Drukke week en genoeg om over te klagen, maar geslapen als een os. Nadeeltje blijft de bij tijd en wijle terugkerende momenten, dat ik wakker word met (of door?) een verstoorde ademhaling. Uit een droom ploffen waarin je hebt lopen rennen, springen, duiken en ontwijken kan ik me daar iets bij voorstellen. Maar dat was vanochtend niet het geval.
Het verstoorde ritme, de oppervlakige ademhaling en het gevoel, dat je erbij moet nadenken, omdat het anders niet gebeurd, zijn vervelend, Vervelender wordt het als daar bovenop, dank de tijd van het jaar, de neus verstopt is en de rest van de luchtwegen één slijmerige bende is. En helemaal raak is het als de dood en mn de gedachten daaraan zich ermee gaan bemoeien. Binnen de kortste keren klopt de paniek aan de deur.
Zover is het niet gekomen. Ik kan niet zeggen, dat ik het niet zover heb laten komen. Had naar mijn idee weinig greep op het geheel. Ineens lukt het doorademen wel, gaat de lucht dieper, herpakt de regelmaat zich en zakt het tempo. Gelukkig dus weggezakt, maar prettig is anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten