Het familiegedoe blijft prominent in mijn hoofd rondtoeren. Hinderlijke gedachtenstroom. Het zit het normale bezig zijn dwars en dat loopt toch al zelden op de gewenste soepele wijze. De zinnen zien te verzetten. Makkelijker gezegd dan gedaan met dit soort hardnekkig toestanden. Hoe was het ook weer? Familie zoek je je niet uit. Net zoiets als vriendinnen van je vriendin/partner. Je moet er het beste van zien te maken en als ook dat niet lukt "Tabée".
En in deze wordt het of was het al "Doeii". Gewoon ff volhouden en wegwezen of toch nog weer een keertje opkomen voor jezelf? Ik twijfel en dat verklaart natuurlijk voor een deel de drukte in mijn hoofd. Verontschuldigen voor de beroerde gang van gangen tot op heden zou netjes zijn. Vrees dat dat zoiets is als een hongerige leeuw vrgn om een geit te redden, die zich verstrikt heeft in de prikkeldraad. Zinlozer kan iets bij voorbaat nauwelijks zijn.
Morgen nog en dan weet ik hopelijk meer van wat ze van plan zijn en mij dus rest om te doen. Nog twee dagen onrust. En dan? Berusting of explosie? Wegwezen of aanval? Als ik het zou weten, zou ik rustiger zijn. Het wachten doet niet aan verzachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten