Instanties en ik, dat gaat nooit en te nimmer wat worden. Al dat gezeur aan mijn kop. Het bederft mijn humeur en op dagen als vandaag mijn dag. Een beslaglegging. Hoe krijg je het bedacht. Voor een lullig bedragje, een aanslag die ik voor die plek in geen jaren heb gehad, volkomen van de pot gerukt is, mij het origineel nooit bereikt heeft en zij pas na uitgebreid aandringen mndn na de herinnering hebben gereageerd. Belastingen. Arroganter, dommer en Pavloviaanser volk bestaat er niet.
Of ik me ff in de Franse negorij wil begeven en op de Mairie een papiertje regelen, dat als bewijs kan dienen voor het feit, dat de plek ongemeubileerd en werkelijk onbewoonbaar is. Zoiets sturen ze dan naar mij toe op mijn huidig adres. Kost mij een kleine week, een hoop geld meer dan de aanslag en iets van 5000 km terwijl zijzelf om de hoek zitten en het bijna door het raam van hun betaalde slaapplek kunnen controleren. Nogmaals belastingen, als je daar gaat werken, moet je volgens mij een groot deel van je hersenen inleveren.
Sowieso overheid en geld. Iedereen die in de schulden raakt komt vroeg of laat in de problemen mn door de overheid, behalve de overheid. Niks tering naar de nering zetten. Lekker omgekeerd. Over de balk smijten met veel bla bla en dan via de belastingen het geld ergens vandaan persen. Ik heb altijd geleerd, dat goed voorbeeld doet goed volgen. Geen wonder dat het gemor steeds luider klinkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten