Het, ik duik(t) weer naar beneden. Ik zie het voor de afwisseling gebeuren. Ik zie de aanloop en weet waar het eindigt. Wat is de trigger? Unforgiven Raggende Manne is de in de alledaagse werkelijkheid altijd weer wonderlijke combi. Een Eastwood klassieker gecombineerd met de dood van iemand, die er al mndn aan zat te komen. Iemand die ik nieteens ken. Ja, Eastwood ken ik ook niet, maar die heb ik vaker (in films) gezien dan de zanger, die nu ter ziele is gegaan. De tevredenheid over een dood en verderf zaaiende film en de werkelijkheid van iemands definitieve vertrek. Raar, maar die combi kan er dus in hakken. Hopelijk is het slechts een tijdelijke ongesteldheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten