Niet mijn dag vandaag. Jammer, dat je zo afhankelijk cq beïnvloedbaar kunt zijn door derden. Ook de bouwvakkers, hoewel het vriendelijke mensen zijn, ben ik nu al zat en dan hebben we nog wel een paar weken samen door te brengen. Zo'n lanceerbunker voor een intercontinentale kernkop(pen)raket, die een paar jaar geleden in de USA te koop waren, lijkt me we wat. Lift naar beneden. Een x-aantal tientallen meters onder de grond. Lift uit, nergens meer last van.
Afsluiten en er middenin staan, dat zijn de twee uitersten, waar ik me met het liefst met minimale verplaatsing tussen beweeg.
Het is nu ff rust. De ene werkploeg is vertrokken de andere kan er ieder moment aankomen. De tijd voor een moment met mezelf. Koken is niet mijn beurt. En alsof de duvel er mee speelt, dan is er bijna altijd wel weer iets dat koken onhandig maakt of de tijd ervoor te krap. 'Helaas' geen tijd om de maagvulling buiten de deur te zoeken. Ergens rond half negen wordt het servies geleverd en dan is het handig als iemand aanwezig is. Toch? En als alles van nu af aan met dezelfde voortvarendheid als de levering van het servies afgehandeld zou kunnen worden, dan zijn we aan het eind van de maand helemaal klaar. Helaas is het geen luchtkasteel, waar we aan bouwen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten