Geen pijnlijke rug van het bukken of blauwe vingers van de druiven, laat staan de noodzaak volle manden bergop te slepen. Op afspraak in de auto naar Médias. 100 kg rood inladen en 45 kg wit. Afrekenen en retour. We hadden dit jaar zelfs de mogelijkheid om de most aan huis geleverd te krijgen. Aanbod in de brievenbus, dwz in één van de spleten tussen de latten van de grote toegangspoort, op een flyer in vierkleurendruk. Blijkbaar een lucratieve handel.
Hetzelfde geldt voor de handel in wijndruiven. Is iemand dan het wijnmaken zat? Heeft hij/zij meer druiven dan voor de wijnproductie benodigd worden? Of ooit een wijngaard rijker geworden en voor de verkoop van de oogst gegaan ipv de uitdaging van het wijnproductieproces aan te gaan? Als het boeren van een coöperatie zijn, dan snap ik het nog wel. De marktprijs per kilo zal hoger zijn, dan de coöperatieve wijnmakerij de boer zal bieden. Moet je wel je oogst kwijt kunnen of gaat de bulk naar de coöperatie en wordt maar een klein deel vermarkt?
Misschien vind ik ooit antwoorden op deze vrgn. Nu Riesling voor de witte en net als vorig jaar een combi van Fetesca neagra en Merlot voor de rode wijn. Het advies meegekregen om de blauwe druiven zonder steeltjes en andere rotzooi te kneuzen en twee weken op de schil te laten gisten. Omdat we toch niet zoveel hadden .... Alles is relatief, niet waar?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten