"Het kost allemaal weer meer tijd, maar er is zowaar iets van begrip om het niet direct voldoening te noemen."
Dat was aan het begin van de middag. Inmiddels is het net zeven uur geweest en ik heb een minuut of tien geleden het laatste zaadje in een potje gestopt. Christene-me-ziele, wat een monnikenwerk. Mag hopen, dat het qua opbrengst en nalaten van verspenen de inzet waard maakt. Vijfenzeventig potjes, iets van 200 potentiële planten.
Ze nu eerste 'boven de grond kijken' en dan groot en sterk maken maar vooral toch in leven weten te houden. De slachting van vorig jaar heb ik liever niet in de herhaling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten