Het is op de keeper beschouwt een vorm van luxe, dat ik zoveel te kiezen heb in wat ik zou kunnen gaan doen. Duik ik in de dozen? Verdiep ik me in de kranten? Kruip ik achter het fornuis? Ga ik me tegen de Tv aan bemoeien? Ruim ik het hout op? Of het gastenhuis? Gooi ik eindelijk de billies op zolder? Mijn wolk mag wel weer geleegd. Van de herinstallatie van Windows 10 is het nog steeds niet gekomen. Ook een backup van het blog is alweer te lang geleden. Etc. En dan heb ik het alleen maar over meer of meer zinnige zaken.
Een lunch in Albota is alweer veel te lang geleden. De laatste keer in Cluj raakt aan de eeuwigheid. Om over Brasov maar te zwijgen. Voor Boekarest is het te vroeg in het jaar. De terrassen zijn er nog nergens dat scheelt.
Gewoon niks doen kan ook. Dan wel ingevuld met puzzelen. Die laatste wil maar niet. Dat zijn de echte uitdagingen. En dan is er altijd nog de Volvo waarmee in opweg kan of, na het overmaken van een paar knaken, een zijstraat van Dishonnored_2 voor als het meer killing moet zijn. Daar steekt het zaadje voor zaadje in potjes stoppen maar schraaltjes bij af. Desondanks doet een blik (naast me) op het resultaat deugd. Nu moeten ze wel gaan groeien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten