Erfenisaangelegenheden. Dè dijenkletser van menig familie na het overlijden van de laatste ouder. Het verwonderde me niet, ook in mijn clubje is het raak. Dingen gebeuren voordat ze mogen, dingen gebeuren zonder daarvan op de hoogte te zijn gesteld, vrgn worden niet beantwoord, op verzoeken wordt niet ingegaan.
Communicatie, overleg, begrip, compromis ... helaas Chinees voor een deel van mijn directe aanverwanten. Laat nu een week of wat geleden een brief van een advocaat op mijn digitale deurmat vallen met daarin een voorstelling van zaken die, laat ik zeggen, niet de mijne is. Mààr ineens worden vrgn beantwoord en op verzoeken ingegaan. Waarom is daar een advocaat voor nodig?
Ik heb wel vaker aan de verstandelijke vermogens van het betreffende familiedeel getwijfeld en dit soort acties versterkt alleen mijn vermoedens. Mensen die doof zijn voor andere meningen, altijd het idee hebben dat ze het beter weten, als iets mis gaat het nooit aan hen ligt, etc. Bij langzaam aftakelende oudjes kunnen ze ongestoord hun wil opdringen. Maar ik ben geen oudje, al takel ik volgens mij wel af.
Het is een beetje aftasten en afwachten, maar het zou best kunnen, dat het meer op overleg gerichte deel van de familie gedwongen wordt om dezelfde weg in te slaan. Het gaat -financieel- om niks interessants, maar hier worden principes met voeten getreden en dat niet voor de eerste keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten