Genoeg buitenwerk voor vandaag en niet ontevreden ook. Met beleid twaalf van die telefoonpaalachtige dakspanten, de oude versies van de schuur uit de tuin verplaatst naar een plek in de schuur, waar ze hopelijk niet in de weg staan. Kunnen ze nostalgische verhalen ophalen uit de tijd dat zij het dak droegen. Waar ze nu ooit voor gaan dienen is volstrekt onduidelijk, maar weg mochten ze niet. Voorlopig telt maar één ding en dat is, dat ze een plek in de tuin in beslag namen, die ik graag zou willen gebruiken en dat gebruik is vanmiddag een grote stap dichterbij gekomen. Klopjes op de schouder. Dank je. Dank je. Stelde niks voor.
Goede start. Morgen nog een paar grote stukken en de rest is kleiner, makkelijker, minder interessant, kan desnoods deels naar links waar het nog steeds één grote puinhoop van sloophout is. Met een beetje goede wil is het rechterdeel voor het weekeinde vrij en kan het zeil van de grond. Perceeltjes!! Spitten! Ik sta versteld van mezelf. Kan het haast niet geloven. Tètteretèt, het kan ff duren, maar het komt ervan, altijd weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten