Tijd voor de nacht.
Tijd voor een nwe mnd.
Tijd voor hernieuwde activiteit.
Tijd voor mezelf.
Tijd voor meer tijd voor mezelf.
Tijd, tijd,
En nog eens tijd.
woensdag 31 mei 2017
Greentalk
Niet meer voor mogelijk gehouden, maar alsnog in de tuin belandt en goed werk verricht. Me ook bedacht, dat ik de boel moet aanpassen in mijn voordeel ipv maar op te blijven boksen tegen het onmogelijke aanwezige. Dat betekent in eerste instantie natuurlijk weer meer werk maar op termijn stukken minder ontmoediging.
Delen moeten opgehoogd, perken aangelegd, vaste looppaden, een omheining en nog wat kleiner werk. Mocht de klei dan nog onwerkbaar blijven dan moet er naast een stoot organische materiaal ook maar domweg zand in en dan de frees d'r op. Allemaal niet meer voor dit jaar. Dit jaar zie ik wel hoe ver ik kom. Voor zaaien is de grond te zwaar. Veenmollen hebben zich weer te goed gedaan aan mijn bonen. Iets knaagt aan mijn tomatenplanten. En natuurlijk het onkruid niet te vergeten.
Het is ondanks de natuurlijke tegenwerking prettig om er mee bezig te zijn, als ik eenmaal bezig ben. Maar goed, dat geldt voor meer dingen. Het opstarten is de zwakke plek. Maar dat wisten we al.
Delen moeten opgehoogd, perken aangelegd, vaste looppaden, een omheining en nog wat kleiner werk. Mocht de klei dan nog onwerkbaar blijven dan moet er naast een stoot organische materiaal ook maar domweg zand in en dan de frees d'r op. Allemaal niet meer voor dit jaar. Dit jaar zie ik wel hoe ver ik kom. Voor zaaien is de grond te zwaar. Veenmollen hebben zich weer te goed gedaan aan mijn bonen. Iets knaagt aan mijn tomatenplanten. En natuurlijk het onkruid niet te vergeten.
Het is ondanks de natuurlijke tegenwerking prettig om er mee bezig te zijn, als ik eenmaal bezig ben. Maar goed, dat geldt voor meer dingen. Het opstarten is de zwakke plek. Maar dat wisten we al.
Askruis
De fenix herrijst, al is het alles behalve sprankelend. Moeite met het van me af schudden van de as. Oude zooi blijft altijd meer kleven dan je lief is. Niet direct de tuin in gerend, was mooi geweest, maar dat zat en zit er niet in. Het is geen werk tenslotte, waar je je ondanks alle onmogelijkheden iedere werkdag weer naar toe weet te slepen. Ik leef ook mijn mindere momenten. Dat kost tijd, maar niet de moeite, die het kost als je gaat dwingen.
Vandaag een leuke opinie in de VK (Peter de Waard) over 'Bullshit jobs':
"In 2013 lanceerde de antropoloog David Graeber de term bullshit-jobs. Ongeveer driekwart van al het werk dat in de westerse maatschappij wordt gedaan is niets meer dan zinloze tijdsvulling en draagt niets bij aan een betere wereld. Daaronder behoort het leeuwendeel van de banen in het management, financiële dienstverlening, communicatie, marketing en administratie. Mensen met onzinbanen zijn sterk vertegenwoordigd in de kletsende klasse die excelleren in de media."
en
"Het lijkt of de westerse landen, net als de voormalige communistische staten, banen scheppen om te voorkomen dat mensen gaan niksen. Graeber zag het zelfs als een grote samenzwering. De politieke elite vreest dat ledigheid bij de massa tot moreel verval zal leiden. Daarom worden doelbewust bullshit-jobs gecreëerd. Afgezien van deze samenzweringstheorie kan de grote toename van bullshit-jobs wel een verklaring zijn voor het feit dat de productiviteit in het computertijdperk nauwelijks meer stijgt."
Daar kan niemand mij (meer) van betichten. Niet dat mijn bezigheden iets bijdragen aan een betere wereld, ze houden ook niemand voor het lapje. Het is mijn wereld, mijn tempo en mijn bereidwilligheid. Zaken die niet voor een 9-5 continuüm zorgen, als je ze de vrijheid van handelen geeft.
Vandaag een leuke opinie in de VK (Peter de Waard) over 'Bullshit jobs':
"In 2013 lanceerde de antropoloog David Graeber de term bullshit-jobs. Ongeveer driekwart van al het werk dat in de westerse maatschappij wordt gedaan is niets meer dan zinloze tijdsvulling en draagt niets bij aan een betere wereld. Daaronder behoort het leeuwendeel van de banen in het management, financiële dienstverlening, communicatie, marketing en administratie. Mensen met onzinbanen zijn sterk vertegenwoordigd in de kletsende klasse die excelleren in de media."
en
"Het lijkt of de westerse landen, net als de voormalige communistische staten, banen scheppen om te voorkomen dat mensen gaan niksen. Graeber zag het zelfs als een grote samenzwering. De politieke elite vreest dat ledigheid bij de massa tot moreel verval zal leiden. Daarom worden doelbewust bullshit-jobs gecreëerd. Afgezien van deze samenzweringstheorie kan de grote toename van bullshit-jobs wel een verklaring zijn voor het feit dat de productiviteit in het computertijdperk nauwelijks meer stijgt."
Daar kan niemand mij (meer) van betichten. Niet dat mijn bezigheden iets bijdragen aan een betere wereld, ze houden ook niemand voor het lapje. Het is mijn wereld, mijn tempo en mijn bereidwilligheid. Zaken die niet voor een 9-5 continuüm zorgen, als je ze de vrijheid van handelen geeft.
Hervatting
Een soeplunch en een paar glazen rosé verder krijgt het leven definitief de overhand en bekent kleur. Twee dagen naar de kloten. Dat stoort me aan dat hele gedoe nog het meest. En dan stapt je ook niet in een rijdend vehikel. Je moet je zooi weer bij elkaar rapen, ordenen, richting bepalen, opstarten en vaart maken. Bij die twee dagen blijft het dus niet.
Maar goed, alles is weer enigszins terug in verhouding. De rest is gewoon het standaard geploeter.
Maar goed, alles is weer enigszins terug in verhouding. De rest is gewoon het standaard geploeter.
Tweestrijd
Anderhalf uur worstelen. Niet door mij maar door het leven en de dood. Ik ben niet meer dan de inzet. Het is leeg alom. In me, om me. Leeggeruimd. Leeggetrokken. De angstaanjagende leegte van wat jaartjes geleden. Minder angstaanjagende maar nog steeds onaangenaam en beklemmend. Een eenzame strijd in en om het niks. Hoe heeft Yoland haar laatste minuten ondergaan? De enige vrg die me in die bijna tien jaar nooit met rust heeft gelaten, duikt weer op.
In niemandsland twijfelend op een tweesprong. Blijft het leven of wordt het dood. Het voelt of beiden me niet willen. Er wordt niet getrokken maar geduwd. 'Niet meer' tegen 'Nog niet'. De dood lijkt aan de overhand en duwt me terug in het leven. Tenminste .... Het leven geeft zich niet klakkeloos gewonnen.
Krakend en piepend, wazig en vervreemd stap ik uit bed. Draai ik of draait de rest? Aangekleed stap ik aarzelend de slaapkamer uit. De wereld is niet veranderd. Vanochtend was het beter weer om in de tuin aan de slag te gaan. Nu komt de zon weer te voorschijn. Ach, je kunt niet alles hebben.
In niemandsland twijfelend op een tweesprong. Blijft het leven of wordt het dood. Het voelt of beiden me niet willen. Er wordt niet getrokken maar geduwd. 'Niet meer' tegen 'Nog niet'. De dood lijkt aan de overhand en duwt me terug in het leven. Tenminste .... Het leven geeft zich niet klakkeloos gewonnen.
Krakend en piepend, wazig en vervreemd stap ik uit bed. Draai ik of draait de rest? Aangekleed stap ik aarzelend de slaapkamer uit. De wereld is niet veranderd. Vanochtend was het beter weer om in de tuin aan de slag te gaan. Nu komt de zon weer te voorschijn. Ach, je kunt niet alles hebben.
Onderuit
Ff door het gootje. Als teveel bij elkaar komt is het gewoon teveel. Nog steeds. Iedere keer weer. Dat is wel eens anders geweest, maar het incasseringsvermogen heeft zijn onbegrensheid nog niet hergevonden. Lijf, leven en omstandigheden vormen een kwetsbare drie-eenheid. Gebeurd zelden dat ze gedrieën de min in schieten. Nu weet ik weer hoe hopeloos dat aanvoelt. Had niet gehoeven. Er zijn zaken waar ik niet aan herinnerd hoeft te worden, zelfs liever niet.
Iets trekt je dan compleet leeg. Alsof je de stop uit een bad trekt. 's Middags een poging ondernomen om het met ontspanning te lijf te gaan, maar dat had maar kort effect. De avond vroeg onder de wol gedoken, goed geslapen maar ook dat mocht niet baten, bleek al ras vanochtend. Bovenop de opborrelende Franse ellende kwam nog een Sammy, die meer en meer niet thuis geeft. Tijdelijk ongesteldheid of het begin van het einde?
Het Franse gedoe kreeg vanochtend iets van een anti-climax, een storm in een glas water. Dan denk je, dat hebben we gehad nu verder. Ja, verder onderuit en niet zo zuinig ook. Het al vaker geregistreerde feit dat ontspanning, ontlading van de spanning de boel eerder erger maakt dan verzacht. Half elf had ik het gezien en ben terug in bed gekropen. Zelfs die handeling was me bijna teveel.
Iets trekt je dan compleet leeg. Alsof je de stop uit een bad trekt. 's Middags een poging ondernomen om het met ontspanning te lijf te gaan, maar dat had maar kort effect. De avond vroeg onder de wol gedoken, goed geslapen maar ook dat mocht niet baten, bleek al ras vanochtend. Bovenop de opborrelende Franse ellende kwam nog een Sammy, die meer en meer niet thuis geeft. Tijdelijk ongesteldheid of het begin van het einde?
Het Franse gedoe kreeg vanochtend iets van een anti-climax, een storm in een glas water. Dan denk je, dat hebben we gehad nu verder. Ja, verder onderuit en niet zo zuinig ook. Het al vaker geregistreerde feit dat ontspanning, ontlading van de spanning de boel eerder erger maakt dan verzacht. Half elf had ik het gezien en ben terug in bed gekropen. Zelfs die handeling was me bijna teveel.
dinsdag 30 mei 2017
Geleverd
Eindelijk, eindelijk, eindelijk. Gisteren ff het idee dat iemand me via een e-mail geld probeerde af te troggelen of een virus onder te schuiven, maar het was gewoon een reëel bericht van Tnt, maar dan vier keer mbt dezelfde verzending. Wie heeft zitten klooien? Een stagiaire bij Tnt of de verzendafdeling van de zaak in electra-onderdelen?
Zal me een worst wezen. Belangrijker is, dat ik direct al zag dat iets net klopte. Eigen fout. Momentje niet opgelet. Maar belangrijker; weer bedenken hoe ik het me met die nwe kleuren ook weer had bedacht. Het geel was ook wel erg geel. En 'krijt' wel erg hetzelfde als 'gisteren', behalve de prijs dan, die is ruim driemaal zoveel. Kleuren in het internet blijft een zwakke plek. Snap dan ook nog steeds niks van kleren en schoenen kopen via websites. Dan maakt de feitelijke kleur en misschien ook wel het model je volgens mij geen ruk uit, of je kickt op het heen en terug sturen van pakketjes.
Maar laat ik me niet met andermans internetkoopgedrag bemoeien. Voor mij is het een noodzakelijk kwaad, dat me bij tijd en wijle het plezier van een vondst geeft.
Zal me een worst wezen. Belangrijker is, dat ik direct al zag dat iets net klopte. Eigen fout. Momentje niet opgelet. Maar belangrijker; weer bedenken hoe ik het me met die nwe kleuren ook weer had bedacht. Het geel was ook wel erg geel. En 'krijt' wel erg hetzelfde als 'gisteren', behalve de prijs dan, die is ruim driemaal zoveel. Kleuren in het internet blijft een zwakke plek. Snap dan ook nog steeds niks van kleren en schoenen kopen via websites. Dan maakt de feitelijke kleur en misschien ook wel het model je volgens mij geen ruk uit, of je kickt op het heen en terug sturen van pakketjes.
Maar laat ik me niet met andermans internetkoopgedrag bemoeien. Voor mij is het een noodzakelijk kwaad, dat me bij tijd en wijle het plezier van een vondst geeft.
Leegloper
Energie te over dus. Theoretisch ja, in de praktijk valt dat een beetje tegen. Een goede nacht maakt nog geen goede nachtrust, dat mag duidelijk zijn. Maar het geeft niet. Vandaag geen grootse plannen. Heel simpel: tuin, tuin en nog eens tuin. Onkruid verwijderen, opnieuw zaaien van de grotendeels verdwenen bonen (veenmollen?), maaien en spitten & opschonen, maar dat laatste pas als de avond valt, mocht er dan nog energie over zijn. Ik denk niet, dat ik me dat in de volle zon ga aandoen.
Het zou slimmer zijn om een paar uur eerder het bed te verlaten en het merendeel van de genoemde handelingen vòòr de koffie uit te voeren. Dan komen dus drie dingen samen die òf niet vanzelfsprekend zijn òf mijn voorkeur niet genieten. Onwaarschijnlijke combi dus. Dat is als wachten op de dag dat Pasen en Pinksteren samenvallen.
En dan vergeet ik gemakshalve dat er nog wat huishoudelijke beslommeringen spelen zoals bijv. koken voor de lunch. Daarmee krimpt de dag per direct met de helft en misschien wel meer. Heerlijk zo'n enthousiast begin, dat al de nek wordt omgedraaid, voordat je ook maar een vinger hebt uitgestoken.
Het zou slimmer zijn om een paar uur eerder het bed te verlaten en het merendeel van de genoemde handelingen vòòr de koffie uit te voeren. Dan komen dus drie dingen samen die òf niet vanzelfsprekend zijn òf mijn voorkeur niet genieten. Onwaarschijnlijke combi dus. Dat is als wachten op de dag dat Pasen en Pinksteren samenvallen.
En dan vergeet ik gemakshalve dat er nog wat huishoudelijke beslommeringen spelen zoals bijv. koken voor de lunch. Daarmee krimpt de dag per direct met de helft en misschien wel meer. Heerlijk zo'n enthousiast begin, dat al de nek wordt omgedraaid, voordat je ook maar een vinger hebt uitgestoken.
Slapen
Een nacht van niks, zoals een nacht moet zijn. Ogen dicht, ogen open. Klaar is kees.
Geen energieverspilling, geen uitputtingsslag, geen horrorachtbaan, geen niks van al dat soort verkeerde zaken. Ook niks prettigs, maar dat neem ik op de koop toe. Gewoon een hoop niks en dat voor je gevoel in een vloek en een zucht. Bespaart een hoop energie. Niet dat dat direct te merken was aan de snelheid, waarmee ik de oogleden, stuk voor stuk opsloeg. Dat was verre van "Tsjak, tsjak".
Geen energieverspilling, geen uitputtingsslag, geen horrorachtbaan, geen niks van al dat soort verkeerde zaken. Ook niks prettigs, maar dat neem ik op de koop toe. Gewoon een hoop niks en dat voor je gevoel in een vloek en een zucht. Bespaart een hoop energie. Niet dat dat direct te merken was aan de snelheid, waarmee ik de oogleden, stuk voor stuk opsloeg. Dat was verre van "Tsjak, tsjak".
maandag 29 mei 2017
Vliegen
Nadeel van vliegen .... het beperkt je aardig in je mogelijkheden.
De afstand is niet het probleem. Het probleem zit 'm in de wijze van overbruggen (aantal overstappen en tussentijdse wachttijden) en in de flexibiliteit ter plekke. Laat ik vertragingen en onmogelijke aankomsttijden ff in het midden. Waarbij ik de derde zwakke plek bijna vergeet; de bereikbaarheid van het vertrekpunt.
Dan merk je pas, dat je hier in iets van een uithoek terecht bent gekomen. Nederland/Schiphol, Frankrijk/Charles du Gaulle, Duitsland/Frankfurt en München, Oostenrijk/Wenen. Ja, ik kan naar Boekarest. Wel minimaal 5 uur rijden. Heb me daar verder niet zo in verdiept. Weet niet, van Tarom krijg ik geen warme, positieve gevoelens en in feite vliegen ze mn naar andere knooppunten in Europa. Dan beter direct naar Wenen of München vanuit Cluj of Sibiu. Die ene overstap is acceptabel al wordt soms met kisten gevlogen, mn vanuit Sibiu, die bij mij de neiging los maken om kaarsen op te steken en goden aan te roepen.
Maar om nou naar Korfoe/Corfu (Kerkyra) te vliegen, daar bijna een dag over te doen en nog tweemaal te moeten overstappen, is bijna zoiets als van Maastricht naar Amsterdam reizen over Moskou. Dat de meeste ongelukken bij opstijgen en landen gebeuren wil ik niet eens mee tellen. Met twee keer overstappen zaten we ook in de Seychellen. De verhoudingen kloppen bij Corfu gewoon niet. Dan krijgt vliegreizen nog meer raars dan het normaal al heeft.
De afstand is niet het probleem. Het probleem zit 'm in de wijze van overbruggen (aantal overstappen en tussentijdse wachttijden) en in de flexibiliteit ter plekke. Laat ik vertragingen en onmogelijke aankomsttijden ff in het midden. Waarbij ik de derde zwakke plek bijna vergeet; de bereikbaarheid van het vertrekpunt.
Dan merk je pas, dat je hier in iets van een uithoek terecht bent gekomen. Nederland/Schiphol, Frankrijk/Charles du Gaulle, Duitsland/Frankfurt en München, Oostenrijk/Wenen. Ja, ik kan naar Boekarest. Wel minimaal 5 uur rijden. Heb me daar verder niet zo in verdiept. Weet niet, van Tarom krijg ik geen warme, positieve gevoelens en in feite vliegen ze mn naar andere knooppunten in Europa. Dan beter direct naar Wenen of München vanuit Cluj of Sibiu. Die ene overstap is acceptabel al wordt soms met kisten gevlogen, mn vanuit Sibiu, die bij mij de neiging los maken om kaarsen op te steken en goden aan te roepen.
Maar om nou naar Korfoe/Corfu (Kerkyra) te vliegen, daar bijna een dag over te doen en nog tweemaal te moeten overstappen, is bijna zoiets als van Maastricht naar Amsterdam reizen over Moskou. Dat de meeste ongelukken bij opstijgen en landen gebeuren wil ik niet eens mee tellen. Met twee keer overstappen zaten we ook in de Seychellen. De verhoudingen kloppen bij Corfu gewoon niet. Dan krijgt vliegreizen nog meer raars dan het normaal al heeft.
Kriebelen
'Rommelige dag' klinkt onschuldiger dan het was. Ik heb me tamelijk ongemotiveerd door de dag heen gerommeld. Dat is andere koek. In de middag zakte de motivatie onderuit. Tijdens de afwas kroopt de vakantieneiging naar de voorgrond. Van het een kwam het ander en met het alom aanwezige internet is gauw eens hier en dan daar gekeken.
Het moet relatief kort. Met Sammy en Katrien heb ik geen rust meer om weken en weken weg te gaan. Sowieso omdat er nog steeds niet zoiets als een goed asiel of een goede lokale vezorger is gevonden. O, eten neerkwakken wil iedereen wel doen, maar dat versta ik niet onder verzorgen en is hooguit voor een paar dagen acceptabel.
Kortom een weekje, misschien 10 dagen. Minus reistijd heb je dan net een echte week te pakken. Tenminste vliegend. Maar om nou bijna 24 uur met reizen bezig te zijn, notabene met tweemaal overstappen, om een stukje zuidelijker in Europa te komen, is me te gortig. Bovendien is het rijkelijk laat, de mogelijkheden beperkt en dan moet je eerst nog bedenken wat je wilt.
Een hoop van die Middellandse zee accomodaties, want gezocht naar zon en water, blijken van die All-in dingen te zijn. Volgens mij was dat vorig jaar op de Seychellen ook het geval. Lekker met z'n allen in de rij langs het buffet. Nou nee, dus. Dus niet in 'the middle of nowhere', beetje stadten en bij tijd en wijle de kwaal van de keuze hebben, hoort er wel bij. In mijn belevening. Een terras op het terrein van een hotel is toch echt niet te vergelijken met een terras in een nabij gelegen stad(je). Na een paar dagen ken je alle gasten en hun garderobe. Maar maakt niet uit. Ik vrees, dat ik te laat ben voor deze zomer en ergens vind ik dat eigenlijk niet erg. Ergens en ergens ook weer wel.
Het moet relatief kort. Met Sammy en Katrien heb ik geen rust meer om weken en weken weg te gaan. Sowieso omdat er nog steeds niet zoiets als een goed asiel of een goede lokale vezorger is gevonden. O, eten neerkwakken wil iedereen wel doen, maar dat versta ik niet onder verzorgen en is hooguit voor een paar dagen acceptabel.
Kortom een weekje, misschien 10 dagen. Minus reistijd heb je dan net een echte week te pakken. Tenminste vliegend. Maar om nou bijna 24 uur met reizen bezig te zijn, notabene met tweemaal overstappen, om een stukje zuidelijker in Europa te komen, is me te gortig. Bovendien is het rijkelijk laat, de mogelijkheden beperkt en dan moet je eerst nog bedenken wat je wilt.
Een hoop van die Middellandse zee accomodaties, want gezocht naar zon en water, blijken van die All-in dingen te zijn. Volgens mij was dat vorig jaar op de Seychellen ook het geval. Lekker met z'n allen in de rij langs het buffet. Nou nee, dus. Dus niet in 'the middle of nowhere', beetje stadten en bij tijd en wijle de kwaal van de keuze hebben, hoort er wel bij. In mijn belevening. Een terras op het terrein van een hotel is toch echt niet te vergelijken met een terras in een nabij gelegen stad(je). Na een paar dagen ken je alle gasten en hun garderobe. Maar maakt niet uit. Ik vrees, dat ik te laat ben voor deze zomer en ergens vind ik dat eigenlijk niet erg. Ergens en ergens ook weer wel.
Gevoelig
Zwart en zwaarwegend? Neuh, integendeel. Meer last van mijn allergie dan van de dood. Tijd om de handen te verbieden aan je ogen te zitten en ijsklontjes, als dat weer een keertje niet gelukt is. De tijd van niesbuien, die je compleet slopen. Omschakelen, dus. Wennen. Aanpassen. Had in 30 à 40 jaar verdwenen moeten zijn. Is me ooit beloofd. Leek me toen een onoverzichtelijke eeuwigheid. Nu valt dat van die tijd mee, maar die belofte tegen. Niet 'over'. Ieder jaar trouw hetzelfde liedje.
Zou het me opvallen als het ineens voorbij zou zijn? Zoiets als het moment waarop je ineens merkt dat je neus niet meer vesrtopt is. Met een beetje pech gaat dat trouwens ongemerkt over in winters gesnotter. Zo ben je ook weleens met andere zaken bezig dan dood en verderf.
Wat was vandaag ook weer bedoeling? Iets actiefs als ik me mijn avondlijke intenties voor de geest haal. We gaan rustig aan de slag op de oude vertrouwde wijze. Afwas, was, opruimen, en dan de tuin. Maar eerst een krant. Op de fiets en naar het dorp, want stad kan ik het toch maar moeilijk noemen. Coves is een gehucht, Agnita een dorp en Sibiu de stad. Dorpwaarts, dus.
Zou het me opvallen als het ineens voorbij zou zijn? Zoiets als het moment waarop je ineens merkt dat je neus niet meer vesrtopt is. Met een beetje pech gaat dat trouwens ongemerkt over in winters gesnotter. Zo ben je ook weleens met andere zaken bezig dan dood en verderf.
Wat was vandaag ook weer bedoeling? Iets actiefs als ik me mijn avondlijke intenties voor de geest haal. We gaan rustig aan de slag op de oude vertrouwde wijze. Afwas, was, opruimen, en dan de tuin. Maar eerst een krant. Op de fiets en naar het dorp, want stad kan ik het toch maar moeilijk noemen. Coves is een gehucht, Agnita een dorp en Sibiu de stad. Dorpwaarts, dus.
Pré-ontbijt
Een prachtige ochtend. Zo kennen we het ons nwe plekje weer. Heerlijk met Sammy gesukkeld. Katrien zag het lopen weer niet zitten en dat is maar goed ook, want die keert inmiddels ergens onderweg gewoon om en dan moet ik ook terug, Sammy volgt trouw, al is het langzaam.
Heldere lucht. Kan niet anders na al dat geplenst. Veel rommel kan er niet meer rond dwarrelen. Karpaten bijna sneeuwvrij. Een ree, waar de andere honden achteraan gaan. Een stel fazanten die ze opjagen uit de bosjes. Prachtig bloemrijke weiden. Groen overal waar je heen kijkt. Zelfs de akkers inmiddels van het onkruid. Hier wordt nog niet overal alles platgespoten.
Hoger op de heuvel krijg je dan zicht op een deel van de daken van Coves, Een tussen de heuvels weggedoken dorpje, zoals je er hier zovelen hebt. Een slapende parel. Nog hogerop zou je het hele dorp kunnen overzien, maar dat heb ik Sammy niet aangedaan. D'r is ook nog zoiets als een terugweg te gaan.
Heldere lucht. Kan niet anders na al dat geplenst. Veel rommel kan er niet meer rond dwarrelen. Karpaten bijna sneeuwvrij. Een ree, waar de andere honden achteraan gaan. Een stel fazanten die ze opjagen uit de bosjes. Prachtig bloemrijke weiden. Groen overal waar je heen kijkt. Zelfs de akkers inmiddels van het onkruid. Hier wordt nog niet overal alles platgespoten.
Hoger op de heuvel krijg je dan zicht op een deel van de daken van Coves, Een tussen de heuvels weggedoken dorpje, zoals je er hier zovelen hebt. Een slapende parel. Nog hogerop zou je het hele dorp kunnen overzien, maar dat heb ik Sammy niet aangedaan. D'r is ook nog zoiets als een terugweg te gaan.
zondag 28 mei 2017
Lastenverlichting
Het grootste blok aan mijn been is in beweging gekomen. Hopelijk is dat het begin van het einde. Het einde van het blok, de berg, het vertrek van een beer. Mooi moment om de hele verdere rest in het kielzog mee te nemen. Het is wrikken en zoeken naar een gaatje, een methode om het breekijzer er het beste tussen te krijgen. Zo min mogelijk schade met een maximaal sloopresultaat. Ruimte creëren. Slopen van oude huizen, of beter het strippen ervan, als ik een beroep ben misgelopen is het dat wel. Meer dan het spreekwoordelijke aantal beroepen gehad, maar dit is nooit verder gekomen dan hobby.
Ik dwaal af. De volgende week doorbijten in slepende zaken. De komende mnd een flitsende start bezorgen. Zou een aangename draai aan de laatste paar weken zijn. Het werken in de tuin gaat z'n prioriteit verliezen aan het klussen. En dan zou eindelijk de afwezigheid van de aannemer z'n vruchten af kunnen gooien. Binnenplaats, gastenhuis en mijn eigen kamer als hoofdthema's naast al die andere kleine k*t klussen, die er overal te doen zijn en maar niet minder willen worden. En natuurlijk het bijhouden en verder uitbreiden van de tuin.
Ik dwaal af. De volgende week doorbijten in slepende zaken. De komende mnd een flitsende start bezorgen. Zou een aangename draai aan de laatste paar weken zijn. Het werken in de tuin gaat z'n prioriteit verliezen aan het klussen. En dan zou eindelijk de afwezigheid van de aannemer z'n vruchten af kunnen gooien. Binnenplaats, gastenhuis en mijn eigen kamer als hoofdthema's naast al die andere kleine k*t klussen, die er overal te doen zijn en maar niet minder willen worden. En natuurlijk het bijhouden en verder uitbreiden van de tuin.
zaterdag 27 mei 2017
Borrelgedachten
Een late lunch of vroeg avondmaal. Het wordt eerder normaler, dan dat het lukt om de maaltijden vastgeprikt te krijgen op normale tijdstippen. Het ontbijt weet z'n plek, maar dat is dan ook direct de enige maaltijd van de dag, waarop dat van toepassing is. De lunch zit, net als vandaag vaker wel dan niet ergens tussen 3 en 4 in de middag ipv tussen 12 en 2. Voor mij valt dan vanzelf de avond weg. Toch al niet mijn favoriete eetmoment.
Vanmiddag voor de verlate lunch richting Médias gereden. Een plek met een mooi, zelfs tot voetgangerscentrum gebombardeerde kern, waar echter bijna niks te beleven is op een paar cafés en eetgelegenheden na. Het leken er een paar meer geworden vergeleken met vorige zomer. Zolang is geleden dat we er gelopen hebben.
Interessanter is de weg er naar toe. Als je groene en groene heuvels hebt, rijd je naar Médias door de groenste heuvels. Of het de lichtinval is of iets anders. Ik heb geen idee, maar steeds weer denk ik bij mezelf "Gut, wat is het groen hier". Grasbegroeid toppen, kortgehouden door schapen, wenig bomen en kleine akkers in het dal. De wijnbouwterrassen herinneren aan de betere tijden van Transilvania, toen de Sachen er de economie draaiende hielden. Zigeuners maar ook Roemenen hebben de huizen en grond in gepikt na hun vertrek begin jaren negentig (van de vorige eeuw). Maar ze mistte en missen de mentaliteit van de oorspronkelijke Duitsers.
Men leeft inmiddels heel redelijk, huizen worden meer en meer opgeknapt, maar bedrijfsmatige activiteit heeft bijna altijd Duitse wortels. Of van achterblijvers, of van terugkomers of gewoon van derden. Of het zo goed is wat gebeurt .... Vooruitgang blijft iets dubbels hebben. Slowlife en kleinschaligheid heeft een hoop goede kanten. Ik zie liever paard-en-wagen dan die idioten in Duitse afdankertjes voorbij scheuren. Maar hou je het tegen? Het kan hier nog steeds een hoop kanten op.
Vanmiddag voor de verlate lunch richting Médias gereden. Een plek met een mooi, zelfs tot voetgangerscentrum gebombardeerde kern, waar echter bijna niks te beleven is op een paar cafés en eetgelegenheden na. Het leken er een paar meer geworden vergeleken met vorige zomer. Zolang is geleden dat we er gelopen hebben.
Interessanter is de weg er naar toe. Als je groene en groene heuvels hebt, rijd je naar Médias door de groenste heuvels. Of het de lichtinval is of iets anders. Ik heb geen idee, maar steeds weer denk ik bij mezelf "Gut, wat is het groen hier". Grasbegroeid toppen, kortgehouden door schapen, wenig bomen en kleine akkers in het dal. De wijnbouwterrassen herinneren aan de betere tijden van Transilvania, toen de Sachen er de economie draaiende hielden. Zigeuners maar ook Roemenen hebben de huizen en grond in gepikt na hun vertrek begin jaren negentig (van de vorige eeuw). Maar ze mistte en missen de mentaliteit van de oorspronkelijke Duitsers.
Men leeft inmiddels heel redelijk, huizen worden meer en meer opgeknapt, maar bedrijfsmatige activiteit heeft bijna altijd Duitse wortels. Of van achterblijvers, of van terugkomers of gewoon van derden. Of het zo goed is wat gebeurt .... Vooruitgang blijft iets dubbels hebben. Slowlife en kleinschaligheid heeft een hoop goede kanten. Ik zie liever paard-en-wagen dan die idioten in Duitse afdankertjes voorbij scheuren. Maar hou je het tegen? Het kan hier nog steeds een hoop kanten op.
Waterval
Het hemelwater blijft in buien neerkomen, waar je alleen U tegen kunt zeggen. Gelukkig overvallen ze me tot op heden niet buiten. In huis, in de auto of zoals vanmiddag op een overdekt terras. Plekken waar je er iets van bewondering voor kunt opbrengen terwijl je in alle rust achteroverleunt. Dat is wel 'ns anders geweest, zowel in Utrecht aan de Gracht als in het zuiden van midden-Frankrijk.
Ik zal inmiddels vast in herhaling vallen. Is moeilijk te voorkomen binnen de beperkte omvang van de tijd van leven en de daarin opgelopen ervaringen. En ook hier, hoewel de daken vooralsnog geen lekkages vertonen, gaat het niet rimpelloos aan ons voorbij. De schoonmaakactie van een dag of wat geleden bijvoorbeeld. De deels platgeslagen planten in de tuin. Maar dat zijn minnetjes die binnen de verhoudingen blijven.
Bij een hutje op de hei mag van mij best het dak lekken. Soms tenminste. Daar kruip je op en stopt de boel waar nodig dicht .... als het opgehouden is met regenen. Gooi je ergens een hoop geld tegen aan en heb je steigers nodig om op het dak te komen, veranderen de verhoudingen. En natuurlijk kwam er nog wat meer bij kijken, maar daar wil ik me al helemaal niet meer mee bezig houden. Ik 'koester' meerdere haat-liefde verhoudingen, die met de regen is niet de minste.
Ik zal inmiddels vast in herhaling vallen. Is moeilijk te voorkomen binnen de beperkte omvang van de tijd van leven en de daarin opgelopen ervaringen. En ook hier, hoewel de daken vooralsnog geen lekkages vertonen, gaat het niet rimpelloos aan ons voorbij. De schoonmaakactie van een dag of wat geleden bijvoorbeeld. De deels platgeslagen planten in de tuin. Maar dat zijn minnetjes die binnen de verhoudingen blijven.
Bij een hutje op de hei mag van mij best het dak lekken. Soms tenminste. Daar kruip je op en stopt de boel waar nodig dicht .... als het opgehouden is met regenen. Gooi je ergens een hoop geld tegen aan en heb je steigers nodig om op het dak te komen, veranderen de verhoudingen. En natuurlijk kwam er nog wat meer bij kijken, maar daar wil ik me al helemaal niet meer mee bezig houden. Ik 'koester' meerdere haat-liefde verhoudingen, die met de regen is niet de minste.
Lopend
Halfweg. 12-14 km. Aardig tempo en enkel na een pauze halverwege last van een oude knie(ën)blessure. Weet direct weer waarvoor het opbouwen van looproutine bedoeld is. Deze week nog ergens over de 20 zien te gaan en dan zit ik bijna aan mijn tax per dag. Het valt me gezien de onregelmatige sessies niks tegen. Maar ja. Eenmalig of 2,5 mnd iedere dag weer is niet dezelfde koek.
Dus ook meerdaagse sessies zullen er moeten komen èn wat nog belangrijker is: lopen met baggage. Zo licht mogelijk, max 8-10 kg, maar toch. Er zijn wat dingen veranderd in mijn fysiek en de vrg is of die geen problemen gaan opleveren. Nu heb je je armen nauwelijks nodig bij het lopen, maar dooie armen is behalve onprettig ook erg onhandig.
Maar we blijven bezig. Het idee is zeker nog niet van de baan. Integendeel. Als de voorbereiding zo door gaat, kan ergens de komende mndn de uitrusting aangeschaft en de route in detail uitgestippeld worden. Het voelt raar aan, maar ik heb er wel (nog steeds) zin in.
Dus ook meerdaagse sessies zullen er moeten komen èn wat nog belangrijker is: lopen met baggage. Zo licht mogelijk, max 8-10 kg, maar toch. Er zijn wat dingen veranderd in mijn fysiek en de vrg is of die geen problemen gaan opleveren. Nu heb je je armen nauwelijks nodig bij het lopen, maar dooie armen is behalve onprettig ook erg onhandig.
Maar we blijven bezig. Het idee is zeker nog niet van de baan. Integendeel. Als de voorbereiding zo door gaat, kan ergens de komende mndn de uitrusting aangeschaft en de route in detail uitgestippeld worden. Het voelt raar aan, maar ik heb er wel (nog steeds) zin in.
Herzien
Alles dampt en sopt. Mag hopen dat het ophoudt met die plensbuien. De Nederlands, en ook Franse druilerigheid is niet alles, maar ook van dit soort buien krijg je genoeg als ze met grote regelmaat naar beneden komen. Het weer snapt d'r maar weinig van. Genoeg is genoeg lijkt me. Je zou bijna al die prachtige dagen vergeten. Het is alsof ze weggespoeld zijn.
Geen tuin dus vandaag. Die kleeft binnen de kortste keren voor de helft aan mijn laarzen. Ook onkruid maaien is geen optie, tenzij ik van top tot teen behalve smerig ook drijfnat wil zijn. Da's dan zo'n moment waarop niet kan wat je je bedacht had. Moet je weer wat anders bedenken. De ochtend is daar het verkeerde moment voor. Weet niet waar 'm dat in zit, maar in de ochtend moet je niet teveel hoeven nadenken en al helemaal niks moeten beslissen. De ochtend is voor de automatische piloot. En mocht daar iets in of aan gewijzigd moeten worden, doe je dat ruimschoots van te voren.
Nu is het een richtingloze chaos in mijn hoofd. Alles kan en nergens speciaal zin. Die zin moet nog wakker worden. Lucht betrekt weer. Sibiu gisteren al gehad. De krant? Had bijna de neiging om te vragen "Wat is dat?". Ik laat de boel de boel zijn en zie wel welke kant het op gaat. Vrijheid is een ingewikkeld iets.
Geen tuin dus vandaag. Die kleeft binnen de kortste keren voor de helft aan mijn laarzen. Ook onkruid maaien is geen optie, tenzij ik van top tot teen behalve smerig ook drijfnat wil zijn. Da's dan zo'n moment waarop niet kan wat je je bedacht had. Moet je weer wat anders bedenken. De ochtend is daar het verkeerde moment voor. Weet niet waar 'm dat in zit, maar in de ochtend moet je niet teveel hoeven nadenken en al helemaal niks moeten beslissen. De ochtend is voor de automatische piloot. En mocht daar iets in of aan gewijzigd moeten worden, doe je dat ruimschoots van te voren.
Nu is het een richtingloze chaos in mijn hoofd. Alles kan en nergens speciaal zin. Die zin moet nog wakker worden. Lucht betrekt weer. Sibiu gisteren al gehad. De krant? Had bijna de neiging om te vragen "Wat is dat?". Ik laat de boel de boel zijn en zie wel welke kant het op gaat. Vrijheid is een ingewikkeld iets.
vrijdag 26 mei 2017
Vrijdaags
Het massage-hfdstk goed afgesloten. Als de winter invalt en ik weer meer tijd dan goed is voor mijn rug zittend doorbreng, weet ik, waar ik zijn moet. Frappant dat het de laatste 2-3 weken rap vooruitging met de vermindering van de overlast in mijn rug. Òf de beste dame had eindelijk de goede aanpak gevonden òf het zit 'm ondanks alle oefeningen toch vooral in veel regelmatiger bewegen, zelfs als dat spitten in de tuin betreft. Of een combinatie natuurlijk. Of een element dat me vooralsnog ontgaat.
Volgende week heerlijk meer tijd te besteden aan lanterfanten in de stad. Nu bleef het steeds beperkt tot de tijd na afloop van de massage en mijn door de honden gewenste aanwezigheid in Coves aan het eind van de middag. Grof genomen bleven me 2,5 uur, waarvan het grootste deel aan terugkerende zaken verloren ging. Dierenvoer inslaan, rondje supermarkt en mensen kijken bij het genot van een koffie. En dat met de bijbehorende verplaatsingen. Krapjes vaak. Ook zonder harde afspraken moest ik, al was het met een scheef oog, de tijd in de gaten houden.
Zien hoe dat volgende week zal zijn. Waar gaat de extra tijd in verdwijnen? Blijf ik langer zitten? Neem ik de tijd voor een lunch? Neus ik verder dan enkel in de supermarkt? Neem ik het oude centrum mee in mijn routine? Niet echt spannend, maar toch benieuwd hoe ik de zomerse vrijdag ga invullen.
Volgende week heerlijk meer tijd te besteden aan lanterfanten in de stad. Nu bleef het steeds beperkt tot de tijd na afloop van de massage en mijn door de honden gewenste aanwezigheid in Coves aan het eind van de middag. Grof genomen bleven me 2,5 uur, waarvan het grootste deel aan terugkerende zaken verloren ging. Dierenvoer inslaan, rondje supermarkt en mensen kijken bij het genot van een koffie. En dat met de bijbehorende verplaatsingen. Krapjes vaak. Ook zonder harde afspraken moest ik, al was het met een scheef oog, de tijd in de gaten houden.
Zien hoe dat volgende week zal zijn. Waar gaat de extra tijd in verdwijnen? Blijf ik langer zitten? Neem ik de tijd voor een lunch? Neus ik verder dan enkel in de supermarkt? Neem ik het oude centrum mee in mijn routine? Niet echt spannend, maar toch benieuwd hoe ik de zomerse vrijdag ga invullen.
Gassen
Voorlopig de laatste massagevrijdag. De rug moet maar weer op eigen benen leren staan en de vaste afspraak begon hinderlijk te worden. De vrijdag op zich niet, die ga ik ook zeker voortzetten, maar wel het gefixeerde beginmoment, De ene keer zit ik een uur te wachten tot ik kan gaan en de andere keer moet ik me haasten om niet te laat aan te komen. Aan beide zaken heb ik een hekel.
Vandaag lig ik aardig op schema. Tien uur. Honden verzorgd, actualiteit gescanned, ontbeten, bezig met het blog, toe aan mijn tweede koffie en nog dik een uur te gaan, waarin ik me enkel hoef af te spoelen, aankleden en in de auto stappen. Geen gehaast, geen getraineer...... Oeps, de Eon, alsof ze het erom doen. Controle gasaansluiting. Vijf mensen voor een handeling. Volgens mij wordt het gas hier te duur betaald. En ze vinden ook nog een lekkage in het door henzelf aangesloten deel. Ik wilde me net gaan douchen .. Nog 45 minuten te gaan. Wordt het een Bond-scenario of gewoon mijn gangetje???
Vandaag lig ik aardig op schema. Tien uur. Honden verzorgd, actualiteit gescanned, ontbeten, bezig met het blog, toe aan mijn tweede koffie en nog dik een uur te gaan, waarin ik me enkel hoef af te spoelen, aankleden en in de auto stappen. Geen gehaast, geen getraineer...... Oeps, de Eon, alsof ze het erom doen. Controle gasaansluiting. Vijf mensen voor een handeling. Volgens mij wordt het gas hier te duur betaald. En ze vinden ook nog een lekkage in het door henzelf aangesloten deel. Ik wilde me net gaan douchen .. Nog 45 minuten te gaan. Wordt het een Bond-scenario of gewoon mijn gangetje???
Geprikkeld
Mensen om je heen ..... best aardig af en toe, als je niet teveel geconfronteerd wordt met andermans onhandigheid en andere onvolkomenheden. En als het niet anders kan, wat helaas altijd zo is, dan graag op zo'n manier gedoseerd, dat het geen zelfversterkende effect opleverd. Èn, maar ws is dat teveel gevraagd, met de intentie om niet in herhaling te vallen cq ervan te leren en in het vervolg de dingen handiger, consequenter, doordachter, minder dom en met meer aandacht over de bühne te laten gaan. Mag maar hoeft niet direct tot geniale oplossingen, ingenieuze constructies of diepe filosofische inzichten te leiden, maar enige vooruitgang of aantoonbaar inzicht in cq gevoel voor eigen tekortkomingen zou bemoedigend zijn.
Nee, ik ga geen voorbeelden aanhalen, dan kan ik beter een apart blog beginnen. En natuurlijk ben ook ik niet het perfect, geen fouten of dommigheden producerend unicum, maar daar heb ik toch minder last van. Gek hè? Behalve dat je coulanter bent tov jezelf dan bij anderen zit er ook een frequentieverschilletje van een factor 10 of zo in. Niet in z'n algemeenheid, hoewel ik me mijn levenlang verbaasd heb over het feit, dat de gemiddeld mens zijn minder sterke kanten eerder koestert dan bijschaaft, maar hier in eigen huize. Je kracht is je zwakte, dat klopt. Daadkracht wordt drammerigheid, perfectionisme wordt muggenzifterij, hulpvaardigheid wordt bemoeizucht. Helaas voor de rest werkt het omgekeerd niet.
Nee, ik ga geen voorbeelden aanhalen, dan kan ik beter een apart blog beginnen. En natuurlijk ben ook ik niet het perfect, geen fouten of dommigheden producerend unicum, maar daar heb ik toch minder last van. Gek hè? Behalve dat je coulanter bent tov jezelf dan bij anderen zit er ook een frequentieverschilletje van een factor 10 of zo in. Niet in z'n algemeenheid, hoewel ik me mijn levenlang verbaasd heb over het feit, dat de gemiddeld mens zijn minder sterke kanten eerder koestert dan bijschaaft, maar hier in eigen huize. Je kracht is je zwakte, dat klopt. Daadkracht wordt drammerigheid, perfectionisme wordt muggenzifterij, hulpvaardigheid wordt bemoeizucht. Helaas voor de rest werkt het omgekeerd niet.
donderdag 25 mei 2017
Opkomen
Hoe kan het, dat je eindeloos met een zigeuner pingelt om de laatste Lei, achter aannemers en andere producenten aan zit om te krijgen wat beloofd is en bij de medische stand jezelf uitlevert zonder ook maar ergens voor op te komen of het nou financieel of informatief is?? Het gaat er bij mij niet in.
Die zigeuner of anderssoortige werker mag best een paar Lei extra in zijn of haar zak steken, zolang die daar niet ongevraagd in verdwijnen. Producenten in welke vorm dan ook leveren altijd wel al kosten de laatste, allang betaalde maar nooit geleverde loodjes vaak veel moeite, maar de medische hoek hoeft van mij niet veel begrip te verwachten. Wat ik overzie accepteer ik, de rest zal overtuigend uitgelegd moeten worden. En zoals dat hier gesplitst is in overheid en commercie, betaal ik niet, als ik geen resultaat in mijn handen heb. Weer zo'n terrein waarop persoon en geschiedenis Mariana's en mijn benadering mijlenver uit elkaar laat gaan.
Iemand weken op een onderzoek laten wachten (en in de tussentijd geen ondersteuning aanbieden) in een situatie waarin direct handelen gewenst is, kan al niet op mijn goedkeuring rekenen. Dan een duur apparaat zijn werk laten doen en vervolgens te lui zijn om direct de resulaten te presenteren riekt naar minachting: "Kom maar terug trut, wij hebben daar nu geen meer zin in." En dat allemaal voor zoete koek slikken terwijl je een paar uur daarvoor nog op hoge poten achter het nog steeds niet geleverde laatste gordijn aan bent gegaan ..... twijfelachtig.
Die zigeuner of anderssoortige werker mag best een paar Lei extra in zijn of haar zak steken, zolang die daar niet ongevraagd in verdwijnen. Producenten in welke vorm dan ook leveren altijd wel al kosten de laatste, allang betaalde maar nooit geleverde loodjes vaak veel moeite, maar de medische hoek hoeft van mij niet veel begrip te verwachten. Wat ik overzie accepteer ik, de rest zal overtuigend uitgelegd moeten worden. En zoals dat hier gesplitst is in overheid en commercie, betaal ik niet, als ik geen resultaat in mijn handen heb. Weer zo'n terrein waarop persoon en geschiedenis Mariana's en mijn benadering mijlenver uit elkaar laat gaan.
Iemand weken op een onderzoek laten wachten (en in de tussentijd geen ondersteuning aanbieden) in een situatie waarin direct handelen gewenst is, kan al niet op mijn goedkeuring rekenen. Dan een duur apparaat zijn werk laten doen en vervolgens te lui zijn om direct de resulaten te presenteren riekt naar minachting: "Kom maar terug trut, wij hebben daar nu geen meer zin in." En dat allemaal voor zoete koek slikken terwijl je een paar uur daarvoor nog op hoge poten achter het nog steeds niet geleverde laatste gordijn aan bent gegaan ..... twijfelachtig.
Vragen!
Hoe zit het met (de rest van) mijn leven? Waarom blijft de gewenste soepelheid uit? Waarom ontwijk ik initiatieven en geef ik bergen de tijd om te ontstaan, terwijl ik me anderzijds opgejaagd voel door de snel in omvang krimpende levensduur? Waarom grossieren in tegenstrijdige benaderingen, in veel willen en niks doen? Heb ik de gewenste rust niet gevonden of sta ik 'm me niet toe? Wat maakt, dat ik het gevoel heb achter de feiten aan te lopen, maar die feiten nauwelijks weet te benoemen? Had ik nog iets gedaan willen hebben wat tot op heden niet gebeurd is? Een topprestatie? Een monument? Een vingerafdruk op de eeuwigheid? Mij schiet niks te binnen.
O, er zijn wel dingen, die ik me ooit bedacht heb, maar nooit gebeurd en/of tot stand zijn gekomen. Een boek bij elkaar schrijven had me wel leuk geleken. Een paar jaar in mijn eentje op een onbewoond eiland had ik niet geweigerd. Is d'r meer? Ik graaf diep en dieper. Op mijn 40ste stoppen met werken. Ja, dat zit dwars, omdat het had gekund. Maar goed, dat had ik niet alleen in de hand en speelt bovendien niet meer, want werken kan ik al jaren naar believen doen of laten.
Nog iets wat wel hout snijdt? Eigenlijk alleen maar zaken, die wel gerealiseerd zijn, zoals een geheel eigen huis. Lullig dat het pas in je laatste levensdagen lukt, maar als baby had ik het niet voor elkaar gekregen. En natuurlijk het belangrijkste van alles: per saldo kan ik zoveel pootje baden als ik wil. Dus, waarom die permanent wringende onvrede?? Waarom steeds weer dat idee, dat wat ik doe niet voldoende is of zelfs niet dat wat ik eigenlijk zou willen? Welke lat is het, waar ik me aan afmeet?
O, er zijn wel dingen, die ik me ooit bedacht heb, maar nooit gebeurd en/of tot stand zijn gekomen. Een boek bij elkaar schrijven had me wel leuk geleken. Een paar jaar in mijn eentje op een onbewoond eiland had ik niet geweigerd. Is d'r meer? Ik graaf diep en dieper. Op mijn 40ste stoppen met werken. Ja, dat zit dwars, omdat het had gekund. Maar goed, dat had ik niet alleen in de hand en speelt bovendien niet meer, want werken kan ik al jaren naar believen doen of laten.
Nog iets wat wel hout snijdt? Eigenlijk alleen maar zaken, die wel gerealiseerd zijn, zoals een geheel eigen huis. Lullig dat het pas in je laatste levensdagen lukt, maar als baby had ik het niet voor elkaar gekregen. En natuurlijk het belangrijkste van alles: per saldo kan ik zoveel pootje baden als ik wil. Dus, waarom die permanent wringende onvrede?? Waarom steeds weer dat idee, dat wat ik doe niet voldoende is of zelfs niet dat wat ik eigenlijk zou willen? Welke lat is het, waar ik me aan afmeet?
F.
Een paar uur peinzend naar buiten zitten kijken in Joseph F. Regen. Paraplui's. Enkel Amerikanen om me heen. Niet overdreven aanwezige bediening. Goeie koffie en ook niks te klagen over wat er naast stond. De plek zou minder overheersend een restaurant moet zijn. Is het niet alleen, maar zo presenteert men zich wel. Dat zit voor mij in eerste instantie niet rustig. De rest is bijna perfect. Lijkt wat op het American in A'dam, voordat ook daar de restaurantfunctie de overhand kreeg.
Prettig gezeten. Als je geen last hebt van lekkende daken, valt met regen goed te leven. Zeker als je er niet door heen hoeft of, zoals ik, niet verder dan van deur naar deur en de auto aan de overkant staat.
Het zijn van die momenten, waarop ik kan onderduiken in mijn gedachten of eigenlijk het wegzakken in gedachten ongestoord z'n gang kan laten gaan. Daartoe in kan vrijwel alles de aanleiding zijn. Of een krantenartikel of een overpeinzing of iets wat om me heen gebeurd of wat door me heen schiet, maakt niet uit. Mijn leven en ik. Ik meet het met hetzelfde gemak aan alles af, als ik het weghoud van z'n omgeving. Ik ben ik, daar heb ik mijn handen aan vol, en de rest interesseert me enerzijds niet en boeit me anderzijds uitermate. Ieder mens heeft iets van Napoleon, Einstein, Tommy Cooper en Jerry Lewis. De mix bepaald het eindresultaat, vaak niet ten goede.
Prettig gezeten. Als je geen last hebt van lekkende daken, valt met regen goed te leven. Zeker als je er niet door heen hoeft of, zoals ik, niet verder dan van deur naar deur en de auto aan de overkant staat.
Het zijn van die momenten, waarop ik kan onderduiken in mijn gedachten of eigenlijk het wegzakken in gedachten ongestoord z'n gang kan laten gaan. Daartoe in kan vrijwel alles de aanleiding zijn. Of een krantenartikel of een overpeinzing of iets wat om me heen gebeurd of wat door me heen schiet, maakt niet uit. Mijn leven en ik. Ik meet het met hetzelfde gemak aan alles af, als ik het weghoud van z'n omgeving. Ik ben ik, daar heb ik mijn handen aan vol, en de rest interesseert me enerzijds niet en boeit me anderzijds uitermate. Ieder mens heeft iets van Napoleon, Einstein, Tommy Cooper en Jerry Lewis. De mix bepaald het eindresultaat, vaak niet ten goede.
Wegwezen
Sighisoara. Beter, kleinschaliger dan Sibiu, toeristieker, enigszins Brantôme-achtig, zonder de knusse gezelligheid van het oude centrum in Perigueux. Alleen jammer dat het plenst. Weer plenst. Schijnt bij de mnd mei te horen. Gelukkig maar. De mnd is bijna voorbij.
Eenmaal gekozen cq helder is alles een stuk lichter. Bij de paar passen naar de auto is het alsof de ene last na de andere van mijn schouders valt. Pom-ti-pompom. Krant en mini mee. Ipod aansluiten en muziek naar wens uit de speakers. Geen verkeerde weg om te rijden. Tijd genoeg om mijn plaats ter plekke te bepalen. Andere stemming, andere wereld. Waarom kan dat niet ook met de meer dagelijkse beslommeringen?
Eenmaal gekozen cq helder is alles een stuk lichter. Bij de paar passen naar de auto is het alsof de ene last na de andere van mijn schouders valt. Pom-ti-pompom. Krant en mini mee. Ipod aansluiten en muziek naar wens uit de speakers. Geen verkeerde weg om te rijden. Tijd genoeg om mijn plaats ter plekke te bepalen. Andere stemming, andere wereld. Waarom kan dat niet ook met de meer dagelijkse beslommeringen?
Mat
Het weer en ik gaan gelijk op vandaag. De grijsgrauwe lucht komt aardig overeen met mijn gebrek aan interesse in activiteit. De week zit er voor mijn gevoel op. Leuk meegenomen dat het Hemelvaart is en dus iedereen een lang weekend heeft. Maar dat lijkt me eenzelfde soort toeval als de samenloop met het weer.
De puf is op. Best het een en ander gedaan maar qua stimulans heeft het weinig opgeleverd. Tank is leeg. Mag dus zien, dat ik 'm op andere wijze weer gevuld krijg. Toch iets van vooruitgang in het systeem als je het positief wilt benaderen. Beetje terug op het Franse 2-3 dagen systeem, dan een dag of wat met andere dingen aan de gang en vooral de hort op en weer een korte werkweek. Tenminste dat zit er in mijn herinnering. Vrees dat de praktijk daar niet zoveel overeenkomsten mee vertoonde. Bezig-Weg-Bezig-Weg-etc. dat klopt wel, maar de termijnen zijn ongetwijfeld voor een deel achterafverheerlijking.
Iets meer krant vandaag en dan zie ik de rest wel komen of ook niet. Of een boek. Dat brengt me weer bij mijn kamer, waar nog steeds geen ruk van terecht is gekomen. Misschien toch maar gewoon mee beginnen tussen alle andere bedrijvigheid door en het regelmatige gebrek daaraan, anders zie ik het er voorlopig niet van komen. Altijd weer wat anders in de paar uurtjes 'dagelijks' bezig zijn.
De puf is op. Best het een en ander gedaan maar qua stimulans heeft het weinig opgeleverd. Tank is leeg. Mag dus zien, dat ik 'm op andere wijze weer gevuld krijg. Toch iets van vooruitgang in het systeem als je het positief wilt benaderen. Beetje terug op het Franse 2-3 dagen systeem, dan een dag of wat met andere dingen aan de gang en vooral de hort op en weer een korte werkweek. Tenminste dat zit er in mijn herinnering. Vrees dat de praktijk daar niet zoveel overeenkomsten mee vertoonde. Bezig-Weg-Bezig-Weg-etc. dat klopt wel, maar de termijnen zijn ongetwijfeld voor een deel achterafverheerlijking.
Iets meer krant vandaag en dan zie ik de rest wel komen of ook niet. Of een boek. Dat brengt me weer bij mijn kamer, waar nog steeds geen ruk van terecht is gekomen. Misschien toch maar gewoon mee beginnen tussen alle andere bedrijvigheid door en het regelmatige gebrek daaraan, anders zie ik het er voorlopig niet van komen. Altijd weer wat anders in de paar uurtjes 'dagelijks' bezig zijn.
woensdag 24 mei 2017
Waterschade
Twee uur stoepje schoonmaken na een half uur plenzen. Zo krijg je de dag wel om. Geen lunch op tafel, tenminste niet uit eigen keuken. Na het leeg scheppen van de goten, het terug transporteren van de weggespoelde aarde, het egaliseren van het deel waar de zooi vandaan kwam, het graven en verstevigen van een nwe geul (Nederlander tenslotte ...) en het wegspuiten van wat overbleef, was ik meer toe aan een verzorgde maaltijd dan aan het verzorgen van een maaltijd.
Soep, een beetje pasta, glaasje wijn, water, koffie, babbelen en terug om nog wat van de middag en avond te maken. Zelfs nog in de tuin geweest. Spitten was bijna soppen. Je hoorde zuigende geluiden bij het omhoog duwen van de spade. Het gisteren begonnen deel afgemaakt. Voor het goede gevoel. Verder zie ik het morgen wel. De prei had ik niet vorig week hoeven kopen. Het spul staat sinds vrijdag in het water.
Prei, mais, aardappelen en weer spitten. Nog twee perceeltjes te gaan om het niveau van vorig jaar te halen. En natuurlijk wil ik meer. Vorig jaar heb ik notabene 2 weken in de kritieke tuinperiode nabij de evenaar op mijn gat gelegen. En toen had ik het idee, dat me dat enorm op achterstand had gezet. Tegendeel dus. Volgende jaar dan maar weer er op uit eind april/begin mei?
Soep, een beetje pasta, glaasje wijn, water, koffie, babbelen en terug om nog wat van de middag en avond te maken. Zelfs nog in de tuin geweest. Spitten was bijna soppen. Je hoorde zuigende geluiden bij het omhoog duwen van de spade. Het gisteren begonnen deel afgemaakt. Voor het goede gevoel. Verder zie ik het morgen wel. De prei had ik niet vorig week hoeven kopen. Het spul staat sinds vrijdag in het water.
Prei, mais, aardappelen en weer spitten. Nog twee perceeltjes te gaan om het niveau van vorig jaar te halen. En natuurlijk wil ik meer. Vorig jaar heb ik notabene 2 weken in de kritieke tuinperiode nabij de evenaar op mijn gat gelegen. En toen had ik het idee, dat me dat enorm op achterstand had gezet. Tegendeel dus. Volgende jaar dan maar weer er op uit eind april/begin mei?
Waterkracht
Geen prachtig blauwe dag vandaag, maar een aangename temperatuur bij grijze lucht. Geen volle zon. Prachtige dag om een stevig eind op te schieten in de tuin. Als ..... ik niet net voor het aantrekken van mijn werkschoenen in de linker ooghoek een snel aanstormende donkergrijze lucht had gezien. Ok, ff wachten. Beetje regen kan geen kwaad. Een beetje (!).
Wat in het laatste halfuur naar beneden is gekomen was meer dan in een normale mnd, als ik een schatting mag doen. Pootje baden op straat, een heuse regendouche, binnenplaatsbreed. Die tuin kan ik vandaag uit mijn hoofd zetten. Water geven hoeft ook niet meer. Tsjoe, wat een watergeweld.
En passent kunnen bekijken wat gebeurd, waar ik in de afgelopen weken al een paar keer het resultaat van heb mogen gezien. D'r komt zoveel water de dorpstraat naar beneden, dat onze prachtige goot in de aangelegd parkeerplaats dat niet getrokken krijgt. Was het alleen water, zou het niet zo'n punt zijn, maar de eerste (of laatste) paar meter bij de buurman bergop zijn nog niet begroeid sinds het vertrek van de aannemer. Zand, fijn grind en stenen zijn met het regenwater een paar meter naar beneden verplaatst en vormen prachtige stroompatronen voor onze poort. Daar hebben we de boel niet voor laten bestraten. De stoep vegen kan geen kwaad maar hoeft nou ook weer geen gewoonte te worden.
Wat in het laatste halfuur naar beneden is gekomen was meer dan in een normale mnd, als ik een schatting mag doen. Pootje baden op straat, een heuse regendouche, binnenplaatsbreed. Die tuin kan ik vandaag uit mijn hoofd zetten. Water geven hoeft ook niet meer. Tsjoe, wat een watergeweld.
En passent kunnen bekijken wat gebeurd, waar ik in de afgelopen weken al een paar keer het resultaat van heb mogen gezien. D'r komt zoveel water de dorpstraat naar beneden, dat onze prachtige goot in de aangelegd parkeerplaats dat niet getrokken krijgt. Was het alleen water, zou het niet zo'n punt zijn, maar de eerste (of laatste) paar meter bij de buurman bergop zijn nog niet begroeid sinds het vertrek van de aannemer. Zand, fijn grind en stenen zijn met het regenwater een paar meter naar beneden verplaatst en vormen prachtige stroompatronen voor onze poort. Daar hebben we de boel niet voor laten bestraten. De stoep vegen kan geen kwaad maar hoeft nou ook weer geen gewoonte te worden.
Hanteren
Kantje boord. Tussen het wereldse geweld vragen de persoonlijkebeslommeringen hun eigen aandacht. Eisen die op, op niet mis te verstane wijze. Altijd weer vervelend. Ook al kan het soms deugd doen, dat je het met meer afstand weet te ondergaan en je niet de hele mallemolen door hoeft alvorens rustig verder te kunnen gaan met wat je van plan was. En dat laatste was gisteravond: slapen.
Het kwam van verre maar wist me niet te verrassen. Was ik zo alert of het mechanisme zo plomp? Is de dood over het algemeen als die mug, die irritant rond je hoofd zoemt, dat boven het dekbed uitsteekt, gisteravond was het die olifant die herkenbaar maar onontwijkbaar aan kwam zetten en bovenop me plaats nam.
De trigger blijft in nevelen gehuld, maar als het balletje rolt, ben ik het die het opjaagt. Als ik tenminste niet uitkijk en gelukkig deed ik dat gisteravond wel. Voordat het ongemak concreet tastbaar werd de oordoppen ingedaan en de bekende mix van woorden, muziek en geluiden er tegen aan gegooid. Werkte wonderwel goed. Na wat aanzetten tot ouderwets nachtelijk spectakel ben ik ergens in slaap gevallen zonder steeds weer op te schrikken, net voordat het zover is.
Het kwam van verre maar wist me niet te verrassen. Was ik zo alert of het mechanisme zo plomp? Is de dood over het algemeen als die mug, die irritant rond je hoofd zoemt, dat boven het dekbed uitsteekt, gisteravond was het die olifant die herkenbaar maar onontwijkbaar aan kwam zetten en bovenop me plaats nam.
De trigger blijft in nevelen gehuld, maar als het balletje rolt, ben ik het die het opjaagt. Als ik tenminste niet uitkijk en gelukkig deed ik dat gisteravond wel. Voordat het ongemak concreet tastbaar werd de oordoppen ingedaan en de bekende mix van woorden, muziek en geluiden er tegen aan gegooid. Werkte wonderwel goed. Na wat aanzetten tot ouderwets nachtelijk spectakel ben ik ergens in slaap gevallen zonder steeds weer op te schrikken, net voordat het zover is.
Mistig
Politiemannen onthoofden is ergens nog begrijpelijk, inrijden op winkelend publiek is nog maar moeilijk te volgen, maar tienermeisjes die uit een concert komen massaal opblazen, dan ben je helemaal van je padje af. En daar worden we inmiddels massaal voor afgeluisterd, overal met camara's vervolgd, de digitale snelweg met sleepnetten leeg gevist, doelbewust virussen voor in de wereld gezet, kun je geen pas meer verzetten zonder paspoort in je zak, geen vlucht maken zonder een vrijwel complete striptease en zou menig geheime dienst het niet raar vinden als ze vrije toegang zouden hebben achter elke voordeur, zo dat niet al het geval is. En voorkomt dat iets? O, vast maar dat zou zonder al die toeters en bellen ook het geval zijn en niet eens noodzakelijkerwijs minder. Die ene mafkees weet er echter iedere keer opnieuw tussendoor te glippen, zelfs als 'ze' 'm in de gaten hadden.
Waarom is er niemand met verantwoordelijkheid, die durft te zeggen, dat ze doen wat ze kunnen doen, teveel eigenlijk zelfs maar dat terroristische aanslagen nooit voor 100% zijn te voorkomen. Nee, iedere keer wordt een dergelijke daad aangegrepen om de vrijheden in z'n algemeen verder te beperken en het controleniveau op te schroeven. Volgens mij creëer je er enkel illusies mee en staren de verantwoordelijken zich mn blind op potentiële mogelijkheden ipv zich bezig te houden met concrete dreigingen. Al dat systeemgedoe gaat meer en meer een eigen leven leiden en verliest het contact met de dagelijkse werkelijkheid. En wat krijg je dan? Ergens een volgende 'Boem'!
Waarom is er niemand met verantwoordelijkheid, die durft te zeggen, dat ze doen wat ze kunnen doen, teveel eigenlijk zelfs maar dat terroristische aanslagen nooit voor 100% zijn te voorkomen. Nee, iedere keer wordt een dergelijke daad aangegrepen om de vrijheden in z'n algemeen verder te beperken en het controleniveau op te schroeven. Volgens mij creëer je er enkel illusies mee en staren de verantwoordelijken zich mn blind op potentiële mogelijkheden ipv zich bezig te houden met concrete dreigingen. Al dat systeemgedoe gaat meer en meer een eigen leven leiden en verliest het contact met de dagelijkse werkelijkheid. En wat krijg je dan? Ergens een volgende 'Boem'!
dinsdag 23 mei 2017
Opgaf
De pré-hondenloopdip. Ik kan er inmiddels de klok op gelijk zetten: half vijf. Het voelt aan alsof niet alleen de dag voorbij is, maar ook het bed is overgeslagen. Trekt weer bij, daarom die 'dip', maar het enthousiasme was voor vandaag verbruikt. Slechts aan het nekvel wilde het daarna richting de tuin. Een beetje raar voor een hobby, maar dat zit 'm in de seizoensafhankelijkheid. Die orangerie met verwarmingssysteem is er nog niet van gekomen. Dan zou je de mini-tomaten het hele jaar door kunnen kweken, net als de rest ook.
Spitten was de bedoeling. En de makkelijke delen zijn inmiddels gedaan. Kleien dus!. Keiharde bovenlaag en boetseerbaar er onder. Het punt is echter het onkruid, het wortelgedoe. Akkerwinde, distels, brandnetels en een of andere boterbloem. Die laatste twee zijn nog wel te doen. De eerste twee daarentegen is een gebed zonder end, bierkaai en erger.
Puf, zucht, steun. Klagen helpt geen ene moer. Daar hebben die planten mooi lak aan. Spitten en straks ook spuiten. Zien wie de langste adem heeft
Spitten was de bedoeling. En de makkelijke delen zijn inmiddels gedaan. Kleien dus!. Keiharde bovenlaag en boetseerbaar er onder. Het punt is echter het onkruid, het wortelgedoe. Akkerwinde, distels, brandnetels en een of andere boterbloem. Die laatste twee zijn nog wel te doen. De eerste twee daarentegen is een gebed zonder end, bierkaai en erger.
Puf, zucht, steun. Klagen helpt geen ene moer. Daar hebben die planten mooi lak aan. Spitten en straks ook spuiten. Zien wie de langste adem heeft
Taktiek
Wat gaan we van de dag maken, waarmee vullen we 'm op? Het is geen kwestie van doorkomen of tijd doden. Op mijn reet zitten of liggen met of zonder koel drankje kan altijd, daar is geen keuzemoment voor nodig. Maar voordat dat al die dingen en dingetjes, die moeten gebeuren of al gebeurd hadden moeten zijn, als zombies in een nachtmerrie achter me aan rennen, kan ik ze beter afhandelen. En daarin heb ik keuze te over. Dus?
Was, koken, administratie en die harde noten kraken of er althans mee beginnen, Maar vooral toch ook iets met resultaat, leuk resultaat, iets waar je achteraf met voldoening naar kunt kijken. Of ik dat doe of niet, is dan verder aan mij, maar het zou moeten kunnen. Niet van die dingen, die je al nauwelijks opmerkt, voordat je ze gedaan hebt, laat staan, dat ze achteraf verschil maken. Maar wat en waar heb ik zin in? Als je niet voor niksdoen in de wieg gelegd bent, is het werken.
Was, koken, administratie en die harde noten kraken of er althans mee beginnen, Maar vooral toch ook iets met resultaat, leuk resultaat, iets waar je achteraf met voldoening naar kunt kijken. Of ik dat doe of niet, is dan verder aan mij, maar het zou moeten kunnen. Niet van die dingen, die je al nauwelijks opmerkt, voordat je ze gedaan hebt, laat staan, dat ze achteraf verschil maken. Maar wat en waar heb ik zin in? Als je niet voor niksdoen in de wieg gelegd bent, is het werken.
Startverschil
Na de lange dag van gisteren, pas na elven richting bed, vanochtendvroeg wakker geschrokken en verbaasd over het feit, dat het licht was. Van de verbazing bekomen weer in slaap gevallen. Half vijf is nog geen vanzelfsprekende tijd. Misschien gaat ie het voor de zomer worden, ik zou er niks op tegen hebben, maar die omslag is geen kwestie van een paar dagen.
Acht uur weer wakker. Nu uit een droom over een tandarts, waar ik op zit te wachten, omdat die me een kies zou trekken. Maar meneer verschijnt maar niet. Ik maak me druk maar moet tegelijktijd iets met kevers, Opgezette kevers, die ik bij me draag bevestigd op een soort filmrolletje ..... Die kevers zeggen me niks, maar die tandarts lijkt me duidelijk. Gisteren een hoop gedaan, maar geen harde noot gekraakt. Ik zal het toch echt zelf moeten doen of wachen tot ik een ons weeg.
Vandaag een paar uur minder dus. Hoeft niet automatisch te betekenen, dat ik minder zal doen. Maar dat is een zorg voor later. Nu koffie, bijna een dagdeel later dan gisteren. Ook zoiets .... bij zo'n dag als gisteren, doe je dan een dagdeel extra of worden je dagdelen gewoon langer? In het laatste geval verdien je er eigenlijk weinig mee. Goeiemorgen.
Acht uur weer wakker. Nu uit een droom over een tandarts, waar ik op zit te wachten, omdat die me een kies zou trekken. Maar meneer verschijnt maar niet. Ik maak me druk maar moet tegelijktijd iets met kevers, Opgezette kevers, die ik bij me draag bevestigd op een soort filmrolletje ..... Die kevers zeggen me niks, maar die tandarts lijkt me duidelijk. Gisteren een hoop gedaan, maar geen harde noot gekraakt. Ik zal het toch echt zelf moeten doen of wachen tot ik een ons weeg.
Vandaag een paar uur minder dus. Hoeft niet automatisch te betekenen, dat ik minder zal doen. Maar dat is een zorg voor later. Nu koffie, bijna een dagdeel later dan gisteren. Ook zoiets .... bij zo'n dag als gisteren, doe je dan een dagdeel extra of worden je dagdelen gewoon langer? In het laatste geval verdien je er eigenlijk weinig mee. Goeiemorgen.
maandag 22 mei 2017
Uurwerk
Twee uur. Ruime acht uur achter de kiezen. Na ontbijt en honden de afwas gedaan. Raar om daar voor negenen mee bezig te zijn, Vervolgens een was opgestart, betalingen afgehandeld, was (was een korte) opgehangen, verzorging van de lunch overgeslagen, de krant op de bagagedrager geklemd en op de fiets het stadje in en een reeds begonnen krant op een/het terras uitgelezen. Geen schokkende score zou ik willen zeggen. Daar is natuurlijk de middag nog en het begin van de avond, maar toch.
Niet lopen stressen maar ook niet geprobeerd om de snelheid van een slak te ondertreffen. Het kost kortom allemaal tijd, meer tijd dan me lief is. Dit zou je natuurlijk een paar weken moeten doen, voordat je erover begint te mekkeren. Afwas zal niet iedere dag gebeuren, was idem dito, krant ook. Een zo'n dag geeft een vertekend beeld. Het gaat om continuïteit in het ritme van de regelmaat.
Maar de middag dus. De tuin is voor de avond, dus ik heb het nu voor het kiezen van een klus. Waar ga ik mijn vingers aan branden. Iets overzichtelijks graag, niet straks met meer rommel eindigen dan er nu al ligt, staat en niet hangt. Iets met verplaatsen, vrees ik. Niet mijn favoriete bezigheid, maar het kan maar beter gebeurd zijn. Niet dan?
Niet lopen stressen maar ook niet geprobeerd om de snelheid van een slak te ondertreffen. Het kost kortom allemaal tijd, meer tijd dan me lief is. Dit zou je natuurlijk een paar weken moeten doen, voordat je erover begint te mekkeren. Afwas zal niet iedere dag gebeuren, was idem dito, krant ook. Een zo'n dag geeft een vertekend beeld. Het gaat om continuïteit in het ritme van de regelmaat.
Maar de middag dus. De tuin is voor de avond, dus ik heb het nu voor het kiezen van een klus. Waar ga ik mijn vingers aan branden. Iets overzichtelijks graag, niet straks met meer rommel eindigen dan er nu al ligt, staat en niet hangt. Iets met verplaatsen, vrees ik. Niet mijn favoriete bezigheid, maar het kan maar beter gebeurd zijn. Niet dan?
Doorhakken
Het lijf moet nog wakker worden, maar de geest is al druk in de weer. Half zeven. Ontbijt achter de kiezen. Twee koffie op en bijna uitgeblogd voor vanochend. Da's niet verkeerd. Zometeen fris en bijna fruitig de heuvels op en aansluitend spijkers met koppen slaan. Na al die dagen, dat ik me dat 's morgens bedacht heb en 's avonds moest constateren, dat het niet gebeurd was, is het misschien aardig eens woord te houden, ook als ik daar niemand anders dan mezelf mee heb, door het niet te doen.
Het werkt vertragend. Iedere dag weer een schep erbij. Omgekeerde versnelling. Een belemmering, die inmiddels in alles doorwerkt. Wachten lost dat echt niet op. Dat hoeft mij niet verteld te worden. Daar weet ik alles van. Ben ik expert in. Het heeft een paar decennia gekost en mij verder niks wijzer gemaakt. Ik ken het, herken het en probeer het te ontkennen. Het moet een beetje zijn als die bergbeklimmer die een paar jaar geleden ineens wereldnieuws was vanwege een film over zijn leven, waarin hij zelf zijn arm amputeert om uit een benaderde situatie te komen.
Ik heb die film nooit gezien, ook niet het fragment-suprême, dat ongetwijfeld op YT circuleert. Niet mijn stuk taart. Me wel vaker afgevraagd of ik in een soortgelijke situatie tot zo'n handeling in staat zou zijn. Ik ben mezelf het antwoord schuldig gebleven, maar als ik eerlijk ben, geloof ik, dat ik al kreperend zou blijven hopen, dat de arm op een goed moment gewoon loskomt. Zò dus, tegen beter weten in.
Het werkt vertragend. Iedere dag weer een schep erbij. Omgekeerde versnelling. Een belemmering, die inmiddels in alles doorwerkt. Wachten lost dat echt niet op. Dat hoeft mij niet verteld te worden. Daar weet ik alles van. Ben ik expert in. Het heeft een paar decennia gekost en mij verder niks wijzer gemaakt. Ik ken het, herken het en probeer het te ontkennen. Het moet een beetje zijn als die bergbeklimmer die een paar jaar geleden ineens wereldnieuws was vanwege een film over zijn leven, waarin hij zelf zijn arm amputeert om uit een benaderde situatie te komen.
Ik heb die film nooit gezien, ook niet het fragment-suprême, dat ongetwijfeld op YT circuleert. Niet mijn stuk taart. Me wel vaker afgevraagd of ik in een soortgelijke situatie tot zo'n handeling in staat zou zijn. Ik ben mezelf het antwoord schuldig gebleven, maar als ik eerlijk ben, geloof ik, dat ik al kreperend zou blijven hopen, dat de arm op een goed moment gewoon loskomt. Zò dus, tegen beter weten in.
Belemmerend
Eén van de buren, een begrip dat je hier ruim moet zien, had al eens een opmerking gemaakt over het verschil in grootte. Gisteren heb ik het zelf kunnen constateren. Een van de pups uit hetzelfde nest als Prada is bij iemand terecht gekomen, die naast de plek woonde waar Lady het nest had. Het enige mannetje van de zes. Net als Prada ruim vier mndn maar nauweijks de helft qua formaat.
Ik zie dat, denk me daar het mijne bij en vrg me af, wat ik daar wel of niet aan kan of mag doen. Mariana spreekt zo iemand er dan direct op aan. Wat beter is, weet ik niet. Maar van het antwoord, dat zijn pup een andere vader heeft gedaan, klopt weinig of niks. Het beestje was zeker niet kleiner dan Prada, eerder in tegendeel, maar dat kan ook vertekening achteraf zijn.
Het beestje zit meestal opgesloten en blaft een hoop. Gisteren liep ie vrij rond en at mijn vingers bijna mee op, toen ik hem een brokje aanbood. Iets wat ie ws niet kent en waar hij, als hij voldoende had gegeten, eerder met argwaan naar had gekeken dan zo blindelings opgeschrokt. Die krijgt gewoon niet voldoende en ws erg eenzijdig te eten. Wedje maken? Vooral oud brood.
Maar wat doe je dan? Dwingen tot beter voeren is niet mogelijk. Aanbieden om extra te voeren ongewenste bemoeizucht. Dan maar een paar zakken voer bij de poort plempen met het risico dat het aan de varkens wordt gegeven ipv aan de pup?
Ik zie dat, denk me daar het mijne bij en vrg me af, wat ik daar wel of niet aan kan of mag doen. Mariana spreekt zo iemand er dan direct op aan. Wat beter is, weet ik niet. Maar van het antwoord, dat zijn pup een andere vader heeft gedaan, klopt weinig of niks. Het beestje was zeker niet kleiner dan Prada, eerder in tegendeel, maar dat kan ook vertekening achteraf zijn.
Het beestje zit meestal opgesloten en blaft een hoop. Gisteren liep ie vrij rond en at mijn vingers bijna mee op, toen ik hem een brokje aanbood. Iets wat ie ws niet kent en waar hij, als hij voldoende had gegeten, eerder met argwaan naar had gekeken dan zo blindelings opgeschrokt. Die krijgt gewoon niet voldoende en ws erg eenzijdig te eten. Wedje maken? Vooral oud brood.
Maar wat doe je dan? Dwingen tot beter voeren is niet mogelijk. Aanbieden om extra te voeren ongewenste bemoeizucht. Dan maar een paar zakken voer bij de poort plempen met het risico dat het aan de varkens wordt gegeven ipv aan de pup?
Goud
Half zes uit bed 'gevallen'. Waarom? Het kan, kon en geen zin om over een uur of wat weer diep in slaap te vallen. Moet een bijzondere dag worden, kan nauwelijks anders. Een beetje ondersteuning van de kant van de zon had het perfect gemaakt. Maar die denkt er vandaag anders over. Maakt niet uit. Dik twee uur extra vandaag als ik niet ergens in de loop van de dag in slaap val. Wat gaat dat opleveren?
Tweemaal de afwas? Schoon is schoon.Vier keer lopen met de honden? Katrien ziet me komen. Bergen afgraven? Kan zeker geen kwaad. De tuin? Als de grijze lucht het droog houdt. Maar vooral toch de koffie en het bloggen op wat 'normalere' tijden ipv ergens tussen 8, 9 of 10 en 12. Na de honden niet terugploffen op mijn reet maar in de benen blijven. De rest maakt dan niet zoveel uit. Als die paar tandjes hoger niet wil, zijn extra uren het enige aternatief. Wat niet betekent, dat ik vanochtend al zo diep over dingen heb nagedacht.
Wel gisteravond voordat de slaap het bewuste deel uitschakelde. Een hoop willen, nog steeds, en niksdoen is geen stimulerende combinatie. Òf niks willen òf meer doen, andere smaken zijn er niet. Zwijmelen over Duitse sigarettenreclames gaat dat niet oplossen.
Tweemaal de afwas? Schoon is schoon.Vier keer lopen met de honden? Katrien ziet me komen. Bergen afgraven? Kan zeker geen kwaad. De tuin? Als de grijze lucht het droog houdt. Maar vooral toch de koffie en het bloggen op wat 'normalere' tijden ipv ergens tussen 8, 9 of 10 en 12. Na de honden niet terugploffen op mijn reet maar in de benen blijven. De rest maakt dan niet zoveel uit. Als die paar tandjes hoger niet wil, zijn extra uren het enige aternatief. Wat niet betekent, dat ik vanochtend al zo diep over dingen heb nagedacht.
Wel gisteravond voordat de slaap het bewuste deel uitschakelde. Een hoop willen, nog steeds, en niksdoen is geen stimulerende combinatie. Òf niks willen òf meer doen, andere smaken zijn er niet. Zwijmelen over Duitse sigarettenreclames gaat dat niet oplossen.
zondag 21 mei 2017
Stemmingsindicatie
Uit de 'collectie' van mijn ouders:
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Fragte ich Susan, sie sah mich nur an
Und ich wußte, daß sie mich so glücklich macht
Wie's nur eine im Leben kann
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Sprach ein Kavalier nachts darauf zu ihr
Er war schneller und hat sie nach Haus gebracht
Doch ich träumte nur noch von ihr
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Ruf ich bei Susan schon am Morgen an
Hat sie mich auch deswegen oft ausgelacht
Wenn es zwölf ist, lacht sie mich an
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Fragte ich Susan, sie sah mich nur an
Und ich wußte, daß sie mich so glücklich macht
Wie's nur eine im Leben kann
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Sprach ein Kavalier nachts darauf zu ihr
Er war schneller und hat sie nach Haus gebracht
Doch ich träumte nur noch von ihr
Darf ich bitten zum Tango um Mitternacht
Ruf ich bei Susan schon am Morgen an
Hat sie mich auch deswegen oft ausgelacht
Wenn es zwölf ist, lacht sie mich an
Tanze mit mir in den Morgen
Tanze mit mir in das Glück
In deinen Armen zu träumen
Ist so schön bei verliebter Musik
Overvloed
Een heuse zondagmiddag-middag. Landerig, oftewel: 1) Energieloos 2) Futloos 3) Gemelijk 4) Hangerig 5) Lamlendig 6) Landziek 7) Lusteloos 8) Melig 9) Met tegenzin 10) Mierig 11) Onlustig 12) Ontevreden 13) Ontstemd 14) Onwel 15) Slap 16) Slecht gehumeurd 17) Slecht geluimd 18) Slecht gestemd 19) Slechtgehumeurd 20) Uit zijn humeur 21) Verveeld 22) Verveeld, lusteloos 23) Vervelend 24) Zeurderig 25...
Dat zijn een hoop danig verschillende zaken. Landerig zou mn slecht geluimd zijn. Dat ligt voor mij toch anders. Doe mij 4, 7, 8, een beetje 21 en dan houdt het op. Ik zou het moeten weten, heb tenslotte al een aardig lange ervaring met zondagen achter de rug. Moeilijk een taal die zoveel mogelijkheden biedt. Was het geen zondagmiddag geweest had ik ws de DvD erbij gepakt. Nonsens, natuurlijk, maar de neiging was er ff wel. Het is dat het spul nog steeds ergens in een doos zit . En mn dan vooral 'ergens'.
We gaan de dag in alle rust zijn gang gaan en ik hobbel mee of misschien zelfs er achter aan. Niet bezig met wat zou kunnen, al knaagt de tuin aan de randjes, moeten, op zondag niets, of ik zou willen. Had ik iets gewild was het geen landerig sfeertje geweest. Als ik al iets wil, is het een goede volgende week en kortom een zorg van morgen en niet vandaag.
Dat zijn een hoop danig verschillende zaken. Landerig zou mn slecht geluimd zijn. Dat ligt voor mij toch anders. Doe mij 4, 7, 8, een beetje 21 en dan houdt het op. Ik zou het moeten weten, heb tenslotte al een aardig lange ervaring met zondagen achter de rug. Moeilijk een taal die zoveel mogelijkheden biedt. Was het geen zondagmiddag geweest had ik ws de DvD erbij gepakt. Nonsens, natuurlijk, maar de neiging was er ff wel. Het is dat het spul nog steeds ergens in een doos zit . En mn dan vooral 'ergens'.
We gaan de dag in alle rust zijn gang gaan en ik hobbel mee of misschien zelfs er achter aan. Niet bezig met wat zou kunnen, al knaagt de tuin aan de randjes, moeten, op zondag niets, of ik zou willen. Had ik iets gewild was het geen landerig sfeertje geweest. Als ik al iets wil, is het een goede volgende week en kortom een zorg van morgen en niet vandaag.
Lunchkaart
Zondag. Aan deze constatering was ik nog niet toegekomen. Met het hoofd nog bij de maaltijd van gisteravond, terwijl ik met de lunch bezig zou moeten zijn. Is als inspiratie willen opdoen in een supermarkt met een volle maag. Werkt niet. Nog ff wachten en dan aan de slag. Voor- en hoofdgrecht nog bedenken en maken. De aardbeien voor het nagerecht heb ik vrijdag al gekocht èn direct schoongemaakt en met suiker bestrooit, anders had ik ze nu alweer kunnen weggooien. Is me vorig jaar een paar keer overkomen. Blijkbaar nog steeds in staat om te leren.
Nu zijn aardbeien altijd kwetsbaar, ook als je ze in Frankrijk of Nederland in een supermarkt koopt, netjes verpakt in 500gr bakjes. Maar hier geldt dat zo'n beetje voor alles wat met groente en fruit te maken heeft. Het is allemaal niet lang houdbaar, meestal geen eerste keus. En als het dan ook nog van de markt komt, zeker bij fruit, dan moet je er bijna al ter plekke mee aan de slag. Een week vooruit inslaan gaat dus zeker niet lukken. Gelukkig maar, want zo zit ik niet in elkaar.
Heb dat door de jaren heen meermaals geprobeerd, maar dat leidde alleen tot ongewenst volle vuilnisbakken. Ik kook zelden met wat ik heb, ga meestal achter de dingen aan, waar ik op het betreffende moment zin in heb. Meer het type voor een dagelijkse gang over markt en door supermarkt of liever langs de aparte grutters. Ook een diepvriezer is eigenlijk weinig meer dan vuilnisbak op termijn. Ik moet me dwingen om daar aan te denken, wat ik meestal dus niet doe. Tijd voor de lunch-ideeën.
Nu zijn aardbeien altijd kwetsbaar, ook als je ze in Frankrijk of Nederland in een supermarkt koopt, netjes verpakt in 500gr bakjes. Maar hier geldt dat zo'n beetje voor alles wat met groente en fruit te maken heeft. Het is allemaal niet lang houdbaar, meestal geen eerste keus. En als het dan ook nog van de markt komt, zeker bij fruit, dan moet je er bijna al ter plekke mee aan de slag. Een week vooruit inslaan gaat dus zeker niet lukken. Gelukkig maar, want zo zit ik niet in elkaar.
Heb dat door de jaren heen meermaals geprobeerd, maar dat leidde alleen tot ongewenst volle vuilnisbakken. Ik kook zelden met wat ik heb, ga meestal achter de dingen aan, waar ik op het betreffende moment zin in heb. Meer het type voor een dagelijkse gang over markt en door supermarkt of liever langs de aparte grutters. Ook een diepvriezer is eigenlijk weinig meer dan vuilnisbak op termijn. Ik moet me dwingen om daar aan te denken, wat ik meestal dus niet doe. Tijd voor de lunch-ideeën.
Verwordenheid
Amerikaans, Engels, Duits, van allerhande talen, maar geen Roemeens. Ook onroemeens lange lijven. De meesten zo om en mn nabij mijn leeftijd. Wat een tuttig volk is dat toch, dit soort toeristen. Altijd al gevonden en typisch dat het me weer opvalt. Mensen die ooit vol jeugdige idealen in het leven hebben gestaan, eikelen nou over de tafelsetting, de wijnkeuze en of het ook glutenvrij kan.
We waren in een van de 'betere' restaurants. Ze hebben het er een beetje hoog in de bol, overdrijven de presentatie, maar een mooie, aangename plek met geen verkeerde keuken en voor toeristen kost het geen ene moer. 30-40 Lei voor een hoofdgerecht. Deel maar door 4,5. Wat (deels) een beetje op het niveau van een simpel restaurant in een land als Nederland komt is de wijnkaart. Ze moeten het tenslotte ergens op verdienen. En wat doen de toeristen dan? Die nemen een halve liter huiswijn: 7 lei. En misschien drinken ze met z'n vieren gewoon niet zoveel en loont een fles niet de moeite. Maar dan bestel je de wijn niet nog tweemaal na....
Overdag lopen ze vast met bergschoenen aan door het dorp te stappen in hun afritsbroeken mèt rugzakje om en flesje water in de hand. Misschien is dat ook wel de reden, dat ik na een paar missers geen zin (meer) in reünies heb. Al die truttige tuttigheid.
We waren in een van de 'betere' restaurants. Ze hebben het er een beetje hoog in de bol, overdrijven de presentatie, maar een mooie, aangename plek met geen verkeerde keuken en voor toeristen kost het geen ene moer. 30-40 Lei voor een hoofdgerecht. Deel maar door 4,5. Wat (deels) een beetje op het niveau van een simpel restaurant in een land als Nederland komt is de wijnkaart. Ze moeten het tenslotte ergens op verdienen. En wat doen de toeristen dan? Die nemen een halve liter huiswijn: 7 lei. En misschien drinken ze met z'n vieren gewoon niet zoveel en loont een fles niet de moeite. Maar dan bestel je de wijn niet nog tweemaal na....
Overdag lopen ze vast met bergschoenen aan door het dorp te stappen in hun afritsbroeken mèt rugzakje om en flesje water in de hand. Misschien is dat ook wel de reden, dat ik na een paar missers geen zin (meer) in reünies heb. Al die truttige tuttigheid.
Drome(nloos)land
Een nacht van niks. Zo stap je in bed. Zo wordt je wakker. De uitzondering op de regel, dus. Blijkbaar een vermoeiende dag gehad gisteren. Had dat idee zelf niet tot ergens op de terugweg van het avondje uit. De wijn had er harder dan normaal ingehakt en het leek wel alsof ik haast had om thuis te komen. Voet van gaspedaal en iets rustiger tussen de gaten in de weg door geslingerd. De weg snakt naar nieuw asfalt en mijn auto op dit soort wegen ook. Op trajecten als deze is zelfs een splinternieuwe auto nog een rammelbak.
Prettig avond achter de rug, maar of de een of andere manier vermoeiend dus en niet alleen voor mij. Ook Mariana had geen zin om meer te doen dan uitkleden en in bed ploffen. Of ik 24 ff wilde controleren, als toch met Prada nog naar buiten ging ..... Dat was al vreemd. Maar ook het bad is overgeslagen en dat is een ware zeldzaamheid. Of het de 2e, 3e of 4e maal die dag is, voor de move tussen de laken gunt Mariana zich altijd nog een badmoment. Je zou bijna serieuze zaken overwegen. Navraag was echter onmogelijk. Toen ik enige minuten later aan de bedrand stond werd er hoorbaar diep geslapen.
Prettig avond achter de rug, maar of de een of andere manier vermoeiend dus en niet alleen voor mij. Ook Mariana had geen zin om meer te doen dan uitkleden en in bed ploffen. Of ik 24 ff wilde controleren, als toch met Prada nog naar buiten ging ..... Dat was al vreemd. Maar ook het bad is overgeslagen en dat is een ware zeldzaamheid. Of het de 2e, 3e of 4e maal die dag is, voor de move tussen de laken gunt Mariana zich altijd nog een badmoment. Je zou bijna serieuze zaken overwegen. Navraag was echter onmogelijk. Toen ik enige minuten later aan de bedrand stond werd er hoorbaar diep geslapen.
zaterdag 20 mei 2017
Tafelgenot
Tijd voor een rustige zaterdagavond. Iets met 'weg', 'eten' en 'gezelligheid'. We zijn al weken niet meer ff er tussen uit geweest. Ja, Agnita, La Prut of Sibiu met Max. Standaardplekken. Dat is het nadeel als dingen ondergaan in regelmaat. Tijd dus om een stap naast de steeds vaster getreden paden te doen. Boekarest zou goed zijn in dit kader, maar zover ga ik nu ook weer niet. Sighisoara. Een mooi compromis, hoewel een compromis natuurlijk altijd inleveren is en alleen 'mooi' kan zijn voor de minst inleverende partij.
Zitplaatsen
Een bank voor het huis. Het heeft voor mijn gevoel jaren en in realiteit een jaar geduurd, maar het ding staat er. Nog niet de definitieve versie, schat ik zo in, maar iets wat aardig in de richting komt, maar ietwat ieltjes van constructie is. Daarvoor wel eenvoudig te vervangen qua onderdelen, mocht iets stuk gaan.
Nu kan ik, en niet alleen ik, aan het eind van de dag voor het huis neerploffen in de zon. Vraag is, hoelang zal ie er staan? Gaat men het bezit respecteren of is het op een ochtend ineens verdwenen. Moeilijk voorspelbaar. De bank is geen 'teveel' , dus wat dat betreft zal er niemand oneigenlijk aanspraak op kunnen maken. Het is ook iets, wat niet als rozenstruiken of geraniums in je eigen bloembakken gezet kan worden, zonder op te vallen. Dat gebeurd zelfs door de directe buren. Hard maken kan ik het niet zoalng ik ze niet betrap, maar mijn hand in het vuur van het tegendeel steken, weiger ik resoluut.
Maar een bank(je) dus. Langzaam schuif ik op naar dorpse gewoontes. Naar de goede dorpse gewoontes. Kletsen. Tijd voor elkaar hebben. Roddelen hoeft voor mij niet, maar dat lost het hindernis van de taal op. Kijken wil ik en dat mag, wordt zelfs gewaardeerd. Leuk is dat.
Nu kan ik, en niet alleen ik, aan het eind van de dag voor het huis neerploffen in de zon. Vraag is, hoelang zal ie er staan? Gaat men het bezit respecteren of is het op een ochtend ineens verdwenen. Moeilijk voorspelbaar. De bank is geen 'teveel' , dus wat dat betreft zal er niemand oneigenlijk aanspraak op kunnen maken. Het is ook iets, wat niet als rozenstruiken of geraniums in je eigen bloembakken gezet kan worden, zonder op te vallen. Dat gebeurd zelfs door de directe buren. Hard maken kan ik het niet zoalng ik ze niet betrap, maar mijn hand in het vuur van het tegendeel steken, weiger ik resoluut.
Maar een bank(je) dus. Langzaam schuif ik op naar dorpse gewoontes. Naar de goede dorpse gewoontes. Kletsen. Tijd voor elkaar hebben. Roddelen hoeft voor mij niet, maar dat lost het hindernis van de taal op. Kijken wil ik en dat mag, wordt zelfs gewaardeerd. Leuk is dat.
Pittig
Of het iets typisch Roemeens is, weet ik niet, maar wat je hier te pas en te onpas ziet en schappenvol in winkels te koop worden aangeboden, zijn pitten. Pompoenpitten en zonnebloempitten. Ongepeld. En met dat pellen is iedereen druk. Het is een soort van bezigheidstherapie. Puntje tussen je voortanden kraken en dan verder krakend de pit naar binnenschuiven waarbij de schil idealiter in tweeën splijt en het deel van de pit waar het om gaat vrijkomt. Als het goed is. De schil eindigt op tafel of op de grond. Natuurlijk gaat dat niet alleen bij mij mis en wordt er ook af en toe droog getuft. Een hoop werk voor dat ene pitje. En een rotzooi dat dat geeft. Een borrel met ongepelde pinda's is er niks bij.
Daarbij drinkt men fris, wijn, zelfgestookte sterke drank en/of koffie. Het was een geanimeerde toestand. Een paar mensen met muziekinstrumenten (trekharmonica en saxofoon). Zingen onvermijdelijk en natuurlijk een kakfonie aan geklets.
Daarbij drinkt men fris, wijn, zelfgestookte sterke drank en/of koffie. Het was een geanimeerde toestand. Een paar mensen met muziekinstrumenten (trekharmonica en saxofoon). Zingen onvermijdelijk en natuurlijk een kakfonie aan geklets.
Feestje
Bijzondere bbq op een aparte plek. Een kilometer of twee buiten een dorp, in the middle of nowhere een stel gebouwen waarvan eentje aardig opgeknapt, de rest muren, dak maar geen vensters. Ooit iets geweest of nooit afgemaakt? Electriciteit aanwezig. Diegene die ermee begonnen is moet goede relaties hebben gehad. Nu van een firma of van de baas van een firma die toezicht houdt op het bosbestand. Firma of dienst? Dat is in Roemenië niet altijd duidelijk.
Via 'ons kent ons' dus hier terecht gekomen. Meer een plek om 's middags te zijn met een bbq in de open lucht. Nu was het allemaal overdekt, deels open, een ingebouwde bbq/openhaard van groepsformaat en zoals ik me niet bedacht had maar eigenlijk wel had kunnen weten, was er bij aankomst na achten nog helemaal niks gebeurd. Half een, we zaten inmiddels al een half uur binnen aan tafel en menigeen vrolijker dan bij binnenkomst, kwam het eten door. Ik weet niet, niet mijn moment van de dag voor de grootste trek.
Vlees in verschillende soorten, beetje sla, knoflooksauce met de nadruk op knoflook en gegrilde champignons met kaas. En nog een toetje. Meerdere soorten taart. Ik ben toen afgehaakt en niet veel later zijn we naar huisgaan. Niet als eersten maar zeker ook niet als laatsten. Als ik Mariana goed begrepen heb, wilde men net gaan dansen. Om zeven uur wachten zes honden op hun ontbijt en ochtendgang ....
Via 'ons kent ons' dus hier terecht gekomen. Meer een plek om 's middags te zijn met een bbq in de open lucht. Nu was het allemaal overdekt, deels open, een ingebouwde bbq/openhaard van groepsformaat en zoals ik me niet bedacht had maar eigenlijk wel had kunnen weten, was er bij aankomst na achten nog helemaal niks gebeurd. Half een, we zaten inmiddels al een half uur binnen aan tafel en menigeen vrolijker dan bij binnenkomst, kwam het eten door. Ik weet niet, niet mijn moment van de dag voor de grootste trek.
Vlees in verschillende soorten, beetje sla, knoflooksauce met de nadruk op knoflook en gegrilde champignons met kaas. En nog een toetje. Meerdere soorten taart. Ik ben toen afgehaakt en niet veel later zijn we naar huisgaan. Niet als eersten maar zeker ook niet als laatsten. Als ik Mariana goed begrepen heb, wilde men net gaan dansen. Om zeven uur wachten zes honden op hun ontbijt en ochtendgang ....
Misser
"Rare dag. Er hoopt zich vanalles op. Buik als een ballon, ademhaling ingesnoerd en vreemd aandoende zweverige momenten. Maak ik nu bewust mee wat me anders min of meer overvalt? Sta ik op het punt een woelige periode in te duiken?", schreef ik donderdag avond en heb daar verder niks mee gedaan. Gelukkig heb ik ongelijk gehad. Soms is dat erg prettig.
vrijdag 19 mei 2017
Weekendaanloop
Bijna het einde van de week. Geen slechte dag vandaag. Een dag die opveerde naarmate de tijd vorderde. De tuin was een aardig afsluiter geweest maar dat zat er niet in. Over en half uur moet ik sociaal bezig zijn. Bbq. Of hier op de scholen ook les wordt gegeven? Ik neem het aan, maar twijfel ook. Er zijn zoveel vrije uren, vrije dagen, buitenschoolse activiteiten maar dan niet voor leerlingen en activiteiten die helemaal niks met kennisoverdracht aan kinderen te maken hebben, dat ik daar zo met regelmaat mijn wenkbrauwen bij frons.
Ok, de bbq is pas om acht uur terwijl de lesuren normaal gesproken om twee uur zijn afgelopen. Team building? Ik zou dan als directeur of manager, zoals dat hier heet, kiezen voor een andere bezigheid. Zal niet voor alle scholen gelden, maar op deze zou een regelmatig terugkerende sportdag geen kwaad kunnen. Misschien zou het zelfs goed zijn zoiets in het curriculum op te nemen. Niet voor de leerlingen, die ken ik verder niet, maar voor al die imposante dames, die er les geven.
Mariana is niet bepaald graatmager, zelf nu ze net 10 kg heeft laten verdwijnen, maar bij haar collega's op die school (één van de drie scholen waar ze les geeft) viel ze met die verloren kilo's erbij al in het niet. Op een enkeling na zijn het allemaal dames en dames waar je onwillekeurig 'U' tegen zegt. Je hebt ze dik en dikker. De eerste keer dat ik daar de lerarenkamer binnenstapte deed als vanzelf een stap terug. Maar goed, bbq dus. Vast veel vlees.
Ok, de bbq is pas om acht uur terwijl de lesuren normaal gesproken om twee uur zijn afgelopen. Team building? Ik zou dan als directeur of manager, zoals dat hier heet, kiezen voor een andere bezigheid. Zal niet voor alle scholen gelden, maar op deze zou een regelmatig terugkerende sportdag geen kwaad kunnen. Misschien zou het zelfs goed zijn zoiets in het curriculum op te nemen. Niet voor de leerlingen, die ken ik verder niet, maar voor al die imposante dames, die er les geven.
Mariana is niet bepaald graatmager, zelf nu ze net 10 kg heeft laten verdwijnen, maar bij haar collega's op die school (één van de drie scholen waar ze les geeft) viel ze met die verloren kilo's erbij al in het niet. Op een enkeling na zijn het allemaal dames en dames waar je onwillekeurig 'U' tegen zegt. Je hebt ze dik en dikker. De eerste keer dat ik daar de lerarenkamer binnenstapte deed als vanzelf een stap terug. Maar goed, bbq dus. Vast veel vlees.
donderdag 18 mei 2017
Verreden?
Het blog als hete brei en ik degene die daar omheen draait. Reden? Ik kan er geen produceren, constateer enkel het feit. Een tweetal concepten staan in de week en/of op stapel dan wel in de steigers en ik voel geen behoefte de stukjes geschikt te maken voor publicatie. Geen zin? Moeilijk te zeggen. Geen inspiratie? Ik geloof niet, dat het daar aan schort. Is er vandaag iets gebeurd? Niet dat ik weet.
Gewoon een dag zoals er al vele voorbij zijn gekomen in de laatste weken. Een dag die in de ochtend nog alle kanten op kan en, hoewel het geen verplichting is, al kan het soms wel zo voelen, bij goed weer 's avonds werkend in de tuin zal eindigen, voordat ik, na het wassen van mijn handen, achter de laptop schuift. Mooi weer was het vanochtend zeker. En de dag heeft zich vanzelf opgevuld. Van het vegen van de stoep cq parkeerruimte voor de deur t/m onkruid verwijderen in de tuin toe.
Na wat heen en weer gejojo, surfen heet dat, van de ene naar de andere website in een vast en zich herhalend patroon alsnog op het blog terecht gekomen. Automatisme. Zoals je op bekende plekken steeds door dezelfde straten van de ene plek naar de andere gaat. Maar iets is anders, ook hier. Probeer ik me iets wijs te maken? Is me iets ontgaan? Staat me iets te wachten?
Gewoon een dag zoals er al vele voorbij zijn gekomen in de laatste weken. Een dag die in de ochtend nog alle kanten op kan en, hoewel het geen verplichting is, al kan het soms wel zo voelen, bij goed weer 's avonds werkend in de tuin zal eindigen, voordat ik, na het wassen van mijn handen, achter de laptop schuift. Mooi weer was het vanochtend zeker. En de dag heeft zich vanzelf opgevuld. Van het vegen van de stoep cq parkeerruimte voor de deur t/m onkruid verwijderen in de tuin toe.
Na wat heen en weer gejojo, surfen heet dat, van de ene naar de andere website in een vast en zich herhalend patroon alsnog op het blog terecht gekomen. Automatisme. Zoals je op bekende plekken steeds door dezelfde straten van de ene plek naar de andere gaat. Maar iets is anders, ook hier. Probeer ik me iets wijs te maken? Is me iets ontgaan? Staat me iets te wachten?
Okselfris
Prachtige dag, bijna teveel van het goede zo op je nuchtere maag. Strak blauwe, frisse ochtend. Heerlijk gelopen met een deel van de honden. Katrien maakte geen aanstalte, dus bergop met Sammy zonder een onderweg afhakende dame. Sinds ik weer heuvelop ga al menig moment van ruimte en bijbehorende stilte genoten. 's Ochtends op de een of andere manier net iets prettiger dan aan het eind van de middag.
Niet vanwege de aangenamere temperatuur om te lopen, de heiigheid van het zicht of het natte gras. Alles is gewoon fris en fruitig incl. mezelf, in zoverre dat nog van toepassing kan zijn. Ik voel niet direct een aandrang om me op de dag te storten maar ook niet de behoefte om me in het gras neer te vleien. Iets waar ik aan het eind van de middag minder problemen mee zou hebben en dan niet omdat dan het gras droog is. Het is iets van een belofte, het cadeau dat wacht om uitgepakt te worden. Ochtenden hebben iets. Avonden ook, trouwens, maar dan anders.
Een goede ochtend heeft iets popelends, de avond iets voldaans, als het goed is. De belofte is er en nog net iets lekkerder is het, als je d'r niks mee hoeft te doen om 's avonds alsnog voldaan achterover te leunen. De perfecte dagen zijn zoals de zomerse ritten van Le Chalard naar Utrecht. Vier uur het nest uit, vijf uur de eerste koffie aan de autosnelweg, net voorbij Limoges, de opkomende zon aan je rechterkant rond Chateauroux, de A86 rond Parijs net na de ochtendspits, de lunch nog in Frankrijk en dan zijn het nog 2,5 uur en zit je ergens op een terras in het centrum van Utrecht aan de koele witte wijn. Niets noemenswaardigs gedaan en toch het gewenste gerealiseerd, ergo voldaan!
Niet vanwege de aangenamere temperatuur om te lopen, de heiigheid van het zicht of het natte gras. Alles is gewoon fris en fruitig incl. mezelf, in zoverre dat nog van toepassing kan zijn. Ik voel niet direct een aandrang om me op de dag te storten maar ook niet de behoefte om me in het gras neer te vleien. Iets waar ik aan het eind van de middag minder problemen mee zou hebben en dan niet omdat dan het gras droog is. Het is iets van een belofte, het cadeau dat wacht om uitgepakt te worden. Ochtenden hebben iets. Avonden ook, trouwens, maar dan anders.
Een goede ochtend heeft iets popelends, de avond iets voldaans, als het goed is. De belofte is er en nog net iets lekkerder is het, als je d'r niks mee hoeft te doen om 's avonds alsnog voldaan achterover te leunen. De perfecte dagen zijn zoals de zomerse ritten van Le Chalard naar Utrecht. Vier uur het nest uit, vijf uur de eerste koffie aan de autosnelweg, net voorbij Limoges, de opkomende zon aan je rechterkant rond Chateauroux, de A86 rond Parijs net na de ochtendspits, de lunch nog in Frankrijk en dan zijn het nog 2,5 uur en zit je ergens op een terras in het centrum van Utrecht aan de koele witte wijn. Niets noemenswaardigs gedaan en toch het gewenste gerealiseerd, ergo voldaan!
woensdag 17 mei 2017
Bedgebed
Dat was vandaag, tenminste het dag-gedeelte. Zien wat het morgen gaat doen. Gesloopt. Kan nauwelijks aan de fysieke inspanningen hebben gelegen. De nwe ervaringen van het voortschrijdende leven. Een pleonasme? Misschien, maar zo voelt het niet aan. Er hangen veranderingen in de lucht en dat is goed. Er zijn zaken, waar ik eindeloos tegen aan kan blijven hikken, en onderwerpen, waar ik sneller mee aan de slag ga. Zolang die laatste categorie aanwezig blijft, zal van die eerste weinig terecht komen.
Het zal me voor het moment allemaal een worst wezen, ik ga me mijn oordoppen in stoppen en voorbereiden op de nacht. Nou ja voorbereiden op, meer overgeven aan. Een beetje wezenloos ben ik nog wel. Niet de puf meer om me daar mee bezig te houden. Misschien morgen, misschien ook niet. Beter zou het zijn, als ik het morgen vergeten ben of vergeet omdat ik er niet meer mee bezig ben. Problemen genoeg, geen behoefte ze met de haren erbij te slepen. Laat de nacht me verkwikken. Ik sta er open voor.
Het zal me voor het moment allemaal een worst wezen, ik ga me mijn oordoppen in stoppen en voorbereiden op de nacht. Nou ja voorbereiden op, meer overgeven aan. Een beetje wezenloos ben ik nog wel. Niet de puf meer om me daar mee bezig te houden. Misschien morgen, misschien ook niet. Beter zou het zijn, als ik het morgen vergeten ben of vergeet omdat ik er niet meer mee bezig ben. Problemen genoeg, geen behoefte ze met de haren erbij te slepen. Laat de nacht me verkwikken. Ik sta er open voor.
Verdwaasd
Rare middag. Vreemde gevoelens denderen door me heen. Natuurlijk heb ik me al een paar keer de hoek om zien gaan, maar dat is niet het bijzondere. Na het gemankeerde stadse uitje mezelf met een lichte zalmlunch verwend. Zalm en één glas witte wijn. Aan die combi kan het nauwelijks liggen, maar ergens vandaan kreeg mijn bestaan iets zweverigs. Het gevoel, mijn zicht en wat ik nog wilde doen.
Ik slingerde meer of minder slapende door huis en tuin, verplaatste wat gereedschap, heb me uitgestrekt op de binnenplaats en een uur of wat later nog steeds wazig mijn blik over de tuin laten gaan. Spitten? Nou, ik dacht het niet.
Om de middag niet helemaal in de rare wendingen vast te laten draaien, gekozen voor zaaien. Moet ook gebeuren. Na afloop nog een halfslachtige poging tot onkruid verwijderen ondernomen en het daar na een paar minuten bij gelaten. Lijf en hoofd voelt nog steeds verdwaasd aan. Als ik nwe pillen had gekregen, had ik het daar op geschoven. Nu zou ik het niet weten. Zien hoe het verder gaat.
Ik slingerde meer of minder slapende door huis en tuin, verplaatste wat gereedschap, heb me uitgestrekt op de binnenplaats en een uur of wat later nog steeds wazig mijn blik over de tuin laten gaan. Spitten? Nou, ik dacht het niet.
Om de middag niet helemaal in de rare wendingen vast te laten draaien, gekozen voor zaaien. Moet ook gebeuren. Na afloop nog een halfslachtige poging tot onkruid verwijderen ondernomen en het daar na een paar minuten bij gelaten. Lijf en hoofd voelt nog steeds verdwaasd aan. Als ik nwe pillen had gekregen, had ik het daar op geschoven. Nu zou ik het niet weten. Zien hoe het verder gaat.
Stommigheid
Een stadsbezoekje met shopping intentie zonder bankpas en vrijwel geen cash. Dat schiet niet op. Gelukkig drong de onmogelijkheid tot me door, terwijl ik, net aangekomen, de auto parkeerde. Het dubbeltje had ook pas bij de kassa kunnen vallen. Stom, stom, stom.
Onverrichter zake richting centrum getogen. Daar stikte het van de schoolkinderen, die pleinen en straten in klasgroepen verstopten. Wat is dat? Voor een ijsje gekozen en gehint door een grijs dichttrekkende hemel maar weer huiswaarts gegaan. De eerste druppels vielen halverwege en gewassen werd de auto in Brighis, een dorp in het dal parallel aan Coves. Thuis was het gewoon droog.
En nu? Tuin of geen tuin? Wat gaat het worden?
Onverrichter zake richting centrum getogen. Daar stikte het van de schoolkinderen, die pleinen en straten in klasgroepen verstopten. Wat is dat? Voor een ijsje gekozen en gehint door een grijs dichttrekkende hemel maar weer huiswaarts gegaan. De eerste druppels vielen halverwege en gewassen werd de auto in Brighis, een dorp in het dal parallel aan Coves. Thuis was het gewoon droog.
En nu? Tuin of geen tuin? Wat gaat het worden?
Afdwaling
Zien hoe we ons door deze dag heen slaan. Het is weer stadtijd, geloof ik. Boodschappen genoeg te doen. Ff er tussentijd. Mezelf uitlaten. Zie ik vanmiddag verder. Bijvoorbeeld over de gisteren in de FAS gelezen artikelen. Twee stuks, die rechtstreeks betrekking hadden op mij, mijn leven en mijn gestuntel daarmee. Iets over het naderende einde van de sinds een paar eeuwen in het leven binnengeslopen arbeidsethos en de consequenties daarvan. En iemand die zich kwaad maakt over een ander, die ouder worden als een zegen probeert neer te zetten. Dat artikel begint met de samenvattende uitspraak van de hoofdpersoon uit een boek (Everyman, 2006) van Philip Roth: "Das Alter ist ein Massaker."
Behalve dat dat boek natuurlijk op mijn wensenlijstje komt te staan, was het een prachtig artikel: "Was wir gewinnen, wenn wir älter werden: nichts." Van ene Günther Franzen. Moeilijk samen te vatten, want zelf al zo gecomprimeerd in van die ellelange zinnen volgestouwd met zijstraten en bijkomstigheden, dat ook citeren niet gaat werken. Prachtig barok taalgebruik, waarmee hij zijn doelwit (Prof. Dr. Wilhelm Schmid) een verbaal en aan intensiteit geen moment verslappend pakrammel geeft. Het heeft iets van een slapstick of de overdrevenheid van geweld in een animatie als Tom and Jerry. De best man moet zich behalve stevig kwaad gemaakt ook ontzettend hebben vermaakt bij het schrijven van het stuk. Misschien straks toch een paar zinnen. Maar eerst Sibiu.
Update: citeren in niet interessant, de kracht ligt in het artikel als geheel. Lees het maar: FAS, 26/03/2017
Behalve dat dat boek natuurlijk op mijn wensenlijstje komt te staan, was het een prachtig artikel: "Was wir gewinnen, wenn wir älter werden: nichts." Van ene Günther Franzen. Moeilijk samen te vatten, want zelf al zo gecomprimeerd in van die ellelange zinnen volgestouwd met zijstraten en bijkomstigheden, dat ook citeren niet gaat werken. Prachtig barok taalgebruik, waarmee hij zijn doelwit (Prof. Dr. Wilhelm Schmid) een verbaal en aan intensiteit geen moment verslappend pakrammel geeft. Het heeft iets van een slapstick of de overdrevenheid van geweld in een animatie als Tom and Jerry. De best man moet zich behalve stevig kwaad gemaakt ook ontzettend hebben vermaakt bij het schrijven van het stuk. Misschien straks toch een paar zinnen. Maar eerst Sibiu.
Update: citeren in niet interessant, de kracht ligt in het artikel als geheel. Lees het maar: FAS, 26/03/2017
Overwerkt?
Door de jaren, wat heet, decennia heen heb ik aardig wat meters staan spitten, al zeg ik het zelf. Kan me alleen niet herinneren, dat dat ooit geleid heeft tot overbelaste pezen in mijn rechteronderarm. Ook weer zo'n leeftijdsgeintje?? En spitten kon je het gisteren nauwelijks noemen. Dat stuk vooraan in de tuin lijkt wel potgrond, meer organisch materiaal dan echte grond. Dat is als met een heet mes door zachte boter snijden. Als zo de hele tuin zou zijn, had ik 'm in een week tijd in orde gehad. Dus? Pezen hoe zit dat??
dinsdag 16 mei 2017
Lui(en/of)aard
Weggedoken in de kussens, bij het licht van het telefoonscherm jezelf afvragen wat je eigenlijk wilt, nog wilt, waar je je dag mee zou willen stukslaan? Hef bleef ff akelig stil in de bovenkamer. Geen wereldreizen in elk geval. Nooit de behoefte toe gevoeld. Ook dat onbewoonde eiland is een gepasseerd station. Klussen is tegenwoordig meer een moetje dan een uitdaging. Zelf ergens op een 'leuk' terras hangen kwam niet boven drijven.
Rome, Barcelona, Baros of Coves maakt niets uit. Dat is niets anders dan de setting waarin 'het' moet gebeuren. Daar zitten wat verschillen tussen maar in de kern is dat niet meer dan de woon-, eet- en slaapplek. Nu is het een wereld van verschil of je je boodschappen voor het koken in het souterrain van Lafayette aan de gelijknamige boulevard in Parijs doet of in het buurtwinkeltje van Coves. Ook de terrassen hebben in Parijs een duidelijke meerwaarde. Maar krijg ik met terrashangen en koken en dag voor elkaar gebokst, na afloop waarvan ik met een tevreden gevoel in mijn bed stap. Een bed en slaapkamer waarin Coves straatlengtes voor ligt op de Lichtstad? Neuh.
Dus? Er is maar één antwoord: Via het blog bezig zijn met mezelf. Zonder verdere activiteit lijkt me dat dan weer een doodlopende straat. Toch? Tenzij ik natuurlijk op mijn fantasie overga of, wacht, er is meer, de actualiteit ruimer baan geef in mijn schrijfseks (Freundiaanse verschrijving?) dan nu het geval is. En dan heb je ook nog de schrijfsels van anderen, mn die in boekvorm, daar valt best het een en ander over te ventileren en bovendien is lezen een goede tweede bezigheid.
Hoe het ook zij, waar ik nog zin in heb om te doen, is bar weinig. En ergens bevalt me dat niet. Dat zoiets als de tuin bijna als een verplichting voelt, is gewoon belachelijk. Het is als met de conditie. Ik voel mijn leven krimpen. Dat kan niet mijn bedoeling zijn. Of toch?
Rome, Barcelona, Baros of Coves maakt niets uit. Dat is niets anders dan de setting waarin 'het' moet gebeuren. Daar zitten wat verschillen tussen maar in de kern is dat niet meer dan de woon-, eet- en slaapplek. Nu is het een wereld van verschil of je je boodschappen voor het koken in het souterrain van Lafayette aan de gelijknamige boulevard in Parijs doet of in het buurtwinkeltje van Coves. Ook de terrassen hebben in Parijs een duidelijke meerwaarde. Maar krijg ik met terrashangen en koken en dag voor elkaar gebokst, na afloop waarvan ik met een tevreden gevoel in mijn bed stap. Een bed en slaapkamer waarin Coves straatlengtes voor ligt op de Lichtstad? Neuh.
Dus? Er is maar één antwoord: Via het blog bezig zijn met mezelf. Zonder verdere activiteit lijkt me dat dan weer een doodlopende straat. Toch? Tenzij ik natuurlijk op mijn fantasie overga of, wacht, er is meer, de actualiteit ruimer baan geef in mijn schrijfseks (Freundiaanse verschrijving?) dan nu het geval is. En dan heb je ook nog de schrijfsels van anderen, mn die in boekvorm, daar valt best het een en ander over te ventileren en bovendien is lezen een goede tweede bezigheid.
Hoe het ook zij, waar ik nog zin in heb om te doen, is bar weinig. En ergens bevalt me dat niet. Dat zoiets als de tuin bijna als een verplichting voelt, is gewoon belachelijk. Het is als met de conditie. Ik voel mijn leven krimpen. Dat kan niet mijn bedoeling zijn. Of toch?
Conditioneel
Kort voor de eerste druppels van het onweer voelbaar werden de laatste spade gekeerd voor vandaag. Timing heet dat en ik heb er niks voor hoeven doen. Het weer is zo vriendelijk geweest om te wachten tot ik klaar was met het voorgenomen stukje van vandaag. De rest is voor een andere dag. Misschien morgen, misschien niet.
Het ging niet van harte en dat was ditmaal geen kwestie van stemming maar van conditie. Die was al niet veel dit jaar en de laatste 2 weken is ook het lopen er weer niet van gekomen. Waar je toch allemaal aan moet denken en het dan ook nog doen. Zou ik actiever zijn, als ik zo'n gezondheidsApp op mijn foon installeer? Niet dat ik dat van plan ben. Ik kan me echter ook niet voorstellen, dat na een korte beginperiode misschien, ik me iedere keer weer door een piepje en wat vrijblijvende vermaningen in de benen laat brengen door een programmaatje. Zoiets kun je uitzetten, toch?
Neemt niet weg dat conditie en lenigheid bij gebrek aan onderhoud in een tempo achteruit gaan, wat ik me in mijn stoutste dromen niet had kunnen bedenken. Ipv rustiger aan doen, zou je er een paar stevige scheppen boven op moeten doen en dan nog is het enkel inleveren, wat je doet. Hardlopen, lopen, schuifelen. Voorlopig loop ik nog.
Het ging niet van harte en dat was ditmaal geen kwestie van stemming maar van conditie. Die was al niet veel dit jaar en de laatste 2 weken is ook het lopen er weer niet van gekomen. Waar je toch allemaal aan moet denken en het dan ook nog doen. Zou ik actiever zijn, als ik zo'n gezondheidsApp op mijn foon installeer? Niet dat ik dat van plan ben. Ik kan me echter ook niet voorstellen, dat na een korte beginperiode misschien, ik me iedere keer weer door een piepje en wat vrijblijvende vermaningen in de benen laat brengen door een programmaatje. Zoiets kun je uitzetten, toch?
Neemt niet weg dat conditie en lenigheid bij gebrek aan onderhoud in een tempo achteruit gaan, wat ik me in mijn stoutste dromen niet had kunnen bedenken. Ipv rustiger aan doen, zou je er een paar stevige scheppen boven op moeten doen en dan nog is het enkel inleveren, wat je doet. Hardlopen, lopen, schuifelen. Voorlopig loop ik nog.
Tussenstand
Vier van de vijf voornemens al uitgevoerd. Wat kan er nog stuk aan deze dag? Ik zal het noodlot niet tarten, maar zelf dat kan deze dag nauwelijk nog in de vernieling helpen. Er kunnen natuurlijk nog schokkende dingen gebeuren, vertel mij wat, ik heb ze al bedacht, voordat ik het neergeschreven heb, maar het normale verloop van mijn dagen in acht genomen, ga ik onbedreigd af op de finish.
Niet de planten kunnen krijgen, waar ik eigenlijk voor ging, maar ook niet met lege handen van de markt teruggekeerd. Een markt met drie, een beetje verloren kraampjes. In de krant een paar leuke artikelen gelezen. Misschien straks meer daarover. Het koken ging lekker en met de maaltijd zat het dus wel snor.
Drie uur in de middag. Alvast de tuin in of hou ik me met andere zaken bezig tot na de honden? Gevaarlijk moment. Het heeft niet mijn voorkeur, maar ik denk, dat ik voor alvast beginnen kies ipv uitstel met afstelrisico. Afstel slechts voor vandaag, maar toch. Alleen al het opstarten gehad hebben scheelt een hoop straks. Zo denk ik niet altijd. Zal er maar gauw gebruik van maken.
Niet de planten kunnen krijgen, waar ik eigenlijk voor ging, maar ook niet met lege handen van de markt teruggekeerd. Een markt met drie, een beetje verloren kraampjes. In de krant een paar leuke artikelen gelezen. Misschien straks meer daarover. Het koken ging lekker en met de maaltijd zat het dus wel snor.
Drie uur in de middag. Alvast de tuin in of hou ik me met andere zaken bezig tot na de honden? Gevaarlijk moment. Het heeft niet mijn voorkeur, maar ik denk, dat ik voor alvast beginnen kies ipv uitstel met afstelrisico. Afstel slechts voor vandaag, maar toch. Alleen al het opstarten gehad hebben scheelt een hoop straks. Zo denk ik niet altijd. Zal er maar gauw gebruik van maken.
Stroomversnelling
Dus? Nou, niet zo moeilijk: planten kopen, krant lezen (bijna weer vergeten wat dat is), inkopen, koken, tuin. Dat gaat de dag worden. Meer is mogelijk, minder niet uitgesloten. Dit gaat geen slechte dag worden. Externe invloeden daargelaten. Zelfs de woorden hebben iets luchtigs, dat merkt je direct. Het gemak waarmee ze verschijnen en zich bijna vanzelf samenvoegen tot zinnen. Nu dat thema nog en dan komt het boek vanzelf. (grapje).
Ik had in bed de dag anders in geschat. Een misser in de goede richting. Hoe was het ook weer met die ene dag knallen in de zoveel tijd? Een dag per week. Een week per maand? Laten we het vandaag doen, dan hebben we de rest van de week vrij ... Nou ja, zoiets dan.
Ik had in bed de dag anders in geschat. Een misser in de goede richting. Hoe was het ook weer met die ene dag knallen in de zoveel tijd? Een dag per week. Een week per maand? Laten we het vandaag doen, dan hebben we de rest van de week vrij ... Nou ja, zoiets dan.
Ruggesteuntje?
Hoppa. Een nwe dag. Weer een nwe dag Steeds weer een nwe dag. Zou een oude dag zo af en toe niet beter zijn? Niet teveel zoals bij Groundhog day maar soms een dag, die je al gehad heb, lijkt me wel aardig. Hoef je je niet af te vragen, wat je gaat doen of wat gaat gebeuren. Hoef je, als het goed is, helemaal niks te doen, omdat je het nl al gedaan hebt. Is dat waar het om gaat? Helemaal niks doen?
Nee, daar gaat het niet om. De kwestie is, dat het leuk klinkt maar je het je iedere keer wel weer moet bedenken. Niet dat niks natuurlijk, maar wat je dan wel gaat doen. Dan krijg je van die neigingen om het bed maar niet uit te gaan. Werkt niet. Leuk voor een half uurtje extra en dan is daar de lol vanaf. Dan gaan de benen ernaast en begin je ongewild met de vrg "Wat gaan we doen of niet doen vandaag?".
Is dat misschien waarom zoveel mensen het prettig vinden om werk te hebben? Naast het noodzakelijke inkomen natuurlijk. Je niet iedere dag hoeven afvragen, wat je gaat doen? Sterker nog, in de gelegenheid zijn om te mopperen, dat je iets moet doen, waar je eigenlijk geen zin in hebt, maar waar je helaas ook niet onderuit kunt komen. Volgens mij is dat het hoogst haalbare ochtendresultaat na het gedachtenloos in bed kunnen blijven liggen. Volgens mij moet dat mopperen mij ook lukken. Met het ergens niet onderuit kunnen komen ligt het een stuk moeilijker.
Nee, daar gaat het niet om. De kwestie is, dat het leuk klinkt maar je het je iedere keer wel weer moet bedenken. Niet dat niks natuurlijk, maar wat je dan wel gaat doen. Dan krijg je van die neigingen om het bed maar niet uit te gaan. Werkt niet. Leuk voor een half uurtje extra en dan is daar de lol vanaf. Dan gaan de benen ernaast en begin je ongewild met de vrg "Wat gaan we doen of niet doen vandaag?".
Is dat misschien waarom zoveel mensen het prettig vinden om werk te hebben? Naast het noodzakelijke inkomen natuurlijk. Je niet iedere dag hoeven afvragen, wat je gaat doen? Sterker nog, in de gelegenheid zijn om te mopperen, dat je iets moet doen, waar je eigenlijk geen zin in hebt, maar waar je helaas ook niet onderuit kunt komen. Volgens mij is dat het hoogst haalbare ochtendresultaat na het gedachtenloos in bed kunnen blijven liggen. Volgens mij moet dat mopperen mij ook lukken. Met het ergens niet onderuit kunnen komen ligt het een stuk moeilijker.
Uitgeslapen?
Liggen blijven en honden gaat niet samen. Zou ik het doen, als ik geen honden had of is het alleen een wens nu het niet kan?
maandag 15 mei 2017
Reminder
(14/02/2017) (Nacht) Het gaat maar door. Inmiddels 01:36. Darmen blijven druk. Ademhaling ontbreekt het aan regelmaat en regelmatig aan diepte. Licht in mijn hoofd en gevoel te zweven. Druk van binnenuit alsof iets mijn lijf uit wil. Ik zak weg en schrik weer op. Zie kleuren mn rood en groen. Verkeer in een zwarte wereld en verander ongewild van vorm, wordt opgesplitst als ik ergens binnen ga..... Wat is dit?? Waar zijn de chemicaliën?
Overview
Niks geen tuin vandaag. Erg? Geen idee. Gewoon geen zin. Om je nou tot leuke dingen te dwingen gaat me echt te ver. Morgen weer een dag. Zien of die dame met haar cherry-tomatenplanten werkelijk op de markt staat (markt is er alleen op vrijdag...) dan komt de rest vanzelf.
Deze 'doe-dingen' zijn niet het struikelblok. Struikelen doe ik over zaken, die voor mijn gevoel afgehandeld zijn, maar in praktijk nog enige actie benodigen. Mn Frankrijk, maar Frankrijk niet alleen. De lijst. Tijd dat die lijst er komt. Niks zo stimulerend als het wegstrepen van lijstitems. Scoren, ik heb er eigenlijk een hekel aan, maar het weet me wel te pakken en dus werkt het.
Morgen weer een dag, maar nu eerst de nacht. Welke leraar gaat die brengen? Gisteren was het ineens Handels, de Engels leraar. Een strikte maar niet onprettige man, die vroeg maar na mijn tijd gestrorven is. Aan een hartaanval toen ik me daar nog maar weinig bij kon voorstellen. Tot op heden was het steeds Borghans, die in mijn nachtelijke uren het toneel besteeg. Wiskundeleraar. Leuke vent, maar wij lagen elkaar niet. Maar weer school dus? Weer feest? Weer voorbereidingen voor vanalles?
Vanochtend eindigde ik, zonder de me de exacte setting nog te kunnen herinneren, in een situatie, dat ik uitgebreid lag te pissen in een soort roestvrijstalen afwasbak van het formaat dat je in gaarkeukens ziet. Toch knap dat je dan niet het bed compleet doordrenkt, maar wakker wordt en denkt "Kom, laat ik 'ns mijn blaas legen.".
Deze 'doe-dingen' zijn niet het struikelblok. Struikelen doe ik over zaken, die voor mijn gevoel afgehandeld zijn, maar in praktijk nog enige actie benodigen. Mn Frankrijk, maar Frankrijk niet alleen. De lijst. Tijd dat die lijst er komt. Niks zo stimulerend als het wegstrepen van lijstitems. Scoren, ik heb er eigenlijk een hekel aan, maar het weet me wel te pakken en dus werkt het.
Morgen weer een dag, maar nu eerst de nacht. Welke leraar gaat die brengen? Gisteren was het ineens Handels, de Engels leraar. Een strikte maar niet onprettige man, die vroeg maar na mijn tijd gestrorven is. Aan een hartaanval toen ik me daar nog maar weinig bij kon voorstellen. Tot op heden was het steeds Borghans, die in mijn nachtelijke uren het toneel besteeg. Wiskundeleraar. Leuke vent, maar wij lagen elkaar niet. Maar weer school dus? Weer feest? Weer voorbereidingen voor vanalles?
Vanochtend eindigde ik, zonder de me de exacte setting nog te kunnen herinneren, in een situatie, dat ik uitgebreid lag te pissen in een soort roestvrijstalen afwasbak van het formaat dat je in gaarkeukens ziet. Toch knap dat je dan niet het bed compleet doordrenkt, maar wakker wordt en denkt "Kom, laat ik 'ns mijn blaas legen.".
Soepzooi
De keuken heeft een goede beurt gehad. Het kon geen kwaad. Koken en poetsen gaat niet samen, dus weer de weinig fantasierijke keukens van Agnita met onze aanwezigheid vereerd. La Prut. De simpelste van allemaal. Prettig zonder een spoor van pretentie. Gaarder dan gaar is alles er. Illusies over culinaire hoogstand kun je rustig thuis laten. De bediening is vriendelijk, de prijzen letterlijk beneden alle peil en of je er met z'n tweeën of 120 anderen zit maakt, voor wat je voor je neus gezet krijgt, niks uit. De soep is altijd goed en soms ook echt warm. Een voedselvergiftiging zul je er niet oplopen en op de menukaart kijken is ook niet nodig. Gewoon wat de pot schaft.
Vandaag was er een begrafenisgezelschap. Iets van 100 personen. Weinig droefenis, dus ws een oud mens dat uit het leven is vertrokken. Wij deinden mee op de massa. De baas zelf was aan de slag in de bedienng. Dat moest ook wel. In de keuken staan 3 of 4 personen maar de bediening wordt door één vrouw gedaan. Eentje van 7-15 en eentje voor de rest van de dag.
Ben benieuwd wat gaat veranderen. De tent schijnt verkocht te zijn en de wisseling van de wacht is ergens in het eind van het jaar. Hopelijk niemand met pretenties, die de tent optilt naar het niveau van wat er al in 4-voud in Agnita te vinden is. Of helemaal iets anders, zou leuk zijn, of het gewoon houden bij wat het is, ook niet verkeerd.
Vandaag was er een begrafenisgezelschap. Iets van 100 personen. Weinig droefenis, dus ws een oud mens dat uit het leven is vertrokken. Wij deinden mee op de massa. De baas zelf was aan de slag in de bedienng. Dat moest ook wel. In de keuken staan 3 of 4 personen maar de bediening wordt door één vrouw gedaan. Eentje van 7-15 en eentje voor de rest van de dag.
Ben benieuwd wat gaat veranderen. De tent schijnt verkocht te zijn en de wisseling van de wacht is ergens in het eind van het jaar. Hopelijk niemand met pretenties, die de tent optilt naar het niveau van wat er al in 4-voud in Agnita te vinden is. Of helemaal iets anders, zou leuk zijn, of het gewoon houden bij wat het is, ook niet verkeerd.
Feit
(24/01/2017) Het huis is mijn laatste project. Als dit staat moet/mag ik weer (!) tevreden zijn met mijn leven. Jammer dat het nog maar voor een korte tijd is, vergeleken met de tijd van leven, die al verstreken is. Het is bijna zover ...... dat het af is, niet afgelopen. Heeft een hoop geld en energie gekost. Hoeft uiteindelijk niet 100% af te zijn, omdat dat in feite nooit kan, maar 98+ zou wel mooi zijn.
Efficiency
Zou het genoeg geklaag zijn geweest voor vandaag. Terug naar doen? Domweg doen? Met koffiedrinken lukt dat iedere dag probleemloos. Met de afwas is het al wat minder en over de rest zal ik het maar niet hebben. Het is jammer, dat Mariana geen roeping voelt op het vlak van het huishouden. Wel poetsklusjes aannemen in Nederland maar in het eigen huis werkt dat anders en in elk geval niet op een manier, die in de buurt komt van wat ik me daar bij voorstel en gewend ben.
Laat ik Mariana haar gang gaan, komen we in een soort permanente voorjaarsschoonmaak terecht. Dat aan de ene kant. Aan de andere kant heb ik haar vaak haar moeder terecht zien wijzen, als die weer eens vanalles op de grond kwakte. Je moet toch vegen tenslotte .... Maar dat soort mechanismen zitten dieper dan je denkt. Ik heb altijd geleerd om niks onnodig vuil de maken, niks te laten rondslingeren, niks achteloos weg te gooien etc. En ik geef toe qua aanrecht en mijn eigen werktafel ben ik daar deels van teruggekomen, maar voor de rest en zeker samenlevend probeer ik me d'r wel aan te houden.
Voorbeeldje: Als ik onkruid verwijder, gaat dat direct in een emmer en die emmer leeg ik op de composthoop. Twee handelingen. Mariana maakt links en rechts hoopjes, doet die hoopjes tegenwoordig in een emmer ipv ze per hoopje naar de compost te dragen, veegt de plekken waar het spul heeft gelegen schoon, doet ook dat in de emmer en leegt de emmer op dezelfde composthoop. Altijd nog vijf handelingen.
Zo moet na die ene keer koken de hele keuken onder handen genomen worden terwijl dat bij mij meer dan een week kan duren, na het eten ook de eetkamervloer gedaan worden ipv alleen de tafel en zo zijn er meer onhandigheden. Soms heeft het wat. Soms.
Laat ik Mariana haar gang gaan, komen we in een soort permanente voorjaarsschoonmaak terecht. Dat aan de ene kant. Aan de andere kant heb ik haar vaak haar moeder terecht zien wijzen, als die weer eens vanalles op de grond kwakte. Je moet toch vegen tenslotte .... Maar dat soort mechanismen zitten dieper dan je denkt. Ik heb altijd geleerd om niks onnodig vuil de maken, niks te laten rondslingeren, niks achteloos weg te gooien etc. En ik geef toe qua aanrecht en mijn eigen werktafel ben ik daar deels van teruggekomen, maar voor de rest en zeker samenlevend probeer ik me d'r wel aan te houden.
Voorbeeldje: Als ik onkruid verwijder, gaat dat direct in een emmer en die emmer leeg ik op de composthoop. Twee handelingen. Mariana maakt links en rechts hoopjes, doet die hoopjes tegenwoordig in een emmer ipv ze per hoopje naar de compost te dragen, veegt de plekken waar het spul heeft gelegen schoon, doet ook dat in de emmer en leegt de emmer op dezelfde composthoop. Altijd nog vijf handelingen.
Zo moet na die ene keer koken de hele keuken onder handen genomen worden terwijl dat bij mij meer dan een week kan duren, na het eten ook de eetkamervloer gedaan worden ipv alleen de tafel en zo zijn er meer onhandigheden. Soms heeft het wat. Soms.
'Levensleed'
Een mooie ochtend op deze eerste dag van weer een volgende week. Afwas wacht, was moet opgeruimd, als het wat droger is verder met de tuin en nog veel en veel meer. Vanochtend bedacht dat ik toch beter een lijst van de slepende zaken kan maken. D'r schieten me af en toe dingen te binnen, waarvan ik bijna niet meer weet, dat ik er nog iets mee moet. De non-cyclische sleepstenen. Een hoop moetjes en weinig gewilds.
Neemt niet weg, dat ik ook niet te veel moet willen, als ik eigenlijk niks, niks verplichtends meer zou willen doen. Dan moet ik vrede hebben met permanente achterstanden, dingen die nooit zullen gebeuren, voornemens die beter niet gemaakt kunnen worden, etc. Dat lijkt makkelijk dan het is.
Alleen leven zou het al makkelijk maken, maar ik ben blij, dat ik dat niet doe. Daar begint het mee. Maar de onmogelijkheid zit dieper. Neem het lezen van een boek. Ik lees niet steeds weer hetzelfde boek. Een boek gehad, zoek je naar een ander ongelezen exemplaar. Op een gegeven moment, al zal dat een paar jaar duren, heb je alle boeken gehad. Dan moet je de deur uit en in mijn geval zelfs naar Nederland, tenzij je je met de slechte service van Bol.com tevreden stelt. Boeken kosten geld. Het aanbod van ruilkastjes valt vies tegen en bovendien houd ik niet van duidelijk gelezen boeken met vouwen, vlekken, ezelsoren en (deels) missende pagina's. Voor geld moet je misschien niet direct maar op den duur iets met banken. Banken willen iets met geldige legitimatie. Daarvoor moet je eens in de zoveel jaar je paspoort vernieuwen. Dat is tegenwoordig voor mij in Boekarest. Persoonlijk langs komen, zowel voor de 'bestelling' als een week of wat later voor het afhalen. Om een klein kringetje uit te werken van zoiets prettigs en onschuldigs als het lezen van een boek.
Neemt niet weg, dat ik ook niet te veel moet willen, als ik eigenlijk niks, niks verplichtends meer zou willen doen. Dan moet ik vrede hebben met permanente achterstanden, dingen die nooit zullen gebeuren, voornemens die beter niet gemaakt kunnen worden, etc. Dat lijkt makkelijk dan het is.
Alleen leven zou het al makkelijk maken, maar ik ben blij, dat ik dat niet doe. Daar begint het mee. Maar de onmogelijkheid zit dieper. Neem het lezen van een boek. Ik lees niet steeds weer hetzelfde boek. Een boek gehad, zoek je naar een ander ongelezen exemplaar. Op een gegeven moment, al zal dat een paar jaar duren, heb je alle boeken gehad. Dan moet je de deur uit en in mijn geval zelfs naar Nederland, tenzij je je met de slechte service van Bol.com tevreden stelt. Boeken kosten geld. Het aanbod van ruilkastjes valt vies tegen en bovendien houd ik niet van duidelijk gelezen boeken met vouwen, vlekken, ezelsoren en (deels) missende pagina's. Voor geld moet je misschien niet direct maar op den duur iets met banken. Banken willen iets met geldige legitimatie. Daarvoor moet je eens in de zoveel jaar je paspoort vernieuwen. Dat is tegenwoordig voor mij in Boekarest. Persoonlijk langs komen, zowel voor de 'bestelling' als een week of wat later voor het afhalen. Om een klein kringetje uit te werken van zoiets prettigs en onschuldigs als het lezen van een boek.
zondag 14 mei 2017
Voorwaarts!
We krabbelen weer op. Jammer dat het altijd een heropvoering van de Lange Mars lijkt ipv een kort tussensprintje.
Belegen
"Nu als eerste de hoeveelheid drank in mijn lijf laten zakken. En dan toch nog iets van een goed voornemen: meer beweging en een paar kilo minder. Op de hometrainer, lopen, lenigheidoefeningen en dat opgeblazen gevoel wegwerken."
Voornemens ....
Nog eentje:
"Ophouden met streven naar: gewoon leven, doen, genieten.
Motto voor 2017?"
Wat je niet al tegenkomt, als de wolk weer eens mndn niet gemolken is.
Voornemens ....
Nog eentje:
"Ophouden met streven naar: gewoon leven, doen, genieten.
Motto voor 2017?"
Wat je niet al tegenkomt, als de wolk weer eens mndn niet gemolken is.
Gijzeling?
Moet ik nu gaan backuppen? Geen behoefte aan een gegijzelde Pc. Mag ie dan wel -per toeval- onlangs geheel bijgewerkt zijn qua Windows, maar wat zegt dat? Belangrijkere vraag: Waar is mijn externe harde schijf? Een Terrabyte als ik me goed herinner. Meer dan voldoende als ik zou weten waar ie ligt. In welke doos ie zit. Zo zie je maar weer dat belangrijke zaken van futiliteiten afhankelijk zijn...
Smaakrichting
Niets van al het bedachte. Het plenst net weer voor de zoveelste keer en verder dan Sibiu zijn we niet gekomen. Eigenlijk niet eens in Sibiu maar in het er buiten gelegen shopping center terecht gekomen. En dat had zo z'n reden. Geen zin in de Roemeense keuken, ook niet in Italiaans en dan wordt het moeilijk. D'r is nog een Portugees. Niet slechts trouwens. En zoiets als een Steakhouse, helaas lust Mariana vreemd genoeg geen rundvlees, maar geeft niet, we hadden zin in Chinees. Niet het buffet waarvoor de meesten er naar toe gaan, maar voor een met iets meer zorg (hopelijk) bereide maaltijd van de menukaart.
Hoe Chinees deze Chinees is zou ik eigenlijk niet weten. Het is absoluut niet de kwaliteit en verzorging van de Chinees in Landgraaf, waar mijn moeder nog steeds trouw naar toe gaat. Het is andere Chinees, dan je in Frankrijk krijgt. Het is zeker geen Vietnamees. Ook geen Thais of Japans. Het is vooral géén Roemeens, nou ja, of ander soortige Europese keuken. Tenminste niet qua vormgeving. De smaak is flauw, alles (eigenlijk op z'n Roemeens) goed doorgegaard, alleen de salade is vers en bestaat vnl. uit kool. Ook weer een Roemeens tintje. Maar dat zijn slechts details. De bediening bestaat deels uit Aziaten en met de pot sambal erbij, waar je wel extra om moet vragen, krijgt het best iets wat als Chinees herkenbaar is. Volgens mij hebben ze zelfs stokjes. De volgende keer vragen.
Hoe Chinees deze Chinees is zou ik eigenlijk niet weten. Het is absoluut niet de kwaliteit en verzorging van de Chinees in Landgraaf, waar mijn moeder nog steeds trouw naar toe gaat. Het is andere Chinees, dan je in Frankrijk krijgt. Het is zeker geen Vietnamees. Ook geen Thais of Japans. Het is vooral géén Roemeens, nou ja, of ander soortige Europese keuken. Tenminste niet qua vormgeving. De smaak is flauw, alles (eigenlijk op z'n Roemeens) goed doorgegaard, alleen de salade is vers en bestaat vnl. uit kool. Ook weer een Roemeens tintje. Maar dat zijn slechts details. De bediening bestaat deels uit Aziaten en met de pot sambal erbij, waar je wel extra om moet vragen, krijgt het best iets wat als Chinees herkenbaar is. Volgens mij hebben ze zelfs stokjes. De volgende keer vragen.
Doelgericht
Het weer klaart op. Ik aan mijn tweede koffie en Mariana zowaar al uit bed. Nog effkes en de dag kan beginnen. Het is wachten op de afronding van het ochtendgebed. Ik denk, dat ik, sorry we er vandaag maar eens op uit trekken in voor mij onbekende richting. Is goed zoeken, als ik niet de hele dag achter het stuur wil vertoeven. Sibiu, Brasov, Targu Mures, Cluj dan heb je Transylvania wel gehad. Verder dus, maar dat is op één dag nauwelijks te doen tenzij autorijden je lust en je leven is, of opzoek naar hiaten. Een soort doel zou leuk zijn. Een aardig lunchadres bijvoorbeeld.
Da's weer zo'n verschil met Frankrijk, wat je in eerste instantie niet opvalt, maar je naar verloop van tijd wel mist. Het zondagse lunchgebeuren. De hoofdmaaltijd van de week, die in alle rust en zonder schroom voor omvang van de gangen en culinaire meerwaarde per gerecht wordt aangegaan. Niet dat ieder restaurant op zondag ineens sterrenneigingen krijgt, maar ieder op zijn/haar eigen wijze doet er toch vaak een schepje bovenop. Restaurants, mn middagrestaurants, die daar niet toe in staat zijn, geen zin hebben in werkelijk koken, zijn op zondag dan ook gesloten.
Hier is zondag gewoon een dag van de week. Het maakt net zo weinig verschil, als dat je door de week voor twaalven, na twaalven, aan het eind van de middag of ergens in de avond langskomt. De prak pruttelt meer of minder letterlijk op het vuur. Een beetje Frans wegrestaurant kookt verser en gevarieerder. Alleen qua openingstijden zijn ze hier royaler.
Da's weer zo'n verschil met Frankrijk, wat je in eerste instantie niet opvalt, maar je naar verloop van tijd wel mist. Het zondagse lunchgebeuren. De hoofdmaaltijd van de week, die in alle rust en zonder schroom voor omvang van de gangen en culinaire meerwaarde per gerecht wordt aangegaan. Niet dat ieder restaurant op zondag ineens sterrenneigingen krijgt, maar ieder op zijn/haar eigen wijze doet er toch vaak een schepje bovenop. Restaurants, mn middagrestaurants, die daar niet toe in staat zijn, geen zin hebben in werkelijk koken, zijn op zondag dan ook gesloten.
Hier is zondag gewoon een dag van de week. Het maakt net zo weinig verschil, als dat je door de week voor twaalven, na twaalven, aan het eind van de middag of ergens in de avond langskomt. De prak pruttelt meer of minder letterlijk op het vuur. Een beetje Frans wegrestaurant kookt verser en gevarieerder. Alleen qua openingstijden zijn ze hier royaler.
's Weers
De regen krijgt er maar niet genoeg van. Het gaat in buien, maar geen lentebuitjes. Dacht dat het weerbericht beterschap had beloofd. Ik ga me daar niet mee bezig houden. Ik zie het wel. Zo af en toe gooi ik wel een blik op weeronline.nl en in het algemeen klopt dat vrij aardig. Ik controleer het echter niet iedere dag, nieteens iedere week. Dat heb ik in Frankrijk een tijd gedaan, deels door de alsmaar vragende gasten, en daar krijg je op den duur iets raars van.
Natuurlijk neem je het de voorspelling kwalijk als het regent ipv de beloofde zon. Maar op een gegeven moment plan je naar het weerbericht en is ook de zon onwelkom als regen voorspeld is. Zeker bij iemand als ik, die zo soepel schakelt als een vastgeroeste katrol. Misschien schijnt vanmiddag de zon of anders morgen. We zien het wel. Voor het spitten is een beetje nattigheid beter dan een dagenlang brandende zon met bijbehorende keiharde bovenlaag.
Bovendien is het zondag en dan behoor je hier toch niet al teveel te doen afgezien van de uitzonderingen op de regel. En die uitzonderingen zijn zo legio dat het eigenlijk weinig uitmaakt. Het geroddel is er niet minder om en daar gaat het in een dorp toch om. Dat je met, tegen anderen bezig kunt zijn over anderen. Lijkt wel een café.
Natuurlijk neem je het de voorspelling kwalijk als het regent ipv de beloofde zon. Maar op een gegeven moment plan je naar het weerbericht en is ook de zon onwelkom als regen voorspeld is. Zeker bij iemand als ik, die zo soepel schakelt als een vastgeroeste katrol. Misschien schijnt vanmiddag de zon of anders morgen. We zien het wel. Voor het spitten is een beetje nattigheid beter dan een dagenlang brandende zon met bijbehorende keiharde bovenlaag.
Bovendien is het zondag en dan behoor je hier toch niet al teveel te doen afgezien van de uitzonderingen op de regel. En die uitzonderingen zijn zo legio dat het eigenlijk weinig uitmaakt. Het geroddel is er niet minder om en daar gaat het in een dorp toch om. Dat je met, tegen anderen bezig kunt zijn over anderen. Lijkt wel een café.
Doorgeslapen
Zoals bijna regel geworden om half zeven wakker. Echt wakker, niet alleen de ogen open. Geen zin om al op te staan en niet veel later weer in slaap gevallen in een diepe, drukke slaap. Ik moet in wat mijn huis lijkt een étage hoger zijn, maar op de een of andere manier kan dat niet binnendoor. Ik moet buiten-, achterom. Ipv de meest voor de hand liggende route via het huis van een uitnodigende buurvrouw te nemen, ga ik opzoek naar een weg, die ik ooit al eens gegaan ben. Het betreffende steegje kan ik echter niet vinden. Ik raak steeds verder weg, kom uiteindelijk via een danig ongure gelegenheid wel ergens in de buurt van waar ik had willen zijn, maar zie nog steeds niet hoe ik zou kunnen komen, waar ik had willen zijn....
Zo uitgeschreven spreekt het bijna voor zichzelf. Dat alles kleurrijk en druk vormgegeven. Voorbij half negen word ik opgejaagd wakker. Minder wakker dan een paar uur daarvoor. De ogen willen wel, de rest van het lijf is minder toeschietelijk. Een halfuurtje later loopt Sammy enthousiaster de berg op dan ik. Niet het meest stimulerende begin van een dag.
Zo uitgeschreven spreekt het bijna voor zichzelf. Dat alles kleurrijk en druk vormgegeven. Voorbij half negen word ik opgejaagd wakker. Minder wakker dan een paar uur daarvoor. De ogen willen wel, de rest van het lijf is minder toeschietelijk. Een halfuurtje later loopt Sammy enthousiaster de berg op dan ik. Niet het meest stimulerende begin van een dag.
zaterdag 13 mei 2017
Groen(te)
Lekker nog de tuin in geweest. Ja, een mededeling van niks, maar het deed me goed. De bonen zitten in de grond. Had eerder gekund, maar daar ga ik het niet over hebben. Nu hopen dat het geringe aantal veenmollen, dat ik bij het spitten ben tegengekomen betekent, dat ze ook nauwelijks aanwezig zijn en ik niet zoals vorig jaar mijn bonen 3 of 4 keer moet zaaien en uiteindelijk met stukken pvc-pijp beschermen om te zien ontkiemen.
Mooie tuin. Kan dat? Ja, dat kan. Misschien wel de mooiste die ik tot nog toe voor elkaar heb gekregen. Bloemen missen nog en het onkruid tiert welig langs de randen en op de nog niet omgespitte delen en er er is nog veel meer dat toegevoegd, verbeterd of mooier gedaan kan worden. Desalniettemin had ik vanavond een tevreden gevoel toen ik over de reeds gevulde perceeltjes keek. Hoe snel belevinge kunnen wisselen.
Uien, bonen, tomaten/pepers. De aardappelen missen, anders was de kern van wat je hier in de tuinen ziet al gerealiseerd. Wat nog ontbreekt zijn sla, augurken, wortels, wittekool en aubergines. Vergeet ik nu iets? De minder algemene zaken zijn selderieknol, rode bieten en meloenen. Ik zie wel, wat ik nog doe. Ongeacht wat dat is, zal ik eerst weer moeten spitten en opschonen.
Mooie tuin. Kan dat? Ja, dat kan. Misschien wel de mooiste die ik tot nog toe voor elkaar heb gekregen. Bloemen missen nog en het onkruid tiert welig langs de randen en op de nog niet omgespitte delen en er er is nog veel meer dat toegevoegd, verbeterd of mooier gedaan kan worden. Desalniettemin had ik vanavond een tevreden gevoel toen ik over de reeds gevulde perceeltjes keek. Hoe snel belevinge kunnen wisselen.
Uien, bonen, tomaten/pepers. De aardappelen missen, anders was de kern van wat je hier in de tuinen ziet al gerealiseerd. Wat nog ontbreekt zijn sla, augurken, wortels, wittekool en aubergines. Vergeet ik nu iets? De minder algemene zaken zijn selderieknol, rode bieten en meloenen. Ik zie wel, wat ik nog doe. Ongeacht wat dat is, zal ik eerst weer moeten spitten en opschonen.
Stroefheid
"Het gaat moeizaam.", had ik bijna geschreven. Maar dat is niks bijzonders. Eigenlijk gaat al iets van 10 jaar niets meer zonder moeite afhankelijk van waar je het breekpunt legt. Òf op het moment dat Yoland de stekker uit ons leven in Frankrijk trok òf op het moment dat het leven de stekker uit Yoland trok. Het enige verschil is, dat er perioden zijn, dat ik daar minder mee bezig ben, perioden waar ik er meer mee bezig ben en perioden, waarop ik al dat geduw en getrek weer ff zat ben. Zover is het nog niet, maar het 'leie dakje' is ver te zoeken.
Grondig
Lekker bezig met de handen in de grond. Plantjes planten. Tuin vormgeven. Begint het te regenen. Een half uur druppelen was geen punt, maar doorgaan terwijl het plenst .... Nou, nee. En erger, ook nu het gestopt is, duurt het een paar uur voordat je op een beetje normale manier aan de slag kunt. Klei heeft zo z'n voor- en nadelen.
Gelukkig geen pure klei, maar toch een behoorlijk percentage. Nu de tuin ingaan zou vergelijkbaar zijn met deegkneden met de voeten. Voor het planten zou dat nog kunnen. Maar dat is gebeurd. Zaaien was de bedoeling. We zien morgen wel weer of ergens aan het begin van de avond misschien.
Omdat het allemaal weer trager gaat dan het bedoeld was, zou het leuk zijn geweest als iemand anders het spit- en maaiwerk zou doen in ik me met de inrichting van de tuin zou kunnen bezig houden. Maar ja, dan moet je weer controleren of het op de gewenste manier gebeurt. Ik moet gewoon niet zo ongeduldig zijn. Het gaat om bezig zijn toch, niet direct om het (eind-) resultaat. Ik zit bijna op het niveau van vorig jaar. Niet alleen meer oppervlakte zou een vooruitgang zijn, ook op het terrein van het onderhoud valt het een en ander te verbeteren. Anders dan vooruitgaan kan het eigenlijk. Kom op, een beetje voldoening kan geen kwaad.
Gelukkig geen pure klei, maar toch een behoorlijk percentage. Nu de tuin ingaan zou vergelijkbaar zijn met deegkneden met de voeten. Voor het planten zou dat nog kunnen. Maar dat is gebeurd. Zaaien was de bedoeling. We zien morgen wel weer of ergens aan het begin van de avond misschien.
Omdat het allemaal weer trager gaat dan het bedoeld was, zou het leuk zijn geweest als iemand anders het spit- en maaiwerk zou doen in ik me met de inrichting van de tuin zou kunnen bezig houden. Maar ja, dan moet je weer controleren of het op de gewenste manier gebeurt. Ik moet gewoon niet zo ongeduldig zijn. Het gaat om bezig zijn toch, niet direct om het (eind-) resultaat. Ik zit bijna op het niveau van vorig jaar. Niet alleen meer oppervlakte zou een vooruitgang zijn, ook op het terrein van het onderhoud valt het een en ander te verbeteren. Anders dan vooruitgaan kan het eigenlijk. Kom op, een beetje voldoening kan geen kwaad.
Intuinen
Gisteren niks van tuinactiviteit terecht gekomen. Ja, wat planten in de grond geduwd op het kerkhof. Zonde, want donderdag leek het weer, alsof ik de smaak te pakken begon te krijgen. Het slechte weer is in de voorspeling een week doorgeschoven, dus mogelijkheden zat om de smaak niet geheel te laten ontsnappen.
Gisteren wel tomatenplanten en diverse peperachtigen gekocht. Nu nog achter bonen aan en dan zien of wat in al die oude, nooit gebruikte zaadzakjes zit nog zin heeft om te ontkiemen. En verder opschonen, maaien en spitten natuurlijk. Hier vandaan word ik er niet bepaald enthousiast van. Eenmaal in de tuin en zeker als ik bezig ben is het een ander verhaal. De rust, de stilte, de ruimte, het licht, de grond. Wat allemaal op welke manier een duit in het zakje doet, weet ik niet. Eenmaal bezig verdwijnen de weerstanden als sneeuw voor de zon. Vanmiddag dus hopelijk weer!
Gisteren wel tomatenplanten en diverse peperachtigen gekocht. Nu nog achter bonen aan en dan zien of wat in al die oude, nooit gebruikte zaadzakjes zit nog zin heeft om te ontkiemen. En verder opschonen, maaien en spitten natuurlijk. Hier vandaan word ik er niet bepaald enthousiast van. Eenmaal in de tuin en zeker als ik bezig ben is het een ander verhaal. De rust, de stilte, de ruimte, het licht, de grond. Wat allemaal op welke manier een duit in het zakje doet, weet ik niet. Eenmaal bezig verdwijnen de weerstanden als sneeuw voor de zon. Vanmiddag dus hopelijk weer!
Parasiteren
De achterstand loopt op en was ik nou zo lekker bezig met al die dingen, die allang gebeurd hadden moeten zijn, dan zou het niet zo erg zijn. Maar nee, dus. Wel bezig, maar weer met vanalles dat ongepland tussendoor komt. Hardnekkig euvel.
De pup blijft min of meer aan de diarree. Het zou heel goed de oorzaak voor de dood van de laatste pup geweest kunnen zijn. Niet vanzelfsprekend, maar afgezwakt door de vaccinaties niet onmogelijk. Moeilijk herkenbaar en ook niet eenvoudig aan te tonen. Mn het feit dat de na afstrepen zo ongeveer enige nog resterende oorzaak ook voor mensen besmettelijk is, maakt de zaak vervelender, dan ie al is. Gisteren het grootste deel van de middag besteed aan het vinden van een gewenste medicijn. Niet gevonden, dus. Bestaat er wel voor kuikens of paarden, maar dan is de dosis resp. te klein of veel te groot. Vijfenzeventig pilletjes per keer is niet doen, net zo goed als 4,4 gr pasta uitkienen.
Internet zou je denken, maar dat werkt in dit soort gevallen nauwelijks over de landsgrenzen en om nou iedere keer weer anderen in de benen te brengen om je het gewenste op te sturen, moet geen gewoonte worden. Alternatieven, dus. Die zijn wel beschikbaar blijkt. Raar alleen, dat niemand uit zichzelf daarmee komt aanzetten. Specialisten! Je zult er maar afhankelijk van zijn.
De pup blijft min of meer aan de diarree. Het zou heel goed de oorzaak voor de dood van de laatste pup geweest kunnen zijn. Niet vanzelfsprekend, maar afgezwakt door de vaccinaties niet onmogelijk. Moeilijk herkenbaar en ook niet eenvoudig aan te tonen. Mn het feit dat de na afstrepen zo ongeveer enige nog resterende oorzaak ook voor mensen besmettelijk is, maakt de zaak vervelender, dan ie al is. Gisteren het grootste deel van de middag besteed aan het vinden van een gewenste medicijn. Niet gevonden, dus. Bestaat er wel voor kuikens of paarden, maar dan is de dosis resp. te klein of veel te groot. Vijfenzeventig pilletjes per keer is niet doen, net zo goed als 4,4 gr pasta uitkienen.
Internet zou je denken, maar dat werkt in dit soort gevallen nauwelijks over de landsgrenzen en om nou iedere keer weer anderen in de benen te brengen om je het gewenste op te sturen, moet geen gewoonte worden. Alternatieven, dus. Die zijn wel beschikbaar blijkt. Raar alleen, dat niemand uit zichzelf daarmee komt aanzetten. Specialisten! Je zult er maar afhankelijk van zijn.
vrijdag 12 mei 2017
Kladje
If you can not beat them, join them.
Ik ga me maar 'ns met de dood bezig houden en mn wat dat bij en met me doet. Misschien wordt het leven levendiger van het omarmen dan op afstand houden van het onvermijdelijke.
De dood houdt me soms bezig, maar is altijd aanwezig.
Moeilijk voorstelbaar, dat dat bij anderen niet zo is.
Ik sta er mee op, ik ga er mee naar bed en tussendoor laat ie me zelden een moment met rust.
Het is meestal goed hanteerbaar, soms vervelend en af en toe komt het leven er door in het nauw.
Het is een permanente uitdaging maar vooral vermoeiend.
Een vooraf bekeken race tegen de klok.
RIP
Ik ga me maar 'ns met de dood bezig houden en mn wat dat bij en met me doet. Misschien wordt het leven levendiger van het omarmen dan op afstand houden van het onvermijdelijke.
De dood houdt me soms bezig, maar is altijd aanwezig.
Moeilijk voorstelbaar, dat dat bij anderen niet zo is.
Ik sta er mee op, ik ga er mee naar bed en tussendoor laat ie me zelden een moment met rust.
Het is meestal goed hanteerbaar, soms vervelend en af en toe komt het leven er door in het nauw.
Het is een permanente uitdaging maar vooral vermoeiend.
Een vooraf bekeken race tegen de klok.
RIP
Fanviews
Het blog kraakt onder het gewicht van Russisch interesse. Zover ik het kan nagaan wordt werkelijk gekeken. Dus niks mis mee, maar nieuwsgierig ben ik natuurlijk, nou zo natuurlijk is het ook weer niet, maar ik ben het wel. Is het een in Rusland verdwaalde Nederlander? Zijn er Russen die het Nederlands machtig zijn? Zit een Nederlandstalige toerist zich te vervelen ergens op een hotelkamer in Rusland? En zo ja, hoe komt ie dan op mijn blog? Is een Rus of Russin via de ongetwijfeld zeer krakkemiekerige vertaling van Google geïnteresseerd is geraakt in mijn schrijfsels? "Vragen, vragen, vragen", zeg je dan tegenwoordig.
Je kunt je fantasie er helemaal op los laten gaan. Het is zo'n moment waarop je ineens weer beseft dat het openbaar is wat ik schrijf en iedereen met een internetaansluiting, waar ter wereld ook, kan het lezen als hij/zij het Nederlands beheerst of tevreden is met wat Google ervan maakt. Ik moet daar niet teveel bij stilstaan. Ik kan de blog ook afsluiten voor publiek. Die vrg is me al eens gesteld. Ik denk, dat dan de lol er gauw af is of op z'n minst de discipline op z'n gat ligt. Ergens is die (mogelijke) lezer (m/v) een niet onbelangrijke stimulans om er mee bezig te zijn. Ergens ben ik fan van fans, van de (vrijwel) anonieme koestering. Voorlopig bevalt me dat nog steeds. Dus: Hallo Rusland!
Je kunt je fantasie er helemaal op los laten gaan. Het is zo'n moment waarop je ineens weer beseft dat het openbaar is wat ik schrijf en iedereen met een internetaansluiting, waar ter wereld ook, kan het lezen als hij/zij het Nederlands beheerst of tevreden is met wat Google ervan maakt. Ik moet daar niet teveel bij stilstaan. Ik kan de blog ook afsluiten voor publiek. Die vrg is me al eens gesteld. Ik denk, dat dan de lol er gauw af is of op z'n minst de discipline op z'n gat ligt. Ergens is die (mogelijke) lezer (m/v) een niet onbelangrijke stimulans om er mee bezig te zijn. Ergens ben ik fan van fans, van de (vrijwel) anonieme koestering. Voorlopig bevalt me dat nog steeds. Dus: Hallo Rusland!
donderdag 11 mei 2017
Overmoed
Door de aandacht voor de oudjes was ik nog voor de terugweg Prada uit het oog verloren. Haar moeder rent naar alle kanten en Prada er achteraan. Roep ik, dan komt ze echter naar me toe. Dat is tenminste bij zichtcontact zo. Vandaag was ze gewoon weg. Itt de begin jaren met Sammy en Katrien kon ik me er niet druk om maken. Ik zou wel zien en anders pech gehad, al kon ik me niet voorstellen, dat het zover zou komen.
Afdalend een paar maal geroepen. Steeds bergop omdat ik daar ergens de dames veronderstelde. Niet veel later zag ik de moeder ver voor me uit lopen. Van Prada geen spoor. Eenmaal beneden was de moeder verdwenen. Me mentaal al voorbereidend op een hernieuwde klim met een hoop geroep en gezoek, bleek Prada voor de poort te zitten en op mij te wachten. Goed dat ze haar huis zelfstandig terug weet te vinden. Desalnietemin de komende tijd iets meer aandacht voor luistertraining.
Bij ieder auto die passeerde zag ik haar wegduiken onder de Peugeot. Die angst had ik al eerder opgemerkt en doet me deugt. Het verkleind de kans dat ik haar ooit van het asfalt moet schrapen. Nog beter (voor mij) is het om in mijn gezelschap te blijven
Afdalend een paar maal geroepen. Steeds bergop omdat ik daar ergens de dames veronderstelde. Niet veel later zag ik de moeder ver voor me uit lopen. Van Prada geen spoor. Eenmaal beneden was de moeder verdwenen. Me mentaal al voorbereidend op een hernieuwde klim met een hoop geroep en gezoek, bleek Prada voor de poort te zitten en op mij te wachten. Goed dat ze haar huis zelfstandig terug weet te vinden. Desalnietemin de komende tijd iets meer aandacht voor luistertraining.
Bij ieder auto die passeerde zag ik haar wegduiken onder de Peugeot. Die angst had ik al eerder opgemerkt en doet me deugt. Het verkleind de kans dat ik haar ooit van het asfalt moet schrapen. Nog beter (voor mij) is het om in mijn gezelschap te blijven
Opleving
Katrien had er zin in vandaag. Waar ze al weken vnl ligt en slaapt, kwam ze me vanochtend tegemoet op de binnenplaats, toen ik het huis verliet voor hun verzorging. Een betere dag blijkbaar, zoals ik die ook kan hebben. Ook na het veroberen van de brokken geen terugtrekker maar linea recta naar de grote poort. Mevrouw wilde duidelijk er op uit.
Het horizonte rondje is niet lekker lopen meer. Het gras is op plekken bijna laarshoog. Wat betekent dat ik op een vochtige ochtend niet ontkom aan natte knieën. Bovendien lijkt het me niet prettig voor de eigenaar van het grasland om ij deze, bijna maaihoogte, steeds een flapdrol door het weiland te zien baggeren met een roedel honden. Het gaat dus bergop sinds een paar dagen. Met Sammy viel het me ontzettend mee. Hij is langzaam en heeft ineens een rare dribbelloop maar hij ging zonder mankeren omhoog (en met dubbel plezier vervolgens naar beneden, dat wel).
Katrien was daar vandaag op haar twee beklimming sinds bijna een jaar minder overtuigend. Ze had er niet zoveel zin is. Waggelde nog meer dan anders op haar achterpoten en bleef ver achter Sammy terug, die al een flink eind achter mij hing. Maar ze liep stug door tot ongeveer halverwege. Net voor het keerpunt had ze er genoeg, keerde resoluut om en liep dezelfde weg terug. Een duidelijker "Bekijk het maar" bestaat niet.
Het horizonte rondje is niet lekker lopen meer. Het gras is op plekken bijna laarshoog. Wat betekent dat ik op een vochtige ochtend niet ontkom aan natte knieën. Bovendien lijkt het me niet prettig voor de eigenaar van het grasland om ij deze, bijna maaihoogte, steeds een flapdrol door het weiland te zien baggeren met een roedel honden. Het gaat dus bergop sinds een paar dagen. Met Sammy viel het me ontzettend mee. Hij is langzaam en heeft ineens een rare dribbelloop maar hij ging zonder mankeren omhoog (en met dubbel plezier vervolgens naar beneden, dat wel).
Katrien was daar vandaag op haar twee beklimming sinds bijna een jaar minder overtuigend. Ze had er niet zoveel zin is. Waggelde nog meer dan anders op haar achterpoten en bleef ver achter Sammy terug, die al een flink eind achter mij hing. Maar ze liep stug door tot ongeveer halverwege. Net voor het keerpunt had ze er genoeg, keerde resoluut om en liep dezelfde weg terug. Een duidelijker "Bekijk het maar" bestaat niet.
4556
4554 was gisteren. 4555 is een twijfelgeval, net als de titel. Zo verlegen zit ik nou ook weer niet om die getallen. 4567 ws morgen of overmorgen en dan is het rust tot ergens voorbij de 5000. Eerst 5005 en dan pas iets van 5555 of zo. 5432 is ook wel aardig, maar niet mijn smaak. 5445 is dan een stuk beter. Maar eerst een paar honderd grijze muizen passeren met hier en daar een kleine uitschieter, zoals 5115 en aanverwante combinaties.
woensdag 10 mei 2017
Zorgstress
Vanochtend om half zeven naast mijn bed en nu 21:11 een eerste rustmoment. Niet te verwarren met het eerste moment voor mezelf. Daar heb ik er al de nodige van gehad vandaag. Het gaat om het ontbreken van moeten en de noodzaak tot doen. Actieve dag kortom. Daarmee niet automatisch het soort dag, dat ik zou willen besteden. Je kunt wel met alles tevreden zijn, maar als het niet is wat je zou willen, schiet dat niet op. Ik ben geen verzorger, meer een verwenner, als het mij zelf uitkomt.
Heb ook nooit kamerplanten gehad, die het langer dan een paar weken uithielden. Rekening houden met een ander heeft zo zijn kaders en duideijke grenzen. Het is niet voor niks dat ik Mariana achter de broek aan zit voor het doen van de noodzakelijke hersteloefeningen. Die eigen auto is er niet voor niets gekomen en staat nu al weken te verstoffen aan de kant van de dorpsweg. Zo snel die rechterarm in een acceptabele snelheid gericht kan wisselen tussen pookje en stuur, kan ik mijn tijd weer naar eigen inzicht verdelen.
Voordeel is ook dat ze dan het portier met haar 'goede', linker arm kan open duwen en dichttrekken, dat gaat met rechts op de passagierszit een stuk minder. Ook daar moet ik een handje helpen en steeds om de auto heen voor het openen en sluiten van het portier. Sporadisch kan dat een mooi gebaar zijn, dat ik met plezier maak, als verplichting is het eerder irritant.
Heb ook nooit kamerplanten gehad, die het langer dan een paar weken uithielden. Rekening houden met een ander heeft zo zijn kaders en duideijke grenzen. Het is niet voor niks dat ik Mariana achter de broek aan zit voor het doen van de noodzakelijke hersteloefeningen. Die eigen auto is er niet voor niets gekomen en staat nu al weken te verstoffen aan de kant van de dorpsweg. Zo snel die rechterarm in een acceptabele snelheid gericht kan wisselen tussen pookje en stuur, kan ik mijn tijd weer naar eigen inzicht verdelen.
Voordeel is ook dat ze dan het portier met haar 'goede', linker arm kan open duwen en dichttrekken, dat gaat met rechts op de passagierszit een stuk minder. Ook daar moet ik een handje helpen en steeds om de auto heen voor het openen en sluiten van het portier. Sporadisch kan dat een mooi gebaar zijn, dat ik met plezier maak, als verplichting is het eerder irritant.
Geestig
De eerste twee weken was bewegen niet mogelijk. De afgelopen twee weken kon het wel, maar werd het niet van harte gedaan. Zo ongeveer dagelijks erop gehamerd dat massage, stimulans en een beetje ondersteuning tot de mogelijkheden behoort, maar dat het uiteindelijke werk, de oefeningen toch echt door Mariana zelf gedaan moeten worden. Komt ze vandaag terug van de fysiotherapeut in ruste en is teleurgesteld, dat het probleem niet in 45 minuten is verholpen. Erger nog, de man, ja een man daar zal het vast aan liggen, had haar verteld, dat ze het toch vooral zelf moest doen. Verder langskomen was zeker mogelijk, maar alleen als Mariana de noodzakelijke oefeningen deed.
Zelden iemand zo teleurgesteld gezien. Ondanks alle waarschuwingen toch aan het idee vasthouden, dat de inzet van derden afdoende resultaat zou moeten geven. En nog direct ook. Wel haar moeder na een hersenbloeding een jaar lang op de huid zitten en dwingen tot inzet, volhouden en vooral (proberen te) bewegen. Nu dus een spiegel pakken en op dezelfde wijze met jezelf aan de slag, lijkt me zo.
De man was verder verbaasd over de bewegelijkheid van de arm, had niet het idee, dat een pees was gescheurd, hield het op opgerekte kapselbanden, een verdroogd gewricht en een stevig gekneusde biceps. We gaan het twee weken aankijken. Als de oefeningen geen vooruitgang geven in het krachthersteld van de arm, vallen we terug op het advies van de luie orthopeed.
Zelden iemand zo teleurgesteld gezien. Ondanks alle waarschuwingen toch aan het idee vasthouden, dat de inzet van derden afdoende resultaat zou moeten geven. En nog direct ook. Wel haar moeder na een hersenbloeding een jaar lang op de huid zitten en dwingen tot inzet, volhouden en vooral (proberen te) bewegen. Nu dus een spiegel pakken en op dezelfde wijze met jezelf aan de slag, lijkt me zo.
De man was verder verbaasd over de bewegelijkheid van de arm, had niet het idee, dat een pees was gescheurd, hield het op opgerekte kapselbanden, een verdroogd gewricht en een stevig gekneusde biceps. We gaan het twee weken aankijken. Als de oefeningen geen vooruitgang geven in het krachthersteld van de arm, vallen we terug op het advies van de luie orthopeed.
Abonneren op:
Posts (Atom)