Uitgewaaid. Opgelucht. Bijgetankt. Min of meer fris. En ergens ook wel misschien een beetje vrolijk. We gaan verder. De versnipperaar draait. De koffie smaakt. De actualiteit zeurt. Een hele dag voor de boeg. Het sneeuwt, by the way.
Het eerst tomatenzaadje loopt uit. De bloemen doen het beter maar ook nog steeds maar mondjesmaat. De tuin hard bevroren. Daar valt nog steeds niks te beginnen. De tuinbonen zijn alleen met hamer en beitel in de grond te krijgen. Wachten dus maar. Ik word ongeduldig, merk ik. Blijkbaar niet zoveel zin in wat er voor de rest te doen valt. Het is nu werkelijk niet zo, dat een bevroren tuin me tot ledigheid verordoneert.
Nog maar een koffie. Weer een sessie versnipperen. Het wordt allemaal kleine tussendoor klusjes verzinnen. Werkjes van 5 à 10 minuten. Of werkjes die je zonder problemen om de haverklap kunt onderbreken. Geen zin om het versnipperen weken te rekken. Voor of maximaal in het weekeinde moet de klus geklaard zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten