Rare dagen. Veel verleden. Veel familie. Verwondering. Hoofdschudden. Opborrelen. Een reactie krijgen, waar ik verder niks mee kan. Alles wordt een week doorgeschoven. Carnaval? D'r worden foto's gemaakt. Beetje laat, maar beter dan nooit. Maar wat betekent dat? Een draai in de bejegening? Een symptomatisch verandering in de presentatie? De basis was en is fout en ik zie daar geen verandering.
Geen contact, geen overleg, boedellijst na verdeling, spullen verdwenen, geen antwoord op vrgn, verzoeken negeren. En dan nog een keer naar een advocaat stappen en als dwarsbomer neergezet worden. Ik ben voor minder geëxplodeerd.
Maar goed. Een week om alles nog een keer door mijn hoofd te laten gaan en op een rijtje te krijgen. Met een "Kom laten we het afronden!" ga ik me niet tevreden stellen. Het had allang afgerond kunnen zijn, als het op een fatsoenlijke manier was aangepakt. Het zijn niet ik en mijn zus die hier voor vertraging zorgen. Hoe ze het doen, is niet mijn zorg, maar met dat gegeven zullen ze iets moeten. Zo niet, dan is dit voorlopig nog helemaal niet afgelopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten