Laat ik 'ns een keer tegen mezelf ingaan. Achteraf lullen. Al vernietigend valt het op, dat de papieren in de aanloop naar Frankrijk vnl in mijn handschrift zijn gesteld. Haalbaarheidsstudie. Ondernemingsplan. Marketingstrategie. Projectpresentatie. Noem het op. Het is vrijwel uitsluitend in mijn handschrift op papier gesteld of in tigtal versies in de tekstverwerker geklopt. Yoland's bijdrage is veelal beperkt gebleven tot een handtekening.
Natuurlijk is dit van dik hout hout zaagt men planken. We hebben er avonden, mndn, vakanties, uiteindelijk jaren over gedaan om de stap te maken en toch, toch heb ik achteraf, nu het idee dat Yoland iets had van "We zien wel, als het niet lukt, draaien we de boel terug." Een beetje zoals ze, mijn idee en door haar steeds weer fel bestreden, ook in haar werk stond. Een karrevracht aan potentie maar het was uiteindelijk de werkgever die het mogelijk moest maken en aangezien werkgevers meestal het omgekeerde denken, kwamen er altijd weer werkbegeleiders, coaches, etc aan te pas. En uiteindelijk een andere baan.
De overtuiging, dat Yoland op dezelfde manier aan Frankrijk is begonnen, heeft door de jaren meer en meer terrein gewonnen. Degene die het mogelijk moest maken, was ik. Mijn hartaanval was de eerste en ws direct doorslaggevende tik. Maar ook de discussies dat ik een hoop kon doen, maar niet alles tegelijkertijd en in mijn eentje omdat ik slechts gezegend was met twee handen en het moest doen met 24 uur per dag.
Over dit geheel een sausje van tegenslag, en laten we eerlijk zijn, die was niet mis, en Yoland wilde kappen. En alles leek als vanouds van een leien dakje te gaan, zoals bij het verwisselen van baan, totdat ze die ene onnoemelijke blunder begin om een paar centen te besparen op bergen winst. De rest is meer recht toe, recht aan geschiedenis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten