Het leven voor het moment van een middag terug in eigen hand. Rust en weinig andere behoeften dan het genieten van die rust. De wereld, het prachtige weer, het glijdt allemaal als water onder de douche langs me af. Ik ga ergens liggen. Dat kan nl ook zonder bed. Liggen en de wereld de wereld laten. Zoals je idealiter ook voor de laatste keer achteroverleunt als je je terugtrekt uit de wereld en het leven. Maar zover is het vandaag nog niet, maar qua fysiek heb ik het gewoon gehad.
Eerst de honden nog en dan zien wat er verder nog tussendoor komt fietsen. Voor je het weet, komt er van al die mooie ideeën niets terecht. Gebeurt hier wel vaker en niet uitsluitend en alleen hier.
Als ik terugkom van de hondenronde zou het prettig zijn als een aangenaam ruime auto, liefst met chauffeur, zou staan te wachten. Koffers al achterin en hup in de richting van een of ander iets beter dan gemiddeld hotel. De vakantie-effecten hebben slechts een kort draagkracht gehad. Krap vijf weken en een herhaling, niet noodzakelijkerwijs in dezelfde omgeving, rukt met stip op in de top-5 van mijn wensenlijst. Teveel drukte. Teveel onregel. Te weing overzicht. Ontbrekende oplaadmomenten. Doordenderen en door derden gedreven. Ergens moet een punt, een houvast, eerder een eindpunt dan een rustpunt komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten