Na twee avonden en een ochtend geduld tonen, heeft het zichzelf op een presenteerblaadje aangeboden door in de auto te kruipen op het moment dat de deuren open stonden. Katje 4-5 weken. Een hoop gemiauw en duidelijk niet gewend aan aandachtgevende mensen. Grote tweevoeters, waaronder ongetwijfeld een paar stenengooiers, viervoeters in alle soorten en maten, voorbij scheurende auto's, brandende zon, neerplenzende regen. Je zou er een trauma aan kunnen overhouden. Als je dat vergelijkt met de mens is zo'n jong katje vele malen beter geschikt voor het leven dan iets tussen baby en kleuter.
Niks bijzonders, grijs met zwarte strepen en wat roodachtige bijkleuring, maar altijd hartstikke leuk. Wel bedenken wat voor berg ongecontroleerde ondeugd je je op je nek, door zo'n diertje onderdak te bieden. Eerst eens zien of het blijft en niet alsnog tegen het asfalt geplet wordt en dan zien we wel verder. Kat is toch anders dan een hond, om een opendeur van poortformaat in te trappen. Het beestje krijgt een kans en gezien zijn/haar (??) instap heeft ie daar wel oren naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten