Een bed. Mijn bed. Een bed hier ter plekke. Een stukje koninkrijk voor het uitgezochte bed op twee keer vallen van mij vandaan. Het laatste gemis begint te (k)nijpen. Het is weer zo'n dag, dat het halverwege aanvoelt, alsof de eindstreep al gepasseerd is. Nog een jaartje, schat ik zo in, en ik ren van 's morgensvroeg tot 's avondslaat achter de feiten aan, als ik niet uit kijk, en vind het nog normaal ook.
De rust die ik normaal gesproken in de ochtend bij de koffie geniet, zit er op dagen als vandaag niet in. Nu pas is het ff rustig. Het werkvolk geniet de lunch en hangt wat rond. Heb geen idee wat ze verder denken te doen vandaan. Het tweede, gewapende deel van het fundament is gestort en dat zal toch een paar dagen met rust gelaten moeten worden, voordat ze verder kunnen. Bovendien moet nu een eindje verderop een gebouwtje afgebroken worden om voor de stenen te zorgen, die hier nodig zijn bij de opbouw.
..... aaahhh, men vertrekt. Nu gaan ze aan de slag met het toekomstige huis(je) van de aannemer in de uren, die ik betaal. Het is, dat je bij verre niet in de buurt van de bedragen uit Nederland of Frankrijk komt, anders zou ik 'm vragen of ie wel goed bij z'n verstand is. Nu is het een spel, dat van twee kanten gespeeld wordt. Hij maakt gebruik en ik knijp her en der af als het me te gortig wordt. Nu siësta, graag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten