Van het wel en wee voor Europa van het Britse vertrek, mocht het al werkelijk gaan gebeuren, naar een discussie over het bestaan van God, het ontstaan van de aarde en zin en onzin over evolutie. Nee, dank je. Ik sla ff over. Dat mensen in een scheppingsverhaal (erg onwaarschijnlijk) kunnen geloven of de bijbel zien als een door een hogere macht geschreven boek (bewezen onjuist) is me voor het moment te dom om me mee bezig te houden.
Je mag van mij best vinden, dat de aarde plat is, dat dinosaurussen nooit bestaan hebben, wij niets gemeenschappelijk hebben met een aap en de aarde absoluut geen miljarden jaren oud is. De oerknaltheorie, uit niets komende en weer in het niets verdwijnende universa met weet ik hoeveel melkwegachtge stelsels, die weer duizenden sterren cq zonnen en een veelvoud aan planeten omvatten is voor mij ook geen vanzelfsprekendheid. Maar dan toch meer omdat mijn voorstellingsvermogen hapert bij het maken van het bijpassende plaatje.
Wetenschap is vaak mierenneuken op de vierkante mm en niet iets waar ik mijn tijd aan zou willen verspillen. Er zijn genoeg anderen, die dat doen. Ik loop niet altijd warm voor de resultaten, vrees ook dat bepaalde kennis en dus mogelijkheden nog weleens gevaarlijk zouden kunnen worden voor de mensheid, maar snap wel dat 'de mens' probeert te begrijpen, hoe alles in elkaar steekt en tot stand is gekomen. Of het met het vooruitzicht van een in het niets verdwijnend universum zo zinvol is, waag ik te betwijfelen. Maar de mens heeft ook het idee, dat hij iets aan het klimaat moet doen, omdat hij het loopt te vershitteren. Het 'bewijst' allemaal maar één ding en dat is dat een hoop mensen maar moeiijk kunnen accepteren, dat de mensheid een druppel op de gloeiende plaat van de eeuwigheid is en wij een deel van die korte aanwezigheid toevalligerwijs mogen meemaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten