Het gebeurd niet vaak, dat ik een stukje schrijf ahv een titel. Die titel komt er normaal gesproken pas schrijvend. Nu dus niet. Van het hele gebeuren van gisteren, en de manier waarop in z'n algemeenheid hier trouwfeesten gevierd worden, knalt de pretentie af.
De kale feesttent was verworden tot een boudoir. Vele meters voile bedekten plafond, zijkanten, tafels en stoelen. Het thema was 'Lila' en kwam terug in de strikken om de stoelruggen, de bloemstukken, decoratief bedoelde vazen gevuld met paarse vloeistof en de servietten. 21 ronde tafels met 10-12 stoelen en volgestouwd met borden, glazen, (fris)drank, brood en bloemen. Een en al effectbejag.
De paar losloende individuen bij de kerkelijke plechtigheid groeide na afloop in korte tijd aan tot een massa van ergens tussen de 200 en 300 personen. Iedereen had zijn eigen plekje en bij aankomst staat er dan een bord vol borrelhapjes op je te wachten. Genoeg voor een man of drie maar dan per persoon. De nieuwe trend is geen champagne (= mousserend vocht) bij binnenkomst, maar witte wijn met een klontje stikstof of zoiets. Je glas borrelt en dampt in elk geval.
Dan is het, zeg 20 uur. Negen uur en koffie, vis, soep, vlees, taart en sarmale (in die volgorde) later liepen we naar onze kamer. Behalve de inrichting had niks smaak of opmaak. Dan doe ik de tafel met de gebakjes onrecht. De chocoladefontein is dan wel weer stompzinnig. Muziek was een eindeloze discodreun met wisselende onderdeuntjes, het eten was als altijd teveel en niks bijzonders. Ik denk, dat ongeveer 70% van de genodigden weinig meer gedaan heeft dan 'acte de presence' geven, eten en hun bijdrage achterlaten bij vertrek. (Ik snap nou waarom mijn overbuurvrouw 500 Lei nodig had gisterochtend!) Ik ben blij, dat ik bij mijn/ons feest niet meegegaan ben in wat men 'usance' vond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten