Gebeden verhoord. Ik heb mijn bewolkte maar droge dag. Gaat vermoeiend worden. Koffie, laatste rondslingerende stukken uit de tuinkamer verwijderen, tuin en tenslotte huis en keuken. 'Vol' erin en iets zegt me, dat ik een heel eind ga komen.
Als ik niet beter zou weten, zou ik denken, dat ik zit te popelen om te beginnen. Zo erg is het nou ook weer niet. Tekenen van tegenzin zijn echter ook nergens te bespeuren. Vol vertrouwen dus, hoewel dat in een uurtje geheel anders kan uitzien.
Kan. Kunnen. Zo'n ongrijpbaar heelal aan mogelijkheden, dat ik me daar maar gewoon niet mee bezig hou. Want d'r is ook nog zoiets als de krant, die weer begint te stapelen, een slotbout, die in Sibiu ligt te wachten, een garage voor de Peugeot, die gevonden moet worden, een binnenplaats, die leeg geruimd en gekortwiekt moeten worden, een veldje onkruid, dat voorbestemd is voor reeds gekocht graszaad en dan laat ik het bij wat me nu direct zo te binnen schiet. Niet doen dus. Laat de dag maar gewoon komen. Koffie is op. Ik ben er klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten