Twee plastic zakken -doorzichtig- met onbestemde inhoud. Uit één van de tig leeggeruimde dozen gekomen en aan de kant gelegd, omdat de inhoud in zoverre zichtbaar geen bellen bij mij deed rinkelen. Vandaag de inhoud van de eerste nader bekeken en toen viel het dubbeltje. In Frankrijk hingen in wat we 'het kantoor' noemden en eigenlijk onze eetkamer was, als we geen gasten aan tafel hadden, twee prikborden. Ooit voor zakelijke reminders maar door de jaren heen een verzamelplek geworden voor tastbare herinneringen van min of meer speciale momenten en/of personen.
Kaartjes van Disneyland, posttarieven, ansichtkaarten, gelukspoppetje, bijzondere paperclips, snoepzakjes, werklijst gevuld met voornemens, etc, etc, etc. En ook twee Sigmund's. In beide gevallen komt een man bij Sigmund.
Conversatie 1:
Ik ben ongelukkig
S: Jammer.
S: Als u gelukkig was, kon ik u in no time ongelukkig maken, maar omgekeerd is een heel gedoe.
Daar was ik al bang voor
S: Tja, het is niet anders.
Conversatie 2:
VROEGER WAS ALLES DUIDELIJK!
Je probeerde je een leven lang uit de stront omhoog te werken tot je er dood bij neerviel en dat was dat.
Tegenwoordig moet je intens leven, jezelf ontplooien en genieten.
S: Tot je er dood bij neervalt.
Ja, die troost is er gelukkig nog wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten