Leuke laatste twee alinea's van Max Pam in z'n column in de VK van vandaag:
"De komende week vertrek ik uit het huis waar ik 25 jaar heb gewoond. Het is gewoon te groot geworden. Door de algehele onttakeling kampeer ik nu tussen de verhuisdozen. Op brand na is verhuizen zo’n beetje het ergste dat een mens kan overkomen, zelfs als je er met je nieuwe woning alleen maar op vooruitgaat. Het grote weggooien is begonnen. Boeken die nooit meer gelezen zullen worden, belanden op een grote stapel. Wat moet ik met die soepterrine waar een stukje van af is? Mijn dochter plaatst alle overbodige huisraad op Marktplaats en ik ben verbaasd over de belangstelling die er bestaat voor afgedankte meubelen. Dat doet mij ook denken aan mijn jeugd, toen mensen veel minder weggooiden.
Soms vind ik iets terug dat ik jarenlang kwijt was: een foto, een brief, een doos met een elektrische trein. Ik verzink dan in mijn eigen herinneringen. Vannacht is de eerste lading buiten gezet. Uit wat daar langs de stoeprand staat, leer je me kennen, maar gelukkig was vanmorgen al alles weggehaald."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten