Dronken worden. Het opwellende verlangen om me door de drank omver te laten gooien. Daar is tegenwoordig niet veel meer voor nodig. Dus zo gepiept. Een glas wijn extra over de lunchhoeveelheid heen en ik ben wieberen. En dat is het dus niet.
Zelfs dronken worden mist het meeslepende wat het ooit had. Ooit moest je d'r voor werken. Nu overvalt het je, als je niet uitkijkt. Het is allemaal ze netjes, tè netjes. Zo beheerst. Waar is de band waar je uit kon springen?
Eigenlijk lig ik al lang en breed in de kist, hoef alleen nog maar de pijp aan Maarten te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten