Een ongedouchte zondagmiddagmaaltijd. Een genot! Geen dwang, geen neurotisch geplan. Dat bad volgt vanavond wel èn in eigen beheer. Nauwelijks een paar mndn geleden dat de kaarten anders lagen en je zou het al bijna vergeten zijn. Het gaat om voort, voort en doorgaan. Waar komt dat vandaan? Zit dat ingebakken of wordt het erin gestopt? Waarom niet tevreden zijn met wat je hebt? Ok, dan zaten we nog steeds in een grot of hut en aten ons biefstukje rauw. Maar wat is daar verkeerd aan en wat is beter aan het gegrilde stukje vlees en andere hedendaagse bijkomstigheden?
Ons leven is zonder meer opgerekt en ook (fysiek) minder moeizaam geworden, maar zijn we gelukkiger? Lullig, dat je die werelden niet naast elkaar kunt leggen. Wat is meer dan wel minder bevredigend? Achter je stukje vlees aan moeten hollen of het je baas naar z'n zin maken om met de beloning daarvoor vervolgens een supermarkt in te duiken en er het biefstuk te kopen, waarvan je hoopt, dat de info, die er op vermeld staat, ook klopt??
Het is appels en peren vergelijken, maar zelfs daarvan mag je je afvragen of dat nu nog wel het verschil is, wat die vruchten ooit hadden. Hoelang gaat het mechanisme van de evolutie accepteren, dat wij meer en meer het heft in eigen handen menen te kunnen nemen? Wij zijn er uit voortgekomen en nu is het de vraag wie wie wegvaagt. De evolutie de mens of de mens de evolutie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten