Vroeg, bijna vroeg genoeg uit de veren. Een mistige ochtend. Na de koffie een begin maken met het schonen van het volgende tuinperceel. Gevaarlijk? Nee, de dag gaat te warm worden om in de tuin te blijven hangen. Voor het middaguur zit ik weer binnen en mag ik me verder buigen over het ontruimen van de tuinkamer èn het opruimen van de keuken.
Alles bij elkaar inmiddels een stuk actiever dan een paar mndn geleden en bijna hyper vergeleken met de laatste jaren in Frankrijk. Terugkijkend krijg ik het spontaan benauwd van het kauwgum-effect, waar het leven toen in gevangen zat of leek te zitten. Alles is tenslotte niks meer of minder, dan je er zelf van maakt of in wilt zien. En dat was niet zoveel toen.
Niet dat ik nu het idee heb, dat ik zo hard aan het werk ben. Het gaat beter en zal tegelijkertijd nooit meer worden, wat het ooit geweest is. Maar dat hoeft gelukkig ook niet. Sterker nog, ik wil het geeneens. Neemt niet weg, dat ik nog steeds teveel bezig ben met mogelijk maken, wat ik graag zou willen, zonder al aan dat laatstse toegekomen te zijn. Gewoon, die avond in een makkelijke stoel, glas wijn erbij, muziekje op en het boek uit de vakantie, voordat ook de tweede poging zover weggezakt is, dat ik voor de derde maal bij het begin moet beginnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten