Uitdagen en hard wegrennen. Dat wegrennen zou ik als hond ook gedaan hebben, als er een stuk of tien soortgenoten van formaat in volle vaart op me afkomen. Ik zou de uitdaging alleen niet opgezocht hebben. En dat konden de zussen en mn Rosa niet laten. Steeds dichterbij de schaapskooi waarvan ze wist dat er een hoop andere honden zaten. Alles in alle rust en stilte, bijna sluipend. Niet als Bobby die al 100'den meters vooraf begint te blaffen. Af en toe terug naar mij lopen en dan toch weer gaan en verder ook. Tot het onvermijdelijke moment dat een van de andere honden hen in de gaten krijgt en het blaffen begint.
Blaffen en dreigen. Daar is het tot vandaag bij gebleven. Nu zette een paar van de schaapshonden het echter op een lopen en sprintte op volle snelheid richting de mijne, die blijkbaar geen zin hadden om poot bij stuk te houden en er direct van door gingen. Vreemd genoeg helemaal geen geblaf en gelukkig geen jankende geluiden. Weinig aan de hand kortom. Vrg was waar ze heen waren.
Op de terugweg alleen de knakworst op poten als gezelschap, die duidelijk alles extra in de gaten hield vanwege ontsnappingsmogelijkheden. Kleintje is geen partij voor zo'n club. Geen hond gezien. Niet de mijne noch de tegenpartij totdat ik mijn tuin en achterliggend weiland in het oog kreeg en daar een stuk of zes vreemde honden zag lopen. Mijn cluppie heeft zich incl. Bobby als de sodemieter huiswaarts gespoed. Goed te weten, dat ze zich er veilig voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten