Een bijna ouderwets uitputtende dag. Om zeven uur begonnen en nu bij negenen nog steeds in de running. Ik ga het niet op ouderwetse wijze vier uur in de ochtend maken. Ben net bijgekomen van het ochtendgloren in het weekeinde. Maar ik ga straks met een voldaan gevoel in bed ploffen, dat weet ik zeker. Helaas nog steeds niet hier ter plekke, maar dat maakt me op dit moment niet eens zoveel uit. Die lui van de meubelzaak vertrouw ik met de dag minder. Maar dat terzijde. Ik spring een gat in de lucht als de levering foutloos over de bühne gaat, als het eindelijk zover is, maar ik geloof daar eigenlijk niks meer van.
Maar oké, dat bed of wat dat gaat worden is voor morgen of later. Na de tuin, het werk van de aannemer waarnemen bij het maken van de bekisting van het fundament, het overhevelen -gelukkig goeddeels met pomp- van de gegiste pruimenmassa in de vaten van de firma, die het gaat verstoken, nu net het afgeleverde servies bekeken. Had wel iets van Kerstmis. Al die dozen en doosjes open snijden en vinden wat je verwacht. Iets wat trouwens bij Kerstmis door de jaren heen lang niet altijd het geval was. Afgezien van een kleine misser, zag het er goed uit. Maar het is weer meer waar al teveel is! Dus .... waar moet het een plek krijgen? Wat gaat die plek vrijmaken cq wat gaat weg?
Morgen. Morgen is weer een dag. Maar de timing is niet fout. Volgende week komt de nieuwe eetkamertafel, moet kortom de zooi, die nu in mijn blikveld ligt, geruimd zijn en kan het vinden van dat serviesplekje er ook nog wel bij. Nog ff en ik verval weer in multi-tasken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten