Tijd voor een massage. Op een tafel gelegen, uitzicht over zee. Ramen open en geen ander geluid dan het af- en aanrollende water. Geen sportmassage, al zou mijn rug daar niet vies van zijn, maar wat gekneed met als doel een prettig gevoel in lijf en leden en een geest die zich te ruste legt. Vijf minuten en ik slaap. Denk ik. Een bad. Voilà. Nog steeds niet gewend aan het idee, dat het zo maar kan. Maar dat lijkt me een heus zondagmiddaggenot. Een mooi glas witte wijn moet ik nog ergens hebben en dan laten we Europa over aan het gevecht tussen herboren worden of ter ziele gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten