Ergerlijk is het, als je lekker opgang bent gekomen en zowaar van de ene naar de andere klus weet te switchen en dan bij al het gereedschap, dat je hebt, niet die ene houtboor zit, die je nodig hebt om je idee netjes vorm te geven. Nog naar het buurstadje gereden, maar ook daar niks bruikbaars in het aanbod. Gelukkig moet ik morgen naar een echte stad en kunnen we daarna weer verder. Geen gat van dagen laten vallen. Ik kan niet garanderen, dat ik de smaak van het bezig zijn, zolang weet vast te houden.
Echt jammer. Ondertussen ogen de boekenrekken alsof ze er altijd hebben gezeten. Mooi gevoel is dat. Een grotere voldoening van mijn werk is moeilijk denkbaar. Het geeft wat ik vaak mis: stimulans. En dan tussen al die 125 verschillende boren niet die ene gewenste hebben. Het is als met schroeven, moeren en andere ijzerwaar. Ik heb er kilo's van in vele soorten en maten, maar als ik iets zoek, wat ik persé nodig heb, zit het er vaak niet tussen.
De middag heeft me iets ongeduldigs gegeven. Het Cd-rek had klaar kunnen zijn. Zoals vaker, eenmaal bezig wil je alles gisteren gedaan hebben. Die neiging kan ik inmiddels aardig in gewenstere banen leiden, maar het is prettig dat ie er is. Het zou zo een allesveranderende week kunnen worden. Zou. Kunnen. En ik zou er niks op tegen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten