Onze meer zweverige soortgenoten zouden nu stellen dat ik eindelijk geaard ben in Coves. Ik zie het meer als mijn eigen zooi zat zijn. Het mocht dan allemaal wel netjes opgeborgen in dozen in het gelid staan, maar nooit als ideaal gehad om in een magazijn te wonen. Werken à la, ook vaak genoeg gedaan, maar er mijn vrije tijd besteden is nooit mijn streven geweest.
D'r is nog een lange weg te gaan. Deze oprisping is te vergelijken met het ergste onkruid verwijderen voordat je begin met spitten. Het maken van de diverse wegzet-, ophang-, stapel- en ladenconstructie is dan het 'spitten', alles vervolgens een plekje geven het 'zaaien' en als ik dan met mijn reet in de nog aan te schaffen luie stoel hang komt dat overeen met het genieten van het 'groeien en bloeien'. Gelukkig is dat hier geen jaarlijkse cyclus.
Ik twijfel inmiddels trouwens of de geplande boekenwand voldoende plek zal hebben om alle boeken uit hun dozen te bevrijden. Ik kan de hoek om, maar liever niet. Eerst maar eens zien. Dat zal niet direct morgen zijn.. En dan zien we wel verder. De rest van de ruimte heeft zich ondertussen als vanzelf ingedeeld. Ik hoef het enkel nog in te vullen ....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten