Het is in mijn hoofd hetzelfde als met de chaos van de laatste dozenloodjes.
Wat hoort waarbij?
Ga ik er nog iets mee doen?
Ach, gètver, niet weer.
Vernietigen?
Daar wil ik helemaal niet meer aan herinnert worden.
Zonde om weg te doen.
Werkt het nog?
Ach, dat ook nog.
Ja gut, dat is waar ook.
Etc.
Ik ga heen.
Ik ga weer.
Ik zucht.
Ik (zoek) steun.
Ik grijp me naar mijn hoofd.
Ik schenk me nog maar een glas in.
De achtergebleven onderdelen missen verbanden. Het is een zooitje ongeregeld. En toch proberen om er een zekere orde in te scheppen. Van persoonlijke papieren tot prullaria. Van spellen tot computeronderdelen. Van kinderzegels tot fotocamera's. Het enige gemeenschappelijke is, dat ik het (nog) niet wil weg doen. Wat het moet, is uit de weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten