Het zeur- en getutgehalte neemt nog steeds toe. Onvoorstelbaar. Ik kan er maar moeilijk bij, dat dat allemal uit mij komt. Niks erger dan tuttende tantes, maar ik kan zo aanschuiven, volgens mij. Ooit, lang geleden had ik het idee, dat ik serieus was en ter zake doende dingen benoemde. Mocht me dat tegenwoordig overkomen, dan schrik ik bijna. Nog ff en het weer is het belangrijkste onderwerp en daarna ga ik in herhaling vervallen. In voortdurende herhaling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten