Geen half vijf maar zes uur is ook best vroeg. Zeker voor de maandagochtend. De realiteit weer onder ogen zien. Werklui, onkruid, klusklussen, opruimen, koken, achter de leverancier van het bed aan, verder met de registratie van de Peugeot, iets met de inmiddels slepende levering van een ontbrekend onderdeel van de badkraan, de kabel van het dampgedeelte van de douche, de kleerkast, opstarten aanleg vloerverwarming in de tuinkamer en op de achtergrond nog wat nagehobbel van de Franse belastingen, overheveling aansluiting nutsbedrijven op de oude plek en dan kan uiteindelijk de Franse bankrekening de deur uit. Genoeg om een paar mndn mee te vullen. Niet de manier om een week zonder tegenzin te beginnen. Maar toch. Stap voor stap in zoverre tijd en interesse de ruimte geven. Zo zou het tenminste moeten zijn.
Tijd voor actie anders kan ik beter terug in bed kruipen. De machinerie moet draaien om inkakken te voorkomen. Ik aarzel. Waar enthousiasme had moeten opbloeien pruttelt wat onduidelijks. Ik denk hete brei. Pavlov-getrouw draai ik er omheen. Steels om me heen blikkend naar een ontsnappingsroute. Geen smoes? Geen afleiding? Geen uitvlucht? Het is het moment om een week te maken of te breken. Hoe was het ook weer? Elk dag iets, een stap in de richting van het jezelf opgelegde einddoel. Maakt niet uit wat, al veeg je maar de tuinpaden. Nog ff zo doorgaan en onkruid verwijderen kan bijgeschreven worden op het lijstje van Hercules. Allez, luie donder!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten