Denk je alles gehad te hebben, blijkt de laatste, echt de allerlaatste doos vol papieren te zitten. De laatste 2-3 jaar in Frankrijk, de overgang naar Roemenië maar vooral toch de spullen van de rechtszaak waarin we een jaar voor Yoland's overlijden terecht waren gekomen, dank haar overdreven en in deze ook zeker misplaatste zuinigheid. Een blunder van jewelste in het verkoopproces, waarin we toen verwikkeld waren en dank deze zaak is afgeketst. Ik ben daar na de begrafenis nog een paar jaar zoet mee geweest.
Om het betalen van enige tienduizenden euro aan belasting te ontlopen zijn, we uiteindelijk vele tonnen misgelopen. Ik neem mensen niet snel iets kwalijk, maar dit was zooooo dom, dat was op geen enkele manier goed te praten. Vooraf eindeloos op haar ingepraat, maar het was haar keuze en ze vond dat ze haar weg moest volgen. Weet niet of dat kwam door de zweefmalloten, waarmee ze in die tijd in Nederland regelmatig contact had en soms ook verbleef. Maar was ze niet overleden zou het vandaag ws nog steeds als verwijt tussen ons in hangen.
De stapel 'Te vernietigen' is inmiddels tot driekwart meter opgeklommen. Straks de vertraging proberen in te lopen maar ook nog eens controleren of ik niet een doos over het hoofd heb gezien en later met nog meer papierellende geconfronteerd ga worden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten