De dag grotendeels afgehandeld en dan terugblikken met een "So, what"-gevoel". Wat moet je daar mee? Niks speciaals. Hoeft ook niet. Maar een soort van 'hij had er ook niet kunnen wezen', is nou niet de invulling, waarmee je een dag wilt afsluiten. Misschien moet je een dag helemaal niet willen afsluiten, maar dat is een andere discussie.
Volgens mij maak ik er ook geen gewoonte van, van het afsluiten van een dag. In elk geval niet als een soort kwalificatie, wel een registratie van feitelijkheden. Maar daar schort het vandaag niet aan. Wat gedaan is, kan ik zo opsommen. Was verder geen verkeerde dag, ook geen bijzondere dag. Maar dat geeft niks. Die dagen passeren met regelmaat de revue. Ik kan me ook niet heugen, dat ik me ooit bedacht heb, dat dagen gedenkwaardig zouden moeten zijn. Dus waar komt die wilde gedachte ineens vandaan?
Had ik verwacht thuis te komen en me vol energie en enthousiasme op de laatste rommel in de tuinkamer te storten? Zou een stomme zet zijn en zeker voor vanavond volstrekt irreëel. Had ik iets met de tuin gewild? Is al minder absurd. Maar om me nou in de laatste 1 à 2 uur van de dag weer douche-rijp te maken, klinkt niet echt als een idee uit mijn koker. Ergens moet er toch een voorstelling van zaken zijn geweest, waar niet aan beantwoord is. Een mens blijft zichzelf verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten