zijn, doen ze dat, door de gebruiker het idee te geven, dat hij grenzen aan Google's nieuwsgierigheid kan stellen, terwijl hij/zij niets anders doet dan de reeds aanwezig kennis steeds verder te detailleren, door steeds nauwkeuriger aan te geven wat wel en wat niet gewenst is. Je, de wereld wordt gewoon vernageld waar je/ze bij staat.
Doorgeschoten
Na de verbazing over de onverwacht fitte en actieve dag van gisteren heeft de nacht dat ruim overtroffen. Toch iets waar je 's nachts niet op zit te wachten. Na een paar uur naar het plafond te hebben gestaard wel in slaap gevallen om vervolgens weer uit de dood op te staan. Lazerus is er niks bij. Ditmaal niet in het grensgebied tussen slapen en waken maar als donderdslag vanuit de diepe slaap de volle overtuiging dat dat het was. Vreemdgenoeg is dan de eerste reactie het zoeken naar de telefoon en licht maken. Wat de overtuiging trouwens niet weet te breken. Dat gebeurd pas in de seconden daarna. Vervolgens mag je bijkomen. Iets wat niet in een paar minuten is bekeken.
Half vijf en al weten, dat het een taaie dag gaat worden. Gesloopt weggedoken in de kussen en ergens ook weer in slaap gevallen. Twee uur om de ergste onrust te laten betijen. Tegen zevenen de ogen opengeslagen en direct een 'dan dus maar weer verder' wat door mijn hoofd schiet. Aangeslagen maar niet het veld uit. Komt mooi uit, dat er een berg afwas staat in de keuken. Ideale bijkombezigheid.
Half vijf en al weten, dat het een taaie dag gaat worden. Gesloopt weggedoken in de kussen en ergens ook weer in slaap gevallen. Twee uur om de ergste onrust te laten betijen. Tegen zevenen de ogen opengeslagen en direct een 'dan dus maar weer verder' wat door mijn hoofd schiet. Aangeslagen maar niet het veld uit. Komt mooi uit, dat er een berg afwas staat in de keuken. Ideale bijkombezigheid.
woensdag 20 mei 2020
Overzichtelijk
Straks op de hondenronde zien òf maar hopelijk vooral toch hoe de kas de plensbuien van vanochtend heeft doorstaan. Natuurlijk hoop je, dat je ingrepen de eerdere problemen hebben verholpen, maar het blijft een geïmproviseerd iets en het zal nooit de gewenste perfectie bereiken. Een stap of wat dichterbij zou al mooi meegenomen zijn.
Voorlopig geen zorgen over het water geven. De net weer gezaaide bonen hadden zelfs niet opgeweekt gehoeven. Maar soit. Nw courgette-zaad gekocht, van de vier gezaaiden is er ééntje opgekomen, en bij Hornbach op een paar meerjarige kruisbesstruiken gestuit. Gelijk meegenomen. Een beetje tegenwicht tegen al het gebloem van Mariana.
Dat we gisteren al het gezaagde hout klein hebben kunnen hakken en al het kleingehakte hout ook direct hebben kunnen wegwerken in zakken en naar binnen zetten maakte, dat het geplens me vanochtend weinig deed. Zo moet het verder. Kiezen. Aanpakken. Afronden. Opruimen. Het ging nog net niet fluitend richting Sibiu. Daar was het te vroeg voor in de ochtend. Het geeft vertrouwen in de rest van de zomer.
Voorlopig geen zorgen over het water geven. De net weer gezaaide bonen hadden zelfs niet opgeweekt gehoeven. Maar soit. Nw courgette-zaad gekocht, van de vier gezaaiden is er ééntje opgekomen, en bij Hornbach op een paar meerjarige kruisbesstruiken gestuit. Gelijk meegenomen. Een beetje tegenwicht tegen al het gebloem van Mariana.
Dat we gisteren al het gezaagde hout klein hebben kunnen hakken en al het kleingehakte hout ook direct hebben kunnen wegwerken in zakken en naar binnen zetten maakte, dat het geplens me vanochtend weinig deed. Zo moet het verder. Kiezen. Aanpakken. Afronden. Opruimen. Het ging nog net niet fluitend richting Sibiu. Daar was het te vroeg voor in de ochtend. Het geeft vertrouwen in de rest van de zomer.
Ingeslagen
Zò, nu zijn de kasten weer op oorlogssterkte. Dat is een goed gevoel. Je schrikt van de bedragen die aan de kassa afgetikt moeten worden. Maar dat krijg je, als je jezelf geen limiet oplegt. Op een paar extraatjes na, als een overheerlijk ogende vruchtenyogurt, zat de luxe 'm vooral in de veelvoud van het gewenste. Je zou het hamsteren kunnen noemen, maar dan hamstert iedereen bij de weekboodschappen. En die van mij zijn voor vier weken bedoeld.
D'r gaat gauw de helft van het mndbudget eraan. Voor de rest valt er ook weinig meer uit te geven. Beetje diesel, melk, groente, wat belasting en iets verzekerigs. Wordt pas weer een interessante uitdaging als we geheel op onze oudedagsondersteuningen zijn aangewezen. Nog 3,5 jaar te gaan. Zonder rare dingen moet dat te halen zijn.
D'r gaat gauw de helft van het mndbudget eraan. Voor de rest valt er ook weinig meer uit te geven. Beetje diesel, melk, groente, wat belasting en iets verzekerigs. Wordt pas weer een interessante uitdaging als we geheel op onze oudedagsondersteuningen zijn aangewezen. Nog 3,5 jaar te gaan. Zonder rare dingen moet dat te halen zijn.
Reisvoorbereidingen
Gezien de omstandigheden akelig fris en op tijd uit de veren. Weeronline meldt 32,7 mm voor vandaag en geen enkel droog uur. Nou, het regent niet ... Maakt ook niet uit. Niet dat ik gerekend had op dekking van de regen, maar plensweer op weg naar Sibiu zal vast de hoeveelheid controles verminderen. Ws zelfs tot nul, net zo als een paar weken geleden. Maar we hebben nog ff. Mariana moet nog boven water komen. Dat heeft zo haar tijd nodig.
Weer een papier invullen. We verlaten tenslotte onze lokatiteit en de reden valt nu onder het kopje 'Anders'. Handschoenen mee. De laatsten. Dat is één van de redenen om stadwaarts te trekken. In Agnita zijn ze al weken niet verkrijgbaar en op de een of andere manier is dat de enige maatregel, die me wel zinnig lijkt. Afgezien van een mondkapje in de metro op spitsuur, maar zoals eerder al geconstateerd heeft Coves geen metro.
Het ritueel van sleutels pakken en papieren mee is een stuk uitgebreider geworden. Ik zou de mondkapjes bijna vergeten. En moeten we nu voor de zekerheid ons temperatuur meten voor we de deur uit gaan. Men is hier van de pot gerukt. Nu we het toch over de pot hebben ... Ach, nee, laat ook maar.
Weer een papier invullen. We verlaten tenslotte onze lokatiteit en de reden valt nu onder het kopje 'Anders'. Handschoenen mee. De laatsten. Dat is één van de redenen om stadwaarts te trekken. In Agnita zijn ze al weken niet verkrijgbaar en op de een of andere manier is dat de enige maatregel, die me wel zinnig lijkt. Afgezien van een mondkapje in de metro op spitsuur, maar zoals eerder al geconstateerd heeft Coves geen metro.
Het ritueel van sleutels pakken en papieren mee is een stuk uitgebreider geworden. Ik zou de mondkapjes bijna vergeten. En moeten we nu voor de zekerheid ons temperatuur meten voor we de deur uit gaan. Men is hier van de pot gerukt. Nu we het toch over de pot hebben ... Ach, nee, laat ook maar.
dinsdag 19 mei 2020
Diepgang (8989)
Er zijn van die dagen, dat ik bijvoorbeeld stomdronken wil worden. Er zijn zat andere mogelijkheden, maar laten we ons tot de alcohol beperken. Fluitje van een cent tegenwoordig, dus zo gepiept. Zou je denken. Ja, als je er niet mee bezig bent, maar als het je doel is, gelden ineens andere regels. Dan maar ff door douwen. Niet dan?
Oké, glaasje meer, moet kunnen. De kelder zal de aanslag overleven. Maar waarom? Dat is een domme vrg. Dat is de meest domme vrg. Zoiets komt in je op en het is aan jou om er in mee te gaan of het verlangen te negeren. Zou het dagelijks voorbij komen, zou ik me 'ns achter mijn oren krabben. Maar nu, zo eens in een kleine eeuwigheid heeft het bijna iets vertederends. Ik doe het streven graag een plezier.
Maar je zult zien, dat wat andere dagen met twee vingers in je neus en een been in je nek nog geen uitdaging mag heten, krijg je nu op commando niet voor elkaar. Hup nog een fles wijn en direct maar de whiskey-fles (vol) meenemen voor straks. Straks moet ik er vast niet aan denken, dus eigenlijk is dat gesleep nonsens. Maar wat is dat niet?
Oké, glaasje meer, moet kunnen. De kelder zal de aanslag overleven. Maar waarom? Dat is een domme vrg. Dat is de meest domme vrg. Zoiets komt in je op en het is aan jou om er in mee te gaan of het verlangen te negeren. Zou het dagelijks voorbij komen, zou ik me 'ns achter mijn oren krabben. Maar nu, zo eens in een kleine eeuwigheid heeft het bijna iets vertederends. Ik doe het streven graag een plezier.
Maar je zult zien, dat wat andere dagen met twee vingers in je neus en een been in je nek nog geen uitdaging mag heten, krijg je nu op commando niet voor elkaar. Hup nog een fles wijn en direct maar de whiskey-fles (vol) meenemen voor straks. Straks moet ik er vast niet aan denken, dus eigenlijk is dat gesleep nonsens. Maar wat is dat niet?
Champagne!
Het zal de laatste fles zijn geweest, die nog wat gist mee gekregen heeft. De ander flessen hebben geen last van bezinksel èn wat een stuk belangrijker is: de dop zit er nog op. Je staat stom te kijken, als je bezig bent in de keuken, gelukkig was ik op het moment suprême aanwezig, en ineens een plof-geluid hoort en vervolgens het leegklokken van een fles.
Zelfgemaakte wijn en z'n verrassingen. Meer dan een kwart is niet uit de fles gespoten en gelopen. De zooi was er niet minder om. Direct de andere flessen gecontroleerd, die in het rek boven de koffiemachine lagen. Geen van die flessen vertoonde enig bezinksel. Toch maar de kelder in morgen. Waar ze natuurlijk al veel eerder hadden moeten liggen. Of dat dit grapje had voorkomen weet ik niet.
Zelfgemaakte wijn en z'n verrassingen. Meer dan een kwart is niet uit de fles gespoten en gelopen. De zooi was er niet minder om. Direct de andere flessen gecontroleerd, die in het rek boven de koffiemachine lagen. Geen van die flessen vertoonde enig bezinksel. Toch maar de kelder in morgen. Waar ze natuurlijk al veel eerder hadden moeten liggen. Of dat dit grapje had voorkomen weet ik niet.
Spaanders
Wat in twee dagen gezaagd is, heb ik in één dag klein gehakt. Ik had met een dag meer rekening gehouden. Niet verkeerd. En passent nog een halfslachtige poging ondernomen om een vinger te halveren. Nu ben ik niet zo van het halfslachtige, maar in dit geval is het wel prettig, dat ik niet doortastender ben opgetreden. Ik schat in, dat we voor een winter of drie van aanmaakhoutjes zijn voorzien. En we zijn nog niet door het sloophout heen!
Het verloop van zo'n dag, want al voor elven begonnen en pas tegen zessen het bijltje erbij neergegooid, is prachtig om te zien. Begin is min of meer enthousiast. Het moet maar en tegen staat het me ook niet. Ff onderweg hak ik bijna fluitend de op lengte gezaagde plank- en latrestanten in mooie dunne aanmaakhoutjes. Na een uur of wat een fles water er tegen aan. Ik zit in de zon te werken en bedenk me, dat de lol van afzien in de zon er ook af is.
De lunch uitbesteed aan Calzone en na de pizza verder met hakken. Animo is nog steeds aanwezig. Ik zit. Ik kijk om me heen (niet teveel). Ik hak. Na drieën een serieuze pauze. Een eerste wijntje. Mijn rechterhand wil niet meer echt strekken en de rug begint zich te melden. Ik ben over de helft en twijfel. Stop ik of zet ik door? Ik kies voor de laatste optie. De resterende stapel ziet er uit alsof ie vandaag te doen zou moeten zijn.
Het blok hout waarop ik zit zou iets hoger prettiger zijn, verder nog steeds geen fysieke dwarsliggers. Daarvoor begint het tussen de oren te rommelen. Dat gaat heel subtiel met vrgn als 'Ga ik dit allemaal nog opstoken?'. Een vrg met een dubbele bodem voor wie weet hoeveel brandhout ik in het pand aan de OG hebt gehakt en in Frankrijk idem dito. Brandhout hakken en oude stenen schoon bikken. Twee rode draden door de laatste 25 jaar heen.
Achter mijn rug beginnen de honden onrustig te worden. Het zal rond de klok van vijven zijn. De rug dwingt tot regelmatig opstaan en in feit hak ik nog maar op het tandvlees. Maar het eind is in zicht èn ik haal het een minuut of twintig later. Gata!!
Het verloop van zo'n dag, want al voor elven begonnen en pas tegen zessen het bijltje erbij neergegooid, is prachtig om te zien. Begin is min of meer enthousiast. Het moet maar en tegen staat het me ook niet. Ff onderweg hak ik bijna fluitend de op lengte gezaagde plank- en latrestanten in mooie dunne aanmaakhoutjes. Na een uur of wat een fles water er tegen aan. Ik zit in de zon te werken en bedenk me, dat de lol van afzien in de zon er ook af is.
De lunch uitbesteed aan Calzone en na de pizza verder met hakken. Animo is nog steeds aanwezig. Ik zit. Ik kijk om me heen (niet teveel). Ik hak. Na drieën een serieuze pauze. Een eerste wijntje. Mijn rechterhand wil niet meer echt strekken en de rug begint zich te melden. Ik ben over de helft en twijfel. Stop ik of zet ik door? Ik kies voor de laatste optie. De resterende stapel ziet er uit alsof ie vandaag te doen zou moeten zijn.
Het blok hout waarop ik zit zou iets hoger prettiger zijn, verder nog steeds geen fysieke dwarsliggers. Daarvoor begint het tussen de oren te rommelen. Dat gaat heel subtiel met vrgn als 'Ga ik dit allemaal nog opstoken?'. Een vrg met een dubbele bodem voor wie weet hoeveel brandhout ik in het pand aan de OG hebt gehakt en in Frankrijk idem dito. Brandhout hakken en oude stenen schoon bikken. Twee rode draden door de laatste 25 jaar heen.
Achter mijn rug beginnen de honden onrustig te worden. Het zal rond de klok van vijven zijn. De rug dwingt tot regelmatig opstaan en in feit hak ik nog maar op het tandvlees. Maar het eind is in zicht èn ik haal het een minuut of twintig later. Gata!!
Hakwerk
Verder met de houtverwerking. In dat kader dacht ik vanmorgen "Ff kijken waar mijn splijtapparaat uithangt". Na veel gewik en geweeg uiteindelijk in Oostenrijk bestelt, vooruit betaald en in de retouremail een password gekregen om de verzendstatus te controleren. Die staat nu op 'Versendet'. Nou, dat weten we dan. Maar wat zegt dat? Staat het in het depot te wachten op transport? Is het onderweg en zo ja, waar? Etc. Niet eens een idee hoe het hier ter plekke zal aankomen, laat staan wanneer. Neem aan, dat het geen Oostenrijke bedrijfswagen zal zijn, die hier komt voorrijden. Dat gaat je voor die 189, - euro verzendkosten niet lukken. Maar ik kan maar moeilijk het geduld opbrengen. Eindelijk die stapel hout uit de weg, die een serieus deel van de binnenplaats in beslag neemt. Dat we nog geen plek in de schuur hebben om het te stapelen, is weer een ander verhaal.
Waar je met het kenbaar maken van het voornemen om met het maken van aanmakenhoutjes aan de gang te gaan niet kunt komen. Gisteren gezaagd, vandaag gehakt, morgen in de haard. Verser kan het niet.
Waar je met het kenbaar maken van het voornemen om met het maken van aanmakenhoutjes aan de gang te gaan niet kunt komen. Gisteren gezaagd, vandaag gehakt, morgen in de haard. Verser kan het niet.
Werelds
Turkmenistan ... Die hadden we nog niet gehad. Toch jammer, dat je geen overzichtje kunt draaien van het totaal van je statistieken. Steeds alleen weer van die top-10 lijstjes.
Viraal_42
Na de kerk nu ook de restaurants. Per 1 juni de gelegenheden die over een terras beschikken en vanaf 15 juni ook binnen. Eigenlijk zijn het ook wel aapjes in Europa. De een aapt de ander na. En waarom 14 dagen tussen terras en binnen? Waarom van die stappen van 2 weken steeds? Om een hernieuwde besmettingsgolf te kunnen traceren voor de volgende stap gemaakt wordt? Volgens mij zou je dan minstens 4 weken moeten aanhouden. In dat geval is twee heel erg op het randje. Het is en blijft maar gehannes, waarvan gehoopt wordt, dat het de indruk geeft, dat men weloverwogen stappen neemt.
Gisteren in een ander kader een uitspraak van een Vlamig gelezen, die de Europese leiders een verzameling angsthazen noemde. Hij heeft de indruk dat "in Brussel en elders in Europa die Europese bedachtzame welgemanierdheid een masker is waarachter een gebrek aan durf en flink wat wereldvreemdheid schuilgaan". En hij zou best wel eens gelijk kunnen hebben. Intern eeuwig opzoek naar compromissen, die moeizaam tot stand komen en waar zich vervolgens niemand aan houdt, waar dan weer niemand iets van durft te zeggen. Laat staan hun tanden laten zien aan de rest van de wereld. Maar dat terzijde.
Die hele corona-toestand is een aaneenschakeling van overtrokken beslissingen uit angst iets verkeerd te doen en nu is men nog banger om de opgelegde restricties te versoepelen. De meeste pandemieën, en er zijn er heel wat meer geweest dan je je herinnert, zijn allemaal als een nachtkaars uitgegaan. Waarom zou het met deze anders verlopen??
Gisteren in een ander kader een uitspraak van een Vlamig gelezen, die de Europese leiders een verzameling angsthazen noemde. Hij heeft de indruk dat "in Brussel en elders in Europa die Europese bedachtzame welgemanierdheid een masker is waarachter een gebrek aan durf en flink wat wereldvreemdheid schuilgaan". En hij zou best wel eens gelijk kunnen hebben. Intern eeuwig opzoek naar compromissen, die moeizaam tot stand komen en waar zich vervolgens niemand aan houdt, waar dan weer niemand iets van durft te zeggen. Laat staan hun tanden laten zien aan de rest van de wereld. Maar dat terzijde.
Die hele corona-toestand is een aaneenschakeling van overtrokken beslissingen uit angst iets verkeerd te doen en nu is men nog banger om de opgelegde restricties te versoepelen. De meeste pandemieën, en er zijn er heel wat meer geweest dan je je herinnert, zijn allemaal als een nachtkaars uitgegaan. Waarom zou het met deze anders verlopen??
Opvolgen
"Als ik morgenvroeg niet meer wakker word, zou ik niet raar staan te kijken", dacht ik gisteravond opweg naar mijn nachtrust.
Vanochtend dacht ik, dat ik toch wel heel raar zou opkijken, als ik in het bovenstaande geval nog raar zou kunnen staan kijken.
Vanochtend dacht ik, dat ik toch wel heel raar zou opkijken, als ik in het bovenstaande geval nog raar zou kunnen staan kijken.
maandag 18 mei 2020
Compacteren
Het zijn wel erg gecomprimeerde blogbijdrages maar het kan nog korter. Voor het benoemen van een bezigheid volstaat vaak één woord. De uitdaging wordt dan om titel en bijdrage verschillend te laten zijn.
Ai, deze heeft de vrijheid opgezocht voordat de vorm definitief was.
Als ik voor de optimale compactheid van de tekst ga, ram ik er nog voor het eind van de zomer bijdrage 10.000 uit. Normaal gesproken zit dit er dit jaar (net) niet in. Het lijkt me een aardige uitdaging om het te doen. Maar qua teruglezen is het natuurlijk volkomen ruk. Als je een beetje moeite doet moet ook een epos als Doctor Zhivago in één woord te vangen zijn, maar waar blijft je dan met het heen en weer geslinger tussen zo ongeveer alle denkbare emoties??
Ik ben er nog niet!
Het is het omgekeerde van homeopathie. Een hele kuur in één pil. Wat, de hele medische wetenschap tot op heden in één molecuul. In feite is het niks nieuws onder de zon, als je de oorsprong van het heelal legt in een oneindig kleine punt. Terug naar het niks of eigenlijk het alles. Ik ga daar 'ns een nachtje over slapen, denk ik. Volgens mij ben ik de draad kwijt.
Ai, deze heeft de vrijheid opgezocht voordat de vorm definitief was.
Als ik voor de optimale compactheid van de tekst ga, ram ik er nog voor het eind van de zomer bijdrage 10.000 uit. Normaal gesproken zit dit er dit jaar (net) niet in. Het lijkt me een aardige uitdaging om het te doen. Maar qua teruglezen is het natuurlijk volkomen ruk. Als je een beetje moeite doet moet ook een epos als Doctor Zhivago in één woord te vangen zijn, maar waar blijft je dan met het heen en weer geslinger tussen zo ongeveer alle denkbare emoties??
Ik ben er nog niet!
Het is het omgekeerde van homeopathie. Een hele kuur in één pil. Wat, de hele medische wetenschap tot op heden in één molecuul. In feite is het niks nieuws onder de zon, als je de oorsprong van het heelal legt in een oneindig kleine punt. Terug naar het niks of eigenlijk het alles. Ik ga daar 'ns een nachtje over slapen, denk ik. Volgens mij ben ik de draad kwijt.
Aangepakt
Eind opgeschoten vandaag met de linker berg sloophout in de tuin. Waren de honden en het koken er niet, dan kon ik het vandaag ws afmaken en de helft als gedaan afstrepen. Goed twee uur is niet zoveel. D'r was een tijd dan gingen we wat later naar een restaurant. Dat zit er nu mooi niet in. Zien of ik straks nog de puf kan opbrengen en anders is het morgen weer of een andere keer.
Nieuwtje
Ondanks handschoenen en het inmiddels ook verplichte mondkapje werd me vandaag bij binnenkomst in de Penny de temperatuur genomen èn het resultaat luidkeels door de winkel geblèèèrd. Het moet niet gekker worden. Dit begint grenzen van wellevendheid te raken. Kun je wel zeggen "Wat maakt die temperatuur nou uit!" maar wat is het volgende grapje?? Bovendien, wat zegt het? Het is het zoveelste pseudo-bestrijdingsmiddel. Nog ff en ik beperk me tot de dorpswinkels in Coves.
Opgefrist
Het leven voelt wat energieker aan, al doet de allergie zijn best om dat te dwarsbomen. Vandaag een hoop te doen. Krijg je, als je een paar dagen niks doet. Keuken, schuur en tuin. Geen ruimte voor verveling. Op stoom komen en lekker doordieselen. Weer zin in bezig zijn, zelfs als dat bezig zijn op de keper beschouwt vrij zinloos is. Daar stappen we vandaag op oud vertrouwde wijze overheen.
Beginnen met de Penny. Slecht moment de maandagochtend. Veel lege rekken mn bij de verse groente. Maar niks aan te doen. Geen verantwoording meer in mijn zak, maar wel met handschoenen aan en mondkapje om. Bij de supermarkt, niet bij het verlaten van het huis. Ik ben benieuwd hoelang men de discipline in stand weet te houden. Ik geef ze 4 weken en dan doe ik ze volgens mij een plezier. Al dat corona voor, tijdens en na de mens is een gewoontedier en gaat de vertrouwde routines niet ineens overhoop gooien vanwege wat paniekerig gedoe rondom een virus. Ook (mogelijke) vervolgpieken gaan dat niet veranderen.
Na de boodschappen zie ik wel wat ik precies ga aanpakken. Ik blijf wel bij het idee om vanuit de tuin naar de straat toe te werken voor wat de liggengebleven klussen betreft. Dat maakt spijkers uittrekken een goede kandidaatklus. Blaar oogt redelijk werkbaar.
Beginnen met de Penny. Slecht moment de maandagochtend. Veel lege rekken mn bij de verse groente. Maar niks aan te doen. Geen verantwoording meer in mijn zak, maar wel met handschoenen aan en mondkapje om. Bij de supermarkt, niet bij het verlaten van het huis. Ik ben benieuwd hoelang men de discipline in stand weet te houden. Ik geef ze 4 weken en dan doe ik ze volgens mij een plezier. Al dat corona voor, tijdens en na de mens is een gewoontedier en gaat de vertrouwde routines niet ineens overhoop gooien vanwege wat paniekerig gedoe rondom een virus. Ook (mogelijke) vervolgpieken gaan dat niet veranderen.
Na de boodschappen zie ik wel wat ik precies ga aanpakken. Ik blijf wel bij het idee om vanuit de tuin naar de straat toe te werken voor wat de liggengebleven klussen betreft. Dat maakt spijkers uittrekken een goede kandidaatklus. Blaar oogt redelijk werkbaar.
Eentonig
Gisteravond nog eens in de kranten gedoken. Maar man, man wat een gezeur is dat geworden. Corona hier, corona daar. Het wordt er met de haren bijgesleept. Overal. Maakt niet uit of het over leven, economie, sport of techniek gaat. En niet alleen corona maar ook en inmiddels vooral post-corona. Ieder eikel met een zichzelf toegedichte deskundigheid moet en zal zijn of haar licht laten schijnen over 'de gevolgen van'.
Van minstens 80% van die verhalen straalt het gezochte af. Maar vooral herhalen blijven op een gegeven moment geloven ze het zelf nog. En dan straks de verhalen achteraf, de terugblik, het waarom wel of net niet, het 'ik zei het je toch' en/of de hardnekkigheid van het 'oude' leven. Vrees dat we met dit soort flauwekul nog langer opgezadeld blijven dan met het virus zelf. Nou die kranten had ik snel uit. Gelukkig ligt er nog een stapel uit het pré-corona tijdperk. Wie wat bewaard, heeft wat. En is de boel nog niet overgewaaid, als ik door mijn voorraad heen ben, dan zeg ik het ding gewoon op. Geen behoefte aan dat gezeur en gezever.
Van minstens 80% van die verhalen straalt het gezochte af. Maar vooral herhalen blijven op een gegeven moment geloven ze het zelf nog. En dan straks de verhalen achteraf, de terugblik, het waarom wel of net niet, het 'ik zei het je toch' en/of de hardnekkigheid van het 'oude' leven. Vrees dat we met dit soort flauwekul nog langer opgezadeld blijven dan met het virus zelf. Nou die kranten had ik snel uit. Gelukkig ligt er nog een stapel uit het pré-corona tijdperk. Wie wat bewaard, heeft wat. En is de boel nog niet overgewaaid, als ik door mijn voorraad heen ben, dan zeg ik het ding gewoon op. Geen behoefte aan dat gezeur en gezever.
zondag 17 mei 2020
Groentig
Knoflook, scherpe pepers en bi-carbonaat. Dat in 5-ltr water en een paar dagen laten trekken. Het schijnt oa luizen te doden. Ik ga het zien. De tuinbonen vanavond bespoten. Over een paar dagen nog een keer. Werkt het niet, dan schakel ik over op heermoes- of brandnetelgier of een combinatie van beide. Een paar uien in een emmer water schijnt na een paar dagen ook effect te hebben. Zo zullen er nog wel meer huis-, tuin- en keukenmiddeltjes zijn. Ik ga ze allemaal uitproberen. Niet vergeten ergens zachte (groene) zeep vandaan te halen.
Het brandnetelmengsel wordt ook aangeraden tegen schimmels (oa augurken en tomaten) èn schijnt in z'n algemeen de plant te versterken. Dat dus maar op wekelijkse basis in de kas toepassen? Volgend jaar dille zaaien tussen en/of bij gewassen die gevoelig zijn voor zwarte luis, dat zou de kwaal moeten voorkomen. En als de kas staat gaan er enkele siertabaksplanten (Nicotiana) en/of zegekruid (Nicandra physaloides) in tegen de witte vlieg (oa). Ik bereid me voor!
Dit jaar dat vervelende kleine witte beestje binnen op een basilicumplant. En ik had eerst niks in de gaten totdat de plant meer wit dan groen begon te worden. Ding naar buiten gezet. Het vroor toen nog. Snel afgelopen. Maar het spul zat, bleek later, ook op mijn speciale peperplant, die een half huis verderop stond, en die wilde ik niet zomaar opofferen. Bewerkelijke toestand om die zooi handmatig onder controle te houden. Die willen we dus straks niet in de kas ... en een hoop ander ongedierte ook niet. Zal ook wel niet allemaal tegelijk verschijnen.
Het brandnetelmengsel wordt ook aangeraden tegen schimmels (oa augurken en tomaten) èn schijnt in z'n algemeen de plant te versterken. Dat dus maar op wekelijkse basis in de kas toepassen? Volgend jaar dille zaaien tussen en/of bij gewassen die gevoelig zijn voor zwarte luis, dat zou de kwaal moeten voorkomen. En als de kas staat gaan er enkele siertabaksplanten (Nicotiana) en/of zegekruid (Nicandra physaloides) in tegen de witte vlieg (oa). Ik bereid me voor!
Dit jaar dat vervelende kleine witte beestje binnen op een basilicumplant. En ik had eerst niks in de gaten totdat de plant meer wit dan groen begon te worden. Ding naar buiten gezet. Het vroor toen nog. Snel afgelopen. Maar het spul zat, bleek later, ook op mijn speciale peperplant, die een half huis verderop stond, en die wilde ik niet zomaar opofferen. Bewerkelijke toestand om die zooi handmatig onder controle te houden. Die willen we dus straks niet in de kas ... en een hoop ander ongedierte ook niet. Zal ook wel niet allemaal tegelijk verschijnen.
Hamerslag
Bij vijven. Het dip-moment van de dag. Na het bezig zijn met onkruid trekken ff zitten, voor ik met de honden ga lopen. Maar niet te lang, anders zit ik (weer) rechtop te slapen. Geeuw en gaap. Alsof ik menig kuub hout in haardvriendelijk formaat heb gehakt ipv wat ongewenste plantjes met wortel en al uit mijn tuin heb verwijderd.
Viraal_41
Terraseigenaren in Boekarest gaan op meerdere plekken tegen het verbod in om hun terrassen te openen. Ik kan me er iets bij voorstellen. Zowel van de naar omzet smachtende ondernemers, als van de naar vertier zoekende klanten. Het is de hele afgelopen week in de avond zomers te noemen en dat hier in Transylvanië al. In Boekarest zal de temperatuur alleen maar hoger zijn geweest. Heel de zomer vorig jaar hebben we geen enkele zomers zwoel avond gehad en nu in mei al meerdere. En na goed twee mndn op je eigen bank hangen wil je wel 'ns wat anders.
Hier kun je boetes tegenaan gooien wat je wilt. Dit gaat massaler worden en zal niet te stuiten zijn. Gaan we zien of daar werkelijk de vermeende risico's aan verbonden zijn. Restaurants en bars zullen volgen net als winkels, die ook nu veelal nog gesloten moeten blijven. Bescherm de risicogroep en laat de rest binnen gestelde kaders hun gang gaan.
Hier kun je boetes tegenaan gooien wat je wilt. Dit gaat massaler worden en zal niet te stuiten zijn. Gaan we zien of daar werkelijk de vermeende risico's aan verbonden zijn. Restaurants en bars zullen volgen net als winkels, die ook nu veelal nog gesloten moeten blijven. Bescherm de risicogroep en laat de rest binnen gestelde kaders hun gang gaan.
Hernieuwd
Een tweede ronde van ruim een uur luizen checken heb ik me niet meer aangedaan. De spinazie ligt op de composthoop, incl luizen. Zeg maar 'doorgedraaid'. Vanavond zien wat ik aan het zwarte volkje op de tuinbonen kan doen. Ze zitten zo ongeveer op alle bonen. Als ik aan de bonen denk van vorig jaar, waar de luizen op hebben gezeten, dan kan ik de tuinbonen voor dit jaar vergeten. Van de gewone bonen wil maar de helft opkomen, dat wordt 2 soorten opnw zaaien.
Gelukkig gaan ook dingen gewoon goed. Uien, wortels, vooralsnog pepers en tomaten, en een deel van het zaaigoed, druiven en bessen, etc. Een hoop kortom. Gelukkig zijn de luizen niet overal dol op. Maar ik zal niet te vroeg juichen. Er zijn nog een boel andere ongewenste beestjes.
Nog wat aan de kas geknutseld en de rest zie ik in de namiddag. Het is tenslotte zondag. Aperitiefje. Beetje iets verzinnen met kippenpoten. Mariana is vandaag extra blij. Ze kon weer naar de kerk. Weliswaar buiten, op twee meter van elkaar èn met mondkapje, maar al dat deed geen afbreuk aan het feit, dat ze weer de gang naar haar God kon maken. Ik ben ooit wel kerkelijker geweest dan nu, maar die betrokkenheid bij het geloof heb ik nooit gevoeld of verdomd ver weg gestopt. Het was allemaal meer praktisch, meer het 'bezig zijn met'.
'Bezig zijn met' het motto van mijn leven. Op mijn grafsteen zou mogen staan "Gestopt met bezig zijn'. Ik vrees, dat dit soort banaliteiten hier niet gewenst zijn.
Gelukkig gaan ook dingen gewoon goed. Uien, wortels, vooralsnog pepers en tomaten, en een deel van het zaaigoed, druiven en bessen, etc. Een hoop kortom. Gelukkig zijn de luizen niet overal dol op. Maar ik zal niet te vroeg juichen. Er zijn nog een boel andere ongewenste beestjes.
Nog wat aan de kas geknutseld en de rest zie ik in de namiddag. Het is tenslotte zondag. Aperitiefje. Beetje iets verzinnen met kippenpoten. Mariana is vandaag extra blij. Ze kon weer naar de kerk. Weliswaar buiten, op twee meter van elkaar èn met mondkapje, maar al dat deed geen afbreuk aan het feit, dat ze weer de gang naar haar God kon maken. Ik ben ooit wel kerkelijker geweest dan nu, maar die betrokkenheid bij het geloof heb ik nooit gevoeld of verdomd ver weg gestopt. Het was allemaal meer praktisch, meer het 'bezig zijn met'.
'Bezig zijn met' het motto van mijn leven. Op mijn grafsteen zou mogen staan "Gestopt met bezig zijn'. Ik vrees, dat dit soort banaliteiten hier niet gewenst zijn.
Overbelasting?
Nog zo'n niesbui en je kunt me onder het tapijt schoffelen, maar dat terzijde. Van de oude bekenden die me op momenten als deze denken te kunnen overvallen, is er eentje, die nog enige relevantie heeft. De vrg wat ik wil of beter of ik niet teveel wil.
Zou Harry Mulisch gekookt hebben? De afwas en de was gedaan hebben? Een tuin bijgehouden en aan een huis geklust hebben? Of van het Reve? Of Hermans? Of van der Heijden? Niet dat ik me kwalitatief met deze groten wil vergelijken, maar kwantitatief kan ik aardig meekomen.
Misschien is beperking tot één activiteit geen wenselijkheid maar bloggen en de tuin zou meer dan genoeg zijn. Meer eieren hoef ik niet kwijt. Dan zou ik zelfs tijd over houden. Wat een luxe. Maar wie kookt er dan en doet de (af)was? Krijg ik de ene dag gekookte en de andere dag gebakken eieren. En aan de rest moet ik niet eens denken.
Misschien kan ik dat huishoudelijke gedoe er nog net bij hebben. Het klussen is echter echt teveel en zal naar de marge (moeten) verdwijnen, als het daar niet al is. Een prioriteit in de achterhoede. Een regelmatig terugkerende oprisping. Een hobby, meer niet. Voorspelt weinig goeds voor de afronding van deze plek.
Zou Harry Mulisch gekookt hebben? De afwas en de was gedaan hebben? Een tuin bijgehouden en aan een huis geklust hebben? Of van het Reve? Of Hermans? Of van der Heijden? Niet dat ik me kwalitatief met deze groten wil vergelijken, maar kwantitatief kan ik aardig meekomen.
Misschien is beperking tot één activiteit geen wenselijkheid maar bloggen en de tuin zou meer dan genoeg zijn. Meer eieren hoef ik niet kwijt. Dan zou ik zelfs tijd over houden. Wat een luxe. Maar wie kookt er dan en doet de (af)was? Krijg ik de ene dag gekookte en de andere dag gebakken eieren. En aan de rest moet ik niet eens denken.
Misschien kan ik dat huishoudelijke gedoe er nog net bij hebben. Het klussen is echter echt teveel en zal naar de marge (moeten) verdwijnen, als het daar niet al is. Een prioriteit in de achterhoede. Een regelmatig terugkerende oprisping. Een hobby, meer niet. Voorspelt weinig goeds voor de afronding van deze plek.
Warboel
.... ergens op een onbekende lokatie opzoek naar iets wat gestolen moet worden. Terwijl we, ik ben niet alleen, zoeken, is duidelijk, dat we ontdekt zijn. We barricaderen deuren, klimmen door ramen en laden een hoop zooi op iets wat op een 2CV lijkt. Rijden weg en als in een slapstick verliezen we een hoop van de lading. Maar we ontkomen en gaan dat vieren. Ineens met veel meer mannen, Half ontkleed, dronken, stoned, kotsend over elkaar heen kruipend aan een tafel in een veel te kleine ruimte. Er wordt gedreigd en geschoten. Ook hier moeten we zien weg te komen. Als dat is gelukt, begint het hele verhaal weer van voor af aan ....
Overnemen
Dalen we weer af? Het heeft er alle schijn van. De tekenen zijn bij verre niet meer zo alarmerend als ze geweest zijn, maar sluipenderwijs zijn ze ook te betrappen. De dood dringt naar de voorgrond. Het bestaan wordt op allerlei manieren in twijfel getrokken. Het fysiek komt onder een vergrootglas terecht. En meer van die zaken die aan mijn controle ontglippen en een eigen leven gaan leiden.
Van slag weet het me nog maar af en toe te krijgen. Het is mn hinderlijk en irritant. Het doorkruist een voortgang die zonder verstoring voor een aangenaam gevoel weet te zorgen. Nu stokt die beweging en de eerste vrg die opkomt is; "Hou ik me voor de gek?" Gevolgd door een horde, die op afstand werd gehouden en nu de kans ziet om door de verdedigingswal heen te breken.
"Ach, daar zijn ze weer."
"Hoe gaat het er mee?"
"Ondertussen iets wijzer geworden?"
"Nee, nog steeds geen zin in jullie."
"Gaat fietsen."
"Laat me met rust."
Aan dovemans oren gericht. De vrgn en twijfels storten zich blindelings op mij en mijn bestaan. Toe aan het lozen van opgekropte twijfels en onzekerheden. Zit ik er mee, zijn zij er van af en kunnen er weer een tijdje tegen. Je moet wat voor je rust over hebben.
Van slag weet het me nog maar af en toe te krijgen. Het is mn hinderlijk en irritant. Het doorkruist een voortgang die zonder verstoring voor een aangenaam gevoel weet te zorgen. Nu stokt die beweging en de eerste vrg die opkomt is; "Hou ik me voor de gek?" Gevolgd door een horde, die op afstand werd gehouden en nu de kans ziet om door de verdedigingswal heen te breken.
"Ach, daar zijn ze weer."
"Hoe gaat het er mee?"
"Ondertussen iets wijzer geworden?"
"Nee, nog steeds geen zin in jullie."
"Gaat fietsen."
"Laat me met rust."
Aan dovemans oren gericht. De vrgn en twijfels storten zich blindelings op mij en mijn bestaan. Toe aan het lozen van opgekropte twijfels en onzekerheden. Zit ik er mee, zijn zij er van af en kunnen er weer een tijdje tegen. Je moet wat voor je rust over hebben.
zaterdag 16 mei 2020
Niksen
Wat vind ik nu van vandaag? Een beetje een vakantiedag. Leuk zo af en toe en op de juiste plek ook best meerdere dagen aaneengesloten te pruimen. Maar tegenwoordig geldt dat niet meer voor zes weken en dan thuis drie mndn verdwaasd rondlopen. Inmiddels heb ik het na 3-4 dagen wel 'gezien'. Niet dat ik dan alles gehad heb, maar dan ontstaat een neiging tot herhaling en vaste patronen. Zelfde terras, zelfde omloopje, zelfde restaurant, trekken honden ineens meer mijn aandacht, heeft het bloggen zijn plek aan de ontbijttafel gevonden, etc. Pseudo-thuissituatie. En om nou voor drie of vier dagen de hele heisa van vliegen, zoeken, boeken, pakken, etc. over te hebben, dat gaat me te ver. Doe me dan maar een fatsoenlijk terras en wat meer volk in Coves.
Ik sta daar zeker weten alleen in. Mariana denkt daar gegarandeerd anders over. Alleen de zg tax free op een willekeurige luchthaven is het uitje al waard. Laat staan wat daar nog allemaal aan winkels achteraan komt. En dan hebben we het nog niet over zon, luieren, water en culinair genieten gehad. We zullen een compromis moeten zien te regelen als het reizen weer toegankelijker is. Voorlopig is de situatie in mijn voordeel.
Morgen weer aan de slag? Zo nijpend is het nu ook weer niet. Ik zie wel. Iets meer zingevende voldoening zou wel prettig zijn. Maar dat levert een beetje onkruid uit trekken al op, dus dat gaat geen moeite kosten.
Ik sta daar zeker weten alleen in. Mariana denkt daar gegarandeerd anders over. Alleen de zg tax free op een willekeurige luchthaven is het uitje al waard. Laat staan wat daar nog allemaal aan winkels achteraan komt. En dan hebben we het nog niet over zon, luieren, water en culinair genieten gehad. We zullen een compromis moeten zien te regelen als het reizen weer toegankelijker is. Voorlopig is de situatie in mijn voordeel.
Morgen weer aan de slag? Zo nijpend is het nu ook weer niet. Ik zie wel. Iets meer zingevende voldoening zou wel prettig zijn. Maar dat levert een beetje onkruid uit trekken al op, dus dat gaat geen moeite kosten.
Emo-misser
Me tot een artikel in de VK laten verleiden waar ik normaal gesproken omheen lees. Iets over afscheid, partner en overlijden. Het soort artikel dat mij, vergeef me de omschrijving, te vaak op eigenpijperij neerkomt. Ook nu weer. Een eerste reactie was dan ook "Wat een gelul." Maar er was meer. Iets stoorde en niet zo'n beetje ook.
Het mens, een vrouw nam het in feite haar tot overlijden verdoemde partner kwalijk, dat de man er zo z'n eigen benadering op na hield. Zij noemt dat dan 'hangen blijven in de ontkenningsfase'. 'Vechten om te overleven' zou ik zeggen. Misschien tegen beter weten in, maar dat lijkt me z'n goed recht. Het is zijn dood, zijn stervensproces tenslotte.
Dat hij het op hun laatste Oud en Nieuw kon opbrengen om haar een 'Gelukkig nieuwjaar' te wensen, nagelde haar aan de grond. Op een gegeven moment kreeg ze het zelfs voor elkaar om te zeggen: ‘Het is heel erg voor jou, maar het is ook heel erg voor mij! Want ik blijf hier straks alleen achter!’. Waarop hij haar aankeek en het enig denkbare antwoord gaf: ‘Sorry? Ik ga dood, hè?’.
Wat ze hem in feite verwijt, inleving in haar situatie, toonde ze zelf voor geen meter. Vrouwen zijn daar sterren in. Ze wilde betrokken worden, dat er begrip voor haar werd getoond. Ipv begrip voor zijn aanpak van zijn (!) dood, die kans krijg je tenslotte maar één keer, klinken er een hoop verwijten door haar relaas heen. Trut. Egoïstische trut.
Het mens, een vrouw nam het in feite haar tot overlijden verdoemde partner kwalijk, dat de man er zo z'n eigen benadering op na hield. Zij noemt dat dan 'hangen blijven in de ontkenningsfase'. 'Vechten om te overleven' zou ik zeggen. Misschien tegen beter weten in, maar dat lijkt me z'n goed recht. Het is zijn dood, zijn stervensproces tenslotte.
Dat hij het op hun laatste Oud en Nieuw kon opbrengen om haar een 'Gelukkig nieuwjaar' te wensen, nagelde haar aan de grond. Op een gegeven moment kreeg ze het zelfs voor elkaar om te zeggen: ‘Het is heel erg voor jou, maar het is ook heel erg voor mij! Want ik blijf hier straks alleen achter!’. Waarop hij haar aankeek en het enig denkbare antwoord gaf: ‘Sorry? Ik ga dood, hè?’.
Wat ze hem in feite verwijt, inleving in haar situatie, toonde ze zelf voor geen meter. Vrouwen zijn daar sterren in. Ze wilde betrokken worden, dat er begrip voor haar werd getoond. Ipv begrip voor zijn aanpak van zijn (!) dood, die kans krijg je tenslotte maar één keer, klinken er een hoop verwijten door haar relaas heen. Trut. Egoïstische trut.
Vulsels
Niks doen kost tijd. Ook! Tijd die bovendien ten koste gaat van tijd, die je aan de zg zinvollere zaken had kunnen besteden. Toch heb ik daar ooit minder problemen mee gehad, maar ben dat sluipenderwijs verloren. Wennen kortom en alleen dank een siësta doorstaan. Ingegeven door een niet-werkende internetverbinding. Niksdoen zonder internetverbinding is wel erg schraalHans. De rust om te ontspannen was net iets teveel gevraagd.
Eerst nog gezondigd met de was, maar toen ik dan eindelijk zover was en me de tijd voor het nietsdoen wilde gunnen, brandde het online-lampje op de router ineens niet. Zit je een beetje naar een scherm vol tabbladen te kijken, die je geen van alle kunt vernieuwen, omdat het allemaal afhankelijk is van de aanvoer van elders. Offline valt er weinig te beleven.
Had natuurlijk zat andere zaken kunnen gebruiken om de tijd te verdoen, maar had geen zin in dingen als kranten, boeken, puzzelen of een rondje graven in mezelf. Volgende keer beter.
Eerst nog gezondigd met de was, maar toen ik dan eindelijk zover was en me de tijd voor het nietsdoen wilde gunnen, brandde het online-lampje op de router ineens niet. Zit je een beetje naar een scherm vol tabbladen te kijken, die je geen van alle kunt vernieuwen, omdat het allemaal afhankelijk is van de aanvoer van elders. Offline valt er weinig te beleven.
Had natuurlijk zat andere zaken kunnen gebruiken om de tijd te verdoen, maar had geen zin in dingen als kranten, boeken, puzzelen of een rondje graven in mezelf. Volgende keer beter.
Ledigheid
Na de 29º van gisteren voelt het vandaag bijna koud aan. Redelijk bewolkt. Kortom goed werkweer. O nee, dat gingen we niet doen vandaag. Hoe vul je ook weer een dag, als je je niks hebt voorgenomen. Zou ik het nog kunnen? Hoe deed ik dat ooit?
In Utrecht zou ik het centrum zijn in gelopen. Koffie en krant bij Orloff op 't Wed om een dik uur en minstens nog een tweede koffie later het voetgangersdeel van de stad te doorkruisen, de boekhandel op de lijnmarkt te bezoeken, misschien ook Broese en tenslotte een paar uur dood te slaan in Plato en voldaan op een terras neer te ploffen of aan te schuiven aan de bar van De Zaak.
In Frankrijk zou ik in de auto zijn gestapt en richting Perigueux of Brantôme zijn gereden. Uitgebreid van een lunch genoten hebben op één van de vele restaurantterrassen, wat rond hebben gelopen en via een mooie omweg terug naar het honk in Le Chalard zijn gereden.
Hoe gaan we het hier doen? Start ik de truck? Zet ik een tafel en een stoel in de tuin? En wandel ik de dorpstraat van Coves op en af voordat ik neerplof met een koel wit, te zoet wijntje? Sibiu heeft geen zin. De hele horeca is nog verboden gebied. Mag onkruid verwijderen? Een handwasje?
In Utrecht zou ik het centrum zijn in gelopen. Koffie en krant bij Orloff op 't Wed om een dik uur en minstens nog een tweede koffie later het voetgangersdeel van de stad te doorkruisen, de boekhandel op de lijnmarkt te bezoeken, misschien ook Broese en tenslotte een paar uur dood te slaan in Plato en voldaan op een terras neer te ploffen of aan te schuiven aan de bar van De Zaak.
In Frankrijk zou ik in de auto zijn gestapt en richting Perigueux of Brantôme zijn gereden. Uitgebreid van een lunch genoten hebben op één van de vele restaurantterrassen, wat rond hebben gelopen en via een mooie omweg terug naar het honk in Le Chalard zijn gereden.
Hoe gaan we het hier doen? Start ik de truck? Zet ik een tafel en een stoel in de tuin? En wandel ik de dorpstraat van Coves op en af voordat ik neerplof met een koel wit, te zoet wijntje? Sibiu heeft geen zin. De hele horeca is nog verboden gebied. Mag onkruid verwijderen? Een handwasje?
Onduidelijk
Niet zo jofel. Bestaat dat woord nog? Gebruikt wordt het nauwelijks. Tenminste niet dat het mij is opgevallen. Maar een betere omschrijving van mijn huidige 'zijn' kan ik niet bedenken. Wat het is, weet ik niet, maar het is niet wat het zou moeten zijn. Mn de laatste dagen, maar eigenlijk al weken. Sinds de laatste crises rond de Pasen valt het me met regelmaat op, dat het meer slepen dan glijden is, zonder dat een of het punt van wrijving aanwijsbaar is. Iets ongemakkelijks, ongewends en ongewensts.
Alles gaat nog net iets trager dan het al ging. Conditie is ver te zoeken. Interesse is lauwtjes. Motivatie niet om over naar huis te schrijven. En enthousiasme .... wat is dat ook al weer? Heb ik iets onder de leden of zit het tussen de oren? Meer opties zijn er volgens mij niet. Overzichtelijk dus en ik moet zeggen, geen van beide springt eruit. Geen fysieke ongemakken, eerder minder dan meer pijntjes en irritaties, maar ook geen stemming die op weg is naar de afgrond. Tweemaal goed geeft fout? Hoe kan dat? Speelt een nog onbekende kracht mee in dit spel? Onderschat ik iets? Een algehele allergie-malaise? Wat te denken van ouder worden? Te weinig rust?
Het is weekend. Ff nergens speciaal mee bezig zijn? Een beetje tutten? Misschien tut ik wel te weinig. Meer getut! Tutten moet!! Alsof ik niet al meer moet dan me lief is. Daar net verandering in heb aangebracht. La vie, la vie, mais si, la vie!
Alles gaat nog net iets trager dan het al ging. Conditie is ver te zoeken. Interesse is lauwtjes. Motivatie niet om over naar huis te schrijven. En enthousiasme .... wat is dat ook al weer? Heb ik iets onder de leden of zit het tussen de oren? Meer opties zijn er volgens mij niet. Overzichtelijk dus en ik moet zeggen, geen van beide springt eruit. Geen fysieke ongemakken, eerder minder dan meer pijntjes en irritaties, maar ook geen stemming die op weg is naar de afgrond. Tweemaal goed geeft fout? Hoe kan dat? Speelt een nog onbekende kracht mee in dit spel? Onderschat ik iets? Een algehele allergie-malaise? Wat te denken van ouder worden? Te weinig rust?
Het is weekend. Ff nergens speciaal mee bezig zijn? Een beetje tutten? Misschien tut ik wel te weinig. Meer getut! Tutten moet!! Alsof ik niet al meer moet dan me lief is. Daar net verandering in heb aangebracht. La vie, la vie, mais si, la vie!
vrijdag 15 mei 2020
Raak?
Om straks niet te kunnen zeggen "Das haben wir nicht gewußt."
"Interview Hans Hoogervorst: 'Als de centrale banken zo doorgaan, loopt het geheid slecht af'.
Uit de VK van vandaag. Een paar Quote's:
‘De wereld stevent af op een financiële catastrofe. Een catastrofe die niet alleen het gevolg is van de coronacrisis, maar ook van het beleid van de centrale banken. Zij zijn langzamerhand verworden tot de geldautomaat van overheden. In de Verenigde Staten let niemand meer op het begrotingstekort. Italië en mogelijk ook andere EU-landen met hoge staatsschulden kunnen die schulden nooit op een normale manier terugbetalen. Een groot deel van die schuld zal op een gegeven moment waarschijnlijk afgeschreven moeten worden. Of de schuld blijft voor altijd op de balans van de Europese Centrale Bank (ECB) staan, maar ook dat is niet goed. De Nederlandse belastingbetaler is via de ECB namelijk deels aansprakelijk voor die schulden. Dus als het fout gaat, draait Nederland op voor een deel van de verliezen. Dat is de waarheid, maar er is bijna niemand die dat duidelijk zegt.’
'De laatste tijd maken economen zich aanmerkelijk minder zorgen over het ‘inflatiespook’. Een relatief nieuwe economische theorie, Modern Monetary Theory (MMT), wint snel terrein. Volgens deze theorie kunnen overheden hun uitgaven zonder problemen financieren met geld dat door hun eigen centrale bank naar behoefte wordt bijgedrukt. Dit zal pas inflatie veroorzaken als de economie op volle toeren draait. Tijdens een recessie of crisis is er geen inflatierisico, omdat al het extra geld meteen wordt geabsorbeerd door de naar geld hunkerende economie.'
'De situatie voor Nederland is heel zorgelijk. We zitten in een systeem dat overwegend uit schuldenlanden bestaat. Tegelijkertijd heeft het sterkste land, Duitsland, er vanwege zijn oorlogsverleden veel moeite mee zijn machtspositie te gebruiken. Dat is op zichzelf nobel, maar daardoor zitten we nu in een monetaire unie waarbij de sterkste landen vaak het onderspit delven. Dat is geen gezonde situatie.'
‘Minister Hoekstra heeft zich in Brussel manmoedig verzet tegen eurobonds. Dat heeft hij goed gedaan. Maar dit grootschalige opkopen van staatsschulden door de ECB staat gelijk aan eurobonds via de achterdeur. Eurobonds bestáán dus feitelijk al. Ze staan op de balans van de ECB. Dat wordt de Nederlandse bevolking niet goed uitgelegd, daar praat men niet over.’
‘Dit monetair en budgettair nihilisme leidt op zijn best tot langdurige economische stagnatie. Op zijn bést. Maar ik vrees dat… Uiteindelijk gaat er iets onvoorspelbaars gebeuren. Ik weet niet of dat hoge inflatie of een grote depressie is, maar dit kan gewoon niet goed aflopen. Gratis geld bestaat niet, er is altijd een prijs.‘
"Interview Hans Hoogervorst: 'Als de centrale banken zo doorgaan, loopt het geheid slecht af'.
Uit de VK van vandaag. Een paar Quote's:
‘De wereld stevent af op een financiële catastrofe. Een catastrofe die niet alleen het gevolg is van de coronacrisis, maar ook van het beleid van de centrale banken. Zij zijn langzamerhand verworden tot de geldautomaat van overheden. In de Verenigde Staten let niemand meer op het begrotingstekort. Italië en mogelijk ook andere EU-landen met hoge staatsschulden kunnen die schulden nooit op een normale manier terugbetalen. Een groot deel van die schuld zal op een gegeven moment waarschijnlijk afgeschreven moeten worden. Of de schuld blijft voor altijd op de balans van de Europese Centrale Bank (ECB) staan, maar ook dat is niet goed. De Nederlandse belastingbetaler is via de ECB namelijk deels aansprakelijk voor die schulden. Dus als het fout gaat, draait Nederland op voor een deel van de verliezen. Dat is de waarheid, maar er is bijna niemand die dat duidelijk zegt.’
'De laatste tijd maken economen zich aanmerkelijk minder zorgen over het ‘inflatiespook’. Een relatief nieuwe economische theorie, Modern Monetary Theory (MMT), wint snel terrein. Volgens deze theorie kunnen overheden hun uitgaven zonder problemen financieren met geld dat door hun eigen centrale bank naar behoefte wordt bijgedrukt. Dit zal pas inflatie veroorzaken als de economie op volle toeren draait. Tijdens een recessie of crisis is er geen inflatierisico, omdat al het extra geld meteen wordt geabsorbeerd door de naar geld hunkerende economie.'
'De situatie voor Nederland is heel zorgelijk. We zitten in een systeem dat overwegend uit schuldenlanden bestaat. Tegelijkertijd heeft het sterkste land, Duitsland, er vanwege zijn oorlogsverleden veel moeite mee zijn machtspositie te gebruiken. Dat is op zichzelf nobel, maar daardoor zitten we nu in een monetaire unie waarbij de sterkste landen vaak het onderspit delven. Dat is geen gezonde situatie.'
‘Minister Hoekstra heeft zich in Brussel manmoedig verzet tegen eurobonds. Dat heeft hij goed gedaan. Maar dit grootschalige opkopen van staatsschulden door de ECB staat gelijk aan eurobonds via de achterdeur. Eurobonds bestáán dus feitelijk al. Ze staan op de balans van de ECB. Dat wordt de Nederlandse bevolking niet goed uitgelegd, daar praat men niet over.’
‘Dit monetair en budgettair nihilisme leidt op zijn best tot langdurige economische stagnatie. Op zijn bést. Maar ik vrees dat… Uiteindelijk gaat er iets onvoorspelbaars gebeuren. Ik weet niet of dat hoge inflatie of een grote depressie is, maar dit kan gewoon niet goed aflopen. Gratis geld bestaat niet, er is altijd een prijs.‘
Abonneren op:
Posts (Atom)