Het stokt ff. Niet het versnipperen, dat is bijna op z'n eind. Eindelijk! Het is een algehele eb-toestand in mijn hoofd. De gedachtenwereld heeft zich terug getrokken en laat de wereld de wereld. D'r lijkt iets geknakt. D'r is ff een compleet schijt hebben aan alles. Mijn emmer loopt over en ik heb duidelijk geen zin om me daar druk over te maken. Dat alles en iedereen toch ff aub in de stront zakt en mijn familie graag als eerste.
Me vandaag van de ene domme bezigheid naar de andere bewogen. Beetje etiketten staan afkrabben, overbuurvrouw blij gemaakt met het aansluiten van de nwe wasmachine en ondertussen een tandje erbij gegooid bij het versnipperen. Al lang en breed zat, maar nog steeds niet zover dat er misschien hier of daar nog een velletje vergeten blijkt te zijn maar zich geen stapels meer vormen.
Die punt gaat er vandaag in elk geval van komen. Dat is tenminste iets van een resultaat, waar ik wat aan heb. Ik heb nog twee wegberggevallen nodig en dan kan wat links en rechts uit de dozen is aangespoeld ook definitief uit de weg. Die tien waren dus minder ruim ingeschat dan gedacht. Die waren gewoon nodig en niet bedoeld om al stuk te zijn voor ik ze kon gebruiken. Ook niet daarna, maar dat lijkt me vanzelfsprekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten